Η FIBA παίζει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς σε ρουλέτα

Φυσικά και δεν γίνεται να αμφισβητήσει κανείς την πρόκριση των τεσσάρων ομάδων, που κατέκτησαν την πρώτη θέση στα προολυμπιακά τουρνουά της FIBA και συμπλήρωσαν, ήδη, την 12άδα του Τόκιο. Η Τσεχία, η Γερμανία, η Σλοβενία και η Ιταλία, προκρίθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες με το σπαθί τους, δείχνοντας εκτός των άλλων και την υπεροχή των Ευρωπαίων, απέναντι στους εκπροσώπους των άλλων Ηπείρων. Οι τέσσερις που προκρίθηκαν συν Γαλλία και Ισπανία, που είχαν περάσει απευθείας από το Παγκόσμιο Κύπελλο, μας κάνουν έξι, ακριβώς τις μισές δηλαδή, του ολυμπιακού τουρνουά. Αλλά το θέμα μας είναι αυτό.

Ανεξάρτητα της δίκαιης πρόκρισης των τεσσάρων, το ερώτημα για την “δικαιοσύνη” των προολυμπιακών τουρνουά παραμένει αναπάντητο. Τέσσερα εισιτήρια αποφάσισε να δώσει η FIBA μέσω αυτής της διαδικασίας πρόκρισης, που μοιάζει περισσότερο με λοταρία, με ρουλέτα, ή ανακάτεμα της τράπουλας να δούμε σε ποια ομάδα θα πέσει ο άσος, εξασφαλίζοντας τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.

Η διεθνής ομοσπονδία εξακολουθεί να αγνοεί, ή να μη θέλει να βλέπει ότι το ΝΒΑ έχει τον πρώτο (και σχεδόν τελευταίο) λόγο στο παγκόσμιο μπάσκετ, το καλεντάρι του είναι συγκεκριμένο και αδιαφορεί ακόμη και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προφανώς όταν είναι να εισπράξεις 9.2 εκατομμύρια δολάρια για τις τέσσερις διοργανώσεις, κλείνεις εύκολα τα μάτια στην ισονομία που θα έπρεπε να υπάρχει για όλες τις ομάδες, οι οποίες εμφανίστηκαν στο προολυμπιακό.

Η κατάθεση υποψηφιότητας και η ανάληψη του προολυμπιακού τουρνουά στοιχίζει 2,3 εκατ. δολάρια, όπως είχε αποκαλύψει το 2019 ο ίδιος ο Άρβιντας Σαμπόνις, που είχε υπολογίζει το συνολικό κόστος (μαζί δηλαδή με τα έξοδα διοργάνωσης) σε 3 εκατομμύρια δολάρια.

Τόσα έδωσε η λιθουανική ομοσπονδία για να δει την Εθνική της ομάδα να … αποκλείεται. Άλλοι δεν είχαν χρήματα να ταξιδέψουν από την άλλη άκρη του κόσμου στη Σερβία. Η Νέα Ζηλανδία ακύρωσε την συμμετοχή της στο τουρνουά του Βελιγραδίου, επικαλούμενη οικονομικούς λόγους. Πόσο μπορεί να κοστίσει ένα τέτοιο ταξίδι, συμπεριλαμβανομένης και της προετοιμασίας. Την απάντηση την έδωσε η ομοσπονδία της Δομινικανής Δημοκρατίας. “Περίπου 250-290.000 δολάρια” υπολόγιζε ο πρόεδρος της δομινικανής ομοσπονδίας, Ραφαέλ Ουρίμπε.

Η Εθνική Ομάδα της χώρας του πριν πάει στο Βελιγράδι, προετοιμάστηκε για ένα 15νθήμερο σε καμπ στη Λιθουανία, έπαιξαν φιλικά με τους λιετούβος και τη Ρωσία και μετά η αποστολή των 26 ατόμων μετέβη στην Σερβία, όπου το τουρνουά έγινε άνω κάτω. Ναι μεν οι Φιλιππίνες είχαν αντικαταστήσει τη Νέα Ζηλανδία στον α όμιλο, η απόσυρση, ωστόσο, της Σενεγάλης λόγω Covid-19, άφησε το δεύτερο γκρουπ με δυο ομάδες (Ιταλία-Π.Ρίκο), που … είχαν προκριθεί στα ημιτελικά, έτσι κι αλλιώς. Απλά έμενε να δούμε, από το αποτέλεσμα του μεταξύ τους αγώνας ποια θα ήταν πρώτη και ποια δεύτερη.

Τυχεροί και άτυχοι της ρουλέτας

Η λοταρία στο μεταξύ για το ποιοι θα παίξουν ή όχι στο προολυμπιακό, θύμιζε τις αντίστοιχες του ντραφτ, ή μια “μπιλιά” στη ρουλέτα, για να βγει κόκκινο ή μαύρο. Ο Γιάννης και ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, καθώς οι Μπακς συνέχιζαν να παίζουν στα πλέι-οφ του ΝΒΑ, ήταν σίγουρο ότι δεν επρόκειτο να παίξουν με την Εθνική Ελλάδας στον Καναδά. Το δικό μας αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στερούνταν του καλύτερού του παίκτη (και του ικανότατου αδερφού του). Αλλά αυτό, ας πούμε, ότι το ξέραμε, δεν ήταν τόσο μεγάλη έκπληξη, αφού έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι περίμεναν ότι το Μιλγουόκι θα προχωρούσε σε βάθος στην post season.

Στην περίπτωση του Ντόντσιτς, όμως, ουσιαστικά … κρίθηκε μια πρόκριση. Ο Λούκα ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στο ΝΒΑ στις 6 Ιουνίου, όταν οι Κλίπερς έκαναν το 4-3 επί των Ντάλας Μάβερικς. Αν και θα μπορούσε να κάνει διακοπές, το τρομερό παιδί της Σλοβενίας, αποφάσισε να ενισχύσει την Εθνική Ομάδα της χώρας του στο προολυμπιακό, αλλάζοντας επί της ουσίας τις ισορροπίες.

Αν ο Ντόντσιτς επέλεγε τις διακοπές και την ξεκούρασή του, η Σλοβενία δεν θα είχε τον καλύτερό της παίκτη και ενδεχομένως δεν θα έφτανε στην θριαμβευτική πρόκριση μέσα στο Κάουνας, κόντρα στη Λιθουανία, η οποία είχε διαθέσιμους τους δικούς της ΝΒΑερς (Σαμπόνις, Βαλαντσιούνας). Από το ναι και την τρέλα του Ντόντσιτς (αλλά και τους Κλίπερς που έκαναν το 4-3, αφού αν νικούσε το Ντάλας, ο Λούκα θα έπαιζε στην επόμενη φάση των πλέι-οφ κόντρα στους Σανς και δεν θα μπορούσε να ενισχύσει την Εθνική Σλοβενίας) κρίθηκε ενδεχομένως ένα εισιτήριο για το ολυμπιακό τουρνουά στο Τόκιο. Η μπιλιά της ρουλέτας…

Οι Σέρβοι ναι μεν έπαθαν ένα μεγάλο στραπάτσο, μέσα στο Βελιγράδι, από την Ιταλία, στερήθηκαν όμως της ενίσχυσης του Νίκολα Γιόκιτς. Πόσο διαφορετική θα ήταν η Σερβία με τον φετινό MVP του ΝΒΑ στην σύνθεσή της; Θα ρωτήσει κανείς, μα καλά χρειαζόταν τον Γιόκιτς για να νικήσει την Ιταλία; Δεν μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Σερβία δεν εμφάνισε τον καλύτερό της παίκτη…

Πόσο διαφορετική θα ήταν και η Κροατία, αν μπορούσε να έχει στη διάθεσή της τον Ντάριο Σάριτς ο οποίος παίζει με τους Σανς στους τελικούς του ΝΒΑ, ή τον Ίβιτσα Ζούμπατς των Κλίπερς, που είχαν προκριθεί στους τελικούς της Δύσης; Θα έχαναν από τη Γερμανία και το ταυτόχρονα το εισιτήριο για τον τελικό (άρα την διεκδίκηση της πρόκρισης) του προολυμπιακού τουρνουά; Πάλι, δεν το ξέρουμε. Η ρουλέτα, στην προκειμένη περίπτωση, δεν βοήθησε τους Κροάτες…

Οι προπονητές σε απόγνωση

Μια διοργάνωση fast track, με ελάχιστες μέρες προετοιμασίας, έφερε τους προπονητές σχεδόν σε απόγνωση. Ο Ρικ Πιτίνο αντιμετώπισε ξαφνικούς τραυματισμούς, ενώ ο Νικ Καλάθης ενσωματώθηκε στην ομάδα, χωρίς ουσιαστικά να έχει ακολουθήσει την προετοιμασία και παίξει στα φιλικά του “Ακρόπολις”. Ο Κοκόσκοφ στη Σερβία περίμενε τους Μίτσιτς-Τεόντοσιτς να μπουν στην ομάδα λίγες μέρες πριν αρχίσει το προολυμπιακό του Βελιγραδίου.

Ο Νικ Νερς στον Καναδά δεν έδωσε ούτε ένα φιλικό, προτιμώντας τις προπονήσεις, με τον Καναδά να ψάχνεται στα τρία ματς της Βικτόρια, ενώ οι Σατοράνσκι-Βέσελι, επίσης δεν πήραν μέρος στην προετοιμασία των Τσέχων.

Όλα στην κόψη του ξυραφιού, η πρόκριση να κρέμεται σε μια κλωστή. Θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί τα πάντα, αν οι θέσεις για τους Ολυμπιακούς Αγώνες δίνονταν από το Παγκόσμιο Κύπελλο, που σύμφωνα μάλιστα με το καινούργιο καλεντάρι της FIBA, γίνεται πριν από τους Ολυμπιακούς. Θα μπορούσε επίσης να δίνονται και μέσω των πρωταθλημάτων ανά ήπειρο. Όπως δηλαδή γινόταν τόσα χρόνια, μετά την (λογική) κατάργηση των αγώνων πρόκρισης.

Αν τα προολυμπιακά τουρνουά βοηθάνε το μπάσκετ, πάμε πάσο. Εδώ, όμως, ξαναβλέπουμε την FIBA να αδιαφορεί για τη δυναμική των εθνικών ομάδων στα γήπεδα. Της φτάνει να τις βλέπει στο γήπεδο, χωρίς να νοιάζεται αν εκφράζονται ή όχι οι πραγματικές δυνατότητες τους.

Ό,τι δηλαδή συμβαίνει και με τους αγώνες των παραθύρων, όπου εκεί εκτός των παικτών που παίζουν στο ΝΒΑ (και οι οποίο είναι αποδεδειγμένα οι καλύτεροι της Ευρώπης) δεν αγωνίζονται και εκείνοι των ομάδων της Ευρωλίγκας. Κι εκεί, ας πούμε, ότι τα έσοδα των ομοσπονδιών από τα ματς των εθνικών ομάδων, η δυνατότητα και σε μια σειρά παικτών να χριστούν διεθνείς, η ευκαιρία να παρακολουθήσουν τα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα οι γηγενείς φίλαθλοι, αποτελούν κέρδη που ισοσκελίζουν, ενδεχομένως, το χάντικαπ της αγωνιστικής ισονομίας. Στην περίπτωση όμως των προολυμπιακών η διεθνής ομοσπονδία μοιάζει να κάνει μια τεράστια μπίζνα, παίζοντας (στην πλάτη των εθνικών ομάδων) ρουλέτα