Ο Ουκρανός τερματοφύλακας που έπαιζε ως Έλληνας και καταδικάστηκε

Πιθανόν συνθλίβει το (κλισέ) αφήγημα κάμποσων (ή… καμπόσων με την έτερη έννοια της αόριστης αντωνυμίας), αλλά -με αποδείξεις και στοιχεία- Έλληνας δεν γεννιέσαι απαραίτητα, αλλά γίνεσαι ξεκάθαρα στην πορεία της ζωής σου. Σημασία δεν έχει αν γεννήθηκε κάποιος στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα ή στο Ηράκλειο. Ούτε αν πήγε σε ελληνικό σχολείο. Αρκεί να εμπιστευτεί τους κατάλληλους ανθρώπους, οι οποίοι ποντάροντας στη φιλοδοξία του για μια λαμπρή σταδιοδρομία στο ποδόσφαιρο τού εξασφαλίζουν ελληνικότατο διαβατήριο. Πιστό αντίγραφο του αυθεντικού, με σφραγίδες και υπογραφές.

Οι περίοδοι των μεταγραφών επαναφέρουν διαρκώς στην επιφάνεια τέτοιες σκοτεινές, ιλαροτραγικές, ιστορίες όπως του Μαξίμ Λεβίτσκι. Γεννημένος στην πόλη Σάτσκι της επαρχίας Ροστόφ Όμπλαστ, τότε γεωγραφικό κομμάτι της ΕΣΣΔ, ο 28χρονος Ουκρανός γκολκίπερ βρέθηκε στο πρώτο μισό της σεζόν 2000-01 να παίζει μπάλα στη Ligue 1 της Γαλλίας, έχοντας πάρει μεταγραφή από την Τσερνομόρετς Νοβοροσίσκ στη Σεντ Ετιέν, ως κοινοτικός. Τούτο είχε συμβεί χάρη στα ελληνικά ταξιδιωτικά έγγραφα που παρουσίασαν οι εκπρόσωποί του.

Ήταν η εποχή, μια 5ετία ύστερα από την απελευθέρωση μετακινήσεων μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης χάρη στην εφαρμογή του νόμου Μποσμάν, που τα ποδοσφαιρικά κλαμπς είτε πλήρωναν πολύ καλύτερα ποσά, σχεδόν 30% υπολογιζόταν τότε η αύξηση των απολαβών, για παίκτες που κατείχαν κοινοτικό διαβατήριο είτε δεν δίσταζαν να δώσουν συμβόλαιο σ’ έναν μη γηγενή αν δεν καταλάμβαναν μία από τις τρεις θέσεις των ξένων. Την ευνοϊκή συγκυρία εκείνη πολλοί επιτήδειοι την εκμεταλλεύτηκαν για ίδιον οικονομικό όφελος, καθώς εξασφάλιζαν μερίδιο είτε από την προμήθεια των ατζέντηδων είτε από τα συμβόλαια.

Βασικός εξ αρχής

Ο Λεβίτσκι υπέγραψε στους ‘στεφανουά’ τον Ιούλιο του 2000. Του δόθηκε μάλιστα συμβόλαιο διάρκειας 4 ετών, διότι θεωρείτο ένας από τους κορυφαίους τερματοφύλακες στο ρωσικό πρωτάθλημα. Το ότι είχε ήδη λάβει το χρίσμα του διεθνούς, ως αλλαγή σε φιλικό με την Αγγλία τον Μάιο στο Λονδίνο, γεννούσε έξτρα προσδοκίες και φούσκωνε από περηφάνια τους παράγοντες της γαλλικής ομάδας, κυρίως δε ο αντιπρόεδρος και υπεύθυνος μεταγραφικού σχεδιασμού Ζεράρ Σολέρ, που είχαν καταφέρει να κερδίσουν τη μάχη για την απόκτησή του, μια και ως στόχος είχε τεθεί η επιστροφή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Μολονότι ήταν μόνο δύο εβδομάδες στην ομάδα και στο ρόστερ ανήκαν ο Ζερεμί Ζανό και ο Ζερόμ Αλονζό, παρακάμφθηκε η όποια ιεραρχία και ο Ουκρανός μπήκε να παίξει στην πρεμιέρα του νέου πρωταθλήματος με την Γκινγκάμπ (29/7). Τα δύο γκολ που δέχθηκε στο 2-2 δεν του αφαίρεσαν από την εμπιστοσύνη του προπονητή Νορμπέρ Νουζαρέ, ο οποίος συνέχισε να τον χρησιμοποιεί.

