Συνέντευξη Κάτας στο Contra.gr: Η λατρεία για Ομπράντοβιτς και το παράπονο για Παναθηναϊκό

UPDATE 14/01/2021: Ακριβώς 6 χρόνια έπειτα απ’ τη δημοσίευση της συνέντευξης από το Contra.gr, ο Όντετ Κάτας βγήκε αληθινός και ανακοινώθηκε ως ο νέος προπονητής του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ. Θυμηθείτε τι είχε πει τότε στον Νίκο Γιαννόπουλο.

Στο τηλέφωνο ακουγόταν ήρεμος. Πίσω από τις λέξεις όμως άφησε, από τις πρώτες στιγμές κιόλας, να βγει ένα παράπονο. Ο Όντετ Κάτας ακόμα και σήμερα δεν έχει ξεπεράσει το γεγονός ότι αναγκάστηκε να διακόψει μία πολλά υποσχόμενη καριέρα μόλις στα 26 του χρόνια. Παράλληλα, όμως κοιτάζει μπροστά και επιχειρεί να πάρει τη ρεβάνς από τους πάγκους γράφοντας τη δική του προπονητική ιστορία. Φωτεινό παράδειγμα γι’ αυτόν ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ο κατά τον Κάτας, καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη. Ο λόγος, πλέον, στον Ισραηλινό που αποθεώθηκε από φίλους και αντιπάλους μετά τον τελικό του 2000 στη Θεσσαλονίκη.

O προπονητής Κάτας

Όντεντ, αλήθεια σου αρέσει η προσφώνηση κόουτς;

(γελάει) Γιατί όχι, αν και είμαι μόλις 8 χρόνια προπονητής. Να ξέρεις όμως ότι ακόμα νιώθω σαν παίκτης.

Ποια είναι η προπονητική φιλοσοφία σου; Έχει διαφορές ο κόουτς Κάτας από τον παίκτη Κάτας;

Αυτό που προσπαθώ να δώσω στην εκάστοτε ομάδα μου είναι το στοιχείο της δημιουργικότητας, θέλω οι παίκτες μου να σκέφτονται πριν ενεργήσουν και αν είναι δυνατόν να σκέφτονται και διαφορετικά. Πιστεύω επίσης ότι ο προπονητής πρέπει να μεταδίδει το αίσθημα της αυτοπεποίθησης στους παίκτες του. Στο τέλος της σεζόν σίγουρα τότε κάτι έχεις κερδίσει. Δεν θέλω να δίνω απλώς εντολές, θέλω να εξηγώ στους παίκτες του γιατί λέω κάτι, που αποσκοπεί αυτό. Προσπαθώ να τους ακούσω επίσης. Το στιλ παιχνιδιού στο Ισραήλ βέβαια είναι λίγο διαφορετικό. Έχεις να διαχειριστείς συνήθως νέους ταλαντούχους παίκτες οι οποίοι μετά από ένα χρόνο επιτυχίας θα σου φύγουν. Και τότε είσαι αναγκασμένος να αρχίσεις από την αρχή.

Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου λάτρη της επίθεσης, της άμυνας ή της ισορροπίας μεταξύ των δύο;

Σου μίλησα πριν για δημιουργικότητα. Κάποιες στιγμές χρειάζεται να είσαι πιο πειθαρχημένος στον επιθετικό τομέα, να βρεις το σύστημα και τους χώρους που πρέπει. Δημιουργικός όμως μπορεί να είσαι και στην άμυνα. Πλέον παρατηρώ ότι και η άμυνα έχει το ενδιαφέρον της κάτι που φυσικά δεν το είχα ως παίκτης (γέλια). Αλλά η πλέον η θέση μου είναι διαφορετική.

Ποιος είναι ο βασικός στόχος για την προπονητική σου καριέρα κόουτς;

Δεν κάνω συγκεκριμένα όνειρα, ξέρεις. Αυτό που πάνω από όλα επιθυμώ είναι να απολαμβάνω το μπάσκετ και να είμαι σε καλή κατάσταση. Φυσικά θέλω να συμμετέχω στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο και να διαπιστώσω μέχρι που μπορώ να φτάσω. Αλλά πάνω από όλα για μένα είναι η απόλαυση του μπάσκετ.

