Το νέο “αίμα” της Ελλάδας δεν… μεταγγίζεται στο μπάσκετ
Από τον Γιώργο Καλαϊτζάκη στον Νίκο Αρσενόπουλο και τούμπαλιν. Το ελληνικό μπάσκετ, οι δυο "αιώνιοι", προσπαθούν να χωρέσουν το νέο "αίμα", όχι πάντα με την ίδια επιτυχία. Πόσο φταίνε οι νεαροί, οι ομάδες και το υποβαθμισμένο ελληνικό πρωτάθλημα;
Η παραμονή του Γιώργου Καλαϊτζάκη στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ ήταν ένα από τα μπασκετικά θέματα των ημερών, όπως και η αποχώρηση του Νίκου Αρσενόπουλου από τον Ολυμπιακό. Σχεδόν συνομήλικοι. Ο ένας (ο Καλαϊτζάκης) στα 21, ο άλλος (ο Αρσενόπουλος) στα 20. Και στους δυο έγινε πρόταση μείωσης των αποδοχών τους, αφού τα συμβόλαια που είχαν υπογράψει προ κορονοϊού κρίθηκαν τη δεδομένη χρονική στιγμή “ασύμφορα” για τα ταμεία των “αιωνίων”.
Ο πλέι-μέικερ του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ αρχικά αρνήθηκε την πρόταση που του έγινε (ίδιες αποδοχές, αλλά σε ορίζοντα διετίας και όχι ενός χρόνου) φαίνεται, όμως, ότι αναθεώρησε το αρχικό “όχι” και αποφάσισε να συνεχίσει να παίζει στο ΟΑΚΑ, κυνηγώντας την καθιέρωσή του στο “πράσινο” ρόστερ. Για τον 20χρονο Αρσενόπουλο, ισχύει -μέχρι στιγμής- το “όχι” στην πρόταση του Ολυμπιακού κι η πιθανότερη εξέλιξη της καριέρας του είναι να μείνει ελεύθερος από τους “ερυθρόλευκους”, συνεχίζοντας σε άλλη ομάδα το μπάσκετ.
Μπορεί να είναι οξύμωρο, ωστόσο η απόφαση και των δυο ενδέχεται να ήταν η σωστή. Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, δεν είναι παρόμοιες οι συνθήκες σε κάθε ομάδα. Για να προσπαθήσουμε να τις αναλύσουμε:
Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο, όπου χτίζει από την αρχή. Μέχρι στιγμής, την περιφέρειά του συγκροτούν ο Νεμάνια Νέντοβιτς, ο Μάρκους Φόστερ και ο Λευτέρης Μποχωρίδης. Αναμένεται ακόμη ένας γκαρντ, με τον Πιερ Τζάκσον που πριν από δυο χρόνια έπαιζε στη Μακάμπι Τελ Αβίβ να είναι το καινούργιο όνομα, αφού η υπόθεση Νικολάς Λαπροβίτολα έχει “κολλήσει” στη Μαδρίτη. Με την προϋπόθεση ότι θα λυθεί, εν τέλει, το συμβόλαιο του Τζίμερ Φριντέτ ο Καλαϊτζάκης έχει θέση (σαν 5ος) στην γραμμή των κοντών, διεκδικώντας ό,τι περισσότερο του αναλογεί και θα του παραχωρήσει ο Γιώργος Βόβορας.
Ο Καλαϊτζάκης θυσίασε το 50% ενός πολύ καλού (για την ηλικία του) συμβολαίου (120.000) μετά από δεύτερες σκέψεις, ώστε να διεκδικήσει μια θέση στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Νιώθει έτοιμος, έχοντας πίσω του την εμπειρία του λιθουανικού πρωταθλήματος (μαζί με τον αδερφό του, Παναγιώτη, αγωνίστηκαν στη Νεβέζις) και συνειδητοποιώντας ότι είναι στην ηλικία για να κάνει το επόμενο βήμα. Να μπορέσει, δηλαδή, να αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο.