Ως τις 2 Δεκεμβρίου ο νεοαποκτηθείς άσος είχε αγωνιστεί στα 15 από τα 19 πρώτα παιχνίδια της Ligue 1, χωρίς ν’ αποφύγει μια γκάφα ολκής (στο 1-1 με τη Λιλ) κι ασχέτως αν είχαν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν φήμες για πλαστογραφία του ελληνικού διαβατηρίου του. Όπως επίσης για τον Βραζιλιάνο Άλεξ που δηλωνόταν ως Πορτογάλος. Ο Ζαν Μισέλ Ολά, εμβληματικός πρόεδρος της Λιόν, είχε ανακινήσει το θέμα από τον Σεπτέμβριο αμφισβητώντας τη νομιμότητα της διαδικασίας, αλλά οι άνθρωποι της Σεντ Ετιέν υποστήριζαν πως τα χαρτιά είχαν ελεγχθεί και ήταν καθ’ όλα ‘καθαρά’. Η δουλειά ήταν άκρως επαγγελματική μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Τον ‘πρόδωσε’ ο πρώην προπονητής;

Το εντός έδρας με την Τουλούζ (1-0) έμελλε ν’ αποδειχθεί το πλέον καθοριστικό για την διαλεύκανση. Οι ‘βιολέ’ κατέθεσαν ένσταση για παράνομη συμμετοχή τόσο του Λεβίτσκι, με συνέπεια ν’ ανοίξει φάκελος για την υπόθεση από τη γαλλική λίγκα. Ο Νουζαρέτ, που μεταξύ είχε απολυθεί από τη Σεντ Ετιέν και είχε προσληφθεί στην Τουλούζ, θα μπορούσε να ‘ναι το ‘βαθύ λαρύγγι’, κυνηγώντας εκδίκηση. Κάποια εμπλοκή του δεν διέρρευσε, άρα ο καθένας εκτιμά διαφορετικά την κατάσταση. Το πώς ξεσκεπάστηκε δεν έχει τόσο σημασία. Αποδείχθηκε, ωστόσο, πως επρόκειτο για ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα του γαλλικού ποδοσφαίρου. Δεν αφορούσε μονάχα τον νεαρό Ουκρανό, αλλά δεκάδες άλλους ποδοσφαιριστές, κυρίως Νοτιοαμερικανούς, μεταξύ των οποίων ο Χιλιανός Πάμπλο Κοντρέρας της Μονακό (που κλήθηκε για ανάκριση).

Η καταδίκη

Στις 4 Δεκεμβρίου εκδόθηκε η πρώτη ετυμηγορία: ο Ουκρανός δεν έχει συγγενικό δεσμό ή τουλάχιστον ρίζες από την Ελλάδα. Άρον-άρον οι ‘στεφανουά’ τον έθεσαν εκτός λίστας και αργότερα τον παραχώρησαν στη Σπαρτάκ Μόσχας. Κατήγγειλαν συγκεκριμένο πρόσωπο μάλιστα για εξαπάτηση. Η αφαίρεση επτά βαθμών και ο υποβιβασμός στη Ligue 2 ήταν, ωστόσο, το σκληρό τίμημα που πλήρωσαν για την εμπλοκή τους. Παρά τις εφέσεις και τις προσφυγές απέτυχαν να διακόψουν την εφαρμογή της ποινής. Ο πρόεδρος Αλέν Μπομπάρντ ομολογούσε την εξαπάτηση που είχε υποστεί, αλλά δεν ήταν εφικτό ν’ αντιστρέψει τα δεδομένα και να σώσει τη Σεντ Ετιέν.

Ο Λεβίτσκι κλήθηκε μέσα στον Γενάρη, έχοντας ήδη επιστρέψει στη Ρωσία, ν’ απαντήσει πώς απέκτησε το διαβατήριο. Τον βάραιναν κατηγορίες περί πλαστογραφίας και χρήσης ψευδών εγγράφων. Στην πολύωρη ανάκριση φέρεται να ισχυρίστηκε πως η δουλειά είχε εκτελεστεί από άνθρωπο του ελληνικού προξενείου στο Νοβοροσίσκ. Είχε απευθυνθεί στο αρμόδιο γραφείο για έκδοση ταξιδιωτικής βίζας, αλλά κάποιος υπάλληλος, ‘ψαρεύοντάς’ τον, του πρότεινε ένα πολύτιμο ελληνικό διαβατήριο. Με το αζημίωτο φυσικά. Το ίδιο προξενείο φέρεται πως είχε πράξει ανάλογα με τον νυν προπονητή μπάσκετ Σεργκέι Μπαζάρεβιτς (από τον Βόλο)!

Ο Ουκρανός άσκησε αγωγές κατά του γαλλικού κλαμπ αξιώνοντας αποζημίωση για ηθική βλάβη και καταβολή μισθών που απέρρεαν από το συμβόλαιο και δεν του πληρώθηκαν. Δεν κέρδισε τίποτα. Αντιθέτως το 2006 καταδικάστηκε από πολιτικό δικαστήριο σε 4 μήνες φυλάκιση με αναστολή και 20.000 ευρώ πρόστιμο! Ο Ζεράρ Σολέ σε δύο χρόνια άνευ αναστολής.