Ο Αϊζάια Τόμας πέρασε πολλά για να ‘σκάει’ ακόμα με τους Σέλτικς
Ο Αϊζάια Τόμας πάτησε σε παρκέ, για πρώτη φορά μετά τις 22 Μαΐου του 2018. Μεσολάβησε η τελευταία 'δόση' από όσα 'πληρώνει' για τη λάθος διάγνωση των Σέλτικς. Ναι, της ομάδας που τον έδωσε 'αέρα', όταν ήταν το πιο πολύτιμο 'περιουσιακό στοιχείο'. Στενοχωρήθηκε. Τώρα όμως, έχει άλλα ενδιαφέροντα.
Tα ξημερώματα έγιναν πολλά στο ΝΒΑ. Αυτό που θα διαβάσεις έγινε μόνο σε ένα γήπεδο. Πουθενά αλλού. Αφορούσε τον Isaiah Thomas, παίκτης που πήρε το όνομα του από τον Isiah Thomas, όταν ο πατέρας του έχασε στοίχημα -για το νικητή των τελικών του ’89. Με παρέμβαση της μητέρας του, άλλαξε ο τρόπος γραφής -προτιμήθηκε αυτός της Βίβλου. Τώρα που το βγάλαμε αυτό από τη μέση, δες.
Μόλις είδες τη στιγμή που πάτησε ο 30χρονος το πόδι του σε παρκέ, για πρώτη φορά μετά τις 22/5 του 2018, στο ματς του Ντένβερ με τους Κινγκς.
Έλειπε λόγω προβλήματος και επέμβασης στο γοφό που έγινε ο λόγος του άκομψου τέλους στη σχέση του με τους Σέλτικς. Αυτή δεν ήταν πάντα η πραγματικότητα. Όταν έγινε η ανταλλαγή, θεωρήθηκε πως ο Ντάνι Έιντζ, GM και πρόεδρος των “Κελτών” επιχείρησε απλά να ‘βγάλει’ όσα περισσότερα μπορούσε από το ‘εμπόρευμα’ που είχε ζήτηση.
H αρχή του κακού
Το τραύμα προέκυψε στο ματς της Βοστώνης με τη Μινεσότα (15/3/2017), όταν σε προσπάθεια για λέι απ σωριάστηκε στο παρκέ -δεν δόθηκε φάουλ. Ο Καρλ Άντονι Τάουνς έχασε την ισορροπία του και έπεσε πάνω στον Τόμας, που συνέχισε να παίζει μέχρι να ζητήσει αλλαγή για ενοχλήσεις στο γόνατο.
Για δυο μήνες έπαιζε με οίδημα στο γόνατο ή θλάση στο γοφό. Αυτά έλεγαν οι γιατροί. Παρ’ ότι εκείνος έκανε ό,τι του έλεγαν οι ειδικοί, το θέμα δεν έφτιαχνε. Το Μάιο έκανε νέες εξετάσεις. Έδειξαν ότι η αρχική διάγνωση ήταν λάθος.
Είχε ανατομική ανωμαλία στην άρθρωση του γοφού. Είχε εκφυλιστεί το επίθεμα του χόνδρου στο ισχίο με συνέπεια να τρίβεται στο κόκκαλο. Για την ιστορία, το σημείο αυτό είναι που επιτρέπει την σταθερότητα στην κίνηση -κάτι σημαντικό για όλους και δη τους αθλητές.
Οι πόνοι ήταν έντονοι και η πλευρική ταχύτητα απαγορευμένη, αφού τους έκανε εντονότερους. Η ταχύτητα ήταν ο τρόπος που είχε πάντα ο Τόμας να είναι αποτελεσματικός, ένεκα του ύψους του. Πριν μπει στο χειρουργείο, ενημέρωσε ότι θα επιστρέψει 100% ο ίδιος παίκτης.
“ Δεν πρόκειται για κάτι που μπορεί να απειλήσει την καριέρα μου” είχε πει τότε στον Έιντριαν Βοϊνιαρόφσκι “ ίσως να καθυστερήσω να επιστρέψω, αλλά θα επιστρέψω και θα είμαι ο ίδιος παίκτης. Όλοι οι γιατροί με έχουν βεβαιώσει για αυτό”.
