Ο Ολυμπιακός τους κάνει γνωστούς και η ΤΣΣΚΑ πληρώνει για να τους απολαμβάνει

Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ θα βρεθεί, την Πέμπτη το απόγευμα, για πρώτη φορά αντίπαλος του Ολυμπιακού, καθώς η ΤΣΣΚΑ υποδέχεται τους “ερυθρόλευκους” στη “Megasports Arena”. Είναι η μία από τις δυο “ιστορικές” συναντήσεις αυτής της 12ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκας. Η άλλη (την Παρασκευή) φέρνει τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στη “Ζαλγκίριο Αρένα”, απέναντι στη Ζαλγκίρις.

Πέντε χρόνια μετά την κάθοδό του στο λιμάνι του Πειραιά από το Βελιγράδι κι αφού ο Ολυμπιακός στο πρόσωπο του είδε (και δεν είχε άδικο) έναν σέντερ που θα κυριαρχούσε στην Ευρώπη, έχει έρθει η στιγμή που ο “Μιλού” θα βρεθεί απέναντι στην πρώην ομάδα του. Αντίπαλος, αλλά όχι εχθρός, αφού στο ΣΕΦ ο πανύψηλος Σέρβος άφησε μόνο φίλους. Ο ίδιος δεν έκρυψε τα συναισθήματά του, αφού το ραντεβού του με τον Ολυμπιακό έγινε θέμα στην ιστοσελίδα της Euroleague.

Ο στόχος του Μιλουτίνοφ είναι η κατάκτηση της Ευρωλίγκας. Σιγά-σιγά, ο Σέρβος, που πέρασε κι αυτός την περιπέτεια του κορονοϊού, πατάει πιο γερά στα πόδια του και αγώνα με τον αγώνα ενσαρκώνει εμπράκτως αυτά που είχε στο μυαλό του, όταν σχεδίαζε τη μεταγραφή ο Δημήτρης Ιτούδης. Το αν μπορεί ή όχι να κατακτήσει την Ευρωλίγκα, είναι κάτι που εκτός των άλλων απαντάει κι η… παράδοση. Ο Μιλουτίνοφ είναι ο 9ος παίκτης που από τον Ολυμπιακό καταλήγει στην ΤΣΣΚΑ. Μια ολόκληρη ομάδα, δηλαδή. Κι οι περισσότεροι, έκαναν αυτό που λέει ο Σέρβος. Πήραν την Ευρωλίγκα.

Μια σχέση εμπιστοσύνης έχει αναπτυχθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από την ΤΣΣΚΑ προς τους παίκτες του Ολυμπιακού, ενίοτε και τους προπονητές του, αφού εκτός των μπασκετμπολιστών που φόρεσαν τη φανέλα της ρωσικής ομάδας, κάθισαν στον πάγκο της και 3 κόουτς που συνέδεσαν το όνομά τους με τον πειραϊκό σύλλογο: ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο Γιόνας Καζλάουσκας και ο τότε άμεσος συνεργάτης του, Γιάννης Σφαιρόπουλος.

Ο πρώτος ήταν επί της ουσίας ο άνθρωπος που έβαλε τα θεμέλια για να γίνει η ΤΣΣΚΑ η υπερδύναμη των τελευταίων ετών. Όταν το καλοκαίρι του 2002 αναχωρούσε για τη Μόσχα, το μάνατζμεντ της ομάδας του κόκκινου στρατού, με επικεφαλής τον Σεργκέι Κούσενκο, είχε βάλει σαν στόχο τη δημιουργία μιας ακατανίκητης ομάδας. Ο “Ντούντα’ έφτιαξε πράγματι μια ακατανίκητη ομάδα, που έφτασε σε δυο Final Four. Στο δεύτερο μάλιστα, μέσα στη Μόσχα, ήταν το απόλυτο φαβορί, μετρούσε ένα 22-1 στην κανονική διάρκεια, μέχρι να ηττηθεί από την Ταού και κάπως έτσι να γραφτεί μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών στη διοργάνωση.

Ο Ίβκοβιτς, πάντως, φρόντισε να γιγαντώσει την ΤΣΣΚΑ. Μαζί της κατέκτησε 3 πρωταθλήματα και ένα Κύπελλο Ρωσίας. Αν αυτό τώρα μοιάζει… αυτονόητο, δεν ήταν όταν το 2002 ο Σέρβος κόουτς πήγε στην ΤΣΣΚΑ, καθώς είχε μείνει εκτός τροπαίων για 3 χρόνια.

