Ο Καλαμπάκος δίνει ξανά την μπάλα σε έναν Αντόνιο Ντέιβις
Ο Ντίνος Καλαμπάκος εξηγεί στο Contra.gr γιατί διάλεξε τον Αντόνιο Ντέιβις τζούνιορ, γιο του πρώην συμπαίκτη του στον Παναθηναϊκό και εξομολογείται πως με 170.000 ευρώ έχει φτιάξει... δυο ομάδες στο Μεσολόγγι, με τη δεύτερη να είναι καλύτερη και (ελπίζει) να παραμείνει στη Stoiximan.gr Basket League.
Το 1990 ο Ντίνος Καλαμπάκος ήταν 26 ετών, έφευγε από το Παγκράτι για τον Παναθηναϊκό κι οι δρόμοι του διασταυρώνονταν με τον 22χρονο Αντόνιο Ντέιβις, που είχε επιλεγεί στο νο 45 του NBA draft, από τους Ιντιάνα Πέισερς, αλλά προτιμούσε να “ψηθεί” μπασκετικά στην Ευρώπη, φορώντας τη φανέλα των “πρασίνων”. Ήταν ο δεύτερος ξένος στην ιστορία του συλλόγου, ύστερα απ’ το “ελικόπτερο” Έντγκαρ Τζόουνς. Ούτε ο ένας ούτε ο άλλος βέβαια φαντάζονταν ότι 30 χρόνια μετά, ο κόουτς, πλέον, Καλαμπάκος, θα διάλεγε για την ομάδα του τον γιο του Ντέβις, τον Αντόνιο Ντέιβις Τζούνιορ!
Αλλά η ζωή όταν έχει κέφια, δημιουργεί τέτοιες εκπλήξεις. Κι ο Καλαμπάκος που προσπαθεί με πάθος, με νύχια, με δόντια, πολλές φορές με κραυγές και σίγουρα με απεριόριστο μεράκι να σώσει τον Χαρίλαο Τρικούπη Μεσολογγίου, έφτασε τη Δευτέρα το βράδυ να δίνει οδηγίες στον Αντόνιο Ντέιβις Λι Τζούνιορ, και να μιλάει στο τηλέφωνο με τον μπαμπά του παίκτη, με τον οποίο έπαιζαν μαζί πριν από 3 δεκαετίες στον “Τάφο του Ινδού”!
“Σε ευχαριστώ πολύ, Ντίνο. Δώσε του την ευκαιρία να παίξει στην Ελλάδα. Θέλει ψήσιμο, για να γίνει σκληρός. Όπως εγώ, όταν ήρθα“, είπε στον Καλαμπάκο ο 52χρονος Ντέιβις, που έπαιξε δυο χρόνια στον Παναθηναϊκό, πέρασε από το Μιλάνο (στην Ολίμπια) και μετά έκανε σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ, παίζοντας 13 χρόνια και μια φορά σε All-Star Game. Ο άγουρος σέντερ, που όμως πηδούσε στο… Θεό και κάρφωνε με μανία (από τις ασίστ του Καλαμπάκου, του Αργύρη Πεδουλάκη και των άλλων “άσων” τότε του Παναθηναϊκού), ήταν κορυφαίος ριμπάουντερ στη σεζόν 1991-1992, έγινε ένας δυναμικός πάουερ-φόργουορντ στο ΝΒΑ, με μέσους όρους καριέρας 10π, 7.5ρ και 1 κοψ. Αργότερα, διετέλεσε και πρόεδρος της ένωσης παικτών, ενώ τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως αναλυτής του ΝΒΑ στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο.
