Ολυμπιακός-Μπάγερν: Η βραδιά που ο Σπανούλης παρέδωσε στον Σλούκα

Το 84-82 του Ολυμπιακού επί της Μπάγερν στο ΣΕΦ, για την ένατη ‘ερυθρόλευκη’ επιτυχία στην Euroleague, δεν καταδεικνύει κάτι περισσότερο από το οριακό, ως και ηρωικό όπως κύλησε ο αγώνας, του πράγματος. Μια νίκη ζωτικής σημασίας δεδομένων των αποτελεσμάτων που έφεραν οι έτεροι διεκδικητές (Φενέρμπαχτσε, Ζαλγκίρις, Εφές) των θέσεων στην 8άδα των πλέι οφ.

Η ελληνική ομάδα είχε βρεθεί να χάνει με 9 πόντους (33-42) στο χρονικό σημείο (17’10”) που οι φιλοξενούμενοι σούταραν με 50% από το τρίποντο, χάρη σε 7 εύστοχα στις 14 απόπειρες, και είχαν μοιράσει 14 ασίστ (για μόλις 4 λάθη) παρά το γεγονός πως ο Μπόλντγουιν ήταν εξ αρχής εκτός ρυθμού (από την άμυνα του Τζένκινς). Παρόλα αυτά η εμφανής βελτίωση στην άμυνα, που αποτυπώθηκε αφενός μεν στους 10 λιγότερους πόντους της Μπάγερν κατά το δεύτερο μισό αφετέρου δε (και κυρίως) στην ανατροπή των αριθμών, καθώς οι παίκτες του Τρινκέρι μοίρασαν μόνο 8 τελικές πάσες και υπέπεσαν σε 9 λάθη κατά το ίδιο διάστημα, έθεσε τα όρια για το επιμέρους 51-40 σε λιγότερα από 23 λεπτά αγώνα.

Κι αν ο Ντένις Σίλι, των 7/8 σουτ από την περίμετρο και 26 πόντους σε λιγότερα από 23 λεπτά, δεν ισοπέδωνε τα ατομικά ρεκόρ του στη διοργάνωση, ο Ολυμπιακός θα είχε ξεμπλέξει πολύ πριν από το τελευταίο σουτ (που προκάλεσε την έκρηξη του Τρινκέρι), μια και στο 34’40” κατείχε το μομέντουμ με δικό του ξεκάθαρο προβάδισμα 9 πόντων (77-68). Που ναι μεν ξοδεύτηκε, αλλά ποτέ δεν χάθηκε, χάρη στο γολ-φάουλ Βεζένκοφ, ως επί το πλείστον δε στον φοβερό και τρομερό Σλούκα. Ο Έλληνας γκαρντ είχε 24 πόντους το βράδυ της Παρασκευής, αλλά και τους τελευταίους 4 με δύο γενναία λέι απ, ‘τρυπώντας’ βαθιά την βαυαρική καρδιά. Προσωπικές φάσεις που επιδίωξε να πάρει και πήρε άνευ δισταγμού, παρόντος μάλιστα του Βασίλη Σπανούλη στο παρκέ κι ενώ δεν είχε αντικατασταθεί σε όλο το δεύτερο μισό.

Μην έχοντας την απαιτούμενη πλειάδα επιλογών στην περιφέρεια, ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε αποφασίσει να κλείσει μ’ αμφότερους το παιχνίδι. Ο Παπανικολάου και ο ΜακΚίσικ ήταν εκτός με τραυματισμούς, ο Τζένκινς φορτωμένος με φάουλ, ο Λαρεντζάκης δεν είχε βοηθήσει στο ελάχιστο που χρησιμοποιήθηκε και φυσικά ο μαθητευόμενος Νικολαΐδης (που χώρεσε στη 12άδα) παρακολουθούσε από τον πάγκο. Ήταν μια αναπόφευκτη συνθήκη η συνύπαρξη αμφότερων, η οποία ξεδιάλυνε επί της ουσίας το τοπίο. Έδωσε την απάντηση στο πάγιο ερώτημα. Διότι την ώρα που στα 92” για το φινάλε ο αρχηγός του Ολυμπιακού ξόδευε ανοικτό τρίποντο και στην εξέλιξη της φάσης (από επιθετικό ριμπάουντ) έχανε μέσα από τα χέρια του την μπάλα από τον ψηλό Ρέινολντς (για το 80-79), ο Σλούκας αποκαθιστούσε την τάξη με τις αποφασιστικές πρωτοβουλίες που ανέλαβε.

Ξεκάθαρα οι δυο τους είναι εφικτό να παίζουν παράλληλα, μην είναι και απαραίτητο (όχι μόνο αναγκαίο) σε κάμποσες περιπτώσεις. Με μια θεμελιώδη προϋπόθεση: ότι η μπάλα θα καταλήγει στα χέρια του ενός. Αδιαμφισβήτητα οι 10 πόντοι του Σπανούλη σε 22’25” ήταν ωφέλιμοι για την τροπή των γεγονότων, αλλά ως μια συμπληρωματική πηγή ισχύος στην επίθεση του Ολυμπιακού, σαν τους 12 του Χάρισον ή τους 11 του Έλις (που έδωσε ξανά περισσότερα από τον Μάρτιν και κερδίζει σταθερά πόντους). Όπως αποδείχθηκε περίτρανα στο φινάλε που οι καίριες αποφάσεις ανήκαν στον Σλούκα. Αν ήταν αυτή η στιγμή για να διαλευκανθεί, καλώς περίμεναν στο λιμάνι ως το πρώτο παιχνίδι του 2021 για να λάβουν την πειστικότατη απάντηση. Γιατί, πλην των άλλων, είχε 7 ασίστ, 3 ριμπάουντ και 3 κλεψίματα!

Σε πλήρη αντιδιαστολή με τη σύγχυση του Ουέιντ Μπόλντγουιν που πάσχιζε με μια καταστροφική μανία να επιβεβαιώσει την ποιότητα του απέναντι στους πρώην ‘εργοδότες’ του. Εκείνους που τον άφησαν να φύγει αμέσως μετά τη ρούκι σεζόν του. Δεν αντιλέγουμε, ορισμένες εξάρσεις τις είχε στο παιχνίδι του, έβαλε 2-3 εντυπωσιακά καλάθια εκμεταλλευόμενος το σώμα του, αλλά δεν είναι ψέμα ότι το θολωμένο μυαλό του τον παρέσυρε σε παγίδες και επικυρώθηκε ότι ακόμη του λείπει η απαιτούμενη ωριμότητα και η ξεχωριστή στόφα του ηγέτη, που δεν χάνει το μυαλό του, διαμαρτύρεται διαρκώς, ξοδεύει επαναφορές, αφήνει την μπάλα να γλιστρά μέσα από τα χέρια του και σπαταλά σχεδόν 20 κατοχές (11 άστοχα σουτ και 7 λάθη), εγκλωβισμένος σε μια ατέρμονη προσπάθεια αμφισβήτησης του παρελθόντος. Του ίδιου του εαυτού του κατά κύριο λόγο.

Περισσότερο με τις επιλογές του Αμερικανού του τα είχε ο Τρινκέρι, που τον κάλυψε βέβαια στη συνέντευξη Τύπου, παρά με την απόφαση του Ντραγκόγεβιτς να μην σφυρίξει φάουλ στην επαφή του Βεζένκοφ με τον Τσίπτσερ κατά το σουτ που έβγαλε η Μπάγερν από την κορυφή στην τελευταία απόπειρα αρπαγής της νίκης στο ΣΕΦ.