O Σόλσκιερ φόρτωσε τον Κριστιάνο Ρονάλντο στους ώμους του Ράσφορντ

H Mάντσεστερ Γιουνάιτεντ είχε αγώνα την Τετάρτη 28/10, με την πρωτοπόρο της Bundesliga και αήττητη σε όλες τις διοργανώσεις (από τον ημιτελικό του τελευταίου UEFA Champions League, με την Παρί Σεν Ζερμέν), Λειψία. Στο Old Trafford.

Τρεις μέρες πριν ο Μάρκους Ράσφορντ ‘κλείσει’ τα 23, αυτό που έκανε δεν ήταν δώρο στον εαυτό του. Ήταν ο τρόπος που είχε να εξηγήσει σε όσους είχαν να ‘καταγγείλουν’ πως έχει χάσει τις προτεραιότητες τους, ότι ένας άνθρωπος δεν είναι ποτέ ένα πράγμα. Όπως και ότι το multitasking δεν είναι πυρηνική φυσική, για όσους αντιλαμβάνονται τις ευλογίες τους και θέλουν να δώσουν κάτι πίσω. Όχι μόνο στη δουλειά τους, αλλά και στην κοινωνία.

Μια εβδομάδα μετά το γκολ που πρόσφερε στην ομάδα του τη νίκη επί της Παρί, στην πρεμιέρα της φετινής κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, έκανε το πρώτο hat trick της καριέρας του, ως αλλαγή (μπήκε στο 63′ στη θέση του 19χρονου Μέισον Γκρίνγουντ που έγινε ο δεύτερος νεαρότερος σκόρερ της Γιουνάιτεντ, στη διοργάνωση, μετά τον Γουέιν Ρούνεϊ) σε 18 λεπτά ή αν προτιμάς σε 27 λεπτά συνολικής συμμετοχής: σκόραρε στο 74′, το 78′ και το δεύτερο λεπτό των καθυστερήσεων.

Από την Τετάρτη 28/10 είναι:

✎ ο πρώτος παίκτης της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που έκανε hat trick στο UEFA Champions League, μετά τον Ρόμπιν φαν Πέρσι, εναντίον του Ολυμπιακού, το 2014.

✎ ο πέμπτος παίκτης που σκόραρε hat trick, ως ‘ρεζέρβα’ στην ιστορία της διοργάνωσης, σε τουλάχιστον 27 λεπτά συμμετοχής. Τον ακολουθούν πια, οι Κιλιάν ΕμΜπαμπέ (38′), Ουόλτερ Παντιάνι (44′), Γιοσέμπα Γιορέντε (45′) και Ούβε Ρέσλερ (52′).

✎ ο δεύτερος παίκτης της Γιουνάιτεντ που σκόραρε, ως αλλαγή, τρία γκολ, μετά τον προπονητή του! Το Φλεβάρη του 1999, για την Premier League ο Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ είχε κάνει hat trick ως αναπληρωματικός, στο 8-1 επί της Νότιγχαμ Φόρεστ.

“O Mάρκους έκανε τους αμυντικούς της Λειψίας, οι οποίοι ήταν σε οίστρο πριν το συγκεκριμένο ματς, να μοιάζουν με σχολαριόπαιδα, με την ταχύτητα και τη δύναμη του. Η αυτοπεποίθηση που έχει στην παρούσα φάση και η διάθεση του να σκοράρει είναι τέτοια που τον κάνουν να φαίνεται αμείλικτος σε κάθε παίκτη που τον αναλαμβάνει”. Ρίο Φέρντιναντ

Kατ’ αυτόν τον τρόπο έγινε το πρωτοσέλιδο (και η κεντρική φωτογραφία) των αναφορών των media στον αγώνα, που σημαίνει πως όπου και αν κοίταξαν σήμερα αυτοί που απέρριψαν το αίτημα του να γίνει νόμος η δωρεάν σίτιση παιδιών που την έχουν ανάγκη, στα σχολεία (έχουν υπολογιστεί σε 19.800), τον βλέπουν μπροστά τους. Όπως και εκείνοι που του είπαν ‘επικεντρώσου στο ποδόσφαιρο και μην ασχολείσαι με άλλα’.

Ο Ράσφορντ έχει εξασφαλίσει τη συνεργασία της ομάδας του, όπως και εστιατορίων και παμπ που διαθέτουν αυτά τα γεύματα -στην περίοδο της καραντίνας. Αυτή η πρωτοβουλία κέρδισε την αναγνώριση της Βασίλισσας Ελισάβετ (τον έχρισε “Μέλος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας”, αφού πρώτα βοήθησε να εξασφαλίσουν γεύματα 1.300.000 παιδιά). Το αίτημα του να συνεχιστεί το πρόγραμμα, μέσα στην πανδημία, δεν έτυχε της αποδοχής της κυβέρνησης. Αν κάμφθηκε; Περίμενε να δεις πώς ‘πανηγύρισε’ ο ίδιος το hat trick.

Όπως αγωνιζόταν να εξηγήσει στους κυβερνώντες πως κάποια παιδιά δεν έχουν ούτε τα βασικά -και είναι ανάγκη να μπορούν να φάνε ένα πιάτο φαγητό-, ανέφερε το δικό του παράδειγμα. Τις μέρες που η οικογένεια του δεν είχε χρήματα, ούτε για ένα πιάτο φαγητό. Όπως είπε στο BBC “δεν ένιωθα οργή, γιατί ήξερα πως η μητέρα μου έκανε ό,τι μπορούσε. Δεν γκρίνιαζα, γενικά δεν αντιδρούσα. Αν είχαμε φαγητό στο τραπέζι ήταν ΟΚ. Αν δεν είχαμε, ήταν πάλι ΟΚ. Πηγαίναμε για τα εβδομαδιαία ψώνια σε ένα κατάστημα όπου όλα κοστίζουν κάτω της μιας λίρας. Παίρναμε 7 γιαούρτια. Μπορούσαμε να φάμε ένα κάθε μέρα. Αυτή ήταν η κατάσταση και την είχαμε αποδεχθεί. Είχα φίλους που καταλάβαιναν την κατάσταση και κάποιες φορές πήγαινα στα σπίτια τους, για να φάω. Μπορώ να καταλάβω τι περνούν τα παιδιά που δεν έχουν ούτε τα βασικά. Πέρασα από το ίδιο ‘σύστημα’. Το χειρότερο δεν είναι η πείνα, αλλά το αίσθημα που νιώθεις ότι δεν έχεις την παραμικρή σημασία για κανέναν. Δεν μιλάω για πολιτικές, αλλά για ανθρωπιά. Τώρα είμαι σε θέση που νιώθω ότι είναι σημαντικό να βοηθήσω όσους περνούν δύσκολα“.

“Η διαρκής ‘μάχη’ για να πείσει την κυβέρνηση να επεκτείνει το πρόγραμμα δωρεάν γευμάτων, όσο διαρκεί η πανδημία δεν επηρεάζει όσα κάνει στο γήπεδο. Απέδειξε πως μπορεί να είναι συγκεντρωμένος σε ό,τι είναι σημαντικό ανά πάσα στιγμή”. Όλε Γκούναρ Σόλσκιερ

Το ESPN έκρινε πως ήλθε η ώρα να μπει στις συζητήσεις που απασχολούν τους Κιλιάν ΕμΜπαμπέ και Άρλινγκ Xολάντ (που κυκλοφορεί ως Έρλινγκ Χάαλαντ). Δηλαδή, αυτών που ‘χουν μια -κάποια- μεγαλύτερη έφεση στο σκοράρισμα. Μετά τα χρόνια στο Europa League, φέτος είναι η δεύτερη σεζόν μεταξύ των καλύτερων. Και εξακολουθεί να κάνει πράγματα.

Ο σημερινός πρωταγωνιστής έκανε ‘πρεμιέρα’ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, το Φλεβάρη του 2016, όταν ήταν ακόμα 18 χρόνων. Τότε έκανε σεφτέ και στην Premier League. Σκόραρε και στα δυο ματς (στο Europa League, εναντίον της Μίντιλαντ). Όταν τον ρώτησαν το φανταστικό (νοτ) πώς αισθάνεσαι, δεν ήξερε τι να πει. Βλέπεις δεν είχε διαχειριστεί τα δεδομένα, αφού την επομένη είχε διαγώνισμα στη χημεία -ήταν ακόμα μαθητής (#truestory).