Οι προδιαγραφές του είναι ιδανικές, καθώς μιλάμε για ένα δίμετρο γκαρντ, που μπορεί να εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου, αν του δοθούν, βεβαίως, και οι ανάλογες ευκαιρίες. Προφανώς και τα περισσότερα εξαρτώνται από τη θέληση του παίκτη, όμως η διαδρομή δεν είναι μονόπλευρη. Κανένας παίκτης, κανένας νεαρός δεν μπορεί να παίξει από… μόνος του, αν δεν του δοθεί η ευκαιρία. Αν ο Καλαϊτζάκης προστεθεί σε μάχιμη θέση στον ελληνικό κορμό των “πρασίνων”, η απόφασή του να δεχθεί να παίξει με λιγότερα χρήματα θα δικαιωθεί.
Το καλό σενάριο για τον 21χρονο γκαρντ είναι να αρπάξει την ευκαιρία και να παίξει στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ περισσότερο ίσως απ’ όσο αναλογεί στον 5ο γκαρντ κάθε ομάδας. Κάπως έτσι, το επόμενο συμβόλαιο που θα κάνει, προφανώς θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το τωρινό που έχει μειωθεί κατά το ήμισυ της πρώτης συμφωνίας του με τους “πράσινους”. Το κακό δεν θέλει να το σκέφτεται. Αν δεν τα καταφέρει, μπορεί να βρεθεί μετέωρος.
Η περίπτωση Αρσενόπουλου
Πρόταση για μειωμένες αποδοχές (να εισπράξει το 1/4, απ’ όσα προέβλεπε το συμβόλαιό των 80.000) έγινε και από τον Ολυμπιακό στον Αρσενόπουλο. Ο 20χρονος γκαρντ είπε “όχι” και όπως λέει το ρεπορτάζ, θα αναζητήσει αλλού τη συνέχεια της καριέρας του. Δεν είναι όμως ίδια περίπτωση με αυτήν του Καλαϊτζάκη. Ο νεαρός θα είχε θέση μόνο στην Β’ ομάδα του Ολυμπιακού (στην Α2), στην οποία είχε χάσει τη θέση του λόγω πειθαρχικών παραπτωμάτων.
Οι συγκυρίες δεν ευνοούσαν, επί της ουσίας, την παραμονή του στον Πειραιά, όπου έφτασε μετά Βαΐων και κλάδων, χωρίς όμως την ανάλογη συνέχεια. Θα έλεγε κανείς ότι ο νεαρός πέταξε μια μεγάλη ευκαιρία που του είχε δοθεί, να παίξει μπάσκετ με τα “ερυθρόλευκα”. Καλώς ή κακώς, ο Ολυμπιακός είχε δημιουργήσει μια δεύτερη ομάδα για τις εγχώριες διοργανώσεις. Μπορεί ο προγραμματισμός να μην ήταν αντίστοιχος με την αρχική της ονομασία (“αναπτυξιακή ομάδα”), όμως για έναν ελπιδοφόρο παίκτη όπως αυτός, του παρουσιαζόταν ένα ευρύ πεδίο μετεξέλιξης. Να ψηθεί στην κατηγορία (από την οποία ήδη είχε εμπειρία, λόγω της θητείας του στο Ψυχικό) και να αρχίσει να έχει αξιώσεις για τη μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού.
Από τη στιγμή, όμως, που δεν είχε καν εξασφαλισμένη θέση-ρόλο στον Ολυμπιακό της Α2, πώς θα διεκδικούσε να μπει στην ανδρική ομάδα της Ευρωλίγκας; Δεν γίνεται κιόλας, αφού το “ερυθρόλευκο” ρόστερ έχει υπερπληρότητα στην περιφέρεια. Οι 6 παίκτες που καλύπτουν το 1 και το 2 (Βασίλης Σπανούλης, Κώστας Σλούκας, Τσαρλς Τζένκινς, Άαρον Χάρισον, Γιαννούλης Λαρεντζάκης, Αντώνης Κόνιαρης) ήδη είναι αρκετοί, ενώ προβάδισμα για να συμπληρώνει θέσεις, σε περιπτώσεις τραυματισμών, έχει αποκτήσει από πέρσι ο μικρός Αλέξανδρος Νικολαΐδης.