Εχεις φανταστεί τον εαυτό σου στον πάγκο του Παναθηναϊκού;

Είναι κάτι που το εύχομαι. Έτσι και αλλιώς νιώθω σαν να είμαι πάντα μέρος αυτής της ομάδας. Μου αρέσει η χώρα, οι άνθρωποι, η Αθήνα, αισθάνομαι σαν να είμαι στο σπίτι μου. Άρα, γιατί όχι;

Είχες ποτέ προτάσεις από την Ελλάδα για να εργαστείς ως προπονητής;

Μέχρι τώρα όχι.

Θα δούλευες και στον Ολυμπιακό ακόμα;

Κοίτα, το κίνητρό μου είναι η αγάπη για το άθλημα. Θα σου έλεγα λοιπόν ‘ναι’. Αν ήταν οι συνθήκες όπως θα ήθελα, θα δούλευα στον Ολυμπιακό. Το ένστικτό μου όμως λέει ακόμα Παναθηναϊκός. Πάνω από όλα όμως μ’ αρέσει η Ελλάδα.

Ανέλαβες τη Μακάμπι το 2007, αλλά παραιτήθηκες μόλις μετά από μερικούς μήνες. Τι συνέβη;

Η κατάσταση εκείνη δεν ήταν καλή για μένα. Ευτυχώς, είχα τη δύναμη να το δω νωρίς και να διαπιστώσω ότι είχα πάρει λάθος απόφαση. Από την πρώτη ημέρα τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά. Ήταν κακό το τάιμινγκ, αλλά και άλλα πράγματα. Και επίσης πιστεύω ότι ούτε η Μακάμπι ήταν έτοιμη για εκείνη την εξέλιξη.

Θα ήθελες να δοκιμάσεις ξανά στη Μακάμπι στο μέλλον;

Ούτε που το σκέφτομαι. Μ’ αυτό που κάνω είμαι ευτυχισμένος.

Κάτας και Παναθηναϊκός

Κατά τη διάρκεια της θητείας σου στον Παναθηναϊκό ο κόσμος σε αγάπησε πάρα πολύ αν και δεν έπαιξες πολλά χρόνια στην ομάδα. Γιατί συνέβη αυτό;

Πιστεύω ότι οι οπαδοί έχουν πάντα το σωστό αισθητήριο γιατί κρίνουν με το συναίσθημα. Αλλά αυτό που έγινε με μένα στον Παναθηναϊκό και στην Ελλάδα ήταν εκπληκτικό. Σε δύο, μόλις, χρόνια παρουσίας έγινα … Έλληνας. Δεν μπορώ καν να σου εξηγήσω πόσο αγαπώ την Ελλάδα, τα πάντα στη χώρα. Το φαγητό, τη μουσική, τη γλώσσα. Το να φύγω από την Ελλάδα ήταν τόσο σκληρό όσο και να σταματήσω την καριέρα μου. Για μένα ήταν πάντα κάτι πολύ σημαντικό η επικοινωνία με τον κόσμο, τους οπαδούς. Και νομίζω ότι ο κόσμος του Παναθηναϊκού αυτό το κατάλαβε.

Να υποθέσω ότι η κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 2000 στη Θεσσαλονίκη είναι η πιο ευτυχισμένη στιγμή σου στο μπάσκετ;

Πιστεύω ναι. Αλλά και η διαδρομή προς τον τίτλο αυτό ήταν επίσης σπουδαίο. Πιστεύω ότι οι πιο δυνατές στιγμές στην καριέρα ενός αθλητή δεν είναι οι τίτλοι, αλλά οι ανθρώπινες σχέσεις που χτίζεις. Όπως τώρα που μιλάμε. Αυτό είναι που απολαμβάνεις περισσότερο. Τα τρόπαια, οι διακρίσεις, οι τίτλοι έρχονται έπειτα.

Θέλεις να μας εξηγήσεις τι πήγε στραβά την αμέσως επόμενη σεζόν με το γόνατό σου και δεν μπόρεσες να ξαναπαίξεις;

Δεν υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος που να ξέρει τι ακριβώς έγινε. Αλλά να σου πω κάτι; Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα μπορούσε να γίνει κάτι διαφορετικό στην περίπτωσή μου. Είδα πάρα πολλούς γιατρούς σε όλο εκείνο το διάστημα του τραυματισμού μου σε πολλές χώρες. Στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Γερμανία, στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ. Μόνο στις ΗΠΑ είδα πέντε διαφορετικούς. Ο κάθε ένας από αυτούς έκανε και μία διαφορετική διάγνωση. Δεν μπορούσα πια να πιστέψω κανέναν.

Πιστεύεις ότι ο Παναθηναϊκός είχε κάποια ευθύνη σ’ όλη αυτήν την κατάσταση;

Δεν το νομίζω. Δεν μπορώ να κατηγορήσω ούτε τον Παναθηναϊκό ούτε τους γιατρούς. Άλλωστε, όπως σου είπα, είδα πολλούς. Υπήρξαν πολλές διαφορετικές ιατρικές εκτιμήσεις για το πρόβλημά μου. Όλη αυτή η ιστορία μου άφησε απλώς μία πικρή γεύση στο στόμα, κυρίως από το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός κατηγόρησε εμένα για κάποια πράγματα. Αυτό ήταν πραγματικά πολύ άσχημο και δεν ξέρω γιατί έγινε. Προφανώς είχε να κάνει με τα λεφτά. Εγώ ξέρω ότι τη δεύτερη σεζόν του συμβολαίου μου δεν μου την πλήρωσαν. Αυτό ήταν πολύ απογοητευτικό για ένα μεγάλο σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός.

Συζήτησες με τους κύριους Γιαννακόπουλους για την κατάσταση, τότε ή αργότερα;

Το προσπάθησα, αλλά προφανώς δεν ήταν κάτι που ήθελαν. Και αυτό ήταν άσχημο και δεν νομίζω ότι το άξιζα.

Θα μπορούσε, τέλος πάντων, με κάποιον τρόπο η καριέρα σου να σωθεί ώστε να συνεχίζεις να παίζεις;

Όχι. Η μάλλον δεν ξέρω, ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω πλέον. Τα χρόνια πέρασαν.

Πόσο δύσκολη ήταν αυτή η εμπειρία να αποσύρεσαι από τα γήπεδα σε ηλικία μόλις 27 ετών;

Σε διορθώνω, 26 ετών. Το τελευταίο παιχνίδι το έπαιξα όταν ήμουν 26. Δεν είδα ποτέ την αποκορύφωση της καριέρας μου, πως θα έπαιζα στα καλύτερά μου χρόνια. Και αυτό ήταν και το πιο δύσκολο σημείο της ιστορίας. Ακόμα νιώθω άσχημα. Το κουβαλάω ακόμη μέσα μου μέχρι και σήμερα, δεν είναι εύκολο να συνέλθω. Ήταν πολύ δύσκολο να ισορροπήσω σ’ όλο αυτό. Όλα μου τα χρόνια τα πέρασα με μία μπάλα του μπάσκετ στα χέρια.

Ο Κάτας, ο Ομπράντοβιτς και ο… Γκέρσον

Να αλλάξουμε λίγο ατμόσφαιρα και θέμα Οντεντ. Τι ήταν αυτό που έδωσε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς στην καριέρα σου;

Τον Ζέλικο τον αγαπώ. Σαν άνθρωπο και σαν προπονητή. Αγαπώ τον τρόπο που σκέφτεται και μου αρέσει πάρα πολύ το ταμπεραμέντο του. Τον σεβόμουν και είναι πραγματικά κρίμα που αποσύρθηκα γιατί πιστεύω ότι αν συνέχιζα να παίζω για τον Ζέλικο, θα έφτανα στο top της καριέρας μου. Και τώρα που είμαι προπονητής θέλω να ενεργώ και να σκέφτομαι όπως αυτός. Από τον Ζέλικο θέλω να μαθαίνω χωρίς να τον κοπιάρω βέβαια.

Εκτιμάς ότι η καριέρα σου θα ήταν διαφορετική αν έπαιζες στο ΝΒΑ και στους Νικς στους οποίους έγινες ντραφτ;

Ποτέ δεν θα μάθουμε αυτό, είναι κάτι υποθετικό. Το σίγουρο είναι ότι δεν μετάνιωσα ποτέ που δεν έπαιξα στο ΝΒΑ. Δεν υπέγραψα στους Νικς και τελικά βρέθηκα στον Παναθηναϊκό και στην Αθήνα όπου πέρασα υπέροχα. Και αυτή ήταν καλύτερη από κάθε ΝΒΑ εμπειρία.

Ο Γιώργος Καλαϊτζής παραμένει ο καλύτερός φίλος σου στην Ελλάδα;

Ναι, φυσικά. Η σχέση μας παραμένει πολύ δυνατή, έτσι και αλλιώς είμαστε και κουμπάροι.

Οι εντυπώσεις σου από την Ευρωλίγκα μέχρι τώρα ποιες είναι;

Πολύ καλές. Απολαμβάνω να παρακολουθώ τα παιχνίδια. Είδα και το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ με τη Φενέρμπαχτσε στο οποίο κοντραρίστηκαν ο Ζέλικο με τον Δημήτρη (σ.σ Ιτούδης). Αλήθεια είναι φίλοι ακόμα;

Δεν έχει αλλάξει κάτι από ότι γνωρίζουμε…

Μπράβο! Και η Ρεάλ με την Μπαρτσελόνα είναι επίσης πολύ καλές ομάδες.

Είναι ο Παναθηναϊκός ικανός να φτάσει έως το φάιναλ φορ της Μαδρίτης;

Αν συμβεί, θα είναι έκπληξη κατά τη γνώμη μου. Νομίζω ότι κάτι λείπει από την ομάδα. Θα έπρεπε να υπάρχει λίγη παραπάνω ποιότητα στο ρόστερ. Εγώ πάντως εύχομαι ολόψυχα να πάει στη Μαδρίτη. Είμαι ακόμα οπαδός του Παναθηναϊκού.

Για την εφετινή Μακάμπι τι πιστεύεις;

Περίπου τα ίδια που πιστεύω για τον Παναθηναϊκό. Της λείπουν κάποιες δόσεις επιπλέον ποιότητας. Πέρυσι κατέκτησε τον τίτλο μ’ ένα συναρπαστικό τρόπο, ήμουν πολύ χαρούμενος για τον κόουτς Μπλατ που αν και αντιμετώπισε προβλήματα πέρυσι μέσα στη σεζόν έφτασε μέχρι την κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Ελπίζω να τα πάει το ίδιο καλά και στο Κλίβελαντ.

Το στιλ σου ως παίκτης ήταν πιο κοντά σ’ αυτό του Βασίλη Σπανούλη ή του Δημήτρη Διαμαντίδη;

Θα έλεγα πιο κοντά στου Διαμαντίδη. Είναι ο τρόπος που διαβάζει αυτός ο παίκτης το παιχνίδι. Αν και ο κόσμος που με παρακολουθούσε ίσως να νομίζει ότι μοιάζω περισσότερο με τον Σπανούλη. Εγώ θα προτιμούσα να μοιάζω με τον Διαμαντίδη.

Θα ήθελες να τον κοουτσάρεις κάποια στιγμή;

Μα δεν χρειάζεται, είναι κόουτς από μόνος του. Είναι σαν να έχει ο Παναθηναϊκός προπονητή στο παρκέ. Τρομερά έξυπνος παίκτης, ο καλύτερος γκαρντ των τελευταίων χρόνων στην Ευρώπη.

Κατά τη γνώμη σου ποιος είναι ο καλύτερος κόουτς στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή Οντεντ;

Για μένα πάντα ήταν και είναι ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Και ο Πίνι Γκέρσον ο καλύτερος βοηθός προπονητή!

Πόσο έχει αλλάξει το μπάσκετ από τη δική σου εποχή;

Έχει γίνει πιο απαιτητικό στα αθλητικά προσόντα και πιο φτωχό στις τεχνικές δυνατότητες. Δεν υπάρχουν πια τόσο καλοί σουτέρ, όσο παίκτες δυνατοί που σκέφτονται κυρίως την άμυνα. Αλλά ακόμα και αυτό με κάνει ενθουσιώδη για το μπάσκετ. Άλλωστε το άθλημα αλλάζει συνέχεια.

Προτιμάς το ευρωπαϊκό ή το αμερικάνικο στιλ;

Καθαρά το ευρωπαϊκό. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω παιχνίδια του ΝΒΑ παρά μόνο των Σπερς. Δεν με ενθουσιάζει κάτι άλλο στο ΝΒΑ. Εγώ βέβαια βλέπω τους αγώνες και ως προπονητής. Λείπει η σκέψη από τον τρόπο που παίζουν. Αλλά φυσικά μπορώ να καταλάβω τον κόσμο που του αρέσει πολύ το ΝΒΑ.

Διαβάστε ακόμη

Μποντιρόγκα στο Contra.gr: “Καυγάδισα με τον Τόμιτς για τους συμπαίκτες μου”