“Ξέρεις τι μου έκανε εντύπωση; Ο Ντέιβις πρέπει να έχει δεν ξέρω κι εγώ πόσα εκατομμύρια δολάρια στην τράπεζα, αλλά μου μιλούσε λες και ήταν ακόμη 22 ετών, όταν είχε έρθει στην Αθήνα να παίξουμε μαζί στον Παναθηναϊκό. Πολύ σεμνός και ταπεινός κι ας έχει πίσω του μια τεράστια καριέρα στο ΝΒΑ”, λέει με τη σειρά του στο Contra.gr ο Καλαμπάκος, που προφανώς δεν ξεχνάει τον γεμάτο δύναμη νεαρό σέντερ που φόρεσε τα πράσινα το 1990. “Είχε ελατήρια στα πόδια. Περνούσε από πάνω μας και πάνω από τους αντιπάλους. Ήταν από τους πιο θεαματικούς ξένους που είδαμε στην Ελλάδα. Είχε, βέβαια, μια… αδυναμία στις βολές. Κανείς δεν είναι τέλειος”, θυμάται ο 56χρονος κόουτς.
Ο Ντέιβις τζούνιορ έχει το ίδιο ύψος με τον πατέρα του (2.06), παίζει περισσότερο στο “4” (μπορεί και στο “3”) και… βάζει τις βολές. Πώς τον ανακάλυψε ο Καλαμπάκος για το Μεσολόγγι; Η αλήθεια είναι ότι με τόσους ξένους που άλλαξε φέτος η “νεοφώτιστη” ομάδα, κάποια στιγμή θα έπεφτε και σε κάποιον γνωστό του! Ο ίδιος εξηγεί: “Η αλήθεια είναι ότι στην προκειμένη περίπτωση δεν είχαμε πολλές επιλογές. Ο Ντέιβις τζούνιορ ήταν μέσα στους δυο υποψήφιους που βλέπαμε, έχοντας βάλει και τις εξής προϋποθέσεις: να μην είναι ανενεργός πολύ καιρό, να έχει ευρωπαϊκή εμπειρία και βέβαια να είναι στα οικονομικά δεδομένα μας. Όταν ο προϋπολογισμός μας είναι 170.000 ευρώ, που με τις αλλαγές πήγε στα… 185, καταλαβαίνετε πόσο στενά είναι τα περιθώρια μας. Ο Τζούνιορ, λοιπόν, εκπλήρωνε αυτά τα προσόντα. Νομίζω είχε μπουχτίσει λίγο στη Λούλεα, τη σουηδική ομάδα όπου αγωνιζόταν. Ήθελε να φύγει κι έτσι τον φέραμε στο ωραίο Μεσολόγγι. Είναι πολύ αλτικός, έχει προσόντα, μοιάζει δηλαδή στον πατέρα του. Όλα τα άλλα θα τα δούμε στο γήπεδο, γιατί μόλις τώρα ξεκινήσαμε προπονήσεις μαζί του. Πιστεύω ότι θα μας βοηθήσει. Στις βολές, πάντως, είναι πιο εύστοχος από τον μπαμπά!”
“Έφτιαξα δυο ομάδες, αυτή είναι καλύτερη”
Η σεζόν ξεκίνησε με το Μεσολόγγι να θυμίζει τρένο, καθώς στις πρώτες 3 αγωνιστικές της Stoiximan.gr Basket League ο Χαρίλαος Τρικούπης μετρούσε ισάριθμες νίκες επί Άρη, Κολοσσού και Ιωνικού. Ο ούριος άνεμος έπνεε στα πανιά της ομάδας του Καλαμπάκου, που είχε βάλει στόχο να μην ξεστομίσει ποτέ μέσα στη σεζόν την περίφημη φράση του ανθρώπου του οποίου το όνομα είναι συνδεδεμένο με τον σύλλογο: “Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν”.
Το Μεσολόγγι έδειξε με το “καλημέρα” ότι θα διεκδικήσει στα ίσια την παραμονή του στην κατηγορία (από την οποία πέφτει ένας), αλλά η συνέχεια έμοιαζε με… κολαστήριο. Εννιά σερί ήττες, 3 μήνες χωρίς νίκη, μέχρι κι ένα ταπεινωτικό 48-77 από τον Άρη, το οποίο τον έβγαλε από τα ρούχα του και τον έφερε στο σημείο να υποβάλλει παραίτηση, η οποία δεν έγινε δεκτή.
