Αφερίμ εφέντη Αταμάν, έφτιαξες την τέλεια ομάδα

Να το ξαναπούμε. Πριν από τρία χρόνια η Εφές ήταν τελευταία στην κατάταξη της Euroleague. Με ρεκόρ 7-23, στο τέλος της σεζόν 2017-18, είχε πιάσει πάτο και ο Εργκίν Αταμάν, που είχε καθίσει στον πάγκο της στα μέσα της χρονιάς αντικαθιστώντας τον Βέλιμιρ Περάσοβιτς, σήκωνε τα μανίκια του. Έπρεπε ν’ αλλάξει όλη την ομάδα και να φτιάξει μια καινούργια. Ούτε αυτός θα φανταζόταν ότι μέσα σε μια τριετία ο σχεδιασμός του θα οδηγούσε την Εφές στην κορυφή της Ευρώπης, μετά βαΐων και κλάδων! Τελικός το 2019 στη Βιτόρια, μακράν καλύτερη ομάδα στη σεζόν που διακόπηκε το 2020 (ρεκόρ 24-4) και από την Κυριακή το βράδυ, επισήμως, πρωταθλήτρια Ευρώπης. Η επικράτησή της στον τελικό της Κολωνίας με 86-81, κόντρα στην φιλόδοξη και πλούσια Μπαρτσελόνα του Σάρας Γιασικεβίτσιους τής έδωσε το στέμμα που κανονικά έπρεπε να το φοράει από πέρσι.

Στην περίπτωση του Τούρκου προπονητή είναι αυτό που λέμε ‘δεν έτυχε, πέτυχε’. Σπάνια οι επιλογές ενός προπονητή βγαίνουν η μία μετά την άλλη και ξαφνικά η τελευταία της βαθμολογίας γίνεται η καλύτερη όλων και παίρνει το τρόπαιο, μέσα σε γενική αναγνώριση. Ο εκδηλωτικός κόουτς, που πάνω στον ενθουσιασμό του μετά τη νίκη, μίλησε στα τουρκικά για να απευθυνθεί στους συμπατριώτες του (νωρίτερα είχε φροντίσει να μεταδοθεί ο αγώνας και από τη δημόσια τηλεόραση ώστε να την δουν όσο περισσότεροι γίνεται), απολαμβάνει επιτέλους αυτό που ονειρευόταν: την ομάδα του στην κορυφή. Πρωταθλήτρια Ευρώπης για το 2021!

“Η δουλειά ολοκληρώθηκε“, όπως έγραψε αμερικανιστί ο επίσημος λογαριασμός του twitter της Εφές

Πίσω στο καλοκαίρι του 2018, ο Αταμάν είχε ένα πολύ δύσκολο έργο να βγάλει σε πέρας. Έπρεπε να φτιάξει μια ανταγωνιστική Εφές, όχι μόνο για να ανακτήσει τη χαμένη αξιοπρέπειά της στη διοργάνωση (μιλάμε, άλλωστε, για μια από τις 11 ομάδες-μετόχους της λίγκας) αλλά και να αντέξει στον ανταγωνισμό με τη Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς, πρωταθλήτρια Ευρώπης το 2017 και φιναλίστ το 2018. Δεν ξέρουμε αν είχε στο μυαλό του ότι σύντομα στα χέρια του θα είχε το κορυφαίο δίδυμο περιφερειακών στην Ευρώπη. Δύσκολο. Πρόσεξες όμως όλες τις επιλογές του μία προς μία. Ουσιαστικά ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον έτσι ώστε το ρόστερ να γίνει πανίσχυρο και το τσούρμο των παικτών που διάλεξε το 2018 να μετεξελιχθεί σε ένα γκρουπ παικτών που σάρωσε την Ευρώπη.

Είναι ένα δίδαγμα για όλους το χτίσιμο της Εφές. Ναι μεν ξόδεψε αρκετό χρήμα, έκανε όμως και χειρουργικές κινήσεις επιλέγοντας παίκτες που διψούσαν να γίνουν πρωταθλητές Ευρώπης. Κανείς απ’ αυτούς δεν είχε πάει σε Final Four, πλην του Μπράιαντ Ντάνστον τον οποίο ο Αταμάν βρήκε στην Εφές και ήταν ο ένας από τους τρεις που κράτησε σε σχέση με την προηγούμενη ομάδα. Οι άλλοι δυο ήταν ο έμπειρος Κροάτης Κρούνοσλαβ Σιμόν και ο αρχηγός Ντογκούς Μπαλμπάι. Όλα τα άλλα έπρεπε να τα αρχίσει από το μηδέν.

Πολλοί μπορούν ν’ αμφιβάλουν για τις τεχνικές ικανότητες του Αταμάν. Αν πάντως ένας προπονητής στην Euroleague πρέπει να είναι και recruiter, σε αυτό τον ρόλο παίρνει άριστα. Τα κομμάτια του παζλ έμπαιναν το ένα μετά το άλλο.

✐ Ο Σέιν Λάρκιν είχε κάνει όνομα στην Ευρώπη παίζοντας στην Μπασκόνια. Όταν μετά την επιστροφή του από το ΝΒΑ (πήγε τη σεζόν 2017-18, χωρίς να μπορέσει να κάνει κάτι ιδιαίτερο με τους Σέλτικς) αποφάσισε να επιστρέψει στην Ευρώπη, η Εφές κινήθηκε αστραπιαία. Ρίσκαρε μεν, καθώς το συμβόλαιο που υπέγραψε μαζί του ήταν μονοετούς διαρκείας και αξίας 1.8 εκ δολαρίων. Dικαιώθηκε ωστόσο γιατί ο μανιακός με την καθαριότητα των χεριών Αμερικανός σκόρερ αποδείχθηκε πυρηνικό όπλο. Ο Λάρκιν είχε κάνει κι αυτός διάνα, καθώς για να ανανεώσει το συμβόλαιο του, πήρε άλλα 7 εκατομμύρια δολάρια για τα επόμενα δυο χρόνια.

✎ Δίπλα στον Λάρκιν, ο Αταμάν έβαλε ακόμη έναν παίκτη που είχε εντυπωσιάσει με την Μπασκόνια. Τον Γάλλο Ροντρίγκ Μπομπουά, το συμβόλαιο του οποίου άγγιζε το 1 εκατομμύριο. Αυτός, όμως, που θα έκανε τη διαφορά, ήταν ο τρίτος -στη θεωρία-γκαρντ. Από την Ζαλγκίρις του F4 του 2018, η Εφές έπαιρνε τον Βασίλιε Μίτσιτς. Σχεδόν τίποτε δεν προδίκαζε την έκρηξη του Σέρβου, που μέσα σε μια τριετία έγινε ο πωλών τοις μετρητοίς, ο MVP της κανονικής περιόδου αλλά και του ραντεβού της Κολωνίας. Μόνο τέσσερις μπασκετμπολίστες είχαν καταφέρει κάτι τέτοιο, μέχρι τώρα: οι δυο αιώνιοι μύθοι, Δημήτρης Διαμαντίδης (Παναθηναϊκός, 2011), Βασίλης Σπανούλης (Ολυμπιακός, 2013), ο Νάντο Ντεκολό (ΤΣΣΚΑ, 2016) και ο Λούκα Ντόντσιτς (Ρεάλ Μαδρίτης, 2018). Ο ‘Βάσο’ είχε μια αλματώδη πρόοδο σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού του, είναι έτοιμος, όπως λένε, για το ΝΒΑ και σίγουρα μαζί με τον Λάρκιν (αφού γρήγορα πήρε τη θέση του Μπομπουά ως βασικός παρτενέρ του Αμερικανού) δημιούργησαν το κορυφαίο δίδυμο περιφερειακών. Αν προσθέσουμε και τον Μπομπουά, η Εφές έχει την καλύτερη τριάδα γκαρντ, ικανή να εξολοθρεύσει κάθε αντίπαλο.

