Μπάγερν, Μαραντόνα, Μέσι: Η ανασκόπηση του 2020

Το Contra.gr παρουσιάζει την ανασκόπηση του 2020 στο ποδόσφαιρο, μέσα από έντεκα ενότητες που σημάδεψαν τις 366 μέρες της χρονιάς που φεύγει. Μιας χρονιάς που πάνω απ’ όλα σημαδεύτηκε από την πανδημία του κορονοϊού, η οποία με τη σειρά της καθόρισε σε απόλυτο βαθμό τις εξελίξεις στο άθλημα, περνώντας από τις αρχικές αναβολές, αναστολές και ακυρώσεις, στα αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα, τις περιβόητες “φούσκες” και τα άδεια από κόσμο γήπεδα, σε μια τελείως καινούργια πραγματικότητα για όλους τους εμπλεκόμενους: παίκτες, προπονητές, διοικήσεις και φιλάθλους. Παρά τις δυσκολίες όμως, το ποδόσφαιρο – όπως και όλοι μας άλλωστε – προσαρμόστηκε αρκετά γρήγορα στα νέα δεδομένα και επανήλθε στην καθημερινότητά μας, έστω και μόνο μέσω της τηλεόρασης.

Ξεχωρίσαμε μια “ενδεκάδα” με τα σημαντικότερα γεγονότα του 2020, ξεκινώντας φυσικά από τον ίδιο τον Covid-19. Από εκεί και μετά, ακολουθούν: η απόλυτη κυρίαρχος σε Γερμανία και Ευρώπη, Μπάγερν Μονάχου, το πρωτάθλημα της Λίβερπουλ μετά από 30 ολόκληρα χρόνια, η “ρουτίνα” της Σεβίγια με το έκτο της Europa League σε ισάριθμους τελικούς τα τελευταία 14 χρόνια, το σκορ της χρονιάς που δεν ήταν άλλο από το εντυπωσιακό 8-2 της Μπάγερν επί της Μπαρτσελόνα, η εκπληκτική χρονιά του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι, το Χρυσό Παπούτσι του Τσίρο Ιμόμπιλε που έβαλε τέλος στην κυριαρχία Λιονέλ Μέσι-Κριστιάνο Ρονάλντο, το περίφημο burofax του Μέσι που συντάραξε συθέμελα τους “μπλαουγκράνα”, το απίστευτο ρεκόρ του που ξεπέρασε τον Πελέ, ο θάνατος του Θεού Ντιέγο Μαραντόνα και τέλος, όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι του ποδοσφαίρου που “έφυγαν” από τη ζωή μέσα στο 2020.

1. “ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣ” ΤΗΣ ΣΕΖΟΝ Ο COVID 19

Ξεκινάμε τη φετινή ανασκόπηση με τον μεγαλύτερο “πρωταγωνιστή” της χρονιάς, που δεν ήταν άλλος από τον Covid-19. Η πανδημία του κορονοϊού, που επηρέασε ολόκληρη τη ζωή μας και μοιραία και τον αθλητισμό, δε θα μπορούσε να αφήσει απέξω το ποδόσφαιρο. Ο Μάρτιος ήταν ο κρίσιμος μήνας, αφού τότε πάρθηκαν όλες οι αποφάσεις από FIFA, UEFA και κρατικές ομοσπονδίες, για την αναστολή της αγωνιστικής δραστηριότητας και την αναβολή όλων των διοργανώσεων. Τα τελευταία παιχνίδια που παίχτηκαν με κόσμο στις κερκίδες (εγκληματική απόφαση, η οποία οδήγησε σε πολλαπλασιασμό των κρουσμάτων σε Ισπανία και Αγγλία), ήταν στις 10 Μαρτίου το Βαλένθια-Αταλάντα (3-4) και την επόμενη το Λίβερπουλ-Ατλέτικο Μαδρίτης (2-3), αμφότερα για το Champions League.