Ο Καλαμπάκος θα εξηγήσει με τον πιο παραστατικό τρόπο: “Εντάξει, όσα περάσαμε είναι για βιβλίο. Νομίζω ότι φτιάξαμε μια καλή ομάδα, αλλά λόγω των δεδομένων οικονομικών συνθηκών, υπογράψαμε ξένους με μπάι-άουτ. Λογικό ήταν να φύγουν στην πρώτη ευκαιρία. Κάθε εβδομάδα ψάχναμε κι άλλον ξένο. Να γίνει μια, δυο φορές δεν είναι πρόβλημα. Αν γίνεται συνέχεια, τότε αρχίζουν οι αρρυθμίες. Κάθε φορά έπρεπε να προσαρμόσουμε ένα, δυο παιδιά στις προπονήσεις, να τους μάθουμε τα plays, που φτάσαμε στο τέλος να τα έχουμε κάνει 17 φορές. Οι Έλληνες τα ‘παιξαν. Αντί να κάνουμε μόνο δυο φορές την εβδομάδα διπλές προπονήσεις, Τρίτη και Πέμπτη, κάναμε κάθε μέρα, γιατί έπρεπε να γίνουν κατανοητά τα συστήματα, ώστε να εκμεταλλευόμαστε την απογευματινή προπόνηση”.
“Προσπάθησα να βρω διάφορα τρικ, για να τους πηγαίνω χωρίς να βαρυγκωμάνε. Μέχρι και την καραντίνα έφερα παράδειγμα. ‘Ρε ‘σεις, όλοι οι άλλοι στο σπίτι μέσα κι εμείς πάμε όποτε θέλουμε στο γήπεδο, να κάνουμε το κέφι μας’. Στο τέλος όλοι έλεγαν ‘πάμε σπίτι’, είχαν βαρεθεί να κάνουμε τα ίδια και τα ίδια. Πώς να αφομοιώσουν οι νέοι το παιχνίδι μας; Ο χρόνος ήταν πιεστικός. Αλλά και τι να κάναμε; Ο Τσαντ Μπράουν βρήκε καλύτερη πρόταση από την Ευρώπη, έφυγε. Μπορούσαμε να τον κρατήσουμε; Τις προάλλες έρχεται ο Ρίτσαρντ Αρμάντι και μου λέει ‘κόουτς, θέλω να φύγω, κάηκε το σπίτι μου, η γυναίκα μου έμεινε άστεγη, πρέπει να γυρίσω στις ΗΠΑ’. Τι να κάναμε; Να τον κρατούσαμε με το ζόρι στην Ελλάδα;”
“Ουσιαστικά, έφτιαξα δυο ομάδες, μια στο ξεκίνημα της χρονιάς κι άλλη μια τώρα, με τόσες αλλαγές που κάναμε. Ουσιαστικά, αυτή η περίοδος μοιάζει με εκείνη της προετοιμασίας. Πιστεύω πάντως ότι τώρα είμαστε καλύτεροι. Αρκεί να προλάβουμε να το δείξουμε!”
“Να παλεύουμε, όχι να μαρμαρώσουμε”
Και το ξέσπασμα μετά τον Άρη; Οι 9 σερί ήττες είχαν αποκορύφωμα μια πολύ βαριά ήττα και τον Καλαμπάκο να μοιάζει εξαγριωμένος. “Είμαι απογοητευμένος από αυτό που είδα και νομίζω ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα. Πρέπει να πάω στη διοίκηση να υποβάλλω την παραίτηση μου. Κάποιοι παίκτες μου δεν κάνει να παίζουν στην κατηγορία, πρέπει να σταματήσουν να παίζουν μπάσκετ. Ίσως είμαι εκνευρισμένος, αλλά αυτό πιστεύω”, είχε δηλώσει στη συνέντευξη Τύπου.
Ήταν προφανές ότι ήθελε να ταράξει τα νερά, να ηλεκτρίσει τους παίκτες του, γιατί η εμφάνιση ήταν πράγματι απογοητευτική: “Όλα τα δέχομαι, όμως όχι να μην παλεύεις. Εμείς βλέπαμε τον Άρη να βάζει καλάθια. Μαρμαρώσαμε… Λες και μας είχαν μαγέψει. Είπα βαριές κουβέντες, γιατί αυτά τα παιδιά τα πιστεύω, δεν μπορούσα να βλέπω να διασύρονται, χωρίς να κάνουν το παραμικρό. Δεν ήταν αυτή η εικόνα της ομάδας μου”.