✏ Ο Ντάνστον ένα ‘αμυντικό τέρας’ μέσα στη ρακέτα πλαισιώθηκε στο ‘5’ από δυο ‘δεινόσαυρους’: Τον Γερμανό Τίμπορ Πλάις (2.21) και τον Σερτάκ Σανλί (2.12), τους οποίους ο Αταμάν ήξερε από την κοινή θητεία τους στη Γαλατασαράι. Ο δεύτερος εξελίχθηκε φέτος σε κρυφό όπλο, την ώρα που ο Πλάις ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς – αν και όπως είδατε στον τελικό, όταν χρειάστηκε ο Γερμανός έκανε όλη τη δουλειά, για να γυρίσει το ματς την ώρα που η Μπαρτσελόνα είχε το μομέντουμ με το μέρος της.

✎ Αυτή η συμπλήρωση του ενός με τον άλλον έγινε και στο ‘4’. Πρώτα επιλέχθηκε ο Γάλλος Μοερμάν, με ικανότητα στο μακρινό σουτ. Σε πρώτη φάση ήταν ντουέτο με τον Αυστραλό Μότουμ, πριν ο Αταμάν πάει (το καλοκαίρι του 2019) στην επιλογή του Κρις Σίνγκλετον. Ο άλλοτε άσος του Παναθηναϊκού και της Μπαρτσελόνα είναι αυτός που δεν έχει χάσει ούτε ματς και πολλές φορές αναδεικνύεται σε κλειδί, κυρίως στην άμυνα. Ο Μίροτιτς πέρασε εφιάλτες βλέποντας τα μούσκουλα του Κρις να τον κλειδώνουν σαν τανάλια. Όταν χρειάστηκε (με τη Ρεάλ στον 5ο αγώνα των πλέι οφ) ο Σίνγκλετον θυμόταν και την έφεση στην επίθεση.

✐ Και στο ‘3’ τα ίδια έκανε ο Αταμάν. Πίσω από τον Σιμόν, που μπορεί να παίξει και στο ‘2’, τον παίκτη που έστειλε την Εφές με εκείνο το τρελό τρίποντο κόντρα στη Ρεάλ, στο Final Four, είχε τον Τζέιμς Άντερσον. Κάπως έτσι φτιάχτηκε μια πανίσχυρη ομάδα, που πραγματικά ψάχνεις με το μικροσκόπιο να βρεις τις αδυναμίες της. Σε τι δεν είναι καλή η πρωταθλήτρια Ευρώπης; Η επίθεσή της ‘πετάει φωτιές’, είναι πολύ εύστοχη, έχει τρομερή δημιουργία και ισορροπία. Σάμπως όμως δεν μπορεί να παίξει άμυνα; Όταν η Μπαρτσελόνα στον τελικό αποφάσισε να μπει με το μαχαίρι στα δόντια, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να χαλάσει το παιχνίδι Μίτσιτς και Λάρκιν, η Εφές απάντησε με την ίδια σκληράδα. Δεν δίστασε να βάλει χέρια, πόδια και κορμιά, σε μια πραγματικά άγρια μάχη που είδαμε στα δυο πρώτα δωδεκάλεπτα. Ο Αταμάν είχε τις λύσεις να πάει και σε αυτό τον τρόπο παιχνιδιού.

Η ομάδα που έφτιαξε είχε ελάχιστα κενά, ήταν γεμάτη σε όλες τις θέσεις. Ο ίδιος είναι πλέον ο Τούρκος προπονητής με τα περισσότερα ευρωπαϊκά κύπελλα. Τέσσερα τον αριθμό, παρακαλώ.

Το αριστούργημά του ήταν αυτή η Εφές που είχαμε τα τελευταία τρία χρόνια. Μια ομάδα που από το ναδίρ βρέθηκε στο ζενίθ, στάθηκε για τα καλά στην κορυφή μέχρι που την κατέκτησε φέτος ολοκληρωτικά. Ένα γκρουπ παικτών που γιγαντώθηκε μέσα σε αυτή την τριετία, δικαιώνοντας πρώτα απ’ όλα τον προπονητή τους, που έφτιαξε μια από τις πιο θεαματικές πρωταθλήτριες που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Του αξίζουν συγχαρητήρια και κάθε θαυμασμός. Αφερίμ!