Ο καλύτερος Σλούκας είναι μπροστά μας

Ύστερα απ’ τις 3 σερί ήττες που γνώρισε ο Ολυμπιακός (ή αν προτιμάτε τις 5 στα 6 ματς που έδωσε στο διάστημα 26/11-23/12, όταν έχασε παντού, εκτός από το Βελιγράδι και το ματς με τον Ερυθρό Αστέρα), οι 3 συνεχόμενες νίκες όχι μόνο ξανάφεραν τα χαμόγελα, αλλά ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση της ομάδας στα ύψη, στο δρόμο για τα πλέι-οφ. Κοινός παρονομαστής σε αυτό το ντεμαράζ των “ερυθρολεύκων” είναι ο παίκτης που το καλοκαίρι έγινε “αντικείμενο του πόθου”. Ο Κώστας Σλούκας…

Ο Έλληνας διεθνής γύρισε απότομα το κλειδί στη μηχανή του Ολυμπιακού και αποδεικνύεται καταλύτης ή όπως πιο μπασκετικά είπε ο Σάσα Βεζένκοφ “ο τύπος στον ‘άσο’ που μας καθοδηγεί ιδανικά”. Αποφασίζοντας να παρέμβει και περισσότερο στο επιθετικό κομμάτι, χωρίς να παραμελήσει τη δημιουργία, ο Σλούκας είναι σε αυτές τις 3 νίκες ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα, παίζοντας… συνέχεια.

Να τι έγραψε το κοντέρ του:

Ένας παίκτης που σκοράρει 23.3 πόντους και δίνει 7.6 ασίστ ανά αγώνα, που σουτάρει με μεγάλη ευστοχία και μένει σχεδόν 30 λεπτά πάνω στο παρκέ, προφανώς βρίσκεται σε φουλ φόρμα. Οι καλύτερες μέρες του Σλούκα είναι μπροστά μας, στη στιγμή που η Ευρωλίγκα κορυφώνεται και βαδίζουμε σιγά-σιγά προς το ξεκαθάρισμα της κανονικής περιόδου. Και στο Τελ Αβίβ, ο Σλούκας τα ίδια έκανε.

Αν κι η πίεση που δέχθηκε από τη σκληρή άμυνα της Μακάμπι ήταν ανελέητη, αν και έδωσε την πρώτη από τις 11 ασίστ, ενώ είχαν περάσει ήδη 7 λεπτά και 10 δευτερόλεπτα από το τζάμπολ, αν και πέτυχε το πρώτο καλάθι του 2:47 πριν από το τέλος του ημιχρόνου, ήταν αυτός που στη συνέχεια αυτοσυγκεντρώθηκε πρώτος, περιόρισε τα λάθη και πήρε τις πιο σωστές αποφάσεις.

Ο Σλούκας δεν βγήκε δευτερόλεπτο στο 2ο ημίχρονο (και στην παράταση), παίρνοντας την ομάδα από το χεράκι. Έδινε έτοιμα καλάθια στους ψηλούς, που όταν έπαιρναν την μπάλα δεν είχαν παρά να την αφήσουν στο καλάθι της Μακάμπι, σούταρε ο ίδιος και ήταν αυτός που με τρίποντο έδωσε προβάδισμα στον Ολυμπιακό με 49-48. Έδωσε το σύνθημα με τον καλύτερο τρόπο και ακολούθησαν οι υπόλοιποι.

Προφανώς και δεν προκαλεί έκπληξη αυτή η έκρηξη του Σλούκα. Για όσα βλέπουμε στα τελευταία παιχνίδια τον πήρε ο Ολυμπιακός, επένδυσε κι έκανε τον σχεδιασμό με βάση την παρουσία του 30χρονου γκαρντ. Είναι στην καλύτερη φάση της καριέρας του και μας το δείχνει με τον καλύτερο τρόπο. Με μεγάλα, πληθωρικά παιχνίδια, με θαυμαστή ψυχραιμία όταν σουτάρει από μακριά ή κρίσιμες βολές και με φάσεις όπως αυτή που χόρεψε τον Οθέλο Χάντερ. Δείτε και αυτήν, αλλά και ορισμένες από τις πιο εντυπωσιακές πάσες του στο ματς του Τελ Αβίβ.

Οι όποιες αμφιβολίες για το αν ο Σλούκας θα μπορούσε να ηγηθεί του φετινού Ολυμπιακού, όντας το πρώτο όνομα στη μαρκίζα (και όχι με κάποιον σπουδαίο ξένο δίπλα του, όπως γινόταν στα χρόνια του στη Φενέρμπαχτσε), έχουν απαντηθεί. Μεταξύ μας, δεν είχαν και τόσο μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα. Προφανώς δεν θα μπορούσε από την αρχή της σεζόν, σε μια νέα ομάδα, σε ένα διαφορετικό μπάσκετ, όπως έχει επισημάνει ο Μπαρτζώκας, όμως δουλεύοντας και καθώς ο χρόνος λειτούργησε υπέρ του, βλέπουμε την εικόνα που σχεδόν άπαντες είχαν στο μυαλό τους, όταν πριν από μερικούς μήνες ανακοινώθηκε οριστικά η επιστροφή του στον Πειραιά.

Ο Λαρεντζάκης το… ξανάκανε

Ο Ολυμπιακός ακούμπησε στον Σλούκα, πήρε ανάσες από τον Σακίλ Μακίσικ στο 1ο ημίχρονο, είδε τον Βεζένκοφ να ευστοχεί στα πιο κρίσιμα σουτ που δοκίμασε στο ματς, ενώ μετρούσε μόνο άστοχα μέχρι τότε, αισθάνθηκε τη σιγουριά του Γιώργου Πρίντεζη στο δύσκολο ξεκίνημα (όταν η μπάλα δεν έμπαινε με τίποτε) και στην παράταση (με ένα κρίσιμο σουτ 3 πόντων), είδε τους άλλους ξένους να ανταποκρίνονται στο ρόλο τους και έψαχνε τον έξτρα ήρωα της βραδιάς.

Ο Μπαρτζώκας ξεκίνησε με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στην πεντάδα (στη θέση “3”, καθώς έλειπαν τόσο ο Κώστας Παπανικολάου όσο και ο Άαρον Χάρισον), είδε τον 24χρονο άσο να κάνει και σωστά και λάθη κι όταν ο Τσαρλς Τζένκις, που κυνηγούσε τον Σκότι Γουίλμπεκιν από την αρχή του ματς, έκανε 3ο φάουλ, γύρισε στον πάγκο και έριξε στο ματς τον παίκτη-καμικάζι της ομάδας του.

Ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης έβγαλε βιαστικά τη φόρμα του και μπήκε στο ματς, για να μη ξαναβγεί, παρά μόνο στο άκουσμα της κόρνας λήξης! Από μικρός, όταν έπαιζε ακόμη μονά με τους φίλους του, ο διεθνής γκαρντ ήταν αυτό που λέμε… τσαμπουκάς. Δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του, έπαιρνε την μπάλα και έβρισκε τον τρόπο να τη βάζει στο αντίπαλο καλάθι. Αυτό το χάρισμα τον ακολούθησε και στην επαγγελματική καριέρα του. Στον Ολυμπιακό, όπως στήθηκε η φετινή ομάδα, ήξερε εξ αρχής ότι δεν θα είχε πολλές ευκαιρίες. Στο “2”, εκτός του Βασίλη Σπανούλη, υπάρχουν ο Χάρισον, ο Μακίσικ και υπό συνθήκες ο Παπανικολάου. Κι όμως. Το πείσμα του, αν προτιμάτε η άγνοια κινδύνου που τον χαρακτηρίζει, είναι οι καλύτερες συστατικές επιστολές και τα εχέγγυα για μια θέση στο ρόστερ της ομάδας. Κι ένας παίκτης που παίζει λίγο (κατά μέσο όρο 8:26 ανά αγώνα), έχει προλάβει να καθορίσει με την παρουσία του, σε δυο εκτός έδρας μεγάλες νίκες του Ολυμπιακού!

