Δεν ήταν ρεαλιστής & αποκλείστηκε αμαχητί

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ

Αποδείχθηκε στην πράξη και στα δύο παιχνίδια πως τον χωρίζει τεράστια διαφορά ποιότητας από την Μπενφίκα και δεν κατάφερε να είναι πραγματικά ανταγωνιστικός ο ΠΑΟΚ. Να είμαστε ειλικρινείς, στο Ντα Λουζ πήρε ένα τεράστιο αποτέλεσμα που δεν άξιζε. Είχα γράψει μετά το πρώτο παιχνίδι πως έγινε κάτι πολύ σπάνιο στο ποδόσφαιρο, να μην πετύχει ο ΠΑΟΚ τίποτα από ότι ήταν απαραίτητο για να αντιμετωπίσει τις αρετές της Μπενφίκα και να φύγει με αποτέλεσμα. Είχα επισημάνει τις δηλώσει του Πίτσι, που απεικόνιζαν την πραγματικότητα ” αν παίξουμε έτσι στην Τούμπα θα περάσουμε ” είχε πει ο Πορτογάλος χαφ μετά το 1-1 του πρώτου παιχνιδιού. Και η Μπενφίκα, κατάφερε να περάσει και εύκολα, γιατί στην Τούμπα βρήκε έναν ΠΑΟΚ, λιγότερο ρεαλιστή περισσότερο επιθετικό από ότι μπορούσε να αντέξει και με την παρουσία του ποιοτικού Σάλβιο και του πιεστικού Σεφέροβιτς έβαλε δύο νέα προβλήματα στην άμυνα των γηπεδούχων.

Ο ΣΕΡΕΦΟΒΙΤΣ

Ο Βιτόρια ξάφνιασε με την επιλογή να βάλει αντί του σαφώς πιο κλασάτου, Φακούντο Φερέιρα τον Σεφέροβιτς. Ο Ελβετός δεν βγάζει το ψωμί του με τα γκολ που πετυχαίνει, είναι ο ορισμός του αμυντικογενή επιθετικού, του φορ που έχει σαν όπλο το τρέξιμο, την πίεση, το αδιάκοπο πρεσάρισμα στα αντίπαλα στόπερ και την τάση συχνά να γυρνά πολύ χαμηλά, σε μέτρα που καλύπτουν αμυντικά χαφ. Με την συγκεκριμένη απόφαση έδειξε πως είχε σαν επιλογή να πιέσει πολύ την αρχική ανάπτυξη του ΠΑΟΚ, να κυνηγήσει λάθη του Κάνιας και επίσης να βάλει έναν φορ που μπορεί να κινηθεί και από τα πλάγια. Η Μπενφίκα ήθελε να πιέσει για να οδηγήσει σε λάθη στην ανάπτυξη του τον ΠΑΟΚ και να βγάλει γρήγορες επιθέσεις από τα άκρα προλαβαίνοντας τις επιστροφές των μπακ.

ΔΕΝ ΧΑΜΗΛΩΣΕ ΤΟ ΡΥΘΜΟ

Ο ΠΑΟΚ πήρε μία παράξενη απόφαση να παίξει με πολύ ορμή, ήταν το ξεκίνημα του εντυπωσιακό και κατάφερε να βρει προβάδισμα στο σκορ. Πέτυχε ένα εκπληκτικό τέρμα, με συνεργασία 4 παικτών από στημένο, που αναδεικνύει πόσο καλή δουλειά γίνεται στις προπονήσεις. Όμως κάπου δεν υπήρχε μέτρο και ρεαλισμός, ο ΠΑΟΚ συνέχισε και μετά το γκολ σε ένα ρυθμό λες και πάει να κερδίσει την Μπενφίκα με 4-0. Έμοιαζε σαν να πιστεύει πως μπορεί ένα παιχνίδι, που η μπάλα δεν σταματούσε και οι γραμμές έπρεπε να έχουν συνεχώς μετάβαση από το αμυντικό στο επιθετικό παιχνίδι να τον εξυπηρετεί. Ήταν δεδομένο πως αυτό δεν γινόταν να συμβεί, η διαφορά ατομικής ποιότητας, αλλά και ικανότητας συνεργασιών σε γρήγορο ρυθμό είχε φανεί από το πρώτο ματς. Κάπου σαν να έχασε το… μυαλό του ο ΠΑΟΚ, από την ατμόσφαιρα της Τούμπας, από την ιστορικότητα του παιχνιδιού. Το γεγονός όμως πως παρασύρθηκε στον ρυθμό που ήθελε ο αντίπαλος και πέρα από κάποια μεμονωμένα διαστήματα δεν μπορούσε να ακολουθήσει με συνέπεια ανέδειξε πολλά προβλήματα, τα οποία ασφαλώς προήλθαν από την ικανότητα του αντιπάλου.

