Είναι το ‘Losers’ το μεγαλύτερο αθλητικό win του Netflix;

Το ‘Losers’ του Netflix είναι καλογυαλισμένο, κι αυτό είναι ένα συμπέρασμα που βγαίνει ενστικτωδώς, πριν καν δει κάποιος το πρώτο επεισόδιο. Η σειρά των οκτώ, αρκετά σύντομων (διαρκούν από 22 ως 37 λεπτά) αθλητικών ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα στο Netflix την Παρασκευή (σ.σ. 1/3 ). Αν δεν υπάρχει κάτι πραγματικά επείγον να διακόψει τη θέαση, είναι αμφίβολο ότι θα σηκωθείς από τη θέση σου πριν δεις και τα οκτώ επεισόδια. Τουλάχιστον, αυτό έπαθα εγώ.

Το περιεχόμενο των επεισοδίων είναι (και δεν είναι) αυτό που προδίδει ο τίτλος. Πρωταγωνιστές σε κάθε αυτοτελές επεισόδιο είναι αθλητές που είτε δεν τα κατάφεραν, είτε τα κατάφεραν αποδεχόμενοι όμως το περιορισμένο αθλητικό τους διαμέτρημα. Δεν είναι ακριβώς losers. Σίγουρα όχι με τη στενή έννοια της λέξης. Αλλά δεν είναι και winners.

Μια ιστορία αποτυχίας είναι πάντα ελκυστικό προϊόν για τον τηλεθεατή. Για τους λάτρεις των μυθικών ’30 for 30′ του ESPN, αλλά και γενικότερα των σπορ, το δράμα εντός γηπέδου είναι οικείο. Είτε μιλάμε για θρίαμβο, είτε για πανωλεθρία. Για κάθε ομάδα που κερδίζει, υπάρχει και μία που χάνει. Για κάθε σπρίντερ που τερματίζει πρώτος, υπάρχουν τουλάχιστον άλλοι επτά που ήρθαν δεύτεροι ή τελευταίοι. Κάποιος που αγαπάει τα σπορ, αγαπάει a priori αυτό το πλέγμα των ψυχολογικών αποτελεσμάτων που έρχεται αμέσως μετά τα πρακτικά (αποτελέσματα).

Το ‘Losers’ κάνει κάτι σαν αγγειοπλαστική. Είναι ξεκάθαρο ότι οι πρωταγωνιστές του (ακόμη κι αν κατά περίσταση είχαν τη μεγάλη στιγμή τους, όπως συμβαίνει με τον πυγμάχο Michael Bentt του πρώτου επεισοδίου) βίωσαν σκληρές ήττες. Εντός ή/και εκτός αγωνιστικού χώρου. Παρ’ όλ’ αυτά, η σειρά βρίσκει τον τρόπο να τους αποκαταστήσει. Στο τέλος κάθε επεισοδίου, φεύγεις με έναν καινούργιο ήρωα. Το ‘Losers’ ενοχλεί τον πηλό όσο χρειάζεται μέχρι ο ήρωας να έρθει στη δίκαιη διάστασή του. Στη διάσταση που στερήθηκε στον αθλητισμό.

Για παράδειγμα, ο Michael Bentt που έγινε πυγμάχος (και μετέπειτα παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών) έπαιξε μποξ εξαιτίας του αυταρχικού του πατέρα. Λυτρώθηκε μόνο όταν κρέμασε τα γάντια του. Από την άλλη, η Surya Bonaly στερήθηκε ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο επειδή ήταν μαύρη στο λάθος χώρο, σε αυτόν του καλλιτεχνικού πατινάζ. Έναν χώρο που είναι φιλόξενος μόνο σε λευκές ‘πριγκίπισσες’.

Το επεισόδιό της στο ‘Losers’ είναι εν πολλοίς το πολυπόθητο χρυσό που έψαχνε σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις της καριέρας της.

Τα επεισόδια είναι ενισχυμένα με εξαιρετικά animation. Ο δημιουργός της σειράς και animator, Mickey Duzyj, έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του στο Grantland. Το animation στο ‘Losers’, όπως εύστοχα σημειώνει το IndieWire, ξεκουράζει τον θεατή από τη συνεχή ένταση των αθλητικών ντοκουμέντων, υπερθεματίζοντας ότι στο τέλος της ημέρας, όλο αυτό για το οποίο είμαστε εδώ είναι ένα παιχνίδι. Παρότι, όντως, αυτό το παιχνίδι μπορεί να καθόρισε τη ζωή ή σημαντικό κομμάτι του χαρακτήρα, για κάθε πρωταγωνιστή.

Επίσης δύσκολο και αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι ήρωες των επεισοδίων δέχτηκαν να μιλήσουν για την ιστορία τους σε ένα πρότζεκτ με τίτλο-ομπρέλα τη λέξη ‘Losers’. Σκεφτείτε το λίγο. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα για οποιονδήποτε (αθλητή) να συντρίψει τον εγωισμό του. Να τηλεφωνήσει στον κολλητό ή στην κοπέλα του και να πει, τα ‘μαθες, το Netflix θα κάνει ένα επεισόδιο για μένα και η σειρά θα λέγεται ‘Losers’. Θέλω να πω, άνθρωποι είμαστε, ποιος το δέχεται αυτό χωρίς να χάσει τον ύπνο του;

Το ‘Losers’ παρουσιάζει σε βάθος, 8 αθλητικές ιστορίες που πιθανότατα δεν είχες καν ακουστά. Ακόμη και στην περίπτωση που καταπιάνεται με το ποδόσφαιρο, δεν το κάνει για έναν συγκεκριμένο διάσημο παίκτη που δεν τα κατάφερε, αλλά για την Τορκί Γιουνάιτεντ του 1987. (Το επεισόδιο της Τορκί ομολογώ πως είναι το αγαπημένο μου). Θα μπορούσε να έχει τον τίτλο ‘Πώς ένα Δάγκωμα Σκύλου Έσωσε την Τορκί από τον Υποβιβασμό’.

Αν ο Ρόι Άντερσον, σκηνοθέτης του ‘Ένα Περιστέρι Έκατσε σε Ένα Κλαδί Συλλογιζόμενο την Ύπαρξή του’, είχε όρεξη, θα μπορούσε να πάρει κάθε επεισόδιο του ‘Losers’ και να γεμίσει την arthouse φιλμογραφία του. Αυτό είναι το θέμα, αυτό είναι και το μεγάλο win της σειράς.

Ελπίζω το χιούμορ “μη χάσετε το Losers” να μη σας εκνευρίσει πολύ.