Ο Εντουάρντο Καμαβίνγκα είναι ο έφηβος που θέλει όλη η Ευρώπη

Eίναι 17 και έχει για παρατσούκλι το ‘sensation’. Δεν ‘τσιμπάς’. Έχω κι άλλα. Όπως ότι τον θέλουν οι Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Άρσεναλ, Τότεναμ, Μπάγερν, Ντόρτμουντ, Γιουβέντους και Παρί. Μάλιστα, οι πρωταθλητές Γαλλίας έχουν βάλει τον Κιλιάν ΕμΜπαμπέ να τον πείσει να τους προτιμήσει. Μήπως τώρα, κέρδισε την προσοχή σου ο Εντουάρντο Καμαβίνγκα;

Παραδέξου πως τo UEFA Nations League παραπέμπει ως διοργάνωση (format, νόημα και τελικά τι θέλει από τη ζωή όλων), κάτι πρωτοποριακά concept που παλεύουν χρόνια να εξηγήσουν το νόημα της ύπαρξης τους. Παρ’ όλα αυτά, σε κάποια παιχνίδια συμβαίνουν πράγματα -που λέει και μια ψυχή. Όπως το ‘καλησπέρα σας και καλώς σας βρήκα’ του Καμαβίνγκα στους απανταχού φίλα προσκείμενους στο ποδόσφαιρο.. Γιατί προφανώς αυτοί που ασχολούνται επισταμένως, τον ξέρουν. Δεν ξέρω αν ξέρουν πως πήρε τη γαλλική υπηκοότητα, μόλις τον περασμένο Νοέμβριο.

Ο έφηβος μέσος έκανε ‘πρεμιέρα’ στην εθνική ανδρών της Γαλλίας τον περασμένο μήνα, όταν αντικατέστησε τον Εν Κολό Καντέ, στο 63ο λεπτό του 4-2 επί της Κροατίας. Για το παιχνίδι με την Ουκρανία -την Τετάρτη 7/10-, ο Ντιντιέ Ντεσάμπ τον ‘έβαλε’ στην ενδεκάδα. Πριν συμπληρωθεί το πρώτο δεκάλεπτο του ματς, ο Καμαβινγκά έκανε αυτό που είδες. Έγινε ο δεύτερος νεαρότερος σκόρερ των ‘τρικολόρ’ στην ιστορία τους -ως ποδοσφαιρικού έθνους. Για την ακρίβεια, είναι ο μικρότερος -σε ηλικία- σκόρερ, μετά τον Μορίς Γκαστιζέρ, ο οποίος είχε κάνει δουλειά εναντίον της Ελβετίας το Μάρτιο του 1914, όταν ήταν 17 χρόνων και 5 μηνών. Ο Καμαβίνγκα είναι 17 χρόνων και 11 μηνών.

Ως εκ τούτου, ο δεύτερος νεαρότερος -σε ηλικία- Γάλλος διεθνής μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (το Νο1 το ‘χει ο Ζουλιάν Βερμπρού, ο οποίος έκανε ντεμπούτο στα 16 χρόνια και τους 10 μήνες, την 1η Νοεμβρίου του 1906) έγινε ο νεαρότερος μεταπολεμικός σκόρερ της χώρας. Επειδή θα αναρωτιέσαι, ο Κιλιάν Εμπαμπέ έκανε σεφτέ το 2017, σε ηλικία 18 χρόνων και 3 μηνών. Ο Νικολά Ανελκά στα 19 και ένα μήνα (1998) και ο Καρίμ Μπενζεμά στα 19 και 3 μήνες (2007). Και οι τρεις είναι στο ΤΟΡ10. Ο Μπενζεμά το ολοκληρώνει.

Για την ιστορία, οι πρωταθλητές κόσμου -και φιναλίστ του τελευταίου Euro, με την παραγωγή παικτών να είναι από αυτές που λες ‘ποιον να βάλω και ποιον να αφήσω’- νίκησαν 7-1.

Προφανώς και δεν χρειαζόταν κάτι περισσότερο για να ασχοληθούμε μαζί του. Το ‘κερασάκι’ ήταν το ενδιαφέρον της Ρεάλ για το παιδί που ‘χει λιγότερες από 50 συμμετοχές ως επαγγελματίας παίκτης -της Ρεν. Αν έχει άγχος; Έλα σε παρακαλώ.

O Eduardo Camavinga που λες, γεννήθηκε στις 10/11 του 2002. Σε στρατόπεδο προσφύγων της Αγκόλα. Οι γονείς του (Σελεστίνο και Σοφία) είχαν ξεκινήσει το ταξίδι από τη Κινσάσα (πρωτεύουσα του Κονγκό) για τη Γαλλία, ενώ ακόμα εκείνος ήταν στην κοιλιά της μητέρας του. Υπήρχαν ήδη, δυο παιδιά στη φαμίλια. Αν ανήκεις σε αυτούς που χρειάζονται να μάθουν το λόγο που εγκατέλειψαν τη χώρα τους οι Καμαβίνγκα, κατ’ αρχάς να σου πω ότι βάζεις περιττά (αχρείαστα) άγχη στη ζωή του.

Μετά θα σε ενημερώσω ότι το Κονγκό τελούσε υπό πόλεμο, επισήμως έως το 2003. Ανεπίσημα δεν τελείωσε ποτέ. Ενδεικτικά, το 2004 πέθαιναν καθημερινά 1000 άνθρωποι. Ο Δεύτερος Πόλεμος του Κονγκό ήταν αυτός με τα περισσότερα θύματα, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έως το 2008 είχαν χάσει τη ζωή τους 5.4 εκατομμύρια άνθρωποι -και από τις συνέπειες των εχθροπραξιών που ήταν αρρώστιες και λιμοκτονία. Περί τα 2 εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και ζήτησαν άσυλο σε γειτονικά έθνη. Στο επίκεντρο όλου αυτού του κακού ήταν η εκμετάλλευση ορυκτών.

Ο Εντουάρντο έζησε δυο χρόνια στην Αγκόλα, όπου είχε και συγγενείς. Όταν ήταν 2 χρόνων, έγινε το ταξίδι για τη Γαλλία. Η οικογένεια έζησε αρχικά στην πόλη Λιλ, πριν εγκατασταθεί στην άλλη μεριά του χάρτη, στη Βρετάνη. Το 2012 κατάφερε να ολοκληρώσει το χτίσιμο του δικού της σπιτιού. Κάηκε -μαζί με ό,τι υπήρχε μέσα (όλο το βιος)- ένα χρόνο μετά.

“Θυμάμαι ήμουν στο σχολείο και έβλεπα τα πυροσβεστικά οχήματα να περνούν από το παράθυρο της τάξης. Δεν έκανα τη σύνδεση. Στο τέλος των μαθημάτων, η διευθύντρια ζήτησε να δει εμένα και τη μικρότερη αδελφή μου. Εκείνη μας είπε τι είχε συμβεί. Μετά ήλθε να μας πάρει ο μπαμπάς μας. Είδα τη ζημιά με τα μάτια μου. Είχαν καεί όλα τα πράγματα μου. Οι γονείς μου κατάφεραν να διασώσουν κάτι λίγα από το δικό τους”. Η οκταμελής οικογένεια (για να μην μπερδευτείς, έχει δυο μεγαλύτερα αδέλφια και τρία μικρότερα) δεν έμεινε για πολύ στο δρόμο.

Στα 10 ανέλαβε να ‘ταΐσει’ την οικογένεια

Ο Εντουάρντο είχε ήδη αρχίσει προπονήσεις στο τζούντο -το σπορ που του δίδαξε ο πατέρας του, ο οποίος είχε τη λογική πως τα παιδιά του θα έπρεπε να μάθουν από μικρά να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις και τις δυσκολίες. Πράγμα που σημαίνει πως από ένα σημείο και έπειτα, δεν υπήρχαν στο μυαλό τους εμπόδια. Μόνο προκλήσεις. Ο Καμαβίνγκα Sr., ο οποίος έφευγε το αξημέρωτο για να πιάσει δουλειά στο σφαγείο που εργαζόταν, εξηγούσε στα παιδιά, με όποιον τρόπο διέθετε μέσα στην καθημερινότητα, πως όσες φορές και αν πέσουν η επιλογή να μείνουν κάτω δεν υπήρχε. Όπως δεν υπήρχε κάτι που δεν μπορούσαν να κάνουν. Ο Εντουάρντο έπαιζε ποδόσφαιρο με τα αδέλφια του (μέσα στο σπίτι, με τα τάκλιν τους, με τα όλα τους) και τους φίλους του μεγαλύτερου αδελφού του, στο γήπεδο που βρισκόταν δίπλα από το σπίτι του. Αφότου δεν έμεινε κάτι όρθιο στο σπιτικό, η μητέρα του τον ‘έγραψε’ στην ομάδα της περιοχής, την Drapeau-Fougères, όταν ήταν 7 (2009). Κάτσε να σου πει ο ίδιος τι έκανε με το ‘καλημέρα’ -όπως το διατύπωσε στο Get French Football News.

“Μόλις έφτασα στο γήπεδο και είδα παιδιά να παίζουν, πήγα αμέσως προς το μέρος τους και πήρα την μπάλα. Δεν είπα ούτε ‘γεια’ στον προπονητή. Ούτε καν σκέφτηκα πως ήταν κάτι που έπρεπε να κάνω. Τα υπόλοιπα παιδιά προσπάθησαν να πάρουν την μπάλα πίσω. Έκανα κάποιες ντρίμπλες και μετά ένα σουτ, για να τη στείλω πάνω από το φράχτη. Ναι, την πρώτη μέρα ‘χάλασα’ το παιχνίδι των υπολοίπων”.

Η Σοφία πήγε το μεγαλύτερο γιο της, Σεμπάστιο για τζούντο “γιατί εκείνη την εποχή του άρεσε να τσακώνεται. Ήθελα να κάνω ό,τι και αυτός -και ό,τι έκανα και πιο μικρός με τον πατέρα μου/ Αλλά η μητέρα μου δεν μου έδωσε επιλογή.Τότε δεν έβλεπα αγώνες. Παρακολουθούσα παίκτες που μου άρεσαν, στο YouTube”.

Σύντομα οι άνθρωποι της ομάδας διαβεβαίωσαν τον πατέρα του πως ο Εντουάρντο έχει ό,τι χρειάζεται για να διεκδικήσει μια καριέρα στο ποδόσφαιρο. Για την ακρίβεια, τον έπεισαν ότι θα μπορεί να βγάλει λεφτά από αυτό και να στηρίξει οικονομικά τη φαμίλια. Κάπου εκεί προέκυψε η καταστροφή του σπιτιού. Ο δήμαρχος της πόλης φρόντισε για τη στέγαση της οικογένειας, ενώ η Fougères ‘έτρεξε’ μια ενέργεια ώστε η κοινότητα να βοηθήσει γενικά. “Την ημέρα που έφτασαν τα έπιπλα στο σπίτι, ο πατέρας μου, μου είπε ‘Εντουάρντο είσαι η ελπίδα της οικογένειας. Αυτός που θα μας αναστήσει”. Aν έχασες τα μαθηματικά, ο Εντουάρντο ήταν 13, όταν βρέθηκε προ τετελεσμένου -ότι θα γίνει ο provider της οικογένειας. Ήταν αρκετά τυχερός, ώστε να ‘χει το ταλέντο να το συνεχίσει από εκεί. “Θα ήθελα επίσης, να πω ότι δεν είχα πάρει σοβαρά τότε, αυτό που είπε. Με τα χρόνια και τις επαναλήψεις, κατάλαβα ότι το εννοούσε”.

Ο Jo Burel, εκ των ‘εκπαιδευτών’ στη Fougères είχε πει στην Chronique ότι “από όταν ήταν 9 χρόνων, διέθετε χαρακτηριστικά που δεν έχουν πολύ μεγαλύτεροι παίκτες -όπως ταχύτητα, ευελιξία και την ικανότητα να χειρίζεται με τον ίδιο τρόπο την μπάλα και με τα δυο πόδια. Επίσης, δεν είχε θέση. Έπαιζε παντού”.

“Όταν θέλαμε να κρατήσουμε ένα αποτέλεσμα, τον βάζαμε στην άμυνα. Όταν θέλαμε να νικήσουμε, έπαιζε στην επίθεση. Είχε εξωπραγματικές ικανότητες”.

Ο Νικολά Μαρτινέ, επίσης εκ των πρώτων προπονητών του παιδιού, είχε εξηγήσει στο Bleacher Report ότι “καταλάβαινε τις ασκήσεις που βάζαμε, πριν ολοκληρώσουμε την περιγραφή τους. Σε αυτές τις ηλικίες συνήθως επαναλαμβάνεις αρκετές φορές. Εκείνος ‘έπιανε’ αμέσως τα πάντα και μετά έβρισκε νέα drills, για να ανεβάζει τον πήχη της πρόκλησης. Ήταν ήδη δυο φορές καλύτερος από τους άλλους και τα περισσότερα του φαίνονταν εύκολα. Επιπροσθέτως, δεν δημιούργησε ποτέ το παραμικρό θέμα με τη συμπεριφορά του. Σεβόταν από τον πρώτο έως τον τελευταίο άνθρωπο του συλλόγου και πάντα είχε πολλές ερωτήσεις. Για τα πάντα”.

Δεν είπε ποτέ στους γονείς του ότι θα γίνει ποδοσφαιριστής

Το 2013 τον ζήτησε η Ρεν. Τον είχε δει να παίζει σε αγώνα που όλοι οι άλλοι παίκτες ήταν μέλη δυο μεγαλύτερων ηλικιακών γκρουπ. “Χάσαμε 0-2, αλλά συνήθως ‘τρώγαμε’ 8-9 γκολ. Για πρώτη φορά δεν έπαιξα ως αριστερό μπακ, αλλά ως κεντρικό. Η Ρεν πρώτα μίλησε με τους γονείς μου και μετά με ρώτησε αν ήθελα να παίξω σε ένα τουρνουά. Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Δεν φοβήθηκα. Ούτε ένιωσα ο καλύτερος”. Πήγε στην ακαδημία, πέρασε το τεστ και έγινε μέλος “της αγαπημένης ομάδας που είχα από παιδί”. Εκεί άρχισε να δοκιμάζει πιο ουσιαστικά όλες τις θέσεις, ώσπου κατέληξε στο κέντρο. Στα 15 είχε οκτώ συμμετοχές με τη δεύτερη ομάδα του συλλόγου. Στα 16, το 2018 ήταν ο ηγέτης στην πορεία για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το Δεκέμβρη του ίδιου έτους, πήρε και το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο -έως το 2022. Έγινε το νεαρότερο μέλος της Ρεν που έζησε αυτήν την εμπειρία. “Εκείνη την ημέρα, θύμισα στον πατέρα μου τι μου είχε πει όταν κάηκε το σπίτι μας και πρόσθεσα ‘ορίστε λοιπόν, έκανα αυτό που μου είπες‘”.

Ήταν 16 χρόνων, 4 μηνών και 27 ημερών, όταν έκανε ντεμπούτο. Δεν άργησε να γίνει και ο νεαρότερος σκόρερ του οργανισμού. Το Μάιο του 2019 έγινε ο πρώτος γεννημένος μετά την 1η Γενάρη του 2002 που ξεκίνησε σε αγώνα οποιασδήποτε εκ των πέντε κορυφαίων ευρωπαϊκών λιγκών. Προφανώς, δεν πέρασε ποτέ αδιάφορος από τους αγώνες εναντίον της Παρί Σεν Ζερμέν, της Μονακό, της Λιόν ή της Μαρσέιγ. Όπως γράφει η επίσημη ιστοσελίδα της FIFA “κάποιοι παρατηρητές θεωρούν πως δεν ήταν συμπτωματικά η σεζόν 2019-20 η καλύτερη στην ιστορία των ‘Rouges et Noirs’, με την κατάκτηση του κυπέλλου και την πρώτη πρόκριση της ιστορίας, στο UEFA Champions League”.

“Ουδέποτε στη ζωή μου είπα πως ‘θέλω να γίνω ποδοσφαιριστής’ ή ‘έχω αυτό το όνειρο’. Ούτε καν στους γονείς μου, οι οποίοι ήταν από την Αφρική και δεν είχαν τις ευκαιρίες που θα παρουσιάζονταν, αν είχαν γεννηθεί στην Ευρώπη. Για αυτό και ήθελαν από εμένα να σπουδάσω, ώστε να έχω μια φυσιολογική δουλειά”. Είπε και ότι του έμαθαν την αξία της δουλειάς. “Αν δεν κάνω αυτά που πρέπει στο γήπεδο, ξέρω πως θα τα ακούσω από τους γονείς μου, οι οποίοι έχουν δουλέψει πολύ σκληρά στη ζωή τους για να αποκτήσουν όσα χρειάζονταν. Τώρα είναι η δική μου σειρά”. Ξεκαθάρισε πως προτεραιότητα δεν είναι τα υλικά “στη δέσμευση που έχω αναλάβει να ‘μεγαλώσω’ την οικογένεια μου. Είναι να βλέπω τους ανθρώπους μου ευτυχισμένους και να έχουν μια ουσιαστική ισορροπία”.

Κρατά ως ‘φυλαχτό’ μια ατάκα που του έλεγε κάθε μέρα η μητέρα του, όταν κατάλαβε πως αυτό το παιδί θα παίξει ποδόσφαιρο. “Μου έλεγε να μη φοβάμαι όταν είμαι στο γήπεδο, διαφορετικά δεν θα περνούσα καλά με την επιστροφή μου στο σπίτι”. Ο πατέρας του, του θύμιζε να μη ξεχνά να ευχαριστεί το Θεό.

Τι κάνει καλά

Τι έχει όμως, ο Εντουάρντο που τον κάνει να ξεχωρίζει. “Αβίαστη τεχνική, ρυθμό, όραμα, ταχύτητα στην εκτέλεση, ακρίβεια στην πάσα, δύναμη. Τίποτα δεν είναι αδύνατο για εκείνον. Είναι καλός στον αέρα, μπορεί να κάνει τάκλιν, να αμυνθεί, να δώσει ασίστ και να σκοράρει. Έχει μυαλό, δύναμη και στιλ”, είπαν στο ESPN όσοι τον ξέρουν από παιδί.

Κατά τον Ντεσάμπ “σε ό,τι αφορά την προσωπικότητα του, τη νιώθεις όταν είναι στο γήπεδο. Έχει μια επιρροή, παρά την ηλικία του. Είναι ικανός να κάνει μεγάλα πράγματα, για την ηλικία του. Θα πρέπει να είμαστε προσεχτικοί μαζί του. Έχει τεράστιες ικανότητες και αργά ή γρήγορα, θα γίνει αναπόσπαστο μέλος της ομάδας”. Ο Ολιβιέ Ζιρού πρόσθεσε ότι “μας έχει εντυπωσιάσει με την ωριμότητα που δείχνει, εντός και εκτός γηπέδων. Είχα δει κάποια ματς της Ρεν, οπότε δεν εξεπλάγην. Αισθάνεται πολύ άνετα, όταν είναι εντός των τεσσάρων γραμμών. Είναι πολλά υποσχόμενος παίκτης. Αν με εντυπωσίασε κάτι ήταν ότι στην πρώτη μας γνωριμία, στο Clairefontaine ήταν πολύ χαρούμενος, κοινωνικός και είχε μεγάλη αυτοπεποίθηση”. Άλλοι έχουν πει πως ‘έχει την απλότητα που ζωντανεύει την μπάλα. Δεν έχει ανάγκη να ‘κουβαλάει’ την μπάλα. Τον νοιάζει να κάνει τον εαυτό του διαθέσιμο και να πασάρει‘.

Tην Τρίτη 7 Ιουλίου του 2020 έγινε εξώφυλλο στην Equipe, γιατί ήδη τον διεκδικούσαν οι μεγαλύτεροι σύλλογοι της Ευρώπης. Την ίδια ημέρα πήρε και απολυτήριο λυκείου. Βοήθησε το γεγονός ότι λόγω Covid-19 είχε χρόνο και τα μέσα (βλ. τεχνολογία) για να τελειώσει το σχολείο -ήταν στην ακαδημία της Ρεν. ‘Έκλεισε’ και ένα χρόνο ως στόχος των Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Άρσεναλ, Τότεναμ, Μπάγερν και Ντόρτμουντ. Προστέθηκαν οι Γιουβέντους και Παρί. Στην αρχή του καλοκαιριού η As είχε γράψει πως παίκτης διάλεξε τη Ρεάλ., γιατί αγαπούσε το σύλλογο και τον Ζινεντίν Ζιντάν. Η Ρεν ζητούσε 50 εκατομμύρια ευρώ, με την τιμή να είναι συζητήσιμη. Στην τελική ευθεία, ο Καμαβίνγκα τα έβαλε κάτω και αποφάσισε να μείνει εκεί όπου ήταν “σε συζήτηση που είχα με την οικογένεια μου. Θέλω να αφοσιωθώ στο ποδόσφαιρο και να μην ασχολούμαι πολύ με ό,τι άλλο υπάρχει γύρω από αυτό. Η ζωή είναι ωραία, στην παρούσα φάση”.

Το τελευταίο δημοσίευμα αναφέρει ότι οι ‘μερένγκες’ θα δώσουν 55 εκατομμύρια ευρώ, το ερχόμενο καλοκαίρι για να τον πάρουν. Το 90min ενημερώνει πως η Παρί έχει αναθέσει στον Εμπαμπέ να τον πείσει να μετακομίσει στο Παρίσι, με τον Τόμας Τούχελ να επιβεβαιώνει το ενδιαφέρον και να σχολιάζει “δεν θα παίξουμε Monopoly”. Εκείνος θα ασχοληθεί με το τι θα κάνει από του χρόνου, όταν θα έλθει η ώρα. Τώρα έχει άλλες δουλειές.