Ο τέταρτος αντίπαλος της Εθνικής στο Nations League είναι αόρατος και ο πιο απρόβλεπτος
Σλοβενία, Κόσοβο και Μολδαβία. Αυτοί είναι οι μόνες τρεις ομάδες που πρόκειται ν' αντιμετωπίσει η Εθνική ομάδα στον όμιλο του Nations League. Ή μήπως όχι;
Αφού έγινε αντιληπτό πως οι αγώνες του Nations League δεν είναι φιλικά με επίσημο χαρακτήρα, η Εθνική ομάδα έχει ως στόχο την πρωτιά στον 3ο όμιλο της γ’ κατηγορίας που αυτομάτως χαρίζει τον προβιβασμό στη β’. Πολύ πριν φτάσει στο επίπεδο της ‘ελίτ’, με κάτοχο την Πορτογαλία.
Βάσει δυναμικής, που απορρέει από το λαμπρό παρελθόν και τη συνολικά υψηλότερη θέση στην παγκόσμια κατάταξη, ούσα 54η, η Ελλάδα κατέχει θεωρητικά το ρόλο του φαβορί απέναντι στη Σλοβενία (64η θέση), που δεν θα ‘χει τον Ίλισιτς, στο Κόσοβο (115η θέση) και στη Μολδαβία (175η θέση). Καθεμιά εξ αυτών θα την αντιμετωπίσει δύο φορές (εντός κι εκτός έδρας) μέσα στο φθινόπωρο του 2020, στα τρία διαλείμματα των εγχώριων πρωταθλημάτων.
Στην επίτευξη της αποστολής πολλά θα εξαρτηθούν από την έκβαση των πρώτων δύο αγώνων. Σε διάστημα μικρότερο των 36 ωρών το σύνολο του Τζον Φαν’τ Σιπ, με παλιά και αρκετά νέα πρόσωπα στην αποστολή του όπως ο Λάζαρος Ρότα, θα δοκιμαστεί πρώτα στη Λουμπλιάνα (Πέμπτη 3/9) και ακολούθως στην Πρίστινα (Κυριακή 6/9). Με 2/2 νίκες, θα είναι αυτομάτως η ομάδα με τις περισσότερες πιθανότητες πρωτιάς, αφού τα τρία από τα επόμενα τέσσερα ματς θα διεξαχθούν στην Αθήνα. Στο απευκταίο σενάριο των δύο ηττών, οι ελπίδες θα μειωθούν κατακόρυφα και η εσωστρέφεια θα φωλιάσει ξανά στ’ αποδυτήρια. Κάτι που ουδείς από τα μέλη της ‘γαλανόλευκης’ θα ήθελε να βιώσει ύστερα από την ομαλοποίηση που κατάφεραν η ανανεωτική πολιτική και φρέσκια ματιά του Ολλανδού εκλέκτορα, που δεν διστάζει να δίνει ευκαιρίες σε όποιον θεωρεί ικανό ν’ ανταποκριθεί.
Από τη Δευτέρα πάντως ο Φαν’τ Σιπ γνωρίζει ότι δεν εξαρτώνται τα πάντα απ’ όσα ο ίδιος και οι διεθνείς έχουν τη δυνατότητα να πετύχουν στη διάρκεια της διαδικασίας. Διότι ο κορονοϊός παραμονεύει εκεί έξω και εξακολουθεί να ‘θερίζει’ στην ευρωπαϊκή επικράτεια, ανεβάζοντας από μέρα σε μέρα τον συνολικό αριθμό των κρουσμάτων και δυστυχώς των νεκρών. Οι αγώνες ναι μεν θ’ αρχίσουν να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών, αλλά η UEFA φρόντισε να είναι προετοιμασμένη για παν ενδεχόμενο. Προβλέποντας πως ένα παιχνίδι ομάδας της οποίας μέλη διαγνωστούν θετικά και εισέλθουν σε απομόνωση θα γίνονται κανονικά, κόντρα σε όποιον άλλον κανονισμό, εφόσον φυσικά υπάρχουν τουλάχιστον 13 ποδοσφαιριστές διαθέσιμοι – ο ένας τερματοφύλακας.
Σε περίπτωση που αυτό δεν καταστεί εφικτό και ο απαιτούμενος αριθμός δεν συμπληρώνεται, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία θα φροντίσει να βρεθεί εναλλακτική ημερομηνία διεξαγωγής του ματς που εκκρεμεί ακόμη και σε ουδέτερη έδρα.
Μέχρι εδώ, η λογική κυριαρχεί. Το κενό του νόμου ‘γεννιέται’ όταν ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη βούλα καλύπτονται ως προϋπόθεση τέλεσης αγώνα. Τότε δύο είναι τα σενάρια. Είτε η ομοσπονδία που είναι υπεύθυνη θα χάνει το παιχνίδι στα χαρτιά είτε, εφόσον δεν αποδειχθεί υπαιτιότητα της μιας ή της άλλης, η έκβαση θα ορίζεται από την κληρωτίδα. Αμετάκλητα. Πώς συνέβαινε τα παλιά εκείνα τα χρόνια τότε που η επιτροπή του ΟΠΑΠ διοργάνωνε χειροκίνητες κληρώσεις για το ‘σημείο’ των αγώνων που είχαν αναβληθεί το Σαββατοκύριακο, μοιράζοντας αναλογικά τις πιθανότητες μεταξύ του 1-Χ-2 κι εσύ έχανες το χρηματικό έπαθλο γιατί ενώ ο ‘ισχυρός’ θα κέρδιζε στο γήπεδο, στην κλήρωση το ματς κατέληξε ισόπαλο; Κάπως έτσι.
Ο τέταρτος αντίπαλος της Εθνικής είναι αόρατος, όσο και επικίνδυνος, και να τον αντιμετωπίσει δεν έχει τα μέσα. Όπως και καμία άλλη Εθνική.