Μια σούπερ ομάδα έφτιαξε και τη σεζόν 2011-2012 ο Καζλάουσκας. Η ΤΣΣΚΑ του Αντρέι Κιριλένκο, του Αλεξέι Σβεντ και του Μίλος Τεόντοσιτς προκρίθηκε στον τελικό της Κωνσταντινούπολης, όπου την προσγείωσε ο Ολυμπιακός του Ίβκοβιτς.

Τεό, ο τσάρος πασών των Ρωσιών

Η διελκυστίνδα των παικτών του Ολυμπιακού προς τη Μόσχα άρχισε το καλοκαίρι του 2002. Οι “ερυθρόλευκοι”, για έναν ακατανόητο λόγο, θέλησαν να μειώσουν το συμβόλαιο του Θοδωρή Παπαλουκά, για τον οποίο ένα χρόνο πριν είχαν ξοδέψει 400.000.000 δραχμές (πάνω από 1 εκατ. ευρώ), τις δόσεις των οποίων μάλιστα, πλήρωναν για αρκετά χρόνια αργότερα! Ο διεθνής άσος δεν δέχθηκε, έμεινε ελεύθερος, ρίσκαρε αλλά τελικά βρήκε καταφύγιο στη Μόσχα. Μπορεί στην αρχή ο χειμώνας της Ρωσίας να σκέπαζε τα όνειρα του Παπαλουκά, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ωστόσο, έγινε ένας από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες στην Ευρώπη.

Έμεινε στη Μόσχα 6 χρόνια (2002-2008), ενώ επέστρεψε το 2013 για να κλείσει την καριέρα του, που συνδέθηκε άρρηκτα με τη ρωσική ομάδα. Ο “Τεό” έγινε τσάρος και οδήγησε την ΤΣΣΚΑ σε θριάμβους. Μαζί της κέρδισε δυο φορές την Ευρωλίγκα (2006, 2008) και έπαιξε το μπάσκετ της ζωής του: MVP του Final Four το 2006, κορυφαίος παίκτης της διοργάνωσης (το 2007), δυο φορές κορυφαίος πασέρ, άλλες 3 MVP στη Ρωσία και μία στο κύπελλο (10 τίτλοι συνολικά επί ρωσικού εδάφους), τρομερές εμφανίσεις και πολλή αγάπη από τον κόσμο της ΤΣΣΚΑ.

Το ιστορικό λάθος του Ολυμπιακού έδωσε την ευκαιρία στον Παπαλουκά (μέσω του Ίβκοβιτς) να εκτοξεύσει την καριέρα του στα ύψη και να γίνει μια από τις 50 μεγαλύτερες προσωπικότητες της Ευρωλίγκας. Πραγματικός θρύλος…

Μαζί με τον Παπαλουκά κι ενώ η χρονιά 2002-2003 μόλις είχε ξεκινήσει, ο Ολυμπιακός άφησε να φύγει και ο Αλεξέι Ζεβροσένκο. Ο πανύψηλος σέντερ με το ελληνικό διαβατήριο, που υποτίθεται ότι ήταν ένα τεράστιο πρότζεκτ των “ερυθρολεύκων”, τελικά πήγε στη Μόσχα. Με τη ρωσική ομάδα έπαιξε 7 χρόνια, κερδίζοντας κι αυτός τις Ευρωλίγκες 2006 και 2008, συν 9 τίτλους στη Ρωσία (6 πρωταθλήματα και 3 κύπελλα), με παράσημο το MVP στον τελικό του ρωσικού κυπέλλου το 2007). Ο “Αλέξης” έγινε και μέλος της εθνικής Ρωσίας, με την οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ 2007, μέσα στην Ισπανία.