Επίσης, τότε έπαιρνε για εβδομαδιαίο μισθό 637 ευρώ. To 2019, όταν υπέγραψε το τελευταίο συμβόλαιο με τους ‘κόκκινους διαβόλους’ (λήγει το 2023), το ‘βδομαδιάτικο’ ήταν 213.000 ευρώ, ενώ είχαν εμφανιστεί και διάφοροι χορηγοί. Προφανώς και δεν είχε γίνει ο ‘πιο ακριβοπληρωμένος Άγγλος παίκτης της Premier League’ γιατί ήταν καλό παιδί. Μάλλον κάτι είχε κάνει καλά, στη δουλειά του.

Όταν υπέγραψε το τελευταίο deal είχε δηλώσει ότι “η Γιουνάιτεντ είναι όλη μου η ζωή, από τότε που ήλθα εδώ, όταν ήταν 7 χρόνων. Το club αυτό με διαμόρφωσε ως άνθρωπος και ως παίκτη. Θέλω να ευχαριστήσω τον Όλε και το τιμ του για όσα έχουν κάνει για εμένα. Είναι το τέλειο γκρουπ προπονητών, για όποιον θέλει να μάθει πράγματα, όπως συνεχίζω την εξέλιξη μου για να περάσω στο επόμενο επίπεδο. Θα δώσω ό,τι έχω για να βοηθήσω την ομάδα να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει και να προσφέρει τις επιτυχίες που αξίζουν οι φαν μας”.

Ο Σόλσκιερ αρκέστηκε στο να πει πως ‘ο Μάρκους είναι το δώρο της γενιάς του‘, πριν αποδώσει τα εύσημα στον Λουίς φαν Χάαλ που του έδωσε την πρώτη ευκαιρία, όταν ήταν 18. “Οι εμπειρίες που ‘χε από νωρίς εγγυώνται πως θα ‘χει φανταστικό μέλλον”, πρόσθεσε ο κόουτς για τον τότε 21χρονο παίκτη, που ανήμερα του Halloween (στις 31/10) θα γίνει 23 και πριν καν ενηλικιωθεί είχε αφήσει πίσω του τον Τζορτζ Μπεστ και είχε ‘φάει’ ρεκόρ από τον Ρούνεϊ.

Όλα ξεκίνησαν με τον Ράσφορντ στα γκολπόστ

Το παιδί αυτό γεννήθηκε στο Γουίθενσο, μια ταραχώδη γειτονιά νότια στο Μάντσεστερ, με τους Fletcher Moss Rangers να γίνονται αυτοί που του έδωσαν την πρώτη του φανέλα, όταν ήταν 5 χρόνων. Πήγε εκεί, γιατί ήταν ο αδελφός του, Ντουέιν. Τότε το όνειρο του ήταν να μοιάσει στον Τιμ Χάουαρντ, γκολκίπερ της Γιουνάιτεντ. Για αυτό και προτίμησε να κάθεται κάτω από τα γκολπόστ.

Ο σύλλογος αυτός ιδρύθηκε το 1986 -οπότε ο Sir Άλεξ Φέργκιουσον εμφανίστηκε στο Old Trafford- από μπαμπάδες που έπαιζαν με τους γιους τους, στο πάρκο της περιοχής. Ώσπου μαζεύτηκαν πολλοί και άρχισαν να δημιουργούν -αρχικά- δεσμούς με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη δεκαετία του ’90. Κάπου εκεί οι ‘πρωτεργάτες’ έκριναν πως θα ήταν χρήσιμο φτιάξουν υποδομές που να μπορούν να υποδεχθούν ταλέντα από όλη τη χώρα και στην εξέλιξη της φάσης, εξασφάλισαν την άδεια της Football Association για να γίνουν ακαδημία. Ο πρώτος ‘μαθητής’ που πήγε σε μεγάλη ομάδα ήταν ο Ουές Μπράουν. Τον επέλεξε ο Φέργκιουσον το 1996, για τη Γιουνάιτεντ. Ακολούθησαν οι Ρέιβελ Μόρισον, Ντάνι Γουέλμπεκ και Κάμερον Μπόρθουικ-Τζάκσον. Για να μη σε κουράζω, το 2016 είχαν εκτιμηθεί σε 29 οι ‘μαθητές’ των Fletcher Moss Rangers που είχαν πάει στη Γιουνάιτεντ.

Η καταμέτρηση είχε γίνει με αφορμή τον Ράσφορντ, που από τα 7 έγινε λόγος για να εμφανιστούν περισσότεροι skouts εκεί όπου δοκιμάζονταν τα παιδιά, ώστε να επιλεγούν όσοι θα έμπαιναν στην ακαδημία. Δεν ήταν πια τερματοφύλακας. Είχε περάσει… στα ενδότερα και η πρώτη ομάδα που τον διάλεξε ήταν η Σίτι. Ο πρώτος προπονητής του, Ντέιβιντ Χόροκς έχει πει πως “η Σίτι του πρόσφερε την ευκαιρία να παίξει στο σύλλογο. Του είχαν πει μάλιστα, πως θα ‘έχτιζαν’ πάνω του την ομάδα τους. Κάπου εκεί, η Γιουνάιτεντ άρχισε να ανησυχεί πως θα τον χάσει, με τη Σίτι να ‘κερδίζει’ τη μάχη της χιλιομετρικής απόστασης των ακαδημιών από το σπίτι του”, με τη μητέρα του, Μελ να παίρνει τα πέντε παιδιά της και να αλλάζουν γειτονιά, μετά το διαζύγιο της με τον πατέρα του Μάρκους.

“Επιπροσθέτως, οι ‘Πολίτες’ είχαν κάνει και μια ακόμα μεγάλη κίνηση: είχαν ζητήσει από τον αδελφό του, να κάνει το scouting! Του είχαν υποσχεθεί μάλιστα, και δουλειά αν ‘έκλεβε’ δυο παιδιά από το Fletcher Moss. Εκείνος είχε απαντήσει ‘θα φέρω τον αδελφό μου’“.

Αυτό δεν έγινε ποτέ. Μετά μια εβδομάδα προπονήσεων στη Σίτι, η Γιουνάιτεντ τηλεφώνησε στον Χόροκς, ο οποίος είχε γίνει συνεργάτης των ‘κόκκινων διαβόλων’ “και μου ζήτησε να βρω έναν τρόπο να τον πείσω να πάει στο προπονητικός τους κέντρο, μια Κυριακή πρωί”. Κάτι που έγινε. “Ενώ ήμασταν στο αυτοκίνητο, μου είπε επί λέξη ‘βλέπω τον εαυτό μου, να γίνεται ο καλύτερος παίκτης στο συγκεκριμένο πρόγραμμα’”. Οι προπονητές απλά είπαν στον μικρό να πάρει μια μπάλα και να κάνει ό,τι θέλει. Το βρήκε πιο διασκεδαστικό από το ‘πάσα στην πάσα’ των άλλων. Συζήτησε με τα αδέλφια του τι θα ήταν χρήσιμο να κάνει. Εκείνος του πρότεινε να πάει στη Γιουνάιτεντ. “Τα αδέλφια μου με βοήθησαν να κατηγοροποιήσω τις ακαδημίες σε καλές και κακές. Στο τέλος με ρώτησαν σε ποια ομάδα θα ήθελα να παίξω. Η οικογένεια μου ήταν φαν της Γιουνάιτεντ. Μου έδιναν ό,τι μπορούσε να ζητήσει ένα παιδί”. Η μητέρα του είχε φροντίσει να τον δεχθούν στην ακαδημία από τα 11, μολονότι το πρόγραμμα άρχιζε από την ηλικία των 12 χρόνων, για να εξασφαλίσει πως θα μένει σε σπίτι που θα είναι πιο κοντά στο προπονητικό κέντρο, μαζί και την εγγραφή σε νέο σχολείο.

Ήταν πολύ καλός με την μπάλα, στην πρώτη επαφή. “Υπήρχε όμως, ένα μεγαλύτερο όνομα στη θέση του: ο Ροσόν Ουίλιαμς”. Η ομάδα ‘δήλωσε’ και τους δύο North West Champions Cup. Ο Ράσφορντ θα έπαιζε έξω δεξιά. Στις εξέδρες ήταν scouts των Γιουνάιτεντ, Σίτι, Έβερτον και Λίβερπουλ. Η παρέα του Ράσφορντ πήρε το τρόπαιο, παίζοντας με μεγαλύτερα -σε ηλικία- παιδιά. “Ήταν όμως, αυτός με τον καλύτερο ρυθμό και τη μεγαλύτερη ‘πείνα’ για την μπάλα”. Εκείνος εξήγησε χρόνια μετά στο BBC ότι “στη Γιουνάιτεντ αρχίζουν να σε διαμορφώνουν ως άνθρωπο και ως παίκτη, πριν το καταλάβεις. Περνούσα πολύ ωραία έως τα 12. Έως τότε το ποδόσφαιρο ήταν για εμένα διασκέδαση. Σε αυτές τις ηλικίες δεν αντιλαμβάνεσαι τις δυνατότητες σου. Απλά παίζεις με άλλα παιδιά που γίνονται φίλοι σου”.

Ομολόγησε και ότι δεν είναι πολύ εύκολο να βρεις θέση. “Παίζαμε σε τουρνουά στην Ισπανία ή την Ιταλία. Προσπαθούσα να μάθω κάτι όπου και αν πήγαινα, από Ισπανούς ή Βραζιλιάνους παίκτες που αντιμετώπιζα. Από τα 13 έως τα 15 είναι που μαθαίνεις πολλά. Μετά αρχίζεις να προσπαθείς να ωριμάσεις, γιατί το ποδόσφαιρο είναι ανδρικό σπορ και τελείως διαφορετικό από όσα έχεις κάνει στις ακαδημίες”.

Κάπου εκεί άρχισε να καταλαβαίνει πως θα ‘χει περισσότερες ευκαιρίες αν μετακινηθεί στη θέση του επιθετικού. “Στην ακαδημία προσπαθούσα να δημιουργήσω ευκαιρίες για να αποδείξω τι αξίζω. Έξι μήνες πριν το ντεμπούτο μου (εναντίον της Μίντλαντ στο UEFA Europa League, με τον φαν Χαάλ να τον κάνει βασικό, στη θέση του τραυματία Άντονι Μάρσιαλ), άλλαξα νοοτροπία. Οι κόουτς Πολ ΜακΓκίνες και Κίλιν Λιτλ ήταν ο λόγος. Αυτοί με βοήθησαν να καταλάβω πως η προτεραιότητα μου δεν θα έπρεπε να είναι να δείξω στους ανθρώπους τι μπορώ να κάνω, αλλά να βρω τρόπους να επηρεάζω τις εξελίξεις και όταν δεν έχω την μπάλα”.

Το 2015 έβαλε 13 γκολ, σε 25 εμφανίσεις του ως βασικός, με την U18 της Γιουνάιτεντ. Είχε και μια παρουσία με τους αναπληρωματικούς, στο Lancashire Senior Cup, ένα μήνα πριν “κλείσει” τα 18. Μπήκε στη σεζόν 2015-16 ως αρχηγός της παρέας του στο UEFA Youth League. Σκόραρε δυο φορές εναντίον της Αϊντχόφεν, μια με τη Βόλφσμπουργκ και έβαλε το πρώτο γκολ με την U21, στο 6-1 επί της Λέστερ, πριν τα Χριστούγεννα, όταν μπήκε ως αλλαγή. Eίχε αρχίσει να ‘φτιάχνει’ το προφίλ του εκρηκτικού επιθετικού, με το δυνατό σουτ και την ικανότητα να παίζει σε διαφορετικές θέσεις στην επίθεση.

Οι παρατηρητές έγραφαν πως είχε γίνει άλλος παίκτης, στους 18 μήνες που ‘χαν προηγηθεί, πράγμα που ‘χε παρατηρήσει και ο φαν Χαάλ και για αυτόν τον έβαλε στην αποστολή, στις 21/11 του 2015 για το ματς με την Γουότφορντ. Δεν σηκώθηκε από τον πάγκο. Το αυτό έγινε και μια εβδομάδα αργότερα -με τη Λέστερ- όπως και πολλές άλλες φορές, πριν συμπληρωθεί τρίμηνο και έλθει το ματς με τη Μίντιλαντ που έκρινε την πρόκριση στους ’16’ της δεύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης της Ευρώπης. Στην προθέρμανση, ο Μάρσιαλ ένιωσε ενοχλήσεις στον προσαγωγό. Ο φαν Χαάλ ενημέρωσε τότε, τον Ράσφορντ πως θα είναι στην 11αδα. Στην πρώτη επαφή με την μπάλα, σκόραρε. Σε 12′ είχε δυο γκολ. Η Γιουνάιτεντ νίκησε 5-1 και ο προπονητής δήλωσε “ο Μάρκους ήταν απίστευτος. Στο πρώτο ημίχρονο έτρεχε πάρα πολύ στις γραμμές. Στο ημίχρονο του είπα πως έπρεπε να μετακινηθεί προς το τέρμα και τότε θα σκόραρε. Όπως είδατε, το έκανε! Ήταν κάτι το φανταστικό για εκείνον. Και δεν είναι εύκολο να κάνεις ντεμπούτο σε ευρωπαϊκό παιχνίδι. Όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο, τόσο αυξημένη είναι η πίεση για τη νίκη. Εκείνος ανταποκρίθηκε στο έπακρο. Πρέπει ωστόσο, να είναι συνεπής. Αναζητούμε συνεπείς επιθετικούς και δεν υπάρχουν πολλοί σε αυτόν τον πλανήτη“.

Στο σπίτι της οικογένειας έγινε γιορτή. Έξω από αυτό είχαν μαζευτεί δημοσιογράφοι που δεν είχαν τη χαρά να συναντήσουν τον νεαρό. Όπως είχε εξηγήσει ο πρώτος του κόουτς “από παιδί είχε θέμα με τη δημοσιότητα. Δεν ήθελε να είναι στο επίκεντρο. Μάλλον θα πρέπει να το συνηθίσει”. Ο Χόροκς είχε ειδοποιήσει πως από παιδί ο Ράσφορντ “έκανε και οικονομία στα συναισθήματα”. Δεν εκδηλωνόταν. Δεν ‘ψήλωνε’, δεν γελούσε εύκολα, δεν είχε εκρηκτικούς πανηγυρισμούς.

Στο ντεμπούτο του έγινε ο νεαρότερος σκόρερ της Γιουνάιτεντ, σε διεθνή διοργάνωση. ‘Πήρε’ το ρεκόρ από τον Τζορτζ Μπεστ: το ‘χε από τον Οκτώβριο του 1964 και το ματς με την Ντουργκάρντεν, για το Inter Cities Fairs Cup -Κύπελλο Εκθέσεων-, όταν ήταν 18 χρόνων και 158 ημερών. Ο Ράσφορντ σκόραρε στα 18 χρόνια και 117 μέρες. Έγινε και η παρέα του Τζέιμς Ουίλσον, στη λίστα με τους παίκτες του club που ‘χαν σκοράρει στην ίδια σεζόν με τις ομάδες των U18, U19, U21 και την πρώτη.

Στις 28/2 του 2016 ο φαν Χαάλ τον ενημέρωσε πως θα είναι στην 11αδα του αγώνα με την Άρσεναλ επίσης λίγο πριν αρχίσει το ματς. Στο 29ο λεπτό, νίκησε τον Πετρ Τσεχ. Το ξαναέκανε στο 32′, ενώ στο τρίτο γκολ της Γιουνάιτεντ (το ματς έληξε 3-1) ήταν αυτός που έδωσε την ασίστ στον Χερέρα (στο 65′). Εκείνη την ημέρα έγινε ο νεαρότερος σκόρερ της Γιουνάιτεντ, σε ντεμπούτο στην 11αδα. Ο Τζέιμς Ουίλσον πέρασε στο Νο2, για αυτό που ‘χε κάνει το Μάιο του 2014, με τον Ράσφορντ να τον ‘τρώει’ για 37 μέρες. Ήταν 18 χρόνων και 120 ημερών, όσο ήταν και ο Γουέιν Ρούνεϊ όταν έβαλε τα δυο πρώτα γκολ στην Premier League. Ο νέος όμως, είχε σκοράρει στην πρώτη επαφή με την μπάλα. Ο Ρούνεϊ είχε χρειαστεί περισσότερες.

