Λεωνίδας Στεργίου: Το παιδί-θαύμα που θέλει ο Φαν’τ Σιπ και θα αντιμετωπίσει η ΑΕΚ

Οι πιθανοί αντίπαλοι της (ισχυρής) ΑΕΚ στον γ’ προκριματικό του Europa League ήταν τρεις. Δύο ζευγάρια (Μπόντο Γκλιμτ-Ζαλγκίρις, Ντουνάιτσκα Στρέντα-Γιάμπλονετς) και η Σεν (ή Ζανκτ) Γκάλεν με την τρίτη χειρότερη βαθμολογία των αδύναμων. Δεν θα περιμένει. Έπεσε με τη δεύτεραθλήτρια της ελβετικής Super League, η οποία μετά από 36 αγώνες άφησε 6 βαθμούς πίσω της τη Βασιλεία και στην Ευρώπη (πλην Intertoto Cup) θα συμμετάσχει για όγδοη φορά. Έχοντας αποκλείσει μία φορά την Τσέλσι (2000-01) και φτάσει άλλη μία στους ομίλους (2013-14) της δεύτερης τη τάξει διοργάνωσης.

Εξίσου περιορισμένες οι εγχώριες επιτυχίες της, με 2 πρωταθλήματα (1904, 2000), ένα κύπελλο (1969) και ένα λιγκ καπ (1978) να συμπληρώνουν το καρέ των τροπαίων της. Από τον πάγκο της έχουν περάσει ο Κουρτ Γιάρα και ο Ρολφ Φρίνγκερ (με θητεία σε Ξάνθη και ΠΑΟΚ αντίστοιχα), προτού ο 58χρονος Γερμανός Πέτερ Ζάιντλερ, ως υφιστάμενος του προέδρου Ματίας Χίπι και του αθλητικού διευθυντή Αλέν Σουτέρ (με ποδοσφαιρική θητεία στην Μπάγερν), αναλάβει τα ηνία και συμπληρώσει αισίως μια γεμάτη διετία.

Με ιστορία 141 ετών η Σεν Γκάλεν είναι σήμερα ένα σύνολο παικτών από διαφορετικούς ποδοσφαιρικούς πολιτισμούς και το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στη λίγκα. Αλλά τεράστια κίνητρα. Μεταξύ αυτών ένας Ελληνοελβετός. Δίπλα στο όνομα του Λεωνίδα Στεργίου η σημαία που προσδιορίζει την εθνικότητά του είναι η τετράγωνη κόκκινη με τον λευκό σταυρό στη μέση. Γεννημένος στο Βάτβιλ του Τόγκενμπουργκ, μια κωμόπολη 8.700 κατοίκων, ο Στεργίου ‘κληρονόμησε’ στην ταυτότητά του το επώνυμο του Έλληνα πατέρα του. Το DNA του ούτως ή άλλως ένα βαλκανικό μείγμα, μια και η μητέρα του είναι Σέρβα. Διεθνής πάντως έχει χριστεί μόνο με τις μικρές εθνικές της χώρας της Κεντρικής Ευρώπης: από την Κ15 ως την Κ19 – προσφάτως κλήθηκε στην Κ21.

Τα 18 του τα έκλεισε στις 3 Μαρτίου. Λίγο μετά από την έκρηξη της υγειονομικής κρίσης που προκάλεσε παγκοσμίως ο κορονοϊός, με συνέπεια τη διακοπή κάθε δραστηριότητας στην Ελβετία από τις 28/2. Ένα χρόνο νωρίτερα είχε πρωτοπαίξει στην ανδρική ομάδα ως παράγωγο των πλούσιων ακαδημιών της. Στις 6 Φεβρουαρίου του 2019 ήταν 16 ετών και 11 μηνών: 90 λεπτά στο 3-1 επί της Ζυρίχης. Ήταν ο νεότερος ποδοσφαιριστής που έπαιζε την προηγούμενη σεζόν στην πρώτη κατηγορία. Αφού πρώτα ως ball boy 8 ετών είχε κάνει το… ντεμπούτο του στο ‘Kybunpark’, πίσω από το τέρμα του Βόλφι. Το ‘μαργαριτάρι από το Τόγκενμπουργκ’ έγραφε τότε η ‘Neue Zürcher Zeitung’, έχοντας μετρήσει τη δεύτερη συμμετοχή του στο 1-1 με τη Βασιλεία. Αντικαταστάθηκε στο 53′, γιατί αισθάνθηκε ενοχλήσεις. “Δεν έχει συνηθίσει ακόμη αυτήν την ένταση“, έλεγε ο προπονητής του.

Είχε προλάβει να δείξει πως “έμοιαζε με βετεράνο όταν έσπρωχνε τους αντιπάλους του ή έπεφτε με επιτυχία ως οπισθοφύλακας“. Δικαιολογημένα ο συντάκτης προειδοποιούσε πως ναι μεν “η εκπληκτική αρχή της καριέρας του είναι πολλά υποσχόμενη“, ωστόσο “υπάρχουν πολλά παραδείγματα από παίκτες που έχουν εξαφανιστεί μετά την πρώιμη εκμετάλλευσή τους”, χρησιμοποιώντας αυτό του Εντογκάν Αντιλί μια 10ετία πίσω που ξέπεσε αγωνιστικά στην Κοσόβα (ομάδα της δ’ κατηγορίας στην Ελβετία). Ύστερα από 17-18 μήνες ο Στεργίου λογίζεται βασικός στόπερ της Σεν Γκάλεν.

Ο ίδιος αυτοπροδιορίζεται ως “προσγειωμένος, συγκεντρωμένος και ευτυχισμένος“. Ήταν η απάντηση που στα μέσα του Δεκέμβρη είχε δώσει σε ραδιοφωνική συνέντευξή του. Του έδειξαν εμπιστοσύνη και με την κατάλληλη προετοιμασία (από τα 71 κιλά πήγε στα 75 αυξάνοντας τη μυϊκή μάζα του) μονιμοποιήθηκε στο αρχικό σχήμα. Ως το φινάλε της σεζόν, εμφανίστηκε σε 34 παιχνίδια πρωταθλήματος (και άλλα 2 κυπέλλου). Σε όλα έπαιξε 90 λεπτά πλην ενός που ‘θυσιάστηκε’ για να γίνει πιο επιθετικό το σχήμα, καθώς η ομάδα έχανε 2-1 και κυνηγούσε την ανατροπή. Μετά τη διακοπή ήταν ένας από τους τρεις (ο Παϊτίμ Κασάμι της Σιόν εκ των άλλων) που δεν έχασε λεπτό. Από τον Ιούνιο είχε ήδη ανανεώσει το συμβόλαιό του ως το καλοκαίρι του 2024.

“Στην περίπτωσή μου κύλησαν όλα αυτόματα“, συμπλήρωνε στην κουβέντα, ερωτηθείς για τον αριθμό των συμμετοχών του. “Δεν ήταν εύκολο και μου πήρε χρόνο να συνηθίσω“, ομολογούσε. Γι’ αυτό και γνωρίζει ότι έχει πολλά να βελτιώσει, αγωνιστικά και πνευματικά. Κυρίως στις στιγμές που “η εμπειρία παίζει κεντρικό ρόλο, εκεί που χρειάζεται εξυπνάδα. Μου λένε να γίνω αλεπού και θέλω να γίνω“, καθώς -όπως έλεγε στα τέλη Αυγούστου (29/8) από τα βουνά της Ελβετίας- πως “η πρόβλεψη είναι η μισή μάχη στο ποδόσφαιρο“. “Ο Λεωνίδας ψήλωσε“, ισχυριζόταν ο Ζάιντλερ χωρίς ίχνος υπερβολής. Επιθυμεί επίσης να “δυναμώσω το παιχνίδι μου με το κεφάλι“. Διότι “δεν είμαι πάντα ικανοποιημένος με τον εαυτό μου και τις ενέργειές μου“. Το στοιχείο πάντως που δεν του λείπει είναι η ταχύτητα, προλαβαίνοντας να διορθώσει τα (σπάνια) λάθη του. “Ήμουν πάντα ένας από τους γρηγορότερους, αν όχι ο πιο γρήγορος“, υπογράμμιζε χαμογελώντας. Γι’ αυτό και δεν χρεώνεται κάρτες, πόσο μάλλον αποβολές. Να ο λόγος που χαρακτηρίστηκε η αποκάλυψη της σεζόν στην ανασκόπηση της σεζόν από την Tagblatt.

Τα προσόντα του έχουν εξακριβωθεί από το επιτελείο της Εθνικής και τον εκλέκτορα Τζον Φαν’τ Σιπ. Μόνο που σε αντίθεση με τον Λάζαρο Ρότα, τον έχει ανακαλύψει κι άλλοι. Και η Ελβετία σε αυτήν την περίπτωση έχει το αβαντάζ.

Πολύ νωρίς για τέτοιο ντόρο; Προφανέστατα ο Στεργίου δεν βρίσκεται ακόμη στο επίπεδο του Φάμπιο Καναβάρο. Τον οποίο μαζί με τον Σέρχιο Ράμος, τον Βίρτζιλ Φαν Ντάικ και τον Φαμπιάν Σχαρ έχει ως πρότυπα. “Λόγω μεγέθους” και προσωπικών επιτευγμάτων τον παλαίμαχο Ιταλό που έφτασε να κερδίσει τη ‘Χρυσή Μπάλα’. Αν πάντως του έλεγαν σε ποια ομάδα θα ήθελε να παίξει στο μέλλον είναι “η Μπαρτσελόνα“. Διαφορετικά σ’ ένα από τα δέκα κορυφαία κλαμπ της Ευρώπης. Η Σεν Γκάλεν δεν ανήκει, φυσικά, σ’ αυτά, ούτε κάποιο από τα ελληνικά που λέγεται ότι ενδιαφέρθηκαν. Για την ώρα (η Σεν Γκάλεν) είναι το πρώτο από τα δύο εμπόδια της ΑΕΚ προς τους ομίλους του Europa League.