Από τον Μίλος στον Χάινς

Ο Τεόντοσιτς (MVP της Ευρωλίγκας το 2010 με τον Ολυμπιακό) ήταν ο επόμενος… Παπαλουκάς. Τον Σέρβο, βέβαια, στον Πειραιά τον απόλαυσαν όσο μπορούσαν, όμως ήταν νομοτελειακό ότι κάποια στιγμή ο Τεόντοσιτς, για τον οποίο οι “ερυθρόλευκοι” είχαν ξοδέψει 3 εκατομμύρια δολάρια, θα έφευγε από το ΣΕΦ. Πράγματι, το 2011 μετακόμισε στη Μόσχα. Δεν ήταν ακριβώς Παπαλουκάς, γιατί η παρουσία του συνοδεύτηκε και από οδυνηρές ήττες (με κορυφαία αυτή στην Κωνσταντινούπολη), παρόλα αυτά το 2016 κατάφερε να κερδίσει την Ευρωλίγκα που τόσο ποθούσε και αυτός και η ΤΣΣΚΑ. Δέκα τίτλοι στη Ρωσία, δυο MVP ήταν ο εγχώριος απολογισμός του Τεόντοσιτς, που μπήκε και στο νεοσύστατο Hall of Fame της VTB League. Ένα χρόνο μετά, έφευγε για το ΝΒΑ…

Από εκείνη την ομάδα του Ολυμπιακού (όμως αφού πέρασε και από την Τουρκία), η ΤΣΣΚΑ εμπιστεύτηκε και τον Ζόραν Έρτσεκ, που έμεινε μια σεζόν στη Μόσχα και έπαιξε στο Final Four του 2013, όπου ο Ολυμπιακός απέκλεισε τη ρωσική ομάδα από τον ημιτελικό, για να συντρίψει στη συνέχεια τη Ρεάλ.

Αυτός που θα έγραφε ιστορία με την ΤΣΣΚΑ ήταν άλλος. Ο “γίγαντας τσέπης” που ανέδειξε ο Ολυμπιακός το 2012 και το 2013. Ο Κάιλ Χάινς είχε συμφωνήσει αρκετό καιρό πριν ολοκληρωθεί η σεζόν με τους Ρώσους, που δεν είχαν κάνει λάθος. Με τον Χάινς στο “5” η ΤΣΣΚΑ κέρδισε δυο φορές την Ευρωλίγκα (2016., 2019), ενώ ο ίδιος αναδείχθηκε δις καλύτερος αμυντικός της διοργάνωσης. Πήρε ακόμη 6 πρωταθλήματα VTB και έκανε θραύση, καθώς χρόνο με τον χρόνο γινόταν καλύτερος. Ο Χάινς έμεινε στην Μόσχα 7 χρόνια, πήρε τα πάντα και αποχώρησε το καλοκαίρι του 2020 για να φορέσει τη φανέλα της Αρμάνι Μιλάνου. Ακόμη και στα 34 εξακολουθεί να είναι πολύτιμος για μια ομάδα με υψηλές φιλοδοξίες στην Ευρωλίγκα. Απ’ όλους όσους μνημονεύουμε σήμερα, είναι ο μοναδικός που έχει από δυο Ευρωλίγκες με Ολυμπιακό και ΤΣΣΚΑ, ενώ έχει πάρει πρωτάθλημα και με τις δυο ομάδες.

Έχοντας το παράδειγμα του Χάινς σαν οδηγό, η ΤΣΣΚΑ δεν δίστασε πολύ όταν ο Οθέλο Χάντερ παρουσιάστηκε στο δρόμο της. Ο σέντερ που είχε αντικαταστήσει τον Χάινς στον Πειραιά πήρε το δρόμο για τη Μόσχα, με ενδιάμεσο σταθμό τη Μαδρίτη, αφού μετά τον Ολυμπιακό έπαιξε ένα χρόνο στη Ρεάλ. Με την ΤΣΣΚΑ κέρδισε την Ευρωλίγκα του 2019 και δυο πρωταθλήματα VTB. Ο επόμενος “ερυθρόλευκος” ήταν ο Ντάνιελ Χάκετ, ο Ιταλός που μπήκε βαθιά στην καρδιά των οπαδών του Ολυμπιακού. Η απόφαση του Σφαιρόπουλου και της διοίκησης να μην τον εμπιστευτούν (λόγω του σοβαρού τραυματισμού του) το καλοκαίρι του 2017 αποδείχθηκε λανθασμένη. Ο Χάκετ, σε αντίθεση με όσα φοβήθηκαν στον Ολυμπιακό, ξανάπαιξε μπάσκετ υψηλού επιπέδου και μάλιστα αφού έμεινε ένα χρόνο στην Μπάμπεργκ, μετακόμισε το 2018 στη Μόσχα όπου κέρδισε με το σπαθί του μια θέση στο ρόστερ της ρωσικής ομάδας. Πρωταθλητής Ευρώπης το 2019, πήρε και το πρωτάθλημα της VTB League την ίδια σεζόν.

Αυτός που δεν πρόλαβε να πάρει κάτι ήταν ο Γιάνις Στρέλιενκς. Ο 8ος παίκτης του Ολυμπιακού που πήγε στη Ρωσία για να παίξει με την ΤΣΣΚΑ. Ο Λετονός πέρασε δυο σεζόν στο ΣΕΦ, δεν έφυγε με τις καλύτερες των σχέσεων (λόγω του περίφημου αγώνα με την εθνική ομάδα της χώρας του, που του στοίχισε ένα σοβαρό τραυματισμό) και βρίσκεται στη Μόσχα, όπου συνεχίζει και φέτος. Η διακοπή της Ευρωλίγκας και της VTB λόγω του κορονοϊού δεν του επέτρεψε να πάρει κάποιον τίτλο με τη νέα ομάδα του.

Τη διαδρομή Πειραιάς-Μόσχα έκανε αυτό το καλοκαίρι ο Μιλουτίνοφ. Ο 9ος παίκτης από το 2002 και μετά. Οι προηγούμενοι δεν το μετάνιωσαν. Ούτε κι αυτός πρόκειται.

Φυσικά η ΤΣΣΚΑ έχει ανοιχτή γραμμή με το ελληνικό μπάσκετ, όχι μόνο λόγω Ολυμπιακού. Στον πάγκο της από το 2014 και μετά κάθεται ο Δημήτρης Ιτούδης ενώ το επιτελείο του έχει κι άλλους Έλληνες, όπως ο Ανδρέας Πιστιόλης (βοηθός προπονητή), ο Κώστας Χατζηχρήστος (γυμναστής) και ο Κοσμάς Κοντογιάννης. Το “παναθηναϊκό” χρώμα του επιτελείου (εκτός από τον Χατζηχρήστο, που εργάστηκε στον Ολυμπαικό) συμπληρώνει και ο Ντάριλ Μίντλετον, που το 2002 μαζί με τον Ιτούδη είχαν πανηγυρίσει τον θρίαμβο των “πρασίνων” στην Μπολόνια. Υπήρξαν επίσης ο Νίκος Χατζηβρέττας (2002-2003) και ο Δήμος Ντικούδης (2004-2005) που συνδέουν ΤΣΣΚΑ και Παναθηναϊκό, με τελευταίο (αλλά όχι και σε αξία, βέβαια) τον καταπληκτικό Μάικ Τζέιμς (MVP Νοεμβρίου), που μέσω Μιλάνου (2018-2019), ένας πρώην “πράσινος” έγινε κάτοικος Μόσχας.

Όσο για την ΑΕΚ; “Εκπροσωπήθηκε” στη ΤΣΣΚΑ με δυο σπουδαίους γκαρντ : Τον Νίκο Ζήση (2007-2009, πήρε την Ευρωλίγκα του 2008) και φυσικά τον τρομερό Τζέι Αρ Χόλντεν, που μετά το πέρασμά του από την Ελλάδα και την Ένωση, πήγε το 2002 στην ΤΣΣΚΑ και έμεινε σχεδόν 10 χρόνια. Έγινε μέχρι και… Ρώσος πολίτης και ο πρώτος Αμερικανός που έπαιξε στην εθνική ομάδα της Ρωσίας, σημειώνοντας το χρυσό καλάθι στον τελικό του 2007 στη Μαδρίτη, εναντίον της Ισπανίας. Επίσης οι Ρώσοι εμπιστεύτηκαν και τον Βίκτορ Αλεξάντερ, που είχε πρωτοεμφανιστεί στην Ελλάδα με την ΑΕΚ (αργότερα και στον ΠΑΟΚ) ενώ πέρσι είχαν πληρώσει το μπάι-άουτ του Χάουαρντ Σαντ Ρος για να καλύψουν το κενό του Γουίλ Κλάιμπερν. Φέτος ο Κουβανός αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό…