Ο Ντεβόντε Γκριν θα πάρει πολλά τέτοια σουτ, αλλά όχι τα δαχτυλίδια του Ντάνι

Το πρωτάθλημα της Basket League άρχισε με καθυστέρηση. Με ομάδες που απέσυραν τη συμμετοχή τους. Με ελλιπείς φακέλους και πιστοποιητικά που άργησαν να εκδοθούν. Με μετάθεση της πρεμιέρας. Με αναβολή εξαιτίας του κορονοϊού. Με κλειστό γήπεδο που παρουσίασε πρόβλημα ηλεκτροδότησης. Με τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ ν’ απειλούνται. Αλλά και με τούτο το μνημειώδες, όσο και τυχερό, τρίποντο στην εκπνοή του αγώνα στο Αγρίνιο.

Που προήλθε από τον Ντεβόντε Γκριν του Χαρίλαου Τρικούπη (μικρότερο αδερφό του Ντάνι των πρωταθλητών Λέικερς), την πολύτιμη συνεισφορά του ταμπλό και φυσικά το σταυροκόπημα του κόουτς Καλαμπάκου, προκειμένου η μπάλα να τρυπώσει εντός των 45 εκατοστών που ενώνουν κάθε απέναντι σημείο της στρογγυλής στεφάνης και να ορίσει το 73-70 επί του απογοητευτικού Άρη. “Εμείς είχαμε σχεδιάσει κάτι άλλο“, ομολόγησε στον Βασίλη Σκουντή ο Έλληνας κόουτς, αλλά γνώριζε εκ των προτέρων πως ενόσω ο ίδιος κατέστρωνε το πλάνο του για την τελευταία επίθεση μισού γηπέδου στα 14” για τη λήξη, ο 23χρονος Νεουορκέζος γκαρντ γελούσε (από μέσα του). Αφότου ο Γκριν πήρε την μπάλα στα χέρια “ξέραμε ότι δεν θα τη δώσει σε κανέναν“, συμπλήρωνε στην εξομολόγησή του ο Καλαμπάκος, χωρίς να κρατήσει ούτ’ ένα από τα credits για το επιτυχημένο τελείωμα της νικητήριας φάσης.

Ποιος είναι ο Ντεβόντε Γκριν

Ο μικρός της φαμίλιας των ‘Πρασίνων’ δεν διάλεξε να έρθει στην ομάδα του Μεσολογγίου για να παραμερίζει και ν’ αφήνει τέτοιες spicy στιγμές σε συμπαίκτες του. Διάλεξε να έρθει (με λιγότερα χρήματα απ’ αυτά που αρχικά αξίωνε για τη μετακόμιση σε μια μικρή επαρχιακή πόλη της δυτικής Ελλάδας), διότι κατάλαβε πως θα ‘ταν ο -τηρουμένων των αναλογιών- σούπερ σταρ του άπειρου συνόλου. Ότι από την πρεμιέρα κιόλας θα τεθεί αντιμέτωπος με τον (βετεράνο πια αλλά δις πρωταθλητή του ΝΒΑ) Μάριο Τσάλμερς.

Το σουτ που πήρε ο Αμερικανός δεν ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης του Χαρίλαου Τρικούπη να ευστοχήσει όπως και να ‘χει. Το σκορ ήταν ισόπαλο (70-70) και η μπασκετική λογική πρόσταζε την εκτέλεση μιας επίθεσης άνευ ρίσκου, που θα καταναλωθεί εξ ολοκλήρου και στη χειρότερη περίπτωση, αν δηλαδή χαθεί, θα φέρει παράταση. Στου Γκριν την πόρτα, βέβαια, βροντούσε η ορθή σκέψη. Ο απόφοιτος του Ιντιάνα είχε… ενστάσεις (2016-2020) και τις κατέθεσε με το τρίποντο στην εκπνοή του χρόνου. Τουλάχιστον δεν λάθεψε σε αυτό, σουτάροντας ακριβώς πριν κοκκινήσει το ταμπλό. Ήθελε να γίνει ο ήρωας της μιας βραδιάς και έγινε. Hoosier κινηματογραφικός.

Αυτός είναι. Ένα παιδί που στην τελευταία κολεγιακή σεζόν του έπαιρνε σχεδόν 6 τρίποντα ανά παιχνίδι για να ευστοχεί μόνο τα 2. Ένα παιδί που πιστεύει τρομερά στον εαυτό του, γιατί γνωρίζει πολύ καλά τα βασικά του μπάσκετ, αλλά του οποίου η αγωνιστική ασυνέπεια στο πανεπιστήμιο τού αρνήθηκε πρώτα μια σταθερή θέση στην εκάστοτε πεντάδα και κατόπιν την όποια πιθανότητα να βρει -απευθείας- χώρο σε ομάδα του ΝΒΑ. Το κατάλαβε πάντως νωρίς και απέσυρε τη συμμετοχή του από το draft του 2020.

Κι αυτό γιατί μολονότι στις 4 σεζόν του στο ιστορικό κολέγιο με τους 5 τίτλους άγγιξε τους 1.000 πόντους, ο 23χρονος ούτε το μπόι (1.91) διαθέτει ούτε την απαιτούμενη σταθερότητα στην απόδοσή του για να εξασφαλίσει μια θέση ως (έστω συμπληρωματικός) σούτινγκ γκαρντ στο ρόστερ των ομάδων της κορυφαίας λίγκας. Σε διαφορετικές αξιολογήσεις για το αγωνιστικό προφίλ του, πέφτεις πάνω σε αντιφατικές κρίσεις εντός του ίδιου κειμένου. Από τη μία παρουσιάζεται ως ο ‘Green Light’, ένας αδίστακτος σουτέρ, και από την άλλη ο ‘Bad Devonte’, καθώς αρνείται να υποκύψει σε ξένες προς την ιδιοσυγκρασία του νόρμες. Μια απρόβλεπτη δισυπόστατη προσωπικότητα, άγγελος και δαίμονας μαζί.

“Γιατί σου συμβαίνει αυτό;“, τον είχε ρωτήσει δημοσιογράφος ψάχνοντας μια πειστική εξήγηση. “Δεν ξέρω ν’ απαντήσω“, είχε αποκριθεί δαγκώνοντας τα χείλη του ο -απορημένος με την απορία- Αμερικανός, που από βραδιά σε βραδιά έμοιαζε ικανός να γκρεμοτσακιστεί από το ζενίθ των 30 πόντων στο ναδίρ ενός ολοστρόγγυλου μηδενικού, ξοδεύοντας σωρηδόν μπάλες και στραπατσαρίζοντας το προφίλ του. Με ‘φούρνο μικροκυμάτων που τσουρουφλάει’ τον είχε παρομοιάσει συμπαίκτης του μετά από αγώνα απέναντι στο Φλόριντα Στέιτ, την ίδια στιγμή που μπορούσε να γίνει μπελάς για όλον τον οργανισμό και να τιμωρηθεί με αποκλεισμό τριών αγώνων διότι “δεν καλύπτει τα αναμενόμενα πρότυπα των μελών” του. Από το πανεπιστήμιο δεν διευκρίνισαν αν και ποιον κανόνα του πρωτοκόλλου είχε παραβιάσει.

Μια μάνα που έφυγε κι ένας ‘αθώος’ πατέρας στη φυλακή

Το τι ακριβώς φωλιάζει στο κεφάλι του καθενός είναι άγνωστο κι αν δεν βλάπτει εαυτόν ή τρίτους μεμπτό όχι. Το βέβαιο είναι πάντως πως ο Γκριν, εκτός από αδερφός του Ντάνι, υπήρξε ένα παιδί που μεγάλωσε χωρίς τη φιγούρα της μητέρας, η οποία άφησε την οικογένειά της όταν ο Ντεβόντε ήταν 2 ετών. Στα 9 του, δε, είδε τον πατέρα του να συλλαμβάνεται μετά από επιχείρηση της αστυνομίας, επειδή φερόταν ν’ ανήκει σε κύκλωμα ναρκωτικών ουσιών (κοκκαΐνη, μαριχουάνα, κλπ), με συνέπεια να προφυλακιστεί για 1,5 χρόνο. Οι βασικές κατηγορίες κατέπεσαν κατά την ακροαματική διαδικασία, ωστόσο στη συνέχεια ο Ντάνιελ (ο σίνιορ) Γκριν συμβιβάστηκε να εκτίσει ποινή άλλων τριών μηνών, πέραν των πρώτων 18, για συνέργεια σε κακούργημα, μολονότι δήλωνε σταθερά αθώος.

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες οικογενειακής αναταραχής, ο Ντεβόντε αφιερώθηκε στο μπάσκετ. Αφού πέρασε από το Νορθ Μπάμπιλον και το Σεντ Μέρις Μάνασετ, κατέληξε για την τελευταία χρονιά του λυκείου στο Λονγκ Άιλαντ Λούθεραν. “Είναι ικανός να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο γιατί είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και αναγνωρίζει τις αδυναμίες και τα προτερήματά του. Αυτό δείχνει μεγάλη ωριμότητα“, έλεγε περήφανα ο κόουτς Τζον Μπλακ για τον έφηβο παίκτη του. Τον είχε ξεχωρίσει. Μόνο που ο Γκριν κουβαλούσε ένα δυσβάσταχτο βάρος στο μυαλό του: το όνομα του αδερφού (που δεν βρίσκονται συχνά, αλλά μιλάνε σταθερά για διάφορα, έχοντας τον ίδιο ατζέντη) συνδυαστικά με το δικό του ταλέντο. Σε τέτοιες περιπτώσεις “προσπαθείς ν’ ανταποκριθείς στις προσδοκίες άλλων. Δεν είναι εύκολο για ένα παιδί να είναι πρώτο όνομα σε τόσο μικρή ηλικία. Πρέπει να ξέρει πότε και πού να χρησιμοποιεί όλα τα εργαλεία του“, όπως εξηγούσε συμπληρωματικά ο προπονητής του και δεν είχε άδικο. Τα παραδείγματα του παρελθόντος πολλά και τρανταχτά.

Ο Ντεβόντε από τον δρόμο που ήθελε να πάρει βγήκε. Έχασε τον έλεγχο. Ένας άλλος, παράδρομος, τον έβγαλε ως το Μεσολόγγι. Για να παίρνει απρόβλεπτα σουτ, εκτός των «συστημικών» που εκτελεί ο αδερφός του για να βγάζει το ψωμί πολυτελείας και -αν καταφέρει- να ‘σώσει’ τον Χαρίλαο Τρικούπη. Ουδείς προτρέχει φυσικά, μηδέ προβλέπει την τύχη των νεοφώτιστων: αν δηλαδή θα επιβιώσουν (αγωνιστικά και οικονομικά) ή θα ενταχθούν στο γκρουπ των 5+2 ομάδων που δεν έπαιξαν δεύτερη φορά στην Α’ Εθνική. Μέχρι πάντως το ερχόμενο Σάββατο και το πρώτο ταξίδι της σεζόν, για την απαιτητική δοκιμασία με τον Κολοσσό στη Ρόδο, το παραμυθένιο 73-70 επί του Άρη στην πρεμιέρα του θα ‘ναι μια τρανή απόδειξη πως μια στιγμή είναι ολότελα ικανή να γεννήσει μια ωραία ιστορία.