Η συνταγή του Αμπασκάλ για να κάνει τον Βόλο πρωτοπόρο

Ο έφηβος Γκιγέ έχει μόλις τελειώσει το φαγητό του. Σηκώνεται από τη θέση και από δίπλα του περνούν ο Τιερί Ανρί, ο Ντένις Μπέργκαμπ και ο Ρουντ Φαν Νιστελρόι. Σαστίζει, τους κοιτά έκπληκτος, θαμπώνεται. “Είναι δύσκολο να το ξεχάσω”, θα ομολογήσει 18 χρόνια αργότερα.

Τότε, το 2002, ανήκε στα τμήματα υποδομής της Μπαρτσελόνα και συμμετείχε σε διαφημιστικό σποτ της Nike με κάμποσους αστέρες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Θα ήθελε πολύ να μοιάσει σ’ έναν απ’ αυτούς τους τρεις. Όπως επίσης του Ροναλντίνιο, τον οποίο έβλεπε καθημερινά να προπονείται στο διπλανό γήπεδο. Ταυτόχρονα παρατηρούσε έναν 15χρονο ονόματι Λίο Μέσι να χτίζει μέρα με τη μέρα τον μύθο του. Εικόνες άφθαρτες στο μυαλό του. Δεν έχουν περάσει δα και δεκαετίες.

Στα 32 του, από τις 13 Απριλίου του 2021, ο Ανδαλουσιάνος Γκιγέρμο Αμπασκάλ είναι (από χρόνια) επαγγελματίας προπονητής. Ο μικρότερος σε ηλικία της Super League Interwetten. Αυτός που έχει φέρει στον Βόλο στην πρώτη θέση (ισοβαθμώντας με τον ΠΑΟΚ) μετά το 1/5 της ποδοσφαιρικής σεζόν.

Τον σημάδεψε ποδοσφαιρικά η Masia

Στη Masia ήταν στην ίδια “τάξη” με τον Ζόρντι Άλμπα, τον Τζιοβάνι ντος Σάντος και τον Αλμπέρτο Μποτία. Ήταν ο φορ εκείνου του συνόλου. “Έπειτα ήρθε ο Μπόγιαν (Κρκιτς) και άρχιζα να παίζω στον… πάγκο”. Συνολικά παρέμεινε τρία χρόνια στο “ποδοσφαιρικό εργοστάσιο” της Μπαρτσελόνα, προτού επιστρέψει στη γενέτειρά του για να ενταχθεί στα τμήματα υποδομής της Σεβίγια. Αν και η προσαρμογή του στις ακαδημίες της Μπάρσα δεν ήταν εύκολη “για εμάς που είχαμε έρθει από άλλα μέρη, διότι η Μπαρτσελόνα έχει μια συγκεκριμένη μεθοδολογία”, το σημάδι που του άφησε όλο αυτό ήταν αναπόφευκτο.

“Το πέρασμα από τη Masia ενίσχυσε την κατανόηση του παιχνιδιού. Είναι μια εμπειρία ζωής, σε βοηθά να παίρνεις καλύτερες αποφάσεις και να προσαρμόζεσαι. Υπάρχει κοινό λεξιλόγιο και κοινός στόχος. Όποιος περνάει από ‘κεί μπορεί να επεκταθεί σε πολλά πράγματα μέσα στη ζωή”.

Ο Αμπασκάλ διάλεξε να σπουδάσει, διότι “όταν φεύγεις από εκεί και δεν έχεις τον έλεγχο τον αγώνων, υποφέρεις πολύ”, όπως έχει παραδεχθεί. Εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο και στα 19 του εγγράφηκε στο πανεπιστήμιο Πάμπλο δε Ολαβίδε. Είχε χάσει ήδη το κίνητρό του, έχασε το πάθος του, ούτε φυσικά τον κάλυπτε μια πρόταση από ένα τοπικό κλαμπ (Τριάνα) που ελάχιστα θα του προσέφερε σ’ εκείνη τη φάση της ζωής του.