Όπως αποδείχθηκε, η λάθος διάγνωση, η περαιτέρω επιβάρυνση και όσα ακολούθησαν “ έκλεψαν την κινητικότητα, την ισορροπία και την έκρηξη που τον διέκριναν”, όπως έγραψε το Celtics Wire.
Για έντεκα μήνες ήταν η αγάπη του για το μπάσκετ που τον έσπρωχνε να συνεχίσει, να μην τα παρατήσει. Να τα καταφέρει. “ Δούλεψα πολύ καιρό μόνος, κάνοντας τα ίδια πράγματα κάθε μέρα στην αποθεραπεία. Έπειτα από μια φάση καταντά βαρετό. Ήθελα να ανταγωνιστώ, ήθελα να μιλήσω βρώμικα, να περάσω καλά. Μου έλειψαν όλα αυτά”.
Ευχαρίστησε τους Νάγκετς για την ευκαιρία και την οικογένεια του για τη συμπαράσταση, όλους αυτούς τους δύσκολους μήνες. Ευχαρίστησε και τον κόσμο που δημιούργησε το #SlowGrind ως hashtag συμπαράστασης. “Αυτό είναι ζωή. Ζωή είναι να διαπρέπεις σιγά σιγά”. Έτσι έκανε πάντα.
Το ύψος του δεν βοήθησε να κάνει αισθητή την παρουσία του, από παιδί. Δηλαδή, να κάνει τους ειδικούς να ασχοληθούν μαζί του. Ό,τι του ‘έκλεψαν’ τα 175 εκατοστά, τα έδωσε η φράση που ‘χε γίνει δεύτερη φύση από όταν θυμάται τον εαυτό του. “ Δεν θα υποχωρείς ποτέ”. Toυ την έλεγε καθημερινά ο -bodybuilder- πατέρας του και όπως ομολόγησε εκείνος στο ESPN “ με βοήθησε να βάλω μπροστά την καρδιά μου, την αποφασιστικότητα μου”.
Από τον Γκάρι Πέιτον, σταρ της εποχής του, ‘δανείστηκε’ το trash talking. Όταν τον γνώρισε, τον άκουσε να του λέει ‘ο τύπος που είναι πιο κοντά στο έδαφος είναι συνήθως αυτός που νικά’. Το κράτησε, όπως κράτησε και αυτό που του είπαν οι Μάγκζι Μπόουγκς, Νέιτ Ρόμπινσον και Ντέιμον Στούνταμαϊρ.
Να είσαι ο εαυτός σου και ό,τι κάνεις, να το κάνεις σε high level. Όταν είσαι κοντός, πρέπει να είσαι special με κάποιον τρόπο
“Ποτέ δεν μου χαρίστηκε κάτι. Ποτέ δεν μου δόθηκε δεύτερη ευκαιρία. Όλοι αναζητούσαν να βρουν κάτι που δεν κάνω καλά. Πίστευαν πως λόγω του ύψους μου δεν θα είμαι καλός στην άμυνα και μου έριχναν τον καλύτερο επιθετικό. Όταν έκανα δουλειά, έλεγαν ότι δεν μπορώ να σκοράρω εύκολα. Όταν το έκανα και αυτό έβρισκαν κάτι άλλο. Πάντα ήθελαν να είμαι κάτι άλλο από αυτό που ήμουν”.
Αυτός ήταν ο λόγος που έμαθε να βουλώνει στόματα. “ Αν σας έχουν αμφισβητήσει ποτέ στη ζωή σας, ξέρετε πως η πρώτη αντίδραση είναι να κάνετε ό,τι μπορείτε να τους διαψεύσετε. Αυτό έκανα μια ζωή. Έκανα κίνητρο τον αρνητισμό και έκανα πολλούς να ‘φάνε’ τα λόγια τους”.
Αφότου είχε γίνει NBAer, μελέτησε τη ζωή του Μπρους Λι. “Ήθελα να γίνει πιο ‘κοφτερό’ το μυαλό μου. Ήταν ο καλύτερος στο είδος του. Πνευματικά ήταν σε επίπεδο που ουδείς μπορεί να φτάσει”. Η φράση που κράτησε πρώτη από όλες ήταν το “be shapeless, be formless, be like water”. Όχι μόνο για το μπάσκετ, αλλά και για τη ζωή.
“ Προφανώς και όταν είσαι κοντός πρέπει να βρεις διάφορους τρόπους να μανουβράρεις γύρω από τους ψηλούς, διαφορετικούς τρόπους να σκοράρεις από κοντινή απόσταση. Είναι πρόκληση, στην οποία ανέκαθεν έπρεπε να ανταποκριθώ. Ο τρόπος που παίζω δεν είναι έκπληξη για εμένα. Ήταν για τους άλλους”.
Ήταν η τελευταία επιλογή στο 2011 NBA draft. Τον ‘τράβηξαν’ οι Κινγκς. Τον απήλαυσαν για τρία χρόνια -μεταξύ άλλων, τον είδαν να γίνεται ‘ο πιο κοντός παίκτης που έκανε τριπλ νταμπλ’ στην ιστορία του ΝΒΑ και αγαπητό μέλος της κοινότητας και της πόλης-, πριν τον ανταλλάξουν στους Σανς, το 2014.
Προ της πρόβας της νέας φανέλας, έκανε αρθροσκόπηση στον αριστερό καρπό. Ακολούθησε τραυματισμός στον αστράγαλο και η ανταλλαγή του στους Σέλτικς, το 2015. Για τον Μάρκους Θόρτον και μια επιλογή πρώτου γύρου στο 2016 ΝΒΑ draft.
O ύψους 1.75 πόιντ γκαρντ είχε τεράστια επιρροή στο παιχνίδι των “Κελτών” (ήταν ηγέτης σε τρεις σεζόν που εμφανίστηκαν στα playoffs, συν την εμφάνιση στους τελικούς της Ανατολής και είχε 29 πόντους κατά μ.ο. το 2016), που τον πήραν στο πλαίσιο εκ βάθρων ανοικοδόμησης.
Δεν ήθελαν νίκες και playoffs. Ήθελαν να είναι σε θέση να μπορούν να επιλέγουν ψηλά στα NBA draft (δηλαδή, στον πάτο της κατάταξης). Η εξέλιξη ήταν λίγο διαφορετική, αφού όλοι οι άλλοι -πλην των διοικούντων- ήθελαν να κερδίζουν. “ Τότε δημιουργήθηκε η ιδιαίτερη επαφή που είχα με τον κόσμο”. Και τότε οι ιθύνοντες του έδωσαν την ευκαιρία να γράψει ιστορία.
Έκανε χρονιά από αυτές που κάνουν έναν παίκτη υποψήφιο MVP και την παρέα του φιναλίστ -περιφέρειας ή λίγκας. “ Κάποια στιγμή όλοι κατάλαβαν ότι δεν είναι χρήσιμο να με βάζουν σε κουτάκια (σκόρινγκ γκαρντ που παίζει και στον ‘άσο’ ή ρεζέρβα που ‘μπουστάρει’ την επίθεση κλπ. Κατανόησαν ότι είμαι ένας γκαρντ που ‘φτιάχνει’ το παιχνίδι και είναι αποτελεσματικός στο γήπεδο”.
Στα playoffs του 2017, όπου θυμίζω έπαιζε ως τραυματίας, πριν το πρώτο ματς με το Σικάγο ενημερώθηκε πως η 22χρονη αδελφή του, Τσάινα σκοτώθηκε σε αυτοκινητικό δυστύχημα. Εκείνος έβαλε κανονικά τα ρούχα της δουλειάς και πήγε στο γήπεδο.
Ο αρχικός λόγος που ήθελα να παίξω ήταν τελείως διαφορετικός από τον πραγματικό. Στην αρχή σκέφτηκα ότι αυτό έπρεπε να κάνω, αυτό έκανα πάντα ό,τι και αν μου συνέβαινε. Πάντα ήξερα πως το μπάσκετ ήταν η ασπίδα μου
Μόλις έφτασε στο γήπεδο, σκεφτόταν πως χρειαζόταν την ασπίδα του, χρειαζόταν το παιχνίδι για να ξεχαστεί.
“ Μόλις βγήκα στο παρκέ έγινε ένα από αυτά τα πράγματα… Δεν βρίσκω λόγια να το περιγράψω επαρκώς. Το χειροκρότημα το ακούω ακόμα. Ο κόσμος είχε φτιάξει ταμπέλες που έγραφαν “αυτό είναι για την Τσάινα. Σε αγαπάμε” και άλλα ανάλογα. Κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή και όλη η αρένα τίμησε τη μνήμη της αδελφής μου. Τότε συνειδητοποίησα πως δεν χρειαζόμουν πια την ασπίδα μου. Δεν χρειαζόταν να προσποιούμαι πως δεν πενθώ και ότι δεν έπρεπε να είμαι μόνος σε αυτό. Είχα όλο το γήπεδο μαζί μου. Ένιωσα πως όλη η Βοστώνη είναι μαζί μου”.
Για δυόμιση χρόνια όλη η Βοστώνη ήταν μαζί του. Μέχρι εκείνο το τηλεφώνημα του Ντάνι Έιντζ, GM και προέδρου των Σέλτικς, για το οποίο έγραψε στο The Players’ Tribune.
“ Όταν μου τηλεφώνησε ο Ντάνι έφευγα από το αεροδρόμιο -η σύζυγος μου, Κάιλα και εγώ επιστρέφαμε από τους εορτασμούς για την επέτειο ενός χρόνου γάμου. Είχαμε πάει στο Μαϊάμι για δυο μέρες και ήμασταν πίσω στο Σιάτλ, καθ’ οδόν για το σπίτι. Δεν είδα την κλήση. Ο Ντάνι μου έστειλε μήνυμα”.
Διάβασε “ΙΤ, τηλεφώνησε μου όταν μπορείς”.
“ Ακούγεται δραματικό, αλλά αυτό είναι στην πραγματικότητα ένα συνηθισμένο γραπτό μήνυμα του Ντάνι. Μπορούσε να σημαίνει πολλά διαφορετικά πράγματα. Του τηλεφώνησα, ενώ οδηγούσα, χωρίς να σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο. Ήξερε πως ήμουν σε ταξίδι και με ρώτησε 2-3 πράγματα για αυτό. Είμαι σίγουρος ότι τον ρώτησα πώς είναι εκείνος, πώς είναι η οικογένεια”.
Σε κάποιο σημείο αισθάνθηκε ότι αυτό το τηλεφώνημα δεν ήταν από τα τυπικά. “ Ήταν εκείνη η μικρή παύση στη συζήτηση. Και τότε μου είπε ‘μόλις σε αντάλλαξα’. Τόσο απλά. Χωρίς μεγάλα λόγια, χωρίς ιδιαίτερο πρόλογο. Αν και υποθέτω πως όταν όλα φτάνουν σε μια τέτοια σκατένια κατάσταση, δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα για να ειπωθούν”.
Τον ρώτησε πού θα πάει. “ Ήταν το μόνο που μπορούσα να πω”.
‘Στους Καβαλίερς, για τον Κάιρι’.
Και τότε ήταν που… Έχετε βρεθεί ποτέ σε συζήτηση στο τηλέφωνο, που κάποιος λέει κάτι και αίφνης το μόνο που σκέφτεσαι είναι ‘δεν θέλω να συνεχιστεί αυτή η κλήση;’. Όχι με αγένεια, αλλά με τη θέληση να κάνεις κάτι να διακοπεί η συζήτηση. Αυτό ένιωσα εκείνη τη στιγμή.
Ο Ντάνι άρχισε να μου μιλάει για όσα έκανα για την πόλη της Βοστώνης και για τον οργανισμό των Σέλτικς, εκτός και εκτός γηπέδων. Για το τι εξαιρετικός παίκτης είμαι και πώς θα τα πάω εξαιρετικά στο Κλίβελαντ. Δεν ήθελα να ακούσω τίποτα
Προσπάθησε να τον διακόψει ουκ ολίγες φορές. “ Και τελικά τα κατάφερα. Του είπα ‘εκτιμώ που θέλησες να με βρεις, να μου το πεις, αλλά δεν υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει ή που χρειάζεται να πεις’. Αυτή ήταν η ουσία. Αυτό ήταν το τηλεφώνημα”.
Στο μυαλό του επικράτησε το απόλυτο χάος. Το ‘διέλυσε’ σκεπτόμενος αρχικά τι σημαίνει αυτή η μετακίνηση για την οικογένεια του. Σκέφτηκε τους δυο γιους του, Τζέιμς και Τζέιντεν και πώς θα τους πει ότι θα μετακόμιζαν. “ Ήξερα πως θα είναι σοκ για εκείνους, κατ’ αρχάς γιατί σε λίγες μέρες θα άρχιζε η σχολική χρονιά και δεύτερον επειδή ήξερα τι άρχισε να σημαίνει η Βοστώνη για εκείνους. Για όλους μας”.
Τα αγόρια ήταν με την πεθερά του. Όταν το ζευγάρι έφτασε στο σπίτι, ο Αϊζάια τους κάλεσε με Facetime. “ Ήξερα πως τα νέα θα κυκλοφορούσαν σύντομα, οπότε ήθελα να διασφαλίσω ότι θα ακούσουν τι συνέβη από εμένα. Τους είπα τι έγινε. Τους είπα ‘ο μπαμπάς έγινε ανταλλαγή’. Ο Τζέιμς, ο πρωτότοκος μου, με ρώτησε ‘πού’. Υποθέτω είναι γιος του μπαμπά του. Του είπα στο Κλίβελαντ, για τον Κάιρι, γνωρίζοντας τι θα ακολουθήσει.
‘ΛΕΜΠΡΟΝ ΤΖΕΪΜΣ. Μπαμπά, θα έχεις την ευκαιρία να παίξεις με τον ΛεΜπρον Τζέιμς‘.
Ο μικρότερος μου, πιο συναισθηματικός γαρ, αγαπούσε τη Βοστώνη περισσότερο από όλους μας. Ήξερα πως τα νέα θα τον πληγώσουν. Ανησυχούσα για την αντίδραση του. Τον ρώτησα ‘Τζέιντεν είσαι καλά;’. Μου είπε πως είναι στενοχωρημένος. Τον ρώτησα γιατί. Απάντησε ‘επειδή πιθανότατα το Κλίβελαντ δεν έχει πάρκα για σκέιτ‘”.
Λίγες ώρες μετά όλος ο κόσμος ήξερε για την ανταλλαγή και οι σελίδες του στα social media ‘γέμισαν’ μηνύματα.
“ Το μόνο που χρειαζόμουν ήταν να δω τις αντιδράσεις των γιων μου. Όλα τα άλλα, οι απόψεις, οι φήμες, οι αναλύσεις των ειδικών πέρασαν σε δεύτερη μοίρα”. Ένιωσε στενοχωρημένος που θα άφηνε τη Βοστώνη. “ Ένιωσα πως θα μου λείψουν οι Σέλτικς και η πόλη. Ένιωσα πληγωμένος. Δεν θα πω ψέματα: ακόμα είμαι πληγωμένος” είχε γράψει στις 6/9 του 2017.
Αντιλαμβάνομαι πως είναι business και ο Ντάνι είναι επιχειρηματίας που έκανε επιχειρηματική κίνηση
“Προσωπικά δεν συμφωνώ με αυτή, γιατί δεν πιστεύω ότι η ανταλλαγή μου έκανε καλύτερη τη Βοστώνη. Αλλά αυτή δεν είναι δική μου δουλειά. Είναι του Ντάνι. Και είναι σκληρή. Είναι όμως, καλός σε αυτή. Στο τέλος της ημέρας, όλες αυτές οι συμφωνίες καταλήγουν σε ένα σημείο: business. Οπότε δεν κρατώ κακία.
Είμαι ώριμος άνδρας και ήξερα πού έμπλεκα όταν μπήκα στη λίγκα. Στη σούμα, οι ευλογίες είναι περισσότερες από τις κατάρες. Δεν θα καθίσω να σας γράψω ότι με αδίκησαν. Δεν με αδίκησαν. Η Βοστώνη είχε το δικαίωμα να με ανταλλάξει”.
Έκρινε ότι η ιστορία του ήταν ένα μάθημα “ όχι μόνο για εμένα, αλλά για όλη τη λίγκα. Για τους φαν, τα media και τον τρόπο που μιλούν για τύπους που αλλάζουν ομάδες. Το σκεφτόμουν πέρυσι, όταν πολλοί έκαναν τη ζωή του Κέβιν Ντουράντ δύσκολη στην free agency, για αυτά που ήθελε για τον εαυτό του και το μέλλον του. Σκεφτόμουν το πώς τον εξέλιξαν σε κακό της υπόθεσης, γιατί έκανε ό,τι είχε δικαίωμα να κάνει, ως free agent. Και ξαφνικά τον είπαν ‘εγωιστή’ και ‘δειλό’” επειδή είχε συμπεριφερθεί ως επιχειρηματίας, ως ιδιοκτήτης του εαυτού του. Γιατί δεν είναι μόνο για τους οργανισμούς business. Είναι και για τους παίκτες. “Εκείνον όμως, τον παρουσίασαν ως κακό”.
Η δική του φάση ήταν διαφορετική, γιατί δεν ήταν free agent και χωρίς προειδοποίηση ο οργανισμός, “για τον οποίον είχα κάνει τα πάντα, είχα ματώσει, είχα ρισκάρει τα πάντα με αντάλλαξε.
99 στις 100 φορές οι ιδιοκτήτες είναι αυτοί που ‘χουν τη δύναμη. Όταν λοιπόν, οι παίκτες πηγαίνουν αριστερά και δεξιά και αλλάζουν τη ζωή τους, χωρίς να ‘χουν δικαίωμα να πουν ‘όχι’ δεν τρέχει τίποτα. Τις λίγες φορές ωστόσο, που οι παίκτες έχουν τον έλεγχο, γίνεται λόγος για ‘σκάνδαλο’. Για να είμαι ειλικρινής, αυτό λέει πολλά για το πού πάμε ως λίγκα και ως κοινωνία και πόσο δρόμο έχουμε να διανύσουμε”.
Ένα από τα πρώτα μηνύματα που δέχθηκε, μετά την είδηση ήταν από τον Τομ Μπρέιντι “ τύπος που ζει με τους Πάτριοτς ό,τι ήθελα να ζήσω εγώ με τους Σέλτικς. Από τα χαμηλά του draft στα ψηλά, με σκληρή δουλειά, αποφασιστικότητα και ταλέντο που κάποιοι κάποτε προσπέρασαν. Ήθελα να καθιερώσω κληρονομιά νικητή, να μπω στους καλύτερους της Βοστώνης”.
Ώσπου αποφάσισε να επικεντρώσει στο ποιος του είχε στείλει μήνυμα και το ‘γιατί’.
“ Ήταν ο γ… Τομ Μπρέιντι και ήμουν στην ομάδα για μόλις δυόμιση χρόνια. Ο Μπρέιντι δεν στέλνει μηνύματα σαν και αυτά σε τύπους που έπαιξαν στη Βοστώνη μόλις δυόμιση χρόνια, εκτός και αν έκαναν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Ένιωσα πως πρέπει να αισθάνομαι υπερήφανος, ότι μπορεί ακόμα να σήμαινα κάτι για τους ανθρώπους”. Αυτό κράτησε στο μυαλό του, παρά τον πόνο του.
Ξέρω πως δεν θα γίνω Ντέιβιντ Ορτίθ, Μπιλ Ράσελ, Πολ Πιρς, Κέβιν Γκαρνέτ ή Λάρι Μπερντ. Αλλά θα συνεχίζω να φαντάζομαι πως κάποια στιγμή, κάπου στη Βοστώνη κάποιος θα γίνει πατέρας και όταν το παιδί του θα τον ρωτήσει ‘γιατί έγινες φαν των Σέλτικς’ θα πει ‘επειδή είδα τον Αϊζάια Τόμας να παίζει
Δεν σου είπα πως νίκησαν οι Νάγκετς (120-118), με tip in του Νίκολα Γιόκιτς, στα 8 δέκατα πριν την κόρνα της λήξης.
Photos: Associated Press