Λιγότερο σε εκείνη του Βελιγραδίου με τον Ερυθρό Αστέρα, όπου σε 15:48 λεπτά είχε 11 πόντους με 3/4 τρίποντα και σπουδαία επίδραση στο επιθετικό κρεσέντο του Ολυμπιακού. Την Τρίτη, όμως, αποδείχθηκε καταλυτικός! Μπήκε ως δεύτερος γκαρντ δίπλα στον Σλούκα, έπεσε με δύναμη πάνω στον Γουίλμπεκιν χάνοντας ελάχιστες μονομαχίες και οδηγώντας συνήθως τον Αμερικανό στο τείχος των ψηλών του Ολυμπιακού και πήρε μεγάλα (όσο και εύστοχα σουτ). Ειδικά το τρίποντο με το οποίο στην παράταση έκανε το 81-83, έκοψε τα πόδια των παικτών του Γιάννη Σφαιρόπουλου. Μαζί με αυτά του Βεζένκοφ, παρά την αντίδραση της Μακάμπι, έφτανε για να πάρει ο Ολυμπιακός το μεγάλο διπλό. Ο Λαρεντζάκης σημείωσε τους μισούς πόντους της ομάδας του στην παράταση κι αυτό φτάνει για να καταλάβουμε τη σημασία της απόδοσής του.

Πολύ σημαντικό για μια ομάδα να έχει σε τόσο μεγάλη εγρήγορση έναν παίκτη που συνήθως κάθεται στον πάγκο. Να μπαίνει, δηλαδή, όποτε του παρουσιάζεται η ευκαιρία και να κάνει τόσο σπουδαίες εμφανίσεις. Δείχνει και την ικανότητα της ομάδας να εμπνέει τους πάντες, αλλά και τη μοναδική ικανότητα του 27χρονου άσου να προσφέρει σε λίγα λεπτά όσα κάνουν άλλοι σε 5-6 ματς μαζί!

Πάλι με 3 ψηλούς

Ο Μπαρτζώκας επέμεινε και σε αυτό το ματς στο σχήμα με τους 3 ψηλούς. Με τον Βεζένκοφ στο “3” και τους Λιβιό Ζαν Σαρλ-Χασάν Μαρτίν (ή Οκτάβιους Έλις) μέσα στη ρακέτα, δίνοντας όγκο και ύψος στην πεντάδα του, δυσκολεύοντας τα ντράιβ των αντιπάλων, κάνοντας αλλαγές στα πικ εν ρολ και παίρνοντας πολλά deflections από τα μακριά χέρια των παικτών του.

Η παρουσία του Βεζένκοφ στο “3” είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί ο προπονητής του Ολυμπιακού, που πάντα του αρέσει να παίζει με ψηλά κορμιά και παίκτες που είναι ταυτόχρονα ευέλικτοι και μακριά από το καλάθι. Προφανώς, αν ο παίκτης δεν μπορούσε να ανταποκριθεί σε αυτόν τον ρόλο, το σχέδιο δεν θα λειτουργούσε, άρα κι η βελτίωση του Βεζένκοφ στο να παρακολουθεί κοντύτερους παίκτες στην άμυνα ή να κινείται χωρίς την μπάλα έχει σημασία.

Υπάρχει και άλλο σχήμα, ακόμη πιο… ψηλό, που ενδέχεται να δούμε υπό προϋποθέσεις στο μέλλον. Όταν δηλαδή γυρίσει υγιής ο Παπανικολάου, να παίξει αυτός στο “2” ο Βεζένκοφ στο “3” και μέσα στη ρακέτα οι δυο σέντερ.

Οι 10 νίκες σε 18 αγώνες φέρνουν τον Ολυμπιακό σε τροχιά οκτάδας. Τα δυο ματς με τη Βιλερμπάν που έρχονται (ένα την Πέμπτη στο ΣΕΦ και το εξ αναβολής την ερχόμενη Τρίτη στη Λιόν) δίνουν την ευκαιρία στους Πειραιώτες να βελτιώσουν ακόμη περισσότερο το ρεκόρ τους. Μην ξεχνάτε ότι με βάση και τους δικούς τους υπολογισμούς, οι 18 νίκες θα τους φτάσουν για να βρεθούν στους “8”. Και φυσικά όσο περισσότερες κάνουν, τόσο το καλύτερο για τη μάχη των πλέι-οφ.