Από εκεί και μετά, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες, αφού η συνεχόμενη εμφάνιση κρουσμάτων σε διάφορες ομάδες, έφερε και τα αντίστοιχα “λουκέτα” στα γήπεδα όλου του κόσμου. Στις 17 Μαρτίου, η UEFA ανακοίνωσε τη μεταφορά της τελικής φάσης του EURO για το 2021, ενώ μέχρι τότε, όλα τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα είχαν ήδη ανασταλεί. Η ολλανδική Eredivisie δεν ξανάρχισε ποτέ, αφού στις 24 Απριλίου αποφασίστηκε η οριστική διακοπή της χωρίς να υπάρξει πρωταθλητής, ενώ στις 27 Απριλίου η γαλλική Ligue 1 ανακοίνωσε επίσης οριστική διακοπή, απονέμοντας όμως τον τίτλο στην Παρί Σεν Ζερμέν. Στις 19 Μαρτίου, το πρωτάθλημα της Λευκορωσίας ήταν το μοναδικό από τα 55 ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που υπάγονται στην UEFA, που συνέχιζε τη διεξαγωγή του.

Η οικονομική ζημιά για όλους τους συλλόγους ήταν τεράστια, με διάφορες ομοσπονδίες να διαθέτουν μεγάλα ποσά ώστε να βοηθήσουν τις ομάδες που είδαν τα έσοδά τους να μειώνονται δραματικά. Υπήρξαν μειώσεις και στις αποδοχές των παικτών μετά από διαπραγματεύσεις με τις διοικήσεις, ενώ η μεταγραφική αγορά κινήθηκε ελάχιστα μέσα στη χρονιά – κυρίως με ανταλλαγές – λόγω της έλλειψης ρευστότητας στα ταμεία των συλλόγων. Από τις αρχές Μαΐου, όταν τα ευρωπαϊκά κράτη άρχισαν να βγαίνουν σιγά-σιγά από το καθεστώς της καραντίνας, ξεκίνησαν οι προπονήσεις και στις 15 του μήνα, η γερμανική Bundesliga έγινε το πρώτο πρωτάθλημα που επανεκκίνησε την αγωνιστική δράση, για να ακολουθήσουν η ισπανική Liga στις 11 Ιουνίου, η αγγλική Premier στις 17 Ιουνίου και η ιταλική Serie A στις 20 Ιουνίου.

Οι ομάδες και τα πρωταθλήματα λειτούργησαν με αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα και μέσα στις απαραίτητες “φούσκες”, ενώ όλοι οι αγώνες διεξήχθησαν χωρίς κόσμο στις κερκίδες, κάτι που συνεχίζει να ισχύει μέχρι και σήμερα. Η UEFA αποφάσισε να συνεχιστούν τον Αύγουστο, τόσο το Champions League (με μονά παιχνίδια στην Πορτογαλία) όσο και το Europa League (με μονά παιχνίδια στη Γερμανία), ώστε να περιοριστεί ο κίνδυνος εξάπλωσης του κορονοϊού. Το φθινόπωρο, με το δεύτερο κύμα της πανδημίας να βρίσκεται σε εξέλιξη, υπήρξαν αρκετές αναβολές παιχνιδιών σε διάφορα πρωταθλήματα και διοργανώσεις, όμως τα πράγματα έχουν βελτιωθεί αρκετά και υπάρχει η συγκρατημένη αισιοδοξία ότι με το ξεκίνημα των εμβολιασμών σε όλη την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, το ποδόσφαιρο – όπως και οι υπόλοιπες δραστηριότητες της ζωής μας – θα επανέλθει κάποια στιγμή μέσα στο 2021 στην κανονικότητα.

2. ΤΟ “ΠΕΝΤΑΡΕ” ΤΗΣ ΜΠΑΓΕΡΝ ΜΟΝΑΧΟΥ

Η Μπάγερν ήταν η απόλυτη κυρίαρχος του 2020, όχι μόνο στη Γερμανία, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη, αφού κατέκτησε κάθε πιθανό τίτλο προς διεκδίκηση: το πρωτάθλημα και το κύπελλο Γερμανίας, το γερμανικό Σούπερ Καπ, το Champions League και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ. Αν μάλιστα, τον ερχόμενο Φεβρουάριο καταφέρει να κερδίσει και το Μουντιάλ Συλλόγων στο Κατάρ, τότε θα έχει κάνει το απόλυτο έξι στα έξι, κάτι που μέχρι σήμερα το έχει πετύχει μόνο η Μπαρτσελόνα του Πεπ Γουαρδιόλα το 2009.

