Ένα πρωτάθλημα χωρίς καμία εγγύηση ότι θ’ αρχίσει

Από τον Λευτέρη Αρβανίτη, τον ‘κουμανταδόρο’ του Άρη, μάθαμε ξαφνικά τη Δευτέρα ότι η προϋπόθεση της εγγυητικής επιταγής για τη συμμετοχή μιας ΚΑΕ στο νέο πρωτάθλημα της Basket League δεν είναι υποχρεωτική. Μια εγγυητική επιστολή που είχε, θεωρητικά, οριστεί στα 200 χιλιάρικα (60.000+140.000) και προοριζόταν να καλύπτει (πολύ πιθανές και όχι απλώς ενδεχόμενες) οφειλές που θα προέκυπταν μέσα στην επόμενη σεζόν. Ένα συχνό φαινόμενο, δηλαδή.

Κοινώς οι ομάδες έχουν το ελεύθερο να δημιουργούν ανοίγματα, δίχως ταυτόχρονα να παρέχουν οποιαδήποτε κάλυψη σ’ αυτόν που θα υπογράψει σύμβαση μαζί τους, αφού στον κουμπαρά της λίγκας δεν θα υπάρχει αποθεματικό σε περίπτωση ανάγκης.

Ο ‘Αυτοκράτορας’, αν και ‘γυμνός’ οικονομικά, δεν ξεγυμνώθηκε περαιτέρω. Για δεύτερη φορά σε διάστημα λίγων μηνών, καθώς δύσκολα θα συγκέντρωνε όλο το ποσό. Αντίστοιχα ισχύει για άλλες ΚΑΕ. Πάλι καλά, δηλαδή, που τέθηκε ως περιορισμός (έως ότου μπει χέρι κι εκεί) η διευθέτηση παλαιότερων χρεών προς άμεσα εμπλεκόμενους (παίκτες, προπονητές) ή τρίτους πριν από το τζάμπολ. Να μην υπάρχουν αμαρτίες μη εξομολογημένες, όχι απαραίτητα που έχουν συγχωρεθεί.

Φυσικά δεν θα ‘λεγες πως ήταν μια απρόσμενη εξέλιξη η διευκόλυνση και η βολική αναβολή του μέτρου για ένα χρόνο, μολονότι ο ΕΣΑΚΕ, η αρχή που έχει την αποκλειστική ευθύνη για τη ομαλή διεξαγωγή του πρωταθλήματος, δεν είχε ενημερώσει για την τροποποίηση ενός εκ των θεμελιωδών όρων. Δεν ήταν τουλάχιστον με όσα έχουν συμβεί από το βίαιο φινάλε του προηγούμενου πρωταθλήματος, γιατί η πλειονότητα ήθελε να τελειώσει άρον-άρον γλιτώνοντας όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα, ως πλέον τις πρώτες ημέρες Αυγούστου. Που δεν υπάρχει τίποτα ως δεδομένο (αριθμός ομάδων, σύστημα διεξαγωγής, τηλεοπτική στέγη, αριθμός ξένων). Μόνο οι ανακοινώσεις των παικτών που εντάσσονται διαδοχικά στον Παναθηναϊκό, στην ΑΕΚ, στον Προμηθέα, στον ΠΑΟΚ, στον Ηρακλή. Άντε και στο Λαύριο. Ως εκεί. Διότι ο Κολοσσός ξέμεινε κι από προπονητή.

Υποτίθεται ότι η Λίγκα θα επιδίωκε να θεσπίσει νέους όρους βιωσιμότητας. Ένα βασικό πρωτόκολλο που κάθε ομάδα θα έπρεπε να υπογράψει και να τηