Το πρέπει του ΠΑΟΚ είναι αβαντάζ και παγίδα για τον Ολυμπιακό

Μετά τις πρώτες 15 αγωνιστικές στην Super League Interwetten δεν αποτελεί έκπληξη η κατάληψη της κορυφής από τον Ολυμπιακό. Είναι ωστόσο μάλλον αναπάντεχο πως ο ΠΑΟΚ βρίσκεται στην 3η θέση της κατάταξης και πολύ περισσότερο το γεγονός πως απέχει 10 ολόκληρους βαθμούς από τους ‘ερυθρόλευκους’. Η πορεία της ομάδας του Πέδρο Μαρτίνς χαρακτηρίζεται νορμάλ. Όχι, δεν είναι εύκολο να μετράς 13 νίκες 2 ισοπαλίες με γκολ… 42-6. Ποδόσφαιρο είναι, τα πάντα γίνονται, μια κακή ή με ισχυρή δόση ατυχίας βραδιά φτάνει για να σε ρίξει στο καναβάτσο.

Είναι όμως τέτοιες οι συνθήκες για τους Πειραιώτες, που καταφέρνουν να μειώσουν στο ελάχιστο κάθε τέτοια περίπτωση. Τρίτη σερί σεζόν με τον ίδιο άνθρωπο στην άκρη του πάγκου και ένα πληρέστατο -τουλάχιστον για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος- ρόστερ, είναι οι βασικοί παράγοντες που κάνουν να φαίνεται εύκολη η δουλειά.

Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ κατάφερε να παίζει στο ντέρμπι της Τούμπας το τελευταίο του χαρτί στην κούρσα του τίτλου, μόλις στα μισά της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος. Και αυτό γιατί υπάρχουν τα playoffs που αφήνουν μια χαραμάδα ελπίδας. Διαφορετικά, ακόμη και σε περίπτωση νίκης του ‘Δικεφάλου’, θα χρειαζόταν τουλάχιστον τρεις ακόμη γκέλες των Πειραιωτών, με την προϋποθέσει πως ο ΠΑΟΚ δεν έχανε ξανά βαθμό στο υπόλοιπο της διοργάνωσης… Η ομάδα της Θεσσαλονίκης πληρώνει τα δικά της λάθη σε αυτή την εξέλιξη.

Λάθη στον σχεδιασμό, λάθη μεταγραφικά και την απόφαση να αντικαταστήσει τον Αμπέλ Φερέιρα με τον Πάμπλο Γκαρσία στον πάγκο εν μέσω της περιόδου. Διαπίστωση που δεν αφορά την σύγκριση προπονητικής ικανότητας, αλλά το timing της μετάβασης σε έναν προπονητή που όσο μέλλον κι αν μπορεί να έχει, σίγουρα αυτή την περίοδο δεν διαθέτει την εμπειρία και τις παραστάσεις να κουμαντάρει ένα δύσκολο καράβι εν μέσω… τρικυμίας. Ωστόσο από τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να πορευτεί με αυτόν τον τρόπο, δεν έχει άλλη επιλογή από το να αντιμετωπίσει τις επόμενες προκλήσεις με όσα μέσα έχει στην διάθεση του.

Αρχής γενομένης από την αναμέτρηση της Τούμπας, όπου όλο το ‘πρέπει’ είναι… ασπρόμαυρο. Ο ΠΑΟΚ ‘πρέπει’ να νικήσει, ο ΠΑΟΚ ‘πρέπει’ να αποδείξει, ο ΠΑΟΚ ‘πρέπει’ να ρισκάρει, ο ΠΑΟΚ ‘πρέπει’ να ικανοποιήσει την ανάγκη του να μην μείνει από τον Γενάρη χωρίς ρεαλιστικές πιθανότητες να διεκδικήσει τον τίτλο. Συνθήκη η οποία έχει δύο πλευρές. Η θετική είναι πως πρόκειται για έναν και ξεκάθαρο στόχο, δίχως ‘ναι μεν αλλά’. Άρα το μυαλό επικεντρώνεται σε ένα πζητούμενο. Η ζόρικη πλευρά του πράγματος αφορά τον τρόπο που θα επιλέξει ο ‘Δικέφαλος’ να πετύχει τον στόχο του αγωνιστικά. Η λογική επιλογή είναι να αναζητήσει την πρωτοβουλία, να επιβάλλει τον ρυθμό του και να επιτεθεί. Πόσο εύκολο είναι αυτό απέναντι στην καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος; Καθόλου.