Και όλα αυτά, με τους Βαυαρούς να κάνουν ένα μέτριο ξεκίνημα στη σεζόν, με αρκετές γκέλες, που ανάγκασαν τη διοίκηση να σταματήσει τη συνεργασία της με τον Νίκο Κόβατς στις 3 Νοεμβρίου του 2019, μετά την ήττα με 5-1 από την Άιντραχτ. Στη θέση του ανέλαβε υπηρεσιακός ο μέχρι τότε βοηθός του Κροάτη, Χανς Ντίτερ Φλικ, ο οποίος μεταμόρφωσε την ομάδα σε ένα ανίκητο σύνολο, εντυπωσιάζοντας τόσο με την αποτελεσματικότητα, όσο και με την απόλυτη κυριαρχία της στον αγωνιστικό χώρο. Έτσι, η Μπάγερν κατέκτησε το πρωτάθλημα για όγδοη συνεχόμενη σεζόν (ρεκόρ) με 82 βαθμούς, 26 νίκες, 4 ισοπαλίες και 4 ήττες (100-32 τέρματα).

Το κύπελλο ήρθε με έξι νίκες και το 4-2 στον τελικό απέναντι στη Λεβερκούζεν. Στο Champions League οι Βαυαροί κατέκτησαν το τρόπαιο (6ο στην ιστορία τους) πετυχαίνοντας μόνο νίκες, 6 στον όμιλο, 4 στα νοκ άουτ (3-0 & 4-1 την Τσέλσι, 8-2 την Μπάρσα και 3-0 τη Λιόν) και το 1-0 επί της Παρί Σεν Ζερμέν στον μεγάλο τελικό! Ήταν η πρώτη φορά που μια ομάδα σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή διοργάνωση, κατέκτησε τον τίτλο έχοντας το 100% στις νίκες! Ακολούθησαν το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ με τη νίκη-ανατροπή 2-1 επί της Σεβίγια και το γερμανικό Σούπερ Καπ με το 3-2 επί της Μπορούσια Ντόρτμουντ. Η Μπάγερν έδωσε 53 επίσημους αγώνες και πέτυχε 164 τέρματα, με μέσο όρο τα τρία γκολ σε κάθε παιχνίδι!

Μεγάλος πρωταγωνιστής φυσικά για τους Γερμανούς ήταν ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι που πέτυχε 55 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, με τον Σερζ Γκνάμπρι να ακολουθεί με 23 και τον Τόμας Μίλερ να συμπληρώνει την τριάδα με 14. Αποτέλεσμα της φοβερής χρονιάς των Βαυαρών, ήταν η ανακήρυξη του Μάνουελ Νόιερ ως κορυφαίου τερματοφύλακα για το 2020, του Γιόσουα Κίμιχ ως κορυφαίου αμυντικού και του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι ως κορυφαίου επιθετικού (ο Μίλερ ήρθε τρίτος στους χαφ). Ο Πολωνός σέντερ φορ ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος παίκτης της χρονιάς από τη FIFA, λαμβάνοντας το βραβείο The Best FIFA Men’s Player.

3. Η ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 30 ΧΡΟΝΙΑ

Χρειάστηκε να περάσουν 30 ολόκληρα χρόνια, πολλές πίκρες και απογοητεύσεις, μέχρι να μπει τέλος σε ένα σχεδόν απίστευτο αρνητικό σερί για τους “reds”, που τη σεζόν 2019/20 κατέκτησαν επιτέλους το αγγλικό πρωτάθλημα, το 19ο της ιστορίας τους και πρώτο στην εποχή της Premier League! Και το έκαναν με τον πιο εμφατικό τρόπο, αφού σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς ήταν οι απόλυτοι πρωταγωνιστές σε όλα τα επίπεδα. Η Λίβερπουλ ανέβηκε στην κορυφή της βαθμολογίας στη δεύτερη αγωνιστική και δεν έχασε ποτέ την πρωτοπορία μέχρι το τέλος, φτιάχνοντας χαώδεις διαφορές από τους – μόνο θεωρητικά – διώκτες της. Στην ουσία, η ομάδα του Κλοπ είχε εξασφαλίσει τον τίτλο πολύ πριν την επανεκκίνηση της Premier στις 17 Ιουνίου και απλά περίμενε να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα για να πανηγυρίσει μαζί με τους φιλάθλους της μετά από τρεις δεκαετίες!

Τελικά οι “reds” έφτασαν τους 99 βαθμούς (έναν κάτω από το ρεκόρ της Σίτι) με 32 νίκες συνολικά και 18 εντός έδρας (ισοφάρισαν και στις δυο περιπτώσεις τα ρεκόρ της Σίτι), 18 συνεχόμενες νίκες (ισοφάρισαν το ρεκόρ της Σίτι) και μόλις 3 ήττες (συν 3 ισοπαλίες). Τα γκολ ήταν 85 υπέρ και 33 κατά, ενώ ο Άλισον κράτησε το “μηδέν” στην εστία του σε 13 παιχνίδια. Ο Γιούργκεν Κλοπ ψηφίστηκε ως ο κορυφαίος τεχνικός της χρονιάς και πέντε παίκτες της Λίβερπουλ βρέθηκαν στην κορυφαία ενδεκάδα της σεζόν (Αλεξάντερ Άρνολντ, Φαν Ντάικ, Ρόμπερτσον, Χέντερσον και Μανέ). Οι τρεις πρώτοι σκόρερ της ομάδας στο πρωτάθλημα ήταν οι Σαλάχ (19), Μανέ (18) και Φιρμίνο (9), ενώ οι τρεις πρώτοι σε ασίστ, οι Αλεξάντερ Άρνολντ (13), Ρόμπερτσον (12) και Σαλάχ (10). Στην τελική βαθμολογία, η Λίβερπουλ (99) βρέθηκε 18 βαθμούς πάνω από τη δεύτερη Μαν. Σίτι (81) και 33 πάνω από την τρίτη Μαν. Γιουνάιτεντ.

4. Η ΣΕΒΙΓΙΑ “ΑΦΕΝΤΙΚΟ” ΤΟΥ EUROPA LEAGUE

Θα μπορούσε κάλλιστα αντί για Europa, να λέγεται Sevilla League, αφού η ομάδα της Ανδαλουσίας από το 2006 και μετά, έχει αγωνιστεί σε έξι τελικούς της συγκεκριμένης διοργάνωσης (είτε ως Κύπελλο UEFA, είτε ως Europa League) και τους έχει κερδίσει όλους, φτάνοντας στις έξι κατακτήσεις του τροπαίου, επίδοση που φυσικά αποτελεί ρεκόρ! Η Σεβίγια κληρώθηκε στη φάση των ομίλων με ΑΠΟΕΛ, Καραμπάγ και Ντουντελάνζ, παίρνοντας εύκολα την πρόκριση με πέντε νίκες και μια ήττα στην τελευταία αγωνιστική από τους Κύπριους, όταν ήδη είχε εξασφαλίσει την πρώτη θέση στο γκρουπ. Από εκεί και μετά, στα νοκ άουτ, απέκλεισε δύσκολα στους “32” τη ρουμάνικη Κλουζ (1-1 & 0-0) με το εκτός έδρας γκολ και ταξίδεψε στη Γερμανία μετά την επανεκκίνηση της αγωνιστικής δράσης για την τελική φάση (σε μονά παιχνίδια και με άδειες κερκίδες).

Εκεί συναντήθηκε αρχικά με τη Ρόμα (2-0) και στη συνέχεια αντιμετώπισε στα προημιτελικά την Γουλβς, την οποία νίκησε 1-0 με γκολ του Οκάμπος στο 88′. Στον ημιτελικό βρέθηκε από το 9′ πίσω στο σκορ με αντίπαλο την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως έδειξε τεράστια ψυχικά αποθέματα και πέτυχε την ανατροπή με τέρματα των Σούσο (26′) και Ντε Γιόνγκ (78′), για να πάρει το εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό της Κολονίας, όπου περίμενε η Ίντερ. Εκεί απολαύσαμε ένα εκπληκτικό παιχνίδι με θέαμα και πέντε γκολ. Ανδαλουσιάνοι και Ιταλοί ολοκλήρωσαν το πρώτο ημίχρονο ισόπαλοι 2-2 και ήταν το αυτογκόλ του Λουκάκου στο 74′ εκείνο που έκρινε την έκβαση του αγώνα και έδωσε το έκτο τρόπαιο στη Σεβίγια. Ήταν, πέρα από όλα τα άλλα και μια μεγάλη δικαίωση για τον Τζούλεν Λοπετέγκι, που έδειξε να ξαναβρίσκει τον δρόμο των επιτυχιών.

