Η αστοχία του υφυπουργού και η “δημοκρατία” της ΕΟΚ

Οι σχεδόν ιλαρές εξελίξεις στην εκλογική διαδικασία της ομοσπονδίας μπάσκετ έχουν μετατρέψει το σκηνικό σε κανονικό θέατρο του παραλόγου, με το σπορ να βρίσκεται σε μια πρωτοφανή ομηρεία και μια διαρκή ακινησία.

Στο τελευταίο κεφάλαιο, μάλιστα, δεν ξέρουμε καν την… υπόθεση, αφού το πρωτοδικείο Αθηνών που απέρριψε όλες τις αιτήσεις για εκλογή νέας προσωρινής διοίκησης δεν διευκρίνισε αν παραμένει εκείνη που προήλθε από τον ορισμό των μελών του ΔΣ προ ενός μηνός (και προέκυψε πλειοψηφία Βασιλακόπουλου). Η λογική λέει ότι αφού απορρίφθηκαν όλες οι αιτήσεις, η διοίκηση μένει ως έχει. Μόνο που η λογική έχει χάσει το νόημά της όταν μιλάμε για την ΕΟΚ.

Δεν αποκλείεται να έχουμε ακόμη ένα γύρο αιτήσεων στο Πρωτοδικείο, με αυτό το ατέρμονο πήγαινε-έλα στις δικαστικές αίθουσες να έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Η ΕΟΚ, ενώ όλες οι ομοσπονδίες έχουν διεξάγει κανονικά εκλογές (μερικές εκ των οποίων μάλιστα κρίθηκαν με οριακές πλειοψηφίες), παραμένει, ουσιαστικά ακυβέρνητη, ενώ βρισκόμαστε παραμονές της έναρξης του προολυμπιακού τουρνουά για την εθνική ανδρών και του Ευρωμπάσκετ για την αντίστοιχη ομάδα των γυναικών.

Μη μιλήσουμε για τα εθνικά πρωταθλήματα, τα οποία διακόπηκαν και πλην της Α2 ή της Α1 Γυναικών δεν ξανάρχισαν ποτέ και ουδείς γνωρίζει πότε και πως θα ξαναρχίσουν. Αν νομίζει κανείς ότι οι εκλογές της ομοσπονδίας αφορούν ένα σχηματικό “πόλεμο” Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού, με μήλον της έριδος τα “κόζια” στη διαιτησία είναι βαθιά γελασμένος. Ή απλά ασχολείται επιφανειακά με το άθλημα.

Είχαμε ξαναγράψει τις βασικές αιτίες για τις οποίες φτάσαμε ως εδώ:

✐ Από τη μια η χοντροκομμένη πολιτική που ακολούθησε ο Λευτέρης Αυγενάκης στον αθλητισμό, ορμώμενος από την παλαιοκομματική νοοτροπία “να ελέγξουμε τις αθλητικές ομοσπονδίες” ένας από τους κεντρικούς στόχους των λεγόμενων κομμάτων εξουσίας. Ο υφυπουργός αθλητισμού με συνεχόμενες παρεμβάσεις, μερικές εκ των οποίων αγγίζουν τα όρια της παραβίασης συνταγματικών δικαιωμάτων (όπως οι ηλικιακοί αποκλεισμοί) κι άλλες παραπέμπουν σε διαφορετικές εποχές (μητρώο αθλητικών σωματείων) νόμιζε ότι θα “βάλει χέρι” στις ομοσπονδίες, εκπαραθυρώνοντας τους παράγοντες-δεινόσαυρους και ανοίγοντας τον δρόμο για τους “δικούς” του ανθρώπους. Η νοοτροπία ότι με δυο-τρεις υπουργικές αποφάσεις, άλλες τόσες συναντήσεις του “θεαθήναι”, μπορούν να αλλάξουν τα πάντα, αγνοεί μια βασική αρχή που υπάρχει πάντα πριν από μια εκλογική μάχη. Η κάλπη είναι γκαστρωμένη. Κι όπως παλιά δεν ήξεραν αν θα βγει αγόρι ή κορίτσι, ουδείς γνωρίζει το αποτέλεσμα. Εξ ου και οι απανωτές ήττες των περισσοτέρων εκ των υποψηφίων που στήριξε το υφυπουργείο στις αρχαιρεσίες των ομοσπονδιών.

✎ Κι από την άλλη μια διοίκηση, που εκμεταλλεύτηκε όλες τις ασίστ του υφυπουργού, πρώτον για να κωλυσιεργήσει όσο μπορούσε περισσότερο τις εκλογές και δεύτερον να τις διεξάγει με το δικό της τρόπο. Οι παρεμβάσεις Αυγενάκη έδωσαν το δικαίωμα στον Γ. Βασιλακόπουλο και τους συνεργάτες του να ωρύονται για τη Δημοκρατία, την οποία υποτίθεται ότι υπηρετεί η ΕΟΚ. Συμβαίνει, βεβαίως, το ακριβώς αντίθετο. Στο τέλος της… παράστασης, ο απερχόμενος πρόεδρος της ομοσπονδίας, έγινε “ήρωας” που τα έβαζε με τρία υπουργεία (Πολιτισμού-Αθλητισμού, Πολιτικής Προστασίας, Προστασίας του Πολίτη). Νωρίτερα είχε μεθοδεύσει (ή απλά δεχθεί τη συμβουλή) να διεξαχθούν οι εκλογές στο γήπεδο της Λεωφόρου, ενώ την ίδια μέρα είχε προγραμματιστεί και “εκδήλωση” οπαδών του Παναθηναϊκού για τον εορτασμό της επετείου του Γουέμπλεϊ. Η αντίδραση της παράταξης Φασούλα (γιατί ο ο Β.Λιόλιος συμφώνησε με τον τόπο των εκλογών, όπως φυσικά και ο Α.Παπανικολάου που εκφράζει την επόμενη μέρα της τωρινής διοίκησης) απέτρεψε ένα σκηνικό πλήρους παραλογισμού.

Όχι ακριβώς… δημοκρατία

Η ιστορία των εκλογών της ΕΟΚ είναι γεμάτη από “κόντρες”, ξαφνικές συμμαχίες, ακόμη και… γροθιές. Τα τελευταία χρόνια, όταν οι διοικήσεις εκλέγονται “μονοκούκι”, θα μπορούσε να τις περιγράψει κανείς ως περίεργες, ιδιαίτερες, μοναδικές. Σίγουρα, πάντως, δεν ήταν ακριβώς ο ορισμός της δημοκρατίας. Το μικρότερο ποσοστό, με το οποίο εξελέγη η διοίκηση Βασιλακόπουλου, ήταν το… 90.7% στις εκλογές του 2016. Θα πείτε, εφόσον ψηφίζεται από τα σωματεία, γιατί οι τρεις τελείες και η ειρωνεία. Διότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η επίφαση της δημοκρατίας, κρύβει επιμελώς άλλου είδους διεργασίες.

Θυμίζουμε τα γραφόμενα από τον συνάδελφο Γιάννη Ψαράκη, αλλά και τις καταγγελίες που κατά καιρούς έκανε ο Βασίλης Ντάκουρης (υποψήφιος με την παράταξη Λιόλιου). Εδώ και χρόνια παρουσιάζεται μια συνεχής μείωση των σωματείων που ψηφίζουν, αφού από τα 851 του 1998, φτάσαμε στα 571 το 2016. Ποια σωματεία όμως; Αν η ΓΓΑ θέλησε να πάρει αυτή τον έλεγχο με το περίφημο μητρώο σωματείων (με αρκετούς συλλόγους να μένουν εκτός λίστας και προφανώς να τους δίνεται το δικαίωμα προσφυγής στα δικαστήρια, όπερ και εγένετο) η ΕΟΚ δεν έχει κοινοποιήσει ποτέ την λίστα των ενεργών σωματείων της δύναμής τους. Όπως έγραφε σε πρόσφατο άρθρο του ο Β. Ντάκουρης “ακόμα και 2 μέρες πριν από τις εκλογές που αναβλήθηκαν για δεύτερη φορά, δεν δημοσιοποιήθηκαν όχι μόνο ποια σωματεία τελικά είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν, αλλά ούτε καν τα ονόματα των υποψηφίων”.

Το 2004 στις εκλογές είχαν ψηφίσει σύλλογοι όπως ο ΑΣ Ρακούν Άρτας, ο Αθλητικός Σύλλογος Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος, ο πολιτιστικός αθλητικός σύλλογος Προσωπικού ΔΕΗ Θεσσαλονίκης – σύλλογοι μιας χρήσης, που δεν εμφανίστηκαν ξανά (πηγή εφημερίδα Live Score)!

Σύμφωνα, πάλι, με τον Β.Ντάκουρη “για τις εκλογές του 2016 δεν έχει δημοσιοποιηθεί από την ΕΟΚ κανένα στοιχείο των πρακτικών τους, όπως ποια σωματεία ψήφισαν, πόσα σωματεία είχαν δικαίωμα ψήφου, ποιοι εκπρόσωποι τελικά ψήφισαν και με ποιές διαδικασίες”. Ο άλλοτε μπασκετμπολίστας του Πανελληνίου και αντιπρόεδρος του Εθνικού, θυμίζει ακόμη για τη “δημοκρατία” που διέπει την ΕΟΚ ότι:

• Κανένα πρακτικό απόφασης Γενικών Συνελεύσεων, Διοικητικών Συμβουλίων, Εκτελεστικής Επιτροπής και οποιουδήποτε άλλου οργάνου, δεν έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα της ΕΟΚ ή έχει με άλλο τρόπο δημοσιοποιηθεί ή έχει αποσταλεί στα σωματεία ή έχει χορηγηθεί αντίγραφο του ως απάντηση σε σχετικά ερωτήματα, τα οποία υποβλήθηκαν εγγράφως
• Σε δυο συνελεύσεις, όπου υπάρχει απολογισμός λίγων γραμμών για 20.000.000 ευρώ, συμμετείχαν (από τα περίπου 1000 σωματεία) μόλις ογδόντα (80). Καμιά ανάλυση ή επεξήγηση δεν δόθηκε, για οποιοδήποτε οικονομικό θέμα, ενώ είχαν κατατεθεί εγγράφως σχετικά έγγραφα
• Σε αυτές τις συνελεύσεις, διάρκειας περίπου μισής ώρας η κάθε μία, κανείς δεν απάντησε σε καμιά ερώτηση, κανείς δεν γνώριζε τι ψήφισε, ποιος ψήφισε, αν τηρήθηκαν πρακτικά. Δεν αναρτήθηκε ποτέ καμιά απόφαση στην ιστοσελίδα της ΕΟΚ, ενώ σε διάφορες υπηρεσίες έχουν αποσταλεί … ψεύτικα πρακτικά (“μαϊμού”) για σημαντικά θέματα που ούτε καν είχαν συζητηθεί.

Δια ζώσης, το πιο μεγάλο ψέμα

Η απερχόμενη διοίκηση της ΕΟΚ ξόρκισε με κάθε τρόπο την ηλεκτρονική ψηφοφορία, διαρρηγνύοντας τα ιμάτια της για τη δια ζώσης εκλογική διαδικασία. Πέραν του ότι όλες οι ομοσπονδίες έκαναν αρχαιρεσίες με το ηλεκτρονικό σύστημα ΖΕΥΣ, χωρίς να παρουσιαστεί το παραμικρό πρόβλημα, η ίδια η ΕΟΚ στο παρελθόν έχει ακυρώσει πανηγυρικά, μάλιστα, τον συγκεκριμένο όρο “διά ζώσης” ψηφοφορία.

Στις τελευταίες εκλογές ενώ ψήφισαν 571 σωματεία, μόλις το 1/3 έδωσε το παρών. Ψήφισαν, δηλαδή, δια ζώσης! Τα υπόλοιπα ψήφιζαν δια αντιπροσώπου, με τις περίφημες εξουσιοδοτήσεις. Μια μέθοδος ώστε τα σωματεία της περιφέρειας να μην αναγκάζονται σε έξοδα κινήσεως. Όπως έχει γραφεί επανειλημμένα αυτές οι εξουσιοδοτήσεις (με τις υπογραφές και τις σφραγίδες των σωματείων) κατέληγαν σε συγγενείς, φίλους, παρατρεχάμενους, ακόμα και στα ίδια τα μέλη του ΔΣ της ΕΟΚ. Κάπως έτσι η ψηφοφορία ήταν φυσικά νόμιμη με απόλυτα ελεγχόμενο αποτέλεσμα. Γι αυτό και τα αποτελέσματα, όσο και η σταυροδοσία δεν ήταν ποτέ εκτός προγράμματος.

Αυτή τη δημοκρατία “υπερασπίστηκε” με πάθος η απερχόμενη διοίκηση της ΕΟΚ και οι θερμοί υποστηρικτές της. Τις αφορμές για … αντίσταση, της είχε δώσει ο ίδιος ο υφυπουργός με τις δικές του (υποτίθεται ρηξικέλευθες, αλλά επί της ουσίας γεμάτες κενά και ετοιμόρροπες σε μια δικαστική προσφυγή) παρεμβάσεις. Και κάπως έτσι βρεθήκαμε στο τέλμα.