ΕΚΕΙ ΚΡΙΘΗΚΑΝ ΟΛΑ

Η Μπενφίκα στη φάση που κέρδισε το κόρνερ έβγαλε μία επίθεση στην πλάτη του Βιεϊρίνια με τον Σάλβιο, από ένα λάθος του Ελ Καντουρί, η συγκεκριμένη στιγμή και το πόσο επιθετική ήταν η λογική του ΠΑΟΚ, ήταν προϊόν λανθασμένης διαχείρισης που υπήρχε στο γήπεδο. Είναι παράξενο, το γκολ είχε μπει και στην συνέχεια χρειαζόταν έλεγχος, να σβήσει το παιχνίδι και μπει άγχος στους Πορτογάλους. Δεν υπήρχε καθαρό μυαλό, δεν χαμήλωσε το τέμπο μετά το γκολ, πιστεύω πως στην διαχείριση στο διάστημα από το 13ο μέχρι το 20ο λεπτό, στο γεγονός πως δεν προσπάθησε να παγώσει τον ρυθμό κρίθηκαν τα πάντα. Από την στιγμή που η Μπενφίκα στο 20ο λεπτό βρέθηκε με σκορ απόλυτης ισορροπίας ηρέμησε και της έφυγε το άγχος, η πίεση.

Ο ΠΑΟΚ έπρεπε να παίξει λίγο με την ψυχολογία της, να προσπαθήσει να τραβήξει όσο γίνεται περισσότερο με τον χρόνο να προσπαθήσει να χαμηλώσει τον ρυθμό και να μην δώσει το δικαίωμα να βρουν οι Πορτογάλοι ανοργάνωτη την άμυνα τους. Μπήκε δυνατά, αιφνιδίασε, σκόραρε, όμως από εκεί και πέρα έπρεπε να πάει σε μέτρα και κυρίως σε ποσοστό κατοχής μπάλας που μπορεί να υπηρετήσει με τον συγκεκριμένο αντίπαλο.

ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΚΑΤΟΧΗ, ΧΑΜΗΛΑ ΜΕΤΡΑ

Το πρόβλημα που είχε να αντιμετωπίσει είναι πως έχει δύο επιθετικά μπακ που στην κατοχή τους λειτουργούν από ένστικτό επιθετικά. Οι Μάτος, Βιεϊρίνια θέλουν να ανέβουν πιο ψηλά, να παίξουν πιο επιθετικά όταν όμως κοντράρεσαι με έναν αντίπαλο που μπορεί να σου κλέψει τη μπάλα στην πίεση, να την μεταφέρει γρήγορα με τους ακραίους Σάλβιο, Σέρβι και ους Αλμέιδα Γκριμάλδο, θες τους μπακ να είναι χαμηλά και προστατευμένοι από τους εξτρέμ, οπότε χρειάζεσαι μικρότερη κατοχή μπάλας και περισσότερη ώρα με αμυντική οργάνωση. Ασφαλώς και πρέπει να ψάξεις τα διαστήματα σου, σωστά έκανε ο ΠΑΟΚ και μπήκε δυνατά αιφνιδίασε, σκόραρε, όμως στη συνέχεια έπρεπε να πάει στα μέτρα που είχε στην Λισαβόνα. Και να παίξει το χαρτί του, βγάζοντας επίθεση με πιο λίγους παίκτες και παίζοντας άμυνα πιο οργανωμένα. Θα μου πει κάποιος πως το πρώτο τέρμα ήρθε από κόρνερ, το δεύτερο από το παιδαριώδες λάθος του Πασχαλάκη που έφερε το πέναλτι, όμως η πραγματικότητα είναι πως το παιχνίδι είχε απίστευτο ρυθμό και ήταν φανερό πως είχε δημιουργηθεί ένα τέμπο που έδινε στους Πορτογάλους, στην ανώτερα ποιοτικά ομάδα, τεράστιο προβάδισμα.

ΕΒΓΑΛΕ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΕΣ

Ο ΠΑΟΚ έβγαλε και κάποιες παθογένειες που πρέπει να προσέξει, υπερβολικό ενθουσιασμό, έλλειψη ρεαλισμού, πίστη πως είναι πολύ ανώτερος από ότι είναι στην πραγματικότητα.

Επιπολαιότητα στα χτυπήματα κόρνερ του αντιπάλου που είδαμε και στο παιχνίδι του Σαββάτου με τον Αστέρα. Υπερβολές από τον Πασχαλάκη που είναι μόνιμες, απλά αυτήν την φορά στοίχησαν και το μόνιμο θέμα με τον Μάτος να κάνει μέσα στο παιχνίδι πολλά πράγματα που σηκώνουν κίτρινη κάρτα και για έναν περίεργο λόγο στην Ελλάδα οι διαιτητές τα ανέχονται και συνήθως μένουν στη μία κίτρινη.

ΕΧΕΙ ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟΣ

Ο Πασχαλάκης είναι ένα παιδί με προσόντα. Κράτησε το 1-1 στο Ντα Λουζ, έχει εκπληκτικά ρεφλέξ και πετάγματα για το ύψος του, αλλά και μία υπερβολή στις αποφάσεις του, στις κινήσεις και στις αντιδράσεις που δεν ταιριάζει με τον τρόπο που παίζεται η θέση στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Είναι πολλές οι φάσεις που οι αντιδράσεις του είναι περισσότερες, πιο υπερβολικές από ότι χρειάζεται και αυτό είναι κάτι που στερεί ηρεμία από την άμυνα του. Μην παρεξηγηθώ δεν το μειώνω το παιδί, ούτε του χρεώνω τον αποκλεισμό, υπήρχε μεγάλη διαφορά που κάποια στιγμή θα επιβραβευόταν και η αλήθεια είναι πως ο Πασχαλάκης τον κράτησε στο πρώτο παιχνίδι και έδωσε πιθανότητες.

Έχει προσόντα που βγάζουν μάτια, ψηλός με μεγάλα χέρια και απίστευτα ρεφλέξ. Για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να θυμηθώ κάποιον τερματοφύλακα με ύψος 1,97 να έχει τόσο καλά ρεφλέξ και τέτοια πλαστικότητα το σώμα του, πολλές φορές όμως έχει μία τάση να την επιδεικνύει και πηγαίνει σε αλλόκοτες επιλογές ακόμα και σε φάσεις που τελικά τις γλιτώνει. Επειδή η θέση του τερματοφύλακα είναι θέμα δουλειάς, πραγματικά πιστεύω πως έχει ένα σπάνιο συνδυασμό ύψους με ευλυγισίας και αν δουλέψει μπορεί να κάνει μεγάλη καριέρα, πρέπει όμως να είναι συνολικά πιο ψύχραιμος, πιο… νηφάλιος κάτω από τα δοκάρια.

Το παιχνίδι δεν προσφέρεται για περισσότερες αναλύσεις, πέρασε η καλύτερη ομάδα, ο ΠΑΟΚ μπορούσε μόνο να κλέψει την πρόκριση, ποντάροντας στο τυχερό 1-1 που πήρε στο Ντα Λούζ, κάτι που δεν είναι ντροπή, ούτε μειωτικό. Δεν υπάρχει άλλωστε αυτήν την εποχή ελληνική ομάδα να μπορεί να κοιτάξει στα ίσα την Μπενφίκα, για έναν περίεργο λόγο και ενώ υπήρχε μία ευκαιρία, στον ΠΑΟΚ πίστεψαν πως μπορούν μόνιμα να πάνε σε υψηλούς ρυθμούς και με ανωτερότητα. Αποκλείστηκαν εύκολα, λοιπόν, δίχως να μπορέσουν να δώσουν μάχη…