Επιπροσθέτως, ο Ολυμπιακός διαθέτει τα χαφ που μπορούν να ελέγξουν το τέμπο αλλά και τους παίκτες να εκμεταλλευτούν οτιδήποτε τους δώσει ο αντίπαλος. Επίθεση σημαίνει περισσότερα ρίσκα και κενοί χώροι. Με τον Ολυμπιακό να διαθέτει τους κορυφαίους δημιουργούς και τον πρώτο σκόρερ της λίγκας, δεν μοιάζει τόσο καλή ιδέα για τον ΠΑΟΚ να μπει στο ματς με επιθετική λογική. Να δώσει τη μπάλα στους Πειραιώτες και να περιμένει; Θα ήταν μια καλή τακτική επί… Φερέιρα. Σε εκείνο το 3-4-3 του Πορτογάλου τεχνικού, η αγωνιστική version του ΠΑΟΚ είχε προβλήματα αλλά και καλό επίπεδο στο παιχνίδι αντίδρασης.

Τώρα ο Γκαρσία θέλει ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο. Και θα ήταν αρκετά ριψοκίνδυνο να ζητήσει από τους παίκτες του να στέκονται πίσω από τη μπάλα, ψάχνοντας την κατάλληλη στιγμή για να φύγουν στην κόντρα. Το να αφήσεις την πρωτοβουλία στον Ολυμπιακό, που διαθέτει ξεχωριστούς τρόπους δημιουργίας και εκτέλεσης, μάλλον δεν αποτελεί ενδεδειγμένη λύση.

Τη στιγμή που ο Ουρουγουανός τεχνικός έχει τη δική του σπαζοκεφαλιά να λύσει στο χορτάρι, το στοίχημα για τον Πέδρο Μαρτίνς ξεκινά έξω από αυτό. Ναι, ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή δείχνει να μην έχει καμία έγνοια. Με μια δόση υπερβολής, θα έλεγε κανείς πως κυριότερος του αντίπαλος ως την κατάκτηση του πρωταθλήματος είναι ο… χρόνος. Σε αγωνιστικούς όρους ίσως και να ισχύει. Όμως το παιχνίδι απαιτεί πάντα και την ανάλογη πνευματική ετοιμότητα. Πόσο εύκολο είναι να πείσεις τους παίκτες σου να τρώνε σίδερα όταν έχουν αποκτήσει τόσο ισχυρό προβάδισμα και μάλιστα εν μέσω μια απίστευτα απαιτητικής σεζόν, με ματς κάθε τρεις μέρες; Καθόλου.

Και δεν είναι θέμα επαγγελματισμού, αλλά της ανθρώπινης φύσης. Άλλωστε οι παίκτες δεν είναι ρομπότ, αλλά άνθρωποι και μοιάζει αδύνατον να διαθέτουν την ίδια ενέργεια, διάθεση και συγκέντρωση σε κάθε παιχνίδι μιας ολόκληρης σεζόν. Ακόμη κι αν πρόκειται για ντέρμπι. Ο Μαρτίνς βλέπει τα πράγματα να δουλεύουν ρολόι στο γήπεδο. Βάζει – βγάζει παίκτες, όμως η εικόνα της ομάδας του έχει απειροελάχιστες αποκλίσεις στην απόδοση. Το ‘πρέπει’ του ΠΑΟΚ είναι προς όφελος των ‘ερυθρολεύκων’, αφού υποχρεώνει τον αντίπαλο να αγωνιστεί παρέα με την πίεση και να πάρει ρίσκα στο χορτάρι. Ο Ολυμπιακός έχει δείξει πως ξέρει να διαχειρίζεται τέτοιες καταστάσεις, αρκεί να είναι συγκεντρωμένος. Κάτι που πετυχαίνει 99 στις 100 φορές, όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο… Και στην Τούμπα αυτή τη φορά πάει καβάλα στ’ άλογο.

Σε ένα ντέρμπι που πρώτα θα κριθεί στην ψυχολογία, το καθαρό μυαλό, την ηρεμία και την πνευματική ετοιμότητα, η ανάγκη του ΠΑΟΚ για νίκη και μόνο νίκη είναι συνάμα αβαντάζ και παγίδα για τον Ολυμπιακό.