Σε πέντε σουτ που είχε κάνει στα πρώτα δυο παιχνίδια που είχε παίξει με ανδρικές ομάδες, είχε σκοράρει 4 γκολ.

Ο φαν Χαάλ είχε συγκρίνει τον Ράσφορντ με τον Κλάιφερτ και τον Τόμας Μίλερ. Είχε εξηγήσει και ότι “είναι συχνό το φαινόμενο να κάνουν καλό πρώτο παιχνίδι οι νέοι. Συνήθως όμως, η δεύτερη συμμετοχή τους είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία. Αυτό δεν ίσχυσε για τον Μάρκους, ο οποίος ήταν και πάλι εξαιρετικός. Απέδειξε πως έχει ιδιαίτερο ταλέντο”. Ο 18χρονος είχε αρκεστεί στο “είναι τρελό αυτό που μου συμβαίνει. Έπαθα σοκ όταν ο κόουτς με χρησιμοποίησε στα μέσα της εβδομάδας. Μάλλον όμως, αυτό λειτούργησε υπέρ μου, γιατί δεν είχα χρόνο να σκεφτώ και να αγχωθώ”.

Από το Φλεβάρη του 2018 η ‘φάτσα’ του προστέθηκε στη συλλογή πορτρέτων που υπάρχουν στους τοίχους της ακαδημίας, με τύπους όπως είναι οι Μπέκαμ, Σκόουλς, Μπατ κλπ. “Όταν ήμουν εγώ στην ακαδημία, έβλεπα αυτούς τους παίκτες κάθε μέρα, για να διατηρήσω την αποφασιστικότητα που είχα να τα καταφέρω. Ήθελα να φτάσω στο επίπεδο τους και ήξερα πως είναι από την άλλη πλευρά των εγκαταστάσεων, κάνοντας και οι ίδιοι καθημερινές σκληρές προπονήσεις. Ήμασταν τόσο κοντά, αλλά και τόσο μακριά. Τώρα έγινα εγώ αυτός ο τύπος για τα νέα παιδιά”.

Έως το Δεκέμβρη του 2019 είχε 191 συμμετοχές, με την πρώτη ομάδα και 58 γκολ. Ο Σόλσκιερ δήλωνε με βεβαιότητα πως ‘ο Μάρκους μπορεί να φτάσει στο επίπεδο του Κριστιάνο Ρονάλντο. Mπορούν να συγκριθούν, βάσει ικανοτήτων, σωματοδομής, συμπεριφοράς και προσφοράς’. Σημείωση: ο CR7 ήταν ο ήρωας των παιδικών χρόνων του Ράσφορντ “αφότου τον είχα δει να καταστρέφει τη Γιουνάιτεντ. Έγινε η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης που είχα ποτέ στο ποδόσφαιρο. Κάθε φορά που επιστρέφει εδώ αποδεικνύεται πως άπαξ και έχεις παίξει σε αυτόν το σύλλογο, γίνεται μέρος της οικογένειας σου”. Το σχόλιο του, για το σχόλιο του προπονητή του; “Προφανώς και τον ευχαριστώ για το κοπλιμέντο. Την ίδια ώρα, καταλαβαίνω πόσο δρόμο έχω μπροστά μου, για να φτάσω τον Ρονάλντο. Οπότε προτιμώ να έχω καθαρό μυαλό και να παραμένω επικεντρωμένος στον εαυτό μου”.

Οι δυο τους βρέθηκαν για πρώτη φορά αντίπαλοι το Νοέμβρη του 2018. Αν ένιωσε δέος; “Δεν έχω χρόνο για αυτά, γιατί ενώ τον θαυμάζω απεριόριστα πρέπει να κάνω το δικό μου παιχνίδι. Και για να το κάνω δεν έχω την πολυτέλεια του φόβου”. Δες λίγο και αυτό.

Δεν ξέρω αν κατάλαβες, αλλά γενικά ο Ράσφορντ δεν έχει χρόνο για πέταμα.