Ο Πολ Τζορτζ απέδειξε και πάλι πως είναι ‘ο πιο ανώμαλος superstar του ΝΒΑ’

Δεν ‘έχει’ πόδι και ώμους. Ή τουλάχιστον αυτά του καταλογίζουν. Άσε που είναι και 30 χρόνων. Παρ’ όλα αυτά πήρε τη maximum επέκταση συμβολαίου που υπήρχε διαθέσιμη για τύπους με την προϋπηρεσία του. Δηλαδή, 190.000.000 δολάρια για τέσσερα χρόνια (με δική του την option ανανέωσης για την τελευταία σεζόν, δηλαδή την 2024-25). Συν τα 35.4 εκατομμύρια που θα πάρει φέτος από τους Κλίπερς, ίσον 225.400.000 δολ., σε μια πενταετία. Πρόσθεσε και τα 33.000.000 που πήρε πέρυσι, σε μια εξαετία ο Πολ Τζορτζ θα έχει ‘βγάλει’ 258.400.000 δολάρια από αυτούς. Σημείωσε σε παρακαλώ πως οι Λέικερς θα δώσουν στον Άντονι Ντέιβις 190 εκατομμύρια, για πέντε χρόνια. Τώρα μπορείς να καταλάβεις κάποιες από τις αντιδράσεις του κοινού.

Eιρήσθω εν παρόδω, ο Τζορτζ ήταν ένας εξ αυτών που εξέθεσαν το ΝΒΑ, όταν ανακοινώθηκαν οι μετακομίσεις τους, τα πρώτα δευτερόλεπτα της free agency του καλοκαιριού του 2019. Μαθηματικά δεν ‘έβγαινε’ το πότε έκαναν διαπραγματεύσεις, πότε γράφτηκαν τα συμβόλαια και πότε υπεγράφησαν. ‘Έβγαινε’ ότι οι superstars είχαν ήδη συμφωνήσει να συνθέσουν super duos. Αυτό των Κλίπερς αφορούσε τους Καγουάι Λέοναρντ και Τζορτζ.

Παρένθεση: όταν συμφώνησε να γίνει ‘συνεταιράκι’ του ‘Claw’, συμφώνησε να τεθεί και υπό τις οδηγίες του Ντοκ Ρίβερς. Ο Ρίβερς είχε γνωρίσει τον Τζορτζ ως σύντροφο της κόρης του, την οποία είχε απατήσει ο NBAer με μια stripper. Περυσινά ξινά σταφύλια, θα μου πεις, από τη στιγμή που ο Ρίβερς δεν είναι πια στο Λος Άντζελες.

Πριν πάμε στα φετινά, θα χρειαστεί να αναφέρω πως ο Τζορτζ έριξε στον Ρίβερς τη ‘φτωχή’ παραγωγικότητα της τελευταίας σεζόν, κατά την παρουσία του στο podcast με τίτλο ‘All the smoke‘. Εκεί είπε και ότι οι Κλίπερς δεν ήταν προετοιμασμένοι αρκετά, ώστε να αποφύγουν την κατάρρευση στα playoffs. “Χρειαζόμασταν περισσότερο χρόνο όλοι μαζί, για να είμαστε στην ‘ίδια σελίδα’. Να ανακαλύψουμε και να κατανοήσουμε ο ένας τον άλλον, μέσα και από προστριβές. Αλλά δεν ήμασταν ποτέ όλοι μαζί. Και έτσι αρχίσαμε να τσακωνόμαστε μέσα στα ματς. Μετά άρχισαν τα playoffs και ήταν αργά για να κάνουμε το όποιο comeback”.

Τώρα, μετά τα λεφτά που του έδωσαν (ας πούμε καλύτερα, την εμπιστοσύνη που του έδειξαν) λέει πως χρωστάει στον οργανισμό τον τίτλο. “Όταν μου πρόσφεραν το συμβόλαιο, το δέχθηκα μετά χαράς. Ζω το όνειρο. Παίρνω πάνω από 200.000.000 δολάρια για να βρίσκω τη γωνία του ταμπλό”, είπε μεταξύ άλλων. Σε περίπτωση που σου διαφεύγει, εννοούσε αυτό -και προφανώς χαριτολογούσε.

Ο τύπος που παίζει μπάσκετ από την πρώτη τάξη του high school μέχρι σήμερα και στο ΝΒΑ από το 2010, μπήκε στη λίγκα ως σούτινγκ γκαρντ, έγινε σμολ φόργουορντ, μετά swingman (ώστε να καλύψει το κενό του τραυματία Ντάνι Γκρέιντζερ) και ως τέτοιος αναδείχθηκε ‘ο πιο βελτιωμένος παίκτης’ το 2013, αφού ανταποκρίθηκε και στις ευθύνες που ‘χε αναλάβει στην επίθεση. Ακολούθησε το ‘είναι ο καλύτερος two way παίκτης του σπορ’, κατά τον κόουτς Μπράιαν Σο, αφού διακρινόταν και έμπροσθεν και όπισθεν (είχε γίνει από τους καλύτερους περιφερειακούς αμυντικούς -και πάντα αναλάμβανε τον καλύτερο εκ των αντιπάλων). Ήταν και ‘ο πιο ανώμαλος superstar, καθώς έγινε καλύτερος πιο γρήγορα από όλους, στην ιστορία του ΝΒΑ’. Αυτό ανήκει στον Πάμπλο Τόρε και το έγραψε για το ESPN, παρέχοντας και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία. Μεταξύ τους ήταν η σύγκριση του Λάρι Μπερντ, κατά την οποία ‘ο Τζορτζ έχει πολλές ομοιότητες με τον Σκότι Πίπεν ‘και υπάρχει μεγάλη περίπτωση να τον δούμε να κάνει πολλά από αυτά που έκανε ο Σκότι’. Ο Φρανκ Βόγκελ είχε προσθέσει “έχει το σώμα του Σκότι και τα ένστικτα του Άλεν Άιβερσον -ως προς το πώς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του για να αποσυντονίσει. Ακόμα και όταν δεν σκοράρει πόντο, είναι μέσα στους καλύτερους του αγώνα’.

Όπως γράφτηκε στο βιβλίο με τίτλο ‘Paul George: The Inspiring Story of One of Basketball’s Most Dynamic Small Forwards’ “δεν βλέπεις συχνά wing παίκτες που να μπορούν να υπερηφανεύονται πως παίζουν σκληρή άμυνα, για τέσσερις περιόδου, ενώ την ίδια ώρα ‘κουβαλάνε’ την πλειοψηφία του επιθετικού βάρους της ομάδας τους. Λίγα ονόματα έρχονται στο μυαλό -Μάικλ Τζόρνταν, Σκότι Πίπεν, Κόμπε Μπράιαντ και ΛεΜπρον Τζέιμς. Τι κοινό έχουν; Ανήκουν στους καλύτερους της ιστορίας”.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στις 19/2 του 2014. Την 1η Αυγούστου έγινε αυτό.

Διέλυσε το πόδι (φυσικό τραύμα), μπροστά σε όλον τον κόσμο (ψυχολογικό τραύμα), σε ‘παράσταση’ της Team USA στο Λας Βέγκας, επιχειρώντας να ‘ακυρώσει’ λέι απ του Τζέιμς Χάρντεν. Ήταν μια ανύποπτη φάση, από αυτές που συμβαίνουν πολλές φορές, σε κάθε ματς. Ο Τζορτζ έζησε το θρίαμβο του bad timing, έπαθε κάταγμα στην κνήμη και την περόνη (με τα οστά να ‘σκίζει’ το δέρμα). Αυτό που ήταν εφιαλτικό ως θέαμα ήταν σχετικά εύκολο να διαχειριστούν οι ορθοπεδικοί που εξήγησαν ότι θα χρειαζόταν να τοποθετήσουν μια ‘ράβδο’, ώστε να ενισχύσουν την περιοχή και να διασφαλίσουν πως τα οστά θα ευθυγραμμίζονταν σωστά. Αυτό θα επέτρεπε και τη σωστή επούλωση και θα βοηθούσε τα οστά να ανακτήσουν την αρχική δύναμη. Διευκρίνισαν και ότι η ανάρρωση θα ήταν περίπλοκη, αφού είχε άμεση εξάρτηση με πολλούς διαφορετικούς παράγοντες.

Κατ’ αρχάς δεν έπρεπε να πάθει μόλυνση (κάτι που είναι πολύ πιθανό στα ανοιχτά κατάγματα), μετά δεν έπρεπε να προκληθεί παράπλευρη ‘ζημιά’ (σε γειτονικούς μαλακούς ιστούς -πχ σε νεύρα που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να επανέλθουν, με τα ρίσκα να αυξάνονται), τρίτον δεν έπρεπε να επιβαρυνθούν οι υγιείς περιοχές του κάτω ποδιού -ώστε να μην επηρεαστούν οι μυς- και τέταρτον -αλλά εξ ίσου σημαντικό- παίκτης θα έπρεπε να προφυλάξει τον εαυτό του από πιθανή ‘ζημιά’. Προφανώς και η κατάσταση του θα επανεκτιμείτο τακτικά. Αυτό που κράτησε ήταν το ‘θα μπορείς να ξαναπαίξεις μπάσκετ’. Το έκανε επτά μήνες μετά (220 μέρες, μετά τον τραυματισμό). Το ανακοίνωσε ο ίδιος, μέσω των social media.

Στην επανεμφάνιση (5/5/2015) με τους Χιτ μπήκε στα 5.34 πριν το τέλος της πρώτης περιόδου, με τους φιλάθλους να πετιούνται από τις θέσεις τους και να τον αποθεώνουν. Για να ξεπεράσει το τραύμα, χρειάστηκε πρώτα να ‘νικήσει’ το μυαλό του. Όπως ομολόγησε σε συνέντευξη του στη USA Today “το 90% της αποθεραπείας ήταν στο μυαλό. Κάνεις τα ίδια πράγματα, κάθε μέρα, για μήνες και αυτό κάποια στιγμή καταντάει κουραστικό. Αυτή ήταν η μάχη που έπρεπε να κερδίσω”. Μετά έγινε χρυσός Ολυμπιονίκης, στους Αγώνες του 2016, ουσιαστικά όμως, έγινε ο παλιός καλός του εαυτός στα παρκέ, δυο χρόνια έπειτα από το ‘χτύπημα’. Και τότε κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα άλλο πρόβλημα. Δηλαδή, δύο. Ένα σε κάθε ώμο. Στο μεσοδιάστημα, είχε φύγει από τους Πέισερς για την Οκλαχόμα, όπου έγινε ο ‘μεγαλύτερος ταραχοποιός‘ του ΝΒΑ -βρίσκοντας ξανά τον τρόπο να ‘σβήνει’ τους superstars των αντιπάλων. Και μετά πήγε στους Κλίπερς.

Την άνοιξη του 2019 έκανε δυο επεμβάσεις στους ώμους (μια στον καθένα), για να ‘διορθώσει’ χρόνια προβλήματα που πια είχαν φτάσει στο και μη παρέκει. Στο δεξί ώμο, από την υπέρχρηση είχε φθείρει τον υπερακάνθιο μυ, που μη φανταστείς, απλά είναι αυτός που σταθεροποιεί τον ώμο, που ‘αναλαμβάνει’ την έξω στροφή του χεριού (γενικά την περιστροφή) και υποστηρίζει τον βραχίονα, ώστε να ξεκινήσει την κίνηση (του χεριού) προς τα πλάγια και προς την ανάταση. Δηλαδή, δεν μπορούσε να παίξει άμυνα, με ψηλά τα χέρια, να ‘κόψει’ ή να κάνει λέι απ, με άνεση. Βασικά, δεν μπορούσε να ντυθεί ή να χτενιστεί χωρίς πόνο. Πόσο μάλλον να κοιμηθεί με την ησυχία του. Η επέμβαση επιδιόρθωσης έγινε τον Μάιο.

Τον Ιούνιο επέστρεψε στο χειρουργείο για να ‘φτιάξει’ τον αριστερό ώμο. Εκεί είχε πάθει αποκόλληση στον επιχείλιο χόνδρο της ωμογλήνης. Που πάλι μη φανταστείς, απλά (;) είχε ‘ξεκάνει’ λαβώσει το ‘δαχτυλίδι’ που υπάρχει στον ώμο για να συγκρατεί και να ισορροπεί το σύστημα. Ο Πολ είχε περιορισμένο εύρος κινήσεων, αφού το πρόβλημα ‘μπλοκάρει’ τον ώμο μέσα στην άρθρωση και γενικά, προκαλεί πόνο σε κινήσεις που το ‘αφορούν’.

Σημειωτέον, και τα δυο προβλήματα του Τζορτζ εμφανίζονται συχνά σε αθλητές ρίψεων ή άρσης βαρών. Επίσης, και τα δύο είχαν πολύ απαιτητική αποθεραπεία, προκειμένου να γιατρευτεί και να μην κάνει την κατάσταση του χειρότερη. Ο μέσος χρόνος και για τις δύο ήταν 4 με έξι μήνες. Ξεκινούν με πλήρη ακινησία για 4 με έξι εβδομάδες -και για αυτό δεν τις έκανε μαζί. Για να μπορεί να ξαναπατήσει σε παρκέ, έπρεπε οι ώμοι του να κάνουν πλήρη κίνηση (προς τα πάνω, κάτω, δεξιά και αριστερά) χωρίς να νιώθει ενόχληση. Έπρεπε να μάθει να συντονίζει τους μυς του για την περιστροφή, από το μηδέν.

Στις 9 Νοεμβρίου του 2019 έκανε την πρώτη πλήρη προπόνηση με τους Κλίπερς. Στις 13/11 μπήκε και σε αγώνα (με τους Σέλτικς ), ως αλλαγή. Αυτό ήταν το τελευταίο από τα προβλήματα του.

Στη ‘φούσκα’ του Ορλάντο, ο Τζορτζ απέκτησε ψυχολογικό πρόβλημα. Δεν μπορούσε να λειτουργήσει, με την πρώτη του χρονιά ως Κλίπερ να είναι από αδιάφορη έως κακή. Εκείνος εξήγησε πως όλα χάθηκαν με την αδυναμία του να πάρει μέρος στην προετοιμασία -εξαιτίας των ώμων. “Έχασα τα οικογενειακά ‘διπλά’, τη δυνατότητα να βρω ρυθμό, να μπω σε μια ροή, να δουλέψω το παιχνίδι μου. Το σωστό timing. Όταν μπήκα στην ομάδα δεν ένιωθα ως μέλος της”. Και μετά του ζητούσε ο κόουτς πράγματα που μπορούμε μεν να κάνει “αλλά δεν ήταν το παιχνίδι μου. Χρειαζόμουν τα pick and roll, τα post up, να έχω επαφή με την μπάλα σε διαφορετικές καταστάσεις”. Αλλά δεν τα είχε. Ελπίζει πως θα τα πάρει φέτος από τον Τάιρον Λου και δηλώνει βέβαιος πως θα είναι έτοιμος για όλα -χάριν του Κόμπι Μπράιαντ, του πρώτου ινδάλματος που είχε ως παιδί και παντοτινού.