“Εμείς παλεύαμε, χάνοντας στο τέλος από τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ ή τον Προμηθέα. Να παίζουμε έτσι, περιμένοντας να τελειώσει το μαρτύριο μέσα στο γήπεδο, δεν το περίμενα, δεν μπορούσα να το διανοηθώ. Γι’ αυτό μίλησα έτσι”, λέει και παραδέχεται: “Ναι, ήθελα να τους ταρακουνήσω. Όχι τους ξένους, που σήμερα είναι και αύριο όχι, αλλά τους Έλληνες. Τους το είπα και μετά. Ρε ‘σεις, εγώ κι εσείς είμαστε τυχεροί. Εγώ γιατί είμαι μέσα στους 12 προπονητές, που δουλεύουν φέτος κι εσείς ανάμεσα στους 72 παίκτες οι οποίοι πληρώνεστε, επειδή παίζετε μπασκετάκι. Λίγα ναι, αλλά τα πληρώνεστε κανονικά. Ξέρετε τι γίνεται από κάτω, στις κατηγορίες μετά τη Stoiximan.gr Basket League; Κανείς δεν παίζει, κανείς δεν πληρώνεται. Εσείς πρέπει να αισθάνεστε ευλογημένοι. Και πάτε στο ‘Αλεξάνδρειο’ και χάνετε με κατεβασμένα χέρια. Δε λέω πρέπει να κερδίσετε, αλλά γιατί ρε παιδί μου, δεν παλεύεις; Κάνε ένα φάουλ. Κάνε πέντε, βγες έξω. Χάσε, αλλά πάλεψε. Αυτό ήθελα να τους δώσω να καταλάβουν”.
Κομβικό το ματς με Ιωνικό
Κάτι τα τρικ του Καλαμπάκου, κάτι οι αλλαγές των ξένων (ο Ρόντρικ Κότσερ με τον οποίο ο Καλαμπάκος είχε συνεργαστεί ξανά στον Κόροιβο, και ο Νταρέλ Πουαριέ, έδωσαν βοήθειες ήδη στην ομάδα), έφεραν τη σημαντική νίκη επί του Κολοσσού και το Μεσολόγγι γεύτηκε τη χαρά της νίκης ύστερα από ένα τρίμηνο. “Ε, καιρός ήταν. Παίξαμε καλά, το χαρήκαμε δεόντως. Βέβαια, επιστρέφοντας στην Αθήνα, σταμάτησα στο δρόμο να φάω κάτι, βλέπω στην τηλεόραση το Λάρισα-ΑΕΚ, τη νίκη των γηπεδούχων και μου ‘ρχεται κεραμίδα”, εξομολογείται.
Δεν έχει άδικο, εδώ που τα λέμε. Πάνω που πίστευε ότι θα βάλει μια ομάδα από κάτω στη βαθμολογία, η νίκη της Λάρισας, έφερε 4 ομάδες με ρεκόρ 4-9 να μάχονται να αποφύγουν την τελευταία θέση: Λάρισα, Ιωνικός, Μεσολόγγι και Άρης. Χαμός…
“Είναι κομβικός ο αγώνας που έρχεται με τον Ιωνικό. Αν νικήσουμε τότε, θα έχουμε προβάδισμα απέναντι στους Νικαιώτες, καθώς κερδίσαμε και στον 1ο γύρο (σ.σ. με 79-66, θα παίξουν ρόλο και οι διαφορές). Σε αυτήν την περίπτωση πιστεύω ότι θα φτάνουν οι 7 νίκες για την παραμονή στην κατηγορία. Διαφορετικά, θα χρειαστούν 8. Είναι πολύ ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα, έχει εκπλήξεις, κρατάει σε εγρήγορση τον κόσμο, έστω κι αν δεν μπορεί να πάει στο γήπεδο και παίζουμε σε άδειες εξέδρες. Μου αρέσει που συμμετέχω, το απολαμβάνω, εδώ που τα λέμε. Αν σωθούμε κιόλας, θα είναι ένα ιδανικό σενάριο”.