Οι συγκυρίες που διαμορφώθηκαν, πρώτα από τον ίδιο και μετά από την ομάδα του, δεν ευνοούσαν την παραμονή του. Πολύ λογικά αποφάσισε να αποχωρήσει, για να προσπαθήσει να επανεκκινήσει την καριέρα του, που ουσιαστικά βέβαια δεν ξεκίνησε ποτέ…
Όχι όλοι στο… ΠΟΚ
Θα το ξαναγράψουμε, ωστόσο. Δεν γίνεται να παίξουν όλοι οι νεαροί, όλοι οι ταλαντούχοι μπασκετμπολίστες, σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ. Πόσο μάλλον όταν πιστεύουν ότι επειδή πήραν τη μεταγραφή και υπέγραψαν ένα μεγάλο συμβόλαιο, φτάνει και περισσεύει για την καθιέρωσή τους. Η νοοτροπία του “είμαστε εντάξει” και “δεν χρειάζεται να θυσιάσουμε πολλά” δεν βοηθάει. Όπως και ενδεχομένως ένα καλό συμβόλαιο, που θα προσδώσει προσωρινή οικονομική ευμάρεια στον παίκτη και την οικογένειά του.
Και δεν είναι μόνο οι δυο “αιώνιοι”. Πόσοι από τους νεαρούς που η ΑΕΚ τους είχε υποδεχθεί με… ταρατατζούμ παίζουν στο ΟΑΚΑ; Κάποιοι ήδη έχουν αποχωρήσει, ενώ η πολιτική της ομάδας τους δείχνει πλέον να εμπιστεύεται τα περήφανα… γηρατειά, αφού ο ένας 36χρονος μετά τον άλλον υπογράφουν συμβόλαια με τους “κιτρινόμαυρους”.
Τι γίνεται, λοιπόν; Γιατί το νέο “αίμα” του ελληνικού μπάσκετ δεν μεταγγίζεται στα κλαμπ, όπως συνέβη με τη γενιά των 90άρηδων, η οποία όμως φέτος γίνεται 30 ετών; Από τους επόμενους, ο Γιώργος Παπαγιάννης και ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος προσπαθούν να δικαιώσουν τις τεράστιες προσδοκίες που είχε δημιουργήσει η εμφάνισή τους, όταν τους πρωτοείδαμε. Ο πρώτος μάλλον βιάστηκε να πάει στο ΝΒΑ, ο δεύτερος ξεζουμίστηκε άδικα από τις Εθνικές ομάδες.
Η ιδιόρρυθμη Basket League
Από την άλλη, η Basket League δεν βοηθάει επί της ουσίας στην εξέλιξη των παικτών. Το επίπεδο πέφτει ολοένα και περισσότερο και με εξαίρεση τον Προμηθέα, που τα τελευταία χρόνια είχε ένα αξιόπιστο πρόγραμμα, δεν υπάρχουν ομάδες οι οποίες θα μπορούσαν να εκπαιδεύσουν τους νέους. Το Περιστέρι έχει μπει σε τροχιά την τελευταία τριετία και μπορεί επίσης να αποτελέσει πόλο έλξης.
Η κατάρρευση των δυο μεγάλων της Θεσσαλονίκης, που αλλάζουν προπονητές και δεν έχουν σταθερή στόχευση, είναι ένα σημαντικό πρόβλημα. Κάπως έτσι στερεύουν τα περιθώρια επιλογών για τους παίκτες. Δεν υπάρχουν ο Άρης και ο ΠΑΟΚ, απουσιάζουν ομάδες όπως παλιότερα το Μαρούσι, έχει σχεδόν εξαφανιστεί ο ιστορικός Πανιώνιος, σύλλογοι που κάποτε είχαν (ή απέκτησαν μέσα στον χρόνο) το ειδικό βάρος και μπορούσαν να προσελκύσουν την εκάστοτε νεολαία.
Δυστυχώς, το ελληνικό πρωτάθλημα βαδίζει από το κακό στο χειρότερο, εξ’ αιτίας των τραγικών χειρισμών της λίγκας (και φυσικά των ίδιων των κλαμπ), με τραγικό αποτέλεσμα να ψάχνουμε τους νέους παίκτες με το κιάλι.
