ΑΕΛ-Παναθηναϊκός: Το ξυπνητήρι του Πογιάτος έδειχνε λάθος ώρα

Η ΑΕΛ υποδέχθηκε τον Παναθηναϊκό στο Αλκαζάρ για την 3η αγωνιστική του πρωταθλήματος και η αλήθεια είναι πως κανείς δεν περίμενε υπερθέαμα. Τόσο οι γηπεδούχοι, όσο και οι φιλοξενούμενοι, είχαν ανάγκη το αποτέλεσμα και αυτή η παράμετρος θα καθόριζε το παιχνίδι τους και την εξέλιξη του ανάλογα με την διακύμανση του σκορ. Τελικά νικητής δεν υπήρξε. Υπήρξε όμως χαμένος.

Τα 50 λάθη που είχαν συνδυαστικά οι δύο ομάδες στο πρώτο ημίχρονο, έδιναν εν πολλοίς την εικόνα της αναμέτρησης. Κακή η ΑΕΛ, τουλάχιστον όσον αφορά το παιχνίδι της με τη μπάλα. Δεν είχε ρυθμό, καθόλου συνεργασίες από τον άξονα, αναιμική αριστερή πλευρά και τον Τόρζε με το πάθος του Μπέρτου να το παλεύουν από δεξιά. Ούτε κουβέντα για απειλή στην αντίπαλη εστία, η μπάλα δεν έφτανε ούτε με αίτηση στον αποκομμένο Ντουρμισάι, τα στημένα δεν έδιναν λύσεις και το μηδέν τελικές στο 45′ ήταν απόρροια της κατάστασης.

Όχι ότι ο Παναθηναϊκός γοήτευσε με την παρουσία του στο χορτάρι. Ήταν απλά υποφερτός. Μπουζούκης και Αγιούμπ τσούλαγαν την μπάλα στον άξονα, Χουάνκαρ και Σάντσεθ ανέβαιναν την πλευρά για να ελευθερώσουν τους Καρλίτος και Αϊτόρ, έτσι οι ‘πράσινοι’ διατηρούσαν μια υπεροχή αλλά χωρίς να ‘πνίγουν’ τον αντίπαλο. Μια στιγμή ήταν αρκετή για την ομάδα του Πογιάτος, προκειμένου να πάρει κεφάλι στο σκορ. Ο Μπουζούκης ψύχραιμα πέρασε τη μπάλα στον Αϊτόρ, αυτός την γύρισε συρτά στο ύψος της μικρής περιοχής και ο Μακέντα πιο μόνος από καλαμιά στον κάμπο, πλάσαρε σαν σε προπόνηση για το 0-1. Ο Ιταλός είχε γύρω του πέντε αντιπάλους, αλλά κανέναν κοντά του και μάλλον δεν θα πιστεύει πόσο εύκολη αποδείχθηκε η δουλειά του. Ο Παναθηναϊκός απείλησε ξανά στα χασομέρια του ημιχρόνου, χωρίς να βρει στόχο.

Όποιος ήλπιζε να δει κάτι διαφορετικό -ως προς τον ρυθμό και το θέαμα- στο δεύτερο ημίχρονο, έμεινε με την όρεξη. Έστω κι αν η ΑΕΛ είχε την πρώτη της τελική με τον Τόρζε στο 53′ (και τον Διούδη να επεμβαίνει αποτελεσματικά) ή ο Σάντσες στο 65′ πρόσφερε γύρισμα – μισή ισοφάριση στον Μιλοσάβλιεβιτς που δεν μπόρεσε να νικήσει τον αντίπαλο γκολκίπερ σε πρώτο χρόνο. Η ΑΕΛ ήταν λίγο πιο τολμηρή μεσοεπιθετικά, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε ευχαριστημένος από το υπέρ του προβάδισμα και δεν είχε διάθεση να ρισκάρει.

Η διαχείριση των ‘πρασίνων’ και του Πογιάτος ήταν τουλάχιστον αταίριαστη σε ένα παιχνίδι που βρίσκεται σε διαφορά ενός γκολ και απέναντι σε μια ομάδα που ποιοτικά δεν λέει πολλά, αλλά δεν σταματάει να προσπαθεί στο γήπεδο. Η έξοδος του Μακέντα από την αναμέτρηση έδωσε ανάσα στην άμυνα των γηπεδούχων, που ‘ξεφορτώθηκε’ όχι μόνο την Νο1 απειλή για την εστία του Νατζ, αλλά και έναν παίκτη με όγκο και δύναμη που μπορούσε να κρατάει τη μπάλα. Παράλληλα η έξοδος του Χουάνκαρ με την είσοδο του Πούγγουρα σε θέση αριστερού μπακ, ‘απονεύρωσε’ την πτέρυγα των ‘πρασίνων’.

Ο Γρηγορίου ‘δούλευε’ πολύ την τακτική του και μέσα από τις αλλαγές έψαχνε να βρει το σχήμα που θα του αποφέρει την ισοφάριση. Και το κατάφερε, με την σέντρα του Τόρζε να έχει αποδέκτη τον Πινακά, με τον νεοεισελθόντα μεσοεπιθετικό στο ματς αντί του Μιλοσάβλιεβιτς να εκτελεί τον Διούδη με το κεφάλι για το 1-1 στο 87′!

Είναι χαρακτηριστικό πως οι μηδέν τελικές της ΑΕΛ στο πρώτο ημίχρονο έγιναν τρεις στον στόχο στο δεύτερο, μια περισσότερη από αυτές του Παναθηναϊκού σε όλο το ματς… Για δεύτερο παιχνίδι, μετά από αυτό με τον Αστέρα στην πρεμιέρα, οι ‘πράσινοι’ αλλάζουν πρόσωπο προς το χειρότερο στο δεύτερο ημίχρονο και μαζί χάνουν βαθμούς.

Το θέμα είναι πως μετά την αποπομπή του Γιώργου Δώνη το καλοκαίρι και την έλευση του Ντάνι Πογιάτος σε συνδυασμό με την ανανέωση του ρόστερ, υπήρχε εξ αρχής πίεση για αποτελέσματα. Και ο μίνιμουμ στόχος δεν μπορεί να είναι κάτι λιγότερο από την περσινή πορεία. Με τον Ισπανό στον πάγκο του, ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που καλείται να μάθει καινούργια πράγματα. Ωστόσο είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν υπάρχει χρόνος για κάτι τέτοιο. Και πολύ περισσότερο αν και πόση υπομονή μπορεί να γίνει με ‘αναπωτές’ στραβές. Η πίεση ήδη κατασκήνωσε στο στρατόπεδο του Παναθηναϊκού, που κινδυνεύει να πνιγεί στην εσωστρέφεια πριν καλά καλά ξεκινήσει η σεζόν.

Ο Ντάνι Πογιάτος δήλωσε μετά το ματς πως ‘πρέπει να ξυπνήσουμε’. Ίσως μίλησε σε πρώτο πληθυντικό από ευγένεια, ίσως και όχι. Σίγουρα όμως το… χαλασμένο ξυπνητήρι δεν θα έχει επιπτώσεις στους παίκτες του, αφού βρισκόμαστε ήδη στα τέλη Σεπτέμβρη… Επομένως είτε συμπεριλαμβάνει τον εαυτό του είτε όχι σε αυτή τη διαπίστωση, είναι αυτός που θα πρέπει να ρυθμίσει σωστά την αφύπνιση της ομάδας του.