Ολυμπιακός-Μάντσεστερ Σίτι: Στο playstation το κοντέρ θα έγραφε περισσότερα

Τα σχόλια στα social media έπεφταν βροχή από το ημίχρονο. “Είναι δυνατόν ούτε μια τελική;”. Είναι. “Ο χειρότερος Ολυμπιακός όλων των εποχών”. Επειδή έχανε 0-1 από την Μάντσεστερ Σίτι, αποδεκατισμένος από τις απουσίες. “Ας παίξει επιθετικά κι ας φάει πολλά”. Πώς δεν το σκέφτηκε ο Μαρτίνς; “Ήμαρτον, δεν βλέπεται η ομάδα”. Αν περίμενες πως θα βάλει την μπάλα κάτω να… μουρλάνει στο passing game την Σίτι, ναι. “Ο Φορτούνης έξω άμεσα”. Σωστά, γιατί από τη στιγμή που δεν κατεβάζει τη μπάλα από ψηλά, δεν κάνει τους Στόουνς-Ντίας να κουτουλήσουν και δεν σκάβει τον Έντερσον α λα Ζιοβάνι, δεν έχει θέση στο γήπεδο. Και πολλά ακόμη, σε παρόμοιο ύφος.

Διαπιστώσεις που ξεκινούν να πλάθονται στο μυαλό, ορμώμενες από έναν και μόνο βασικό παράγοντα: την άρνηση της πραγματικότητας. Όταν ο ρεαλισμός πηγαίνει περίπατο, ξεκινάει η σύλληψη μιας σειράς παράλογων εκτιμήσεων. Δυστυχώς κάθε ομάδα στο επίπεδο του Ολυμπιακού έχει να καλύψει μια χαοτική απόσταση από κάθε αντίπαλο με τη δυναμική της αγγλικής ομάδας. Διαφορές που εντοπίζονται στο σύνολο του οργανισμού και το πρωτάθλημα που αγωνίζεται. Ναι, τα τελευταία χρόνια οι ‘ερυθρόλευκοι’ απέκλεισαν τη Μίλαν και ταπείνωσαν την Άρσεναλ. Ομάδες με βαρύτερη φανέλα από αυτή της Σίτι και πάνω από τις δυνάμεις του Ολυμπιακού. Ωστόσο και ομάδες που σήμερα είναι τουλάχιστον μια σκάλα κάτω από τους ‘πολίτες’, που στοχεύουν στην κατάκτηση της διοργάνωσης εδώ και χρόνια.

Η Σίτι έχει διαλύσει αντιπάλους με πολύ μεγαλύτερη δυναμική από αυτή των Πειραιωτών. Το λογικό λοιπόν θα ήταν αυτό να γίνει και στο Φάληρο. Όταν το ρόστερ του 1 δισ. συναντά ένα ρόστερ δέκα φορές μικρότερο, ποια ακριβώς είναι η απαίτηση; Φανταστείτε τώρα και το υποδεκαπλάσιο ρόστερ να είναι σακαταμένο. Τα μπάτζετ δεν παίζουν μπάλα, θα πει κανείς. Ναι, αλλά τα μπάτζετ αγοράζουν world class ποδοσφαιριστές που κερδίζουν τα ματς. Και από δαύτους, η Σίτι έχει πληθώρα. Μόνο το market value των δύο στόπερ της (Στόουνς, Ντίας) που αγωνίστηκαν στο Φάληρο, είναι ίσο με τη συνολική αξία του ρόστερ των Πειραιωτών… Αν ίσχυε κάτι διαφορετικό, ο Γκουαρδιόλα δεν θα αγόραζε παίκτες με 60 και 70 εκατ. ευρώ. Θα έπαιρνε τον Σισέ και τον Μασούρα να παίξουν το ποδόσφαιρο του. Γίνεται; Δεν γίνεται.

Ο Μαρτίνς προσπάθησε να μαγειρέψει με όσα υλικά του είχαν μείνει στα ντουλάπια. Προτίμησε μια διάταξη με τρεις στόπερ για να καταφέρει τουλάχιστον να κλείνει σωστά τους χώρους στα 5-10 μέτρα έξω από την περιοχή του Σα. Το δυσεπίλυτο πρόβλημα ήταν αυτό που αφορούσε το κράτημα και την κυκλοφορία της μπάλας. Μόλις αυτή έφτανε σε ‘ερυθρόλευκα’ πόδια, το pressing ήταν τόσο ασφυκτικό, που η κατοχή περνούσε γρήγορα στους αντιπάλους. Όσα και να έβγαζε ο Σα, η Σίτι βρήκε την άκρη με τον Φόντεν να σκοράρει στο 36′ για το 0-1 (διαμαρτύρεται για αγκωνιά-φάουλ του Γκιουντογάν στον Ντρέγκερ ο Ολυμπιακός στο ξεκίνημα της φάσης).

Στο δεύτερο ημίχρονο η συνολική εικόνα της αναμέτρησης δεν άλλαξε. Η Σίτι είχε τη μπάλα, η Σίτι πίεζε και δημιουργούσε ευκαιρίες, ο Σα έβγαζε και ο Ολυμπιακός αδυνατούσε να φτάσει στην αντίπαλη περιοχή. Φορτούνης και Σισέ ανησύχησαν τον Έντερσον μετά το 89′, αλλά χωρίς να βρουν στόχο και η αναμέτρηση ολοκληρώθηκε με το τρίποντο να μπαίνει στις αποσκευές της ομάδας του Πεπ Γκουαρδιόλα.

Το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, ακόμη κι αν παιζόταν στο playstation. Εκεί μάλιστα το κοντέρ θα έγραφε πολλά. Ο Ολυμπιακός απέτυχε και προφανώς δεν μπορεί να πανηγυρίζει γιατί το σκορ έμεινε στο μίνιμουμ της διαφοράς του 0-1. Η ήττα, είναι πάντα ήττα. Αυτό που πέτυχαν οι ‘ερυθρόλευκοι’, είναι αυτό που διαβάσατε το πρωί της Τετάρτης στο Contra.gr.

Έφυγαν από το γήπεδο έχοντας δώσει ότι καλύτερο μπορούσαν τηρουμένων των αναλογιών και τώρα θα πάνε ενισχυμένοι στην πραγματικά δυσκολότερη φετινή μάχη της Ευρώπης για τη φετινή σεζόν, με αντίπαλο τη Μαρσέιγ στο ‘Velodrome’. Με την ελπίδα να υπάρξει και επόμενη…

*Πριν την έναρξη της αναμέτρησης κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τον θάνατο του τεράστιου Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα