Ο Σανίνο ήρθε στον Λεβαδειακό για να μείνει (έως ότου φύγει)
Η καριέρα του Ιταλού Τζουζέπε Σανίνο είναι γεμάτη αποχωρήσεις. Σε 22 χρόνια πορείας έχει δουλέψει σε 17 ομάδες, άλλοτε φεύγοντας οικειοθελώς κι άλλοτε με τα παπούτσια στο χέρι.
Το καλοκαίρι του 2011 ο Μπέπε Σανίνο διαδεχόταν τον Αντόνιο Κόντε στη Σιένα. Επτά χρόνια μετά είναι ο αντικαταστάτης του Άκη Μάντζιου στην τεχνική ηγεσία του Λεβαδειακού.
Ο 61χρονος προπονητής είναι ένας Ναπολιτάνος που μεγάλωσε στο Τορίνο. Ένας αν μη τι άλλο ‘εκρηκτικός’ συνδυασμός, δεδομένης της αντιπαλότητας νότου – βορρά στην ιταλική επικράτεια.
Στα μικράτα του δεν είχε άλλη επιλογή, ούτε αποφάσιζε για τον εαυτό του. Ο πατέρας του δεν ήταν δυνατόν ν’ αρνηθεί τη μόνιμη θέση στη FIAT και ο μικρός παρέα με όλη τη φτωχή οικογένειά του βρέθηκε σ’ ένα νέο περιβάλλον που δεν είχε καμία σχέση με όσα είχε ζήσει ως τότε. Προσαρμόστηκε στις νέες συνθήκες, αλλά ως ο βέρος νότιος δεν άλλαξε ποτέ μέσα του. Παρορμητικός, πρώτα λειτουργούσε με το συναίσθημα της στιγμής και λιγότερο με τη λογική, προσπαθώντας πάντα να ισορροπήσει σ’ ένα τεντωμένο σχοινί που ένωνε τις δύο αυτές καταστάσεις.
Ο Σανίνο έπαιξε ποδόσφαιρο για 13 χρόνια, από το 1975 ως το 1988, κατάλαβε όμως ότι δεν την φτιαγμένος για να κάνει καριέρα. Η προπονητική του ταίριαζε περισσότερο και από τα 33 του άρχισε κιόλας να δουλεύει σε ιταλικές ομάδες. Τα βήματα έγιναν το ένα μετά το άλλο. Αρχικά στα τμήματα υποδομής της Βοργκερέζε, μετά σε αντίστοιχες θέσεις της Πάβια, της Μόντσα και της Κόμο.
Πρώτη ομάδα ανέλαβε μετά από 6 χρόνια. Την Ολτρεπό της 6ης κατηγορίας. Συνέχισε στην Μπιελέζε (4η κατηγορία) και ακολούθως στη Σουντιρόλ (5η κατηγορία), στη Μέντα, στη Σαντζιοβανέζε, στη Βαρέζε, στην Κοζέντσα, στη Λέτσο και στην Περγκοκρέμα.
Μέχρι τότε ήταν ένας προπονητής μικρών κατηγοριών που πηγαινοερχόταν από ομάδα σε ομάδα. Γυρολόγος ήδη.
Η κορυφαία σεζόν του
Το προπονητικό σημάδι του άρχισε επί της ουσίας να το αφήνει απ’ όταν τον Οκτώβριο του 2008 ανέλαβε τα ηνία της Βαρέζε. Την οποία από την 4η κατηγορία την έφερε στη Serie B και μαζί της διεκδίκησε την άνοδο στα μεγάλα σαλόνια, στην αποκορύφωση μιας αναπάντεχης πρωταθληματικής πορείας τη σεζόν 2010-11 με τις περισσότερες ισοπαλίες και λιγότερες ήττες από τις 22 ομάδες (ρεκόρ 16-20-6),
Η Πάντοβα τής έκοψε το δρόμο. Μα ο Σανίνο, ως ο προπονητής της χρονιάς στη Serie B, πήρε… προαγωγή στη Σιένα. Το συμβόλαιό του δύο ετών με πρώτο στόχο να κρατήσει την ομάδα της Τοσκάνης στην πρώτη κατηγορία. Ήταν ο διάδοχος του Αντόνιο Κόντε, όταν αυτός έφυγε για τη Γιουβέντους, και η μεταξύ τους σύγκριση αναπόφευκτη.
Ο Ιταλός ωστόσο κατάφερε να φέρει τη Σιένα στη 14η θέση της κατάταξης ισοφαρίζοντας με 44 βαθμούς το ρεκόρ συγκομιδής πόντων στην Serie A, οδηγώντας την ταυτόχρονα στα ημιτελικά του κυπέλλου (αποκλεισμός στο εκτός έδρας γκολ από τη Νάπολι).
Το πέρα-δώθε είχε μόλις αρχίσει
Τη δεύτερη σεζόν του δεν την άρχισε ποτέ στη Σιένα, αφού η πρόταση του Μαουρίτσιο Τζαμπαρίνι ν’ αναλάβει το τιμόνι της Παλέρμο ήταν άκρως δελεαστική. Κακή επιλογή όμως αποδείχθηκε. Η θητεία του άρχισε με νίκη στο κύπελλο επί της Κρεμονέζε, αλλά μετά την τρίτη αγωνιστική στο πρωτάθλημα βίωσε την απόλυση. Προτού τον Μάρτιο του 2013 γυρίσει πίσω σε μια τακτική που ο ιδιόρρυθμος ιδιοκτήτης της Παλέμο εφάρμοζε κατά κόρων. Δεν έσωσε τους ‘ροζανέρο’ και έφυγε με το τέλος της σεζόν.
Δεν άργησε να βρει δουλειά, αφού από την 1η Ιουλίου ανακοινώθηκε από την Κιέβο. Στις 12 Νοεμβρίου είχε απολυθεί, με μόλις μια νίκη και 6 βαθμούς στις πρώτες 12 αγωνιστικές.
Οι προβληματικές εμπειρίες του δεν είχαν τελειώσει. Ένα μήνα μετά βρήκε δουλειά στην αγγλική Γουότφορντ, ομάδα της οικογένειας Πότσο. Τότε ήταν στην Championship και πήρε τη θέση του Τζιανφράνκο Τζόλα. Έμεινε μέχρι τον Αύγουστο του επόμενου έτους (2014) αποχωρώντας παρά το γεγονός πως είχε τις ‘σφήκες’ στη δεύτερη θέση με πέντε νίκες στα πρώτα πέντε ματς της νέας σεζόν. Τότε είχε έρθει σε ρήξη με τους ποδοσφαιριστές του, η διοίκηση δεν του παρείχε κάλυψη και παραιτήθηκε.
Διέκοψε τις… διακοπές του, αφού στις 14 Σεπτεμβρίου τον κάλεσε η Κατάνια, όπου βρήκε τον Σεμπαστιάν Λέτο. Για τρεις μήνες μονάχα, αφού τα άσχημα αποτελέσματα συνδυάστηκαν με διενέξεις που είχε με τους προϊσταμένους του.
Η επόμενη πρόκληση ήρθε τον Σεπτέμβριο του 2015. Στην Κάρπι της Serie A. Στο ντεμπούτο του νίκησε 2-1 την Τορίνο. Έμεινε μέχρι τις 3 Νοεμβρίου, όταν και πάμφθηκε των καθηκόντων του μετά από πέντε παιχνίδια.
Τον Ιούλιο του 2016 συμφώνησε με τη διοίκηση της Σαλερνιτάνα, ξανά στη Serie B. Δούλεψε μέχρι τη 16η αγωνιστική και το ματς με την Προ Βερτσέλι. Τα έβαλε με όλους και με όλα, επιτέθηκε στη διοίκηση, στους φιλάθλους, στην ίδια την πόλη λέγοντας πως “στο Σαλέρνο δεν έχουν δει ποτέ μπάλα” και στις 30 Νοεμβρίου πήρε το καπελάκι του, έφτιαξε τις βαλίτσες του, κι έφυγε, αφήνοντας την ομάδα στη 15η θέση.
Τον Ιούνιο του 2017 ήρθε η σειρά της Τριεστίνα. Ο έρωτάς τους διήρκησε ως του Αγίου Βαλεντίνου, όχι παραπάνω. Στις 14 Φεβρουαρίου έλυσε κοινή συναινέσει το συμβόλαιό του.
Στον Λεβαδειακό έρχεται για να κάνει μια νέα αρχή. Για πόσο;
Κεντρική φωτογραφία: AP Photo/Felice Calabro’