5. ΤΟ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ 8-2 ΤΗΣ ΜΠΑΓΕΡΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΜΠΑΡΣΑ

Πριν τον προημιτελικό του Champions League, ανάμεσα στην Μπάγερν και την Μπαρτσελόνα (σε μονό παιχνίδι λόγω της πανδημίας) στις 14 Αυγούστου του 2020 στο “Ντα Λουζ” της Λισαβόνας, όλοι θεωρούσαν φαβορί τη γερμανική “μηχανή”, κανείς όμως δεν μπορούσε να προβλέψει ότι οι “μπλαουγκράνα” θα γνώριζαν τη βαρύτερη ευρωπαϊκή ήττα της ιστορίας τους. Οι Καταλανοί είχαν αποκλείσει μια εβδομάδα νωρίτερα τη Νάπολι (4-2 συνολικό σκορ), ενώ οι Τεύτονες είχαν διαλύσει την Τσέλσι 0-3 στο Λονδίνο και 4-1 στο Μόναχο. Η Μπάγερν πήρε προβάδισμα μόλις στο 4′ με τον Μίλερ, όμως το αυτογκόλ του Αλάμπα στο 7′, έφερε το ματς στα ίσια.

Από εκεί και μετά, οι Βαυαροί άρχισαν να πετυχαίνουν το ένα γκολ μετά το άλλο, έκλεισαν το ημίχρονο προηγούμενοι 4-1 και στην επανάληψη πέτυχαν ακόμα τέσσερα τέρματα, για το τελικό 8-2! Το “κερασάκι στην τούρτα” το έβαλε ο Φιλίπε Κοουτίνιο, ο οποίος, παίζοντας στην Μπάγερν ως δανεικός από την Μπάρσα, πέρασε στο 76′ ως αλλαγή, έδωσε μια ασίστ και σημείωσε τα δυο τελευταία γκολ της ομάδας του. Η βαριά ήττα, που προκάλεσε βαθιά κρίση στους κόλπους των culés, είχε ως άμεσο επακόλουθο την απόλυση του Κίκε Σετιέν και βέβαια, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τον Μέσι, ο οποίος ένα δεκαήμερο μετά, έστειλε το περίφημο burofax στα γραφεία του συλλόγου, ζητώντας να φύγει από την ομάδα.

6. Η ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΡΟΜΠΕΡΤ ΛΕΒΑΝΤΟΦΣΚΙ

Ο Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι πραγματοποίησε την μακράν κορυφαία σεζόν της καριέρας του, πετυχαίνοντας εκπληκτικές επιδόσεις με την Μπάγερν. Ο Πολωνός σημείωσε 34 τέρματα σε 31 συμμετοχές στην Μπουντεσλίγκα (πρώτος σκόρερ), χάνοντας στο νήμα το Χρυσό Παπούτσι από τον Τσίρο Ιμόμπιλε, όμως δε σταμάτησε να σκοράρει κατά ριπάς και στις άλλες διοργανώσεις. Πέντε γκολ σε έξι ματς του γερμανικού Κυπέλλου και – κυρίως – 15 τέρματα και 6 ασίστ σε δέκα συμμετοχές στο Champions League (πρώτος σε γκολ και ασίστ της περσινής διοργάνωσης), οδήγησαν στον εκπληκτικό αριθμό των 55 γκολ (συν 10 ασίστ) σε 47 συνολικά συμμετοχές μέσα στην αγωνιστική περίοδο! Ο Λεβαντόφσκι ήταν από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της Μπάγερν στην κατάκτηση των πέντε τίτλων, αλλά στάθηκε άτυχος, αφού φέτος, λόγω της πανδημίας, δε δόθηκε Χρυσή Μπάλα, την οποία θα έπαιρνε με περίπατο. Ήρθε πάντως πρώτος στην ψηφοφορία για το The Best FIFA Men’s Player του 2020, ενώ κέρδισε πάμπολλα ακόμα βραβεία και διακρίσεις από διάφορους φορείς στη Γερμανία και την Ευρώπη.

7. ΧΡΥΣΟ ΠΑΠΟΥΤΣΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΣΙΡΟ ΙΜΟΜΠΙΛΕ

Ο Τσίρο Ιμόμπιλε ήταν ο μεγάλος νικητής του Χρυσού Παπουτσιού για τη σεζόν 2019/20, με τα 36 τέρματα που πέτυχε σε 37 συμμετοχές στη Serie A, φορώντας τη φανέλα της Λάτσιο. Η ομάδα του μπορεί να μην κατέκτησε το πρωτάθλημα, αφού τερμάτισε στην τέταρτη θέση, πέντε βαθμούς πίσω από την πρώτη Γιουβέντους (83 έναντι 78), όμως ο ίδιος πραγματοποίησε την καλύτερη χρονιά της καριέρας του και κατάφερε να “σπάσει” το δίπολο Μέσι-Κριστιάνο, κάτι που στην τελευταία δωδεκαετία είχαν πετύχει μόνο δυο Ουρουγουανοί, ο Ντιέγο Φορλάν το 2008/09 και ο Λουίς Σουάρες το 2015/16 (ο Σουάρες το είχε μοιραστεί το 2013/14 με τον Ρονάλντο). Ο Ιμόμπιλε, ένας σέντερ φορ περιοχής με πολλές αρετές, έγινε έτσι μόλις ο τρίτος Ιταλός που φτάνει στη συγκεκριμένη διάκριση, μετά τους Λούκα Τόνι (2005/06) και Φραντσέσκο Τότι (2006/07).

8. ΤΟ BUROFAX ΤΟΥ ΜΕΣΙ ΣΤΟΝ ΜΠΑΡΤΟΜΕΟΥ

Θα μπορούσε να ήταν η είδηση της χρονιάς, αν τελικά ο Μέσι είχε καταφέρει να φύγει από τους “μπλαουγκράνα”. Το σίγουρο είναι ότι για ένα δεκαήμερο, ο οργανισμός της Μπαρτσελόνα πέρασε πολύ δύσκολες στιγμές, από την 25η Αυγούστου, όταν ο Αργεντίνος σούπερ σταρ έστειλε στα γραφεία του συλλόγου το περίφημο burofax, μέχρι και την 4η Σεπτεμβρίου, όταν ανακοίνωσε πως τελικά θα παρέμενε στην ομάδα για έναν ακόμα χρόνο. Απογοητευμένος από τη συνολική διαχείριση της διοίκησης τα τελευταία χρόνια, ο Λέο ζήτησε να ενεργοποιηθεί η ρήτρα μονομερούς αποχώρησής του, με τον Μπαρτομέου να αρνείται, θεωρώντας ότι η προθεσμία για κάτι τέτοιο είχε περάσει. Ο πρόεδρος των Καταλανών σε κάθε του δήλωση, παρέπεμπε στα 700 εκ. ευρώ της ρήτρας αποδέσμευσης και έτσι η όλη υπόθεση οδηγήθηκε σε αδιέξοδο, που θα μπορούσε να λυθεί μόνο μέσω της δικαστικής οδού. Ο Μέσι, αρνούμενος να οδηγήσει την ομάδα της καρδιάς του στα δικαστήρια, αποφάσισε να συνεχίσει στην Μπάρσα και λίγες εβδομάδες αργότερα, στις 27 Οκτωβρίου, σύσσωμη η διοίκηση του Μπαρτομέου οδηγήθηκε σε παραίτηση.

9. Ο ΜΕΣΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΡΕΚΟΡ ΤΟΥ ΠΕΛΕ

Στις 22 Δεκεμβρίου του 2020, ο Λέο Μέσι πέτυχε το τρίτο τέρμα της Μπαρτσελόνα στο εκτός έδρας τελικό 0-3 επί της Βαγιαδολίδ στο “Χοσέ Θορίγια” για το ισπανικό πρωτάθλημα. Αυτό το γκολ ήταν το υπ’ αριθμόν 644 στην καριέρα του Αργεντίνου σε 741 παιχνίδια με τη φανέλα των “μπλαουγκράνα” και έτσι ο Λέο ξεπέρασε στη σχετική λίστα τον Πελέ (643), ως ο παίκτης με τα περισσότερα τέρματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου με μια μόνο ομάδα. Ο Πελέ είχε πετύχει το δικό του ρεκόρ με τη Σάντος (1956-1974), ενώ το “βάθρο” συμπληρώνει ο Πορτογάλος Φερνάντο Πεϊροτέο της Σπόρτινγκ Λισαβόνας με 544 γκολ (1937-1949).

Πιο πίσω βρίσκουμε τον Αυστριακό-Τσέχο Γιόζεφ Μπίτσαν με 534 γκολ (Σλάβια Πράγας, 1937-1948) και την πρώτη πεντάδα κλείνει ο Γερμανός Γκερντ Μίλερ με 525 τέρματα (Μπάγερν Μονάχου, 1964-1979). Ακολουθούν ο Βορειοϊρλανδός Τζίμι Τζόουνς με 517 γκολ (Γκλέναβον, 1951-1962), ο Γερμανός Ούβε Ζέελερ με 507 γκολ (Αμβούργο, 1953-1972), ο Πορτογάλος Εουσέμπιο με 473 γκολ (Μπενφίκα, 1961-1975), ο Σκωτσέζος Τζίμι ΜακΓκρόρι με 468 γκολ (Σέλτικ, 1922-1937) και τη δεκάδα συμπληρώνει ο Κριστιάνο Ρονάλντο με τα 450 τέρματα που πέτυχε στη Ρεάλ Μαδρίτης (2009-2018).

10. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΤΙΕΓΟ ΜΑΡΑΝΤΟΝΑ

Το ημερολόγιο έδειχνε 25 Νοεμβρίου, όταν σταμάτησε να χτυπάει η καρδιά του Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα. Η Αργεντινή, η Νάπολη, ολόκληρη η υφήλιος, συγκλονίστηκαν από την είδηση του θανάτου του. Εκείνη την ημέρα, δε φόρεσε μαύρα μόνο το ποδόσφαιρο για να τιμήσει τον ήρωά του, αλλά και η τέχνη, γιατί ο “πελούσα” υπήρξε ο μεγαλύτερος αρτίστας της μπάλας, ένας αυθεντικός, αληθινός, τρωτός, θνητός Θεός. Το μεγαλύτερο σύμβολο της αλάνας, της αλητείας, της μαγείας, μιας εποχής που με το δικό του “αντίο” χάθηκε οριστικά. Ο Μαραντόνα υπήρξε θρύλος πριν καν περάσει στην ιστορία, γιατί πρόλαβε πολύ πριν, να γράψει ο ίδιος την ιστορία του ποδοσφαίρου, όπως την ένιωσε μέσα του. Και τέτοιος θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας.

Γιατί η δική του καρδιά, που δεν άντεξε και τον πρόδωσε, θα χτυπά μέσα σε κάθε γήπεδο αυτού του κόσμου, εκεί όπου μας χάρισε αμέτρητες στιγμές έντασης και ομορφιάς μαζί. Ο Ντιέγο υπήρξε πολλά πράγματα στη διάρκεια της ζωής του. Από το ζενίθ στο ναδίρ, αλλά υπηρετώντας πάντα τη δική του αλήθεια. Στο χίλια τοις εκατό, όπως έγραψε ο Μάνου Τσάο, με σπασμένα φρένα και όπου βγει. Ο πιο ανθρώπινος Θεός που κατέβηκε ποτέ στη γη, για να μας αποδείξει ότι τα είδωλα είναι παντοτινά, είτε βρίσκονται στην ακμή τους, είτε στην παρακμή, θα αποτελεί το αιώνιο σημείο αναφοράς στο ποδόσφαιρο. Η μνήμη του θα είναι παρούσα, αντισυμβατική και μοναχική, γεμάτη έμπνευση, πάθος και συναίσθημα. Ή όπως είπε ο Μέσι: “Μας άφησε, αλλά δε φεύγει, γιατί είναι αιώνιος”.

11. ΠΟΙΟΙ “ΕΦΥΓΑΝ” ΜΕΣΑ ΣΤΟ 2020

Μέσα στο 2020, πέραν του Ντιέγο Μαραντόνα, το ποδόσφαιρο βίωσε και άλλες, πολύ σημαντικές απώλειες. Στις 15 Νοεμβρίου πέθανε ο Ρέι Κλέμενς μετά από πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, θρυλικός τερματοφύλακας της Λίβερπουλ, της Τότεναμ και της Εθνικής Αγγλίας. Ένας από τους ελάχιστους παίκτες στην ιστορία που ξεπέρασε τις 1.000 συμμετοχές στην καριέρα του, κατέκτησε με τους “reds” 3 Πρωταθλητριών, 5 πρωταθλήματα, 1 Κύπελλο και 2 Κύπελλα UEFA, ενώ με τους “spurs” ένα ακόμα Κύπελλο Αγγλίας και ένα Κύπελλο UEFA. Στις 9 Δεκεμβρίου “έφυγε” ο Πάολο Ρόσι, πρώτος σκόρερ του Μουντιάλ του 1982 και μεγάλος πρωταγωνιστής της Εθνικής Ιταλίας στην κατάκτηση εκείνου του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο “Παμπλίτο”, νικημένος από τον καρκίνο, πέτυχε τις μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του στην Γιουβέντους, με την οποία κατέκτησε 2 πρωταθλήματα και 1 Κύπελλο Ιταλίας, 1 Πρωταθλητριών και 1 Κυπελλούχων.

Στις 14 Δεκεμβρίου πέθανε μετά από επέμβαση στην καρδιά, ο Ζεράρ Ουγιέ, Γάλλος προπονητής που συνδέθηκε περισσότερο με τη Λίβερπουλ (1998-2004), με την οποία το 2001 κατέκτησε πέντε τίτλους, το Κύπελλο UEFA, το Κύπελλο Αγγλίας, το Λιγκ Καπ και τα δυο Σούπερ Καπ, αγγλικό και ευρωπαϊκό. Εργάστηκε και στη χώρα του, κερδίζοντας τρία πρωταθλήματα, ένα με την Παρί και δυο με τη Λιόν. Στις 10 Ιουλίου πέθανε ο Τζάκι Τσάρλτον (υπέφερε από άνοια), μέλος της Εθνικής Αγγλίας που το 1966 κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο Τσάρλτον πέρασε όλη την καριέρα του ως παίκτης στις τάξεις της Λιντς Γιουνάιτεντ, με την οποία κατέκτησε 2 Κύπελλα Εκθέσεων, ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο Αγγλίας, ενώ ασχολήθηκε και με την προπονητική, περνώντας μια δεκαετία στον πάγκο της Εθνικής Ιρλανδίας.

Στις 6 Απριλίου “έφυγε” από τη ζωή, νικημένος από την παγκρεατίτιδα, ο Ράντομιρ Άντιτς, Σέρβος πρώην παίκτης και προπονητής, που πέρασε από τους πάγκους των τριών “μεγάλων” της Ισπανίας, Ρεάλ, Μπάρσα και Ατλέτικο, με μεγαλύτερη επιτυχία του το θρυλικό νταμπλ των “ροχιμπλάνκος” τη σεζόν 1995/96. Στις 21 Μαρτίου πέθανε από επιπλοκές λόγω του Covid-19 ο Λορένθο Σανθ, ιστορικός πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης και αργότερα ιδιοκτήτης της Μάλαγα. Με τους “μερένγκες”, ο Σανθ κατέκτησε δυο Champions League, το 1998 (το πρώτο μετά από 32 χρόνια) και το 2000. Στις 26 Μαρτίου πέθανε ο Μισέλ Ινταλγκό, Γάλλος πρώην παίκτης και προπονητής, εκλέκτορας της Εθνικής Γαλλίας και δημιουργός της μεγάλης ομάδας των “τρικολόρ” που πήρε την 4η θέση στο Μουντιάλ του 1982 και κατέκτησε το EURO του 1984.

Στις 8 Δεκεμβρίου “έφυγε” από τη ζωή λόγω καρδιακών επιπλοκών, ο Αλεχάνδρο Σαμπέγια, πρώην παίκτης και προπονητής, που οδήγησε την Εστουδιάντες στην κατάκτηση του Λιμπερταδόρες και την Εθνική Αργεντινής μέχρι τον τελικό του Μουντιάλ του 2014, όπου έχασε τον τίτλο από τη Γερμανία. Στις 30 Οκτωβρίου, νικημένος από τον καρκίνο και την άνοια, πέθανε ο Νόμπι Στάιλς, ένα ακόμα μέλος της πρωταθλήτριας κόσμου Αγγλίας το 1966. Ο Στάιλς έκανε μεγάλη καριέρα ως παίκτης με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, με την οποία κατέκτησε δυο πρωταθλήματα Αγγλίας και ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών. Στις 29 Νοεμβρίου πέθανε ο Σενεγαλέζος πρώην παίκτης Πάπα Μπούμπα Ντιόπ από αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση σε ηλικία μόλις 42 ετών. Ο Ντιόπ, που τη σεζόν 2010/11 πέρασε από την ΑΕΚ κατακτώντας το Κύπελλο Ελλάδας, πήρε και ένα Κύπελλο Αγγλίας με τη Φούλαμ, ενώ ήταν ο σκόρερ της Σενεγάλης στο 1-0 του εναρκτήριου ματς του Μουντιάλ του 2002 απέναντι στην πρωταθλήτρια κόσμου Γαλλία.