Είναι ο Zion Williamson ο νέος LeBron James;
Οι συγκρίσεις καλό είναι να αποφεύγονται. Εκτός και αν τις κάνουν τύποι σαν τον Steve Kerr. Τότε μάλλον αποκτούν αξία και εμείς λόγο να σου γνωρίσουμε τον Zion Williamson.
Την Τετάρτη 7/11, ο Jimmy Butler έγινε τίτλος που δεν ήταν αρνητικός και αφορούσε θέμα που δεν είχε να κάνει με τα στατιστικά του σε ματς. Ο τύπος ναύλωσε jet για να πεταχτεί ο συμπαίκτης του, Tuys Jones από τη Μinnesota στην Ινδιανάπολη (πτήση μιας ώρας και 38 λεπτών) και να δει τον μικρό του αδελφό, Tre να παίζει στο Duke-Kentucky, της πρεμιέρας του NCAA.
Ο Jones ήταν ο μόνος θεατής στο γήπεδο που δεν είχε καρφώσει το βλέμμα του στον Ζion Williamson, a.k.a. νέο LeBron James. Bαριέσαι τις συγκρίσεις; Όλοι! Όταν όμως, προέρχονται από τύπους όπως ο Steve Kerr κάνουμε μια εξαίρεση.
Βάσει κανονισμών, ο κόουτς των Warriors δεν μπορεί να σχολιάζει παίκτες που δεν είναι δικοί του. Για αυτό και δεν είπε ποτέ το όνομα του Zion. Είπε ότι αναφέρεται σε τύπο που είναι 129 κιλά πριν εξηγήσει ότι “νόμισα πως ο LeBron ήταν μοναδική περίπτωση, αλλά προφανώς έρχεται ο επόμενος τύπος”. Mετά χαμογέλασε και ζήτησε από τον κομισάριο Adam Silver να μην του ρίξει πρόστιμο. Δύσκολο.
Δες κάποιες στιγμές του σημερινού wonderkid, στη χειρότερη ήττα που υπέστη ποτέ το Kentucky με τον John Calipari στον πάγκο του (βλ. 2009). Σημείωση: ο RJ Barrett επίσης ανήκει στους καλύτερους νέους παίκτες του έθνους. Μαζί με τον Zion έφτασαν τους 61 πόντους. Συν αυτούς του τρίτου κορυφαίου freshman, Cam Reddish, έφτασαν τους 83. Όλο μαζί το Kentucky τελείωσε με 84.
Και κάτι τελευταίο: τους 12 πρώτους πόντους του ματς, τους πέτυχαν πρωτοετείς. Πράγμα που δεν εκπλήσσει αφού αφενός ανήκουν σε δυο από τα κορυφαία προγράμματα των ΗΠΑ, αφετέρου πήγαν εκεί στο πλαίσιο του one and done (μια σεζόν στην οποία θα ‘χουν την καλύτερη μεταχείριση -ως προς το να φτιάξουν τα νούμερα τους και το προφίλ τους- και μετά βουρ για ΝΒΑ).
Ήταν καλός, ώσπου ψήλωσε -και έγινε καλύτερος
Γεννήθηκε (7/7 του 2000) στο Salisbury, περιοχή 34.000 κατοίκων “που βρίσκεται στην καρδιά της όμορφης περιοχής Piedmont, της βιομηχανικής καρδιάς της North Carolina” όπως διαβάσαμε στο επίσημο site της πόλης.
Ο πατέρας του, Lateef Williamson ήταν defensive lineman (ύψους 1.93 και βάρους 122 κιλών) στο football και στη σημερινή ηλικία του γιου του, το 1993 είχε τέσσερις προτάσεις από κολέγια (Penn State, South Carolina, North Carolina και NC State). Διάλεξε το τελευταίο.
Η μητέρα του Zion (και γυμνάστρια σε δημοτικό σχολείο), Sharonda ήταν αθλήτρια στίβου στο Livingstone College. Μετά το θάνατο της μητέρας της, το 2002 πήγε να ζήσει με την οικογένεια της στη South Carolina. Οι γονείς του χώρισαν, όταν εκείνος ήταν 5. Έχει έναν μικρότερο αδελφό, το Noah. Τον περνά 13 χρόνια.
Η Sharonda είχε πει πως “το παιδί είχε πάντα ταλέντο στο μπάσκετ, ώσπου όλα άλλαξαν. Κάποιες φορές οι γονείς δεν έχουν άποψη. Πηγαίνουν όμως, στα παιχνίδια του παιδιού, το βλέπουν να ξεχωρίζει των συνομήλικων, ακούν αγνώστους να λένε ότι ‘είναι εξαιρετικός παίκτης και θα τον δούμε μια μέρα στην τηλεόραση’ και σκέφτονται πως υπάρχει κάτι”.
Ως νέος στο high school, ο Zion έπαθε κάταγμα στον καρπό του, κατά τη διάρκεια αγώνα. Οι γιατροί είχαν πει στους γονείς του να είναι προσεχτικοί με την επιστροφή του. Στις ακτινογραφίες είχαν δείξει ότι η ανάπτυξη του ήταν ‘ανοιχτή’. Μπορούσε να πάρει άλλα 12 εκατοστά. Στα 15 άρχισε σιγά σιγά να τα παίρνει. Η διαδικασία ήταν επώδυνη. Πονούσε στα γόνατα και τη μέση.
Μόλις ηρέμησα από τους πόνους, άρχισα να βρίσκω την αθλητικότητα μου. Ειλικρινά δεν ξέρω από πού ήλθε. Απλά την αποδέχθηκα.
Πλέον ήξερε να κάνει ό,τι οι guards και να περνά πάνω από τους ψηλούς που προσπαθούσαν να τον μαρκάρουν. Και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που τον έμαθαν όλοι οι προπονητές -γιατί ποιος προπονητής δεν θέλει ψηλό που να ξέρει να ντριμπλάρει, να σουτάρει και να σκέφτεται ως κοντός;
Το σώμα του άλλαζε. Εμπλουτίζονταν εκείνα που έκανε στα παρκέ. Κάποια στιγμή σταμάτησε να είναι guard, θέση που τιμούσε από μικρός και του έμαθε να χειρίζεται την μπάλα και να σουτάρει. Παρ’ όλα αυτά, διατηρούσε την παιδικότητα του εκτός γηπέδων. “ Οι περισσότεροι έφηβοι ενδιαφέρονται να πάρουν ένα αυτοκίνητο, τους φίλους τους και να πηγαίνουν μαζί βόλτες. Ο Zion όταν δεν έπαιζε μπάσκετ, ήταν στο δωμάτιο του και είτε έπαιζε video games, είτε παρακολουθούσε Netflix”.
Στις 23 Ιουνίου του 2016 είχε αναρτήσει στο λογαριασμό του στο Twitter την πληροφορία… πως θα σοκάρει τον κόσμο. Αυτό το ‘τιτίβισμα’ είναι κολλημένο, πρώτο.
H αντίδραση μπορεί να ήταν και ένα ‘σιγά’ ή ένα ‘θέλω να ηρεμήσεις’, αφού δεν ήταν ο πρώτος πρωτοετής (κάτι μου λέει ότι δεν θα είναι και ο τελευταίος) που κάνει μια τέτοια ουδόλως ταπεινή τοποθέτηση. Έως τότε τον ήξεραν όλοι στη χώρα του, από τα εντυπωσιακά καρφώματα που ‘χαν γεμίσει το διαδίκτυο, στα χρόνια που έπαιζε στο high school.
Έμενε μια ώρα έξω από τη Charlotte και πήγαινε στο Spartanburg Day School. Στα 16 είχε ύψος 2.01 και ζύγιζε 104 κιλά. Και επειδή ξέρω ότι τα λατρεύεις αυτά, το άνοιγμα των χεριών του έφτανε στα 2.08. Όλα τα παραπάνω τον έκαναν το δεύτερο καλύτερο έφηβο της χώρας, εξ όσων θα εμφανίζονταν στο κολέγιο το 2018.
Ο Rick Lewis, αναλυτής-κατάσκοπος του Phenom Hoop Report που διαφημίζεται ως “η πρώτη πηγή έκθεσης του μπάσκετ στα high schools” και προσφέρει απόψεις, μετρήσεις και συμβουλές στο NCAA για τα prospects και διοργανώνει camps, τα οποία παρακολουθούν οι καλύτεροι κόουτς και scouts, είχε πει στην Charlotte Observer ότι “ ο Zion μπορεί να κάνει τα πάντα. Έχει εκπληκτικό κορμί, μέγεθος, αθλητικότητα και λίστα με προηγμένες ικανότητες. Είναι ένας ιδιαίτερος παίκτης. Από αυτούς που θα δείτε μια μέρα στο ΝΒΑ”. Δεν τον λες και μάντη Κάλχα.
Είχε λάβει την πρώτη πρόταση για υποτροφία από κολέγιο, όταν ήταν στη -δική μας- πρώτη λυκείου. Ήταν 1.98 και 80 κιλά. Τρεις πόντους και 20+ κιλά, είχε στα χέρια του 36 προσφορές από κολέγια, συμπεριλαμβανομένων των καλύτερων. Δηλαδή, του Duke, του Kansas και του North Carolina.
Tη μέρα που ‘ανέβασε’ αυτές τις φωτογραφίες, μάλλον όλοι ήξεραν πού θα πάει. Να σου πω εδώ ότι ο Mike Krzyzewski ήταν μεταξύ των πρώτων που του τηλεφώνησαν, όταν… αγκάλιασε το νέο του σώμα. Η μητέρα του θυμάται πως ετοίμαζε το δείπνο, ο γιος της είχε απλωθεί στον καναπέ και παρακολουθούσε τηλεόραση, όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Σηκώθηκε, πήγε στο δωμάτιο του και έμεινε εκεί για 20 λεπτά.
“ Aνησύχησα, πήγα να τον βρω, να δω τι κάνει. Εκείνος συνωμοτικά προσπαθούσε να μου πει ότι μιλάει με τον Coach K”. Ήταν Αύγουστος και ο εθνικός κόουτς και προπονητής του Duke, του είπε πως οι συνεργάτες του στην USA Team, με την οποία είχε περάσει όλο το καλοκαίρι, του είχαν μιλήσει για εκείνον. Αρκούσε ένα video για να νιώσει την ανάγκη να τον πάρει τηλέφωνο. Μετά, πήγε να τον δει και από κοντά. Του εξήγησε ότι “θέλω να δημιουργήσουμε μια σχέση, σαν και αυτή που ‘χεις με την οικογένεια σου”.
Ακολούθησαν όμοια εσταντανέ με τους εκπροσώπους των άλλων προγραμμάτων που του ‘χαν προσφέρει υποτροφία. Ναι, όλοι πήγαν να τον δουν, γιατί ήξεραν ότι πρόκειται για κάτι εξαιρετικό από τα τουρνουά που έπαιρνε μέρος και κέρδιζε την προσοχή με alley-oops και άλλες ομορφιές. Στη δευτέρα λυκείου είχε 28 πόντους και 10 ριμπάουντ, ανά αγώνα. Δες ένα από τα video που ‘χαν τα περισσότερα views.
Ήταν για το Bob Gibbons Tournament of Champions και διεξήχθη την άνοιξη του 2016. Ακολούθησαν ανάλογες στιγμές, μεταξύ των καλύτερων της γενιάς του και η βράβευση του ως MVP από την National Basketball Players Association. Πρόσθεσε το βραβείο του MVP του Under Armour Elite 24 national all-star game της Νέας Υόρκης. Όπου κέρδισε και το διαγωνισμό καρφωμάτων.
Το ESPN τον πήρε από το Νο10 της εθνικής λίστας, όπου τον είχε βάλει την άνοιξη και τον έβαλε στο Νο3. Στο Νο1 άφησε τον Marvin Bagley, παίκτης που διάλεξε πέρυσι το Duke και φέτος ήταν η Νο2 επιλογή στο ΝΒΑ draft (από τους Kings).
Δεν σου είπα το στοιχείο που διαθέτει και χαρακτηρίστηκε ως “freakish”: το κάθετο άλμα του.
Στις μετρήσεις που έκανε το Duke -παρεμπιπτόντως, έγινε το πρώτο κολέγιο που πήρε στο πρόγραμμα του τα τρία καλύτερα prospects της ‘τάξης’, αφού μαζί με τον Williamson, δέχθηκε τους Barrett και Reddish- μέχρι και οι συμπαίκτες του ξετρελάθηκαν, με το τεχνικό τιμ να βάζει βάρη κάτω από το μηχάνημα μέτρησης, ώστε να το σηκώσει πιο ψηλά και να μπορεί να μετρήσει το πραγματικό άλμα του παιδιού.
Τότε άρχισαν και οι συγκρίσεις με τον LeBron James, που κατά το ESPN ήταν αναπόφευκτες.
“ Έχουν το ίδιο σώμα. Ο Zion είναι κατά τι πιο κοντός, αλλά 12 κιλά πιο βαρύς από τον James. Και οι δύο διαθέτουν μοναδική ταχύτητα στα τελειώματα τους, στον αιφνιδιασμό. Και τη δύναμη να κάνουν ό,τι θέλουν στη ρακέτα”, έγραψαν. Τόνισαν βέβαια, ότι ο LeBron James είναι εκ των καλύτερων παικτών στην ιστορία του μπάσκετ “ οπότε είναι άδικο να τον συγκρίνουμε με έναν πρωτοετή σε κολέγιο”.
Το Bleacher Report είχε γράψει το 2017 πώς ο κόσμος σταμάτησε να βάζει τον Michael Jordan σε οποιαδήποτε εξίσωση αφορούσε κολεγιόπαιδο “ γιατί το να κάνουν ό,τι ο Jordan είναι αδύνατο”. Με αυτό το σκεπτικό, θα ήταν χρήσιμο να σταματήσουν και οι συγκρίσεις του Zion με τον “King”. Αλλά… δεν βοηθά ο μικρός. Έμενε να δείξει πώς θα διαχειριστεί τον εαυτό του στο κολεγιακό μπάσκετ.
Ο Jonathan Givony του Draft Express είχε ενημερώσει πως το πιθανότερο είναι να παίξει ως undersized center στο Duke ο άνθρωπος μας. “ Απόφαση σύμφωνη με το σύγχρονο ΝΒΑ” είχε σημειώσει, προσθέτοντας ότι “ με τα αθλητικά πλεονεκτήματα που διαθέτει, θα μπορεί να νικήσει σχεδόν κάθε ψηλό και θα μπορεί να νικήσει και τους γρήγορους περιφερειακούς παίκτες”. H χρονιά έχει δρόμο. Ας μείνουμε συντονισμένοι.
Photos: Associated Press