Προπονητής με πτυχίο

Προτίμησε, αντίθετα, ν’ αφοσιωθεί στην εκπλήρωση των φοιτητικών υποχρεώσεών του. Είχε συνειδητοποιήσει ότι “παίζοντας με φίλους με απασχολούσε περισσότερο η πρόβλεψη, ο προγραμματισμός και το τι μπορεί να συμβεί. Να διδάξω”. Γι’ αυτό και το βασικό πτυχίο του αφορούσε τη Φυσική Δραστηριότητα και τις Επιστήμες του Αθλητισμού. Επιπρόσθετα το μεταπτυχιακό που ακολούθησε είχε στον πυρήνα του την προετοιμασία και την αποκατάσταση τραυματισμών στο ποδόσφαιρο.

Η πόρτα της Σεβίγια ήταν πάντα ανοικτή γι’ αυτόν. Αφού χτύπησε το κουδούνι του συλλόγου, βρέθηκε στα παιδικά τμήματα και ανέλαβε την εκγύμναση μεγαλύτερων παιδιών. Ταυτόχρονα ήταν μέλος του τιμ των αναλυτών. Του άρεσε να βλέπει διαρκώς αγώνες, τον κέντριζε η κάθε νέα πληροφορία, τον εξίταρε να “σκανάρει” και να εξηγεί συστήματα και ποδοσφαιριστές. Ο Βίκτορ Μάνια, επί χρόνια συνεργάτης του Ουνάι Έμερι, τον είχε υπό τις φτερούγες του. “Τα πέντε χρόνια που ήμουν μαζί του ήταν καλύτερα από ένα μεταπτυχιακό”. Εμπλούτιζε διαρκώς τις γνώσεις του, γέμιζε τον σκληρό δίσκο του μυαλού του με κάθε λογής δεδομένο, ωφέλιμο ή άχρηστο, που πίστευε ότι θα τον ανέπτυσσε.

Η διπλή δοκιμασία στην Ελβετία και η Ιταλία

Την πρόταση της ελβετικής Κιάσο δεν θα την προσπερνούσε. Κι ας ήταν μια ομάδα της δεύτερης κατηγορίας που πάλευε για την αποφυγή του υποβιβασμού. Είχε όντως αφιερωθεί “σώμα και ψυχή σε όλα τα τμήματα της Σεβίγια και είμαι αιώνια ευγνώμων για όσα μού έδωσαν, γιατί εκμεταλλεύτηκα αυτήν την ευκαιρία στο έπακρο”, αλλά ήταν η ώρα ν’ ανοίξει τα φτερά του. Υπέγραψε τον Ιούνιο του 2017 και παρέμεινε ως τον Απρίλη του 2018.

Αμέσως μετά ανέλαβε τη Λουγκάνο, της πρώτης κατηγορίας, την οποία έσωσε από τον υποβιβασμό παρά τις κόντρα πιθανότητες που συνόδευαν την αποστολή του. Ήταν μια προσωπική επιλογή του προέδρου που “μ’ εμπιστεύτηκε τυφλά”. Είχε προηγηθεί η παρουσία του σ’ έναν αγώνα της Κιάσο, επειδή η Λουγκάνο είχε δώσει τρεις παίκτες δανεικούς. Αν δεν είχε παρακολουθήσει τον αγώνα “δεν θα είχε πάρει το ρίσκο να υπογράψει κάποιον τόσο νέο προπονητή”. Ήταν μόλις 28 ετών.

Παρόλο που στην Ελβετία “ζουν πιο ήρεμα και υπάρχουν λιγότερες αλλαγές προπονητών”, η θητεία του Αμπασκάλ διήρκησε μέχρι τον Οκτώβριο. Κάθε εμπόδιο για καλύτερο, βέβαια. Διότι μέσα στους επόμενους μήνες θα έβρισκε δουλειά στην ιταλική Άσκολι της Serie B. Εντελώς άλλη ποδοσφαιρική κουλτούρα, αντιστρόφως ανάλογη προσέγγιση, διαφορετική κόσμοι. Πολύγλωσσος (ισπανικά, αγγλικά, γαλλικά, πορτογαλικά, ιταλικά), εγκλιματίστηκε αρκετά γρήγορα.

Αρχικά πήγε ως υπεύθυνος στα “φυτώρια” του κλαμπ, ως λάτρης της κηπουρικής/καλλιέργειας φυτών, και μέλος του σταφ επί της “ακτινογραφίας” αντιπάλων, αργότερα ανέλαβε προπονητής της πρώτης ομάδας. Δις. Την πρώτη φορά ως υπηρεσιακός για ένα πενθήμερο (Γενάρης-Φλεβάρης του 2020) και τη δεύτερη ως κανονικός (Απρίλιος-Ιούνιος 2020), πέφτοντας πάνω στην πανδημία. Σε κάθε περίπτωση έβαζε στο βίντεο 5-6 αγώνες καθημερινώς.

Δεν άργησε να καταλάβει ότι “στην Ιταλία δεν έχει αξία το χθες”. Ξεχνούν γρήγορα. Βίωσε σκληρή κριτική και πίεση για τ’ αποτελέσματα, χωρίς να δουλεύει δικά του πρότζεκτ, “ήταν ένα χάος”, αλλά τουλάχιστον “κέρδισα αθλητική ωριμότητα και την εμπειρία αντιμετώπισης των παραγόντων”.

Το ισπανικό μοντέλο του Βόλου

Ό,τι έπρεπε δηλαδή για να ‘ναι προετοιμασμένος προτού έρθει στην Ελλάδα. “Η προσφορά του Βόλου μού ήρθε μέσω ενός Έλληνα ατζέντη. Επικοινώνησαν μαζί μου αφού τούς είχαν αναλύσει το προφίλ μου. Μόλις μου το είπαν, έκανα μια μελέτη για τον Βόλο, την πορεία και το στιλ. Νομίζω ότι είναι μια σημαντική ευκαιρία για μένα, καθώς είναι ένας σύλλογος που πιστεύει στους Ισπανούς προπονητές, του προέδρου του αρέσει το ισπανικό μοντέλο και αυτό ήταν αυτό που με έπεισε περισσότερο. Είναι μια σημαντική πρόκληση γιατί είναι ένα πολύ ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, έχει ελκυστική μορφή και το γεγονός ότι παίζουμε για κάτι ως το τελευταίο παιχνίδι δίνει ένα σταθερό κίνητρο να παλέψουμε για να είμαστε σε μια προνομιακή θέση. Θέλω να μάθω μια νέα κουλτούρα και να συνεχίσω να χτίζω τον εαυτό μου ως προπονητής, ώστε, όταν έχω την ευκαιρία να επιστρέψω στην Ισπανία, έχω εμπειρίες σαν αυτές που με σκληραίνουν”.

Το πρόσφατο 5-1 από τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο ήταν μια τέτοια δοκιμασία απότομης προσγείωσης, ύστερα από το 3/3 στην αφετηρία της σεζόν. Η αντίδραση ήρθε μια εβδομάδα αργότερα. Η νέα νίκη επί του Αστέρα, συνδυαστικά με τα υπόλοιπα αποτελέσματα του Σαββατοκύριακου, επανέφερε την ομάδα της Μαγνησίας στην κορυφή της κατάταξης. Με την καλύτερη επίθεση της κατηγορίας (11 γκολ).

Ο Αμπασκάλ (θέλει να πιστεύει ότι) έχει βρει την απαιτούμενη ισορροπία για να μην παρασύρεται, καθώς “σε προσωπικό επίπεδο επικεντρώνομαι στο να απολαμβάνω τον εαυτό μου. Το σημαντικό είναι να έχεις αξιοπιστία και αυτό μπορεί να χαθεί σε οποιαδήποτε ηλικία”. Τον ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα η μετάδοση της σωστής πληροφορίας, διότι “ο παίκτης της σύγχρονης εποχής πρέπει να εκπαιδευτεί και να παίρνει αυτό που του αξίζει”.

Με τον Αμπασκάλ ο Βόλος έχει μπει σε συγκεκριμένες ράγες. Ο τελικός προορισμός του συρμού αγνοείται. Του Ισπανού προπονητή (και μάγειρα στις λιγοστές ελεύθερες ώρες) του αρκεί “ο παίκτης να διασκεδάζει και να μαθαίνει ο ένας από τον άλλον”, με δεδομένο το “το κλειδί για την επιτυχία είναι η ειλικρίνεια” μεταξύ των μελών μιας ομάδας. Ούτως ή άλλως “η ηλικία δεν ήταν ποτέ πρόβλημα για μένα. Το πρόβλημα είναι η άγνοια για το ποιος δεν ξέρει να εκτιμά τις ικανότητες των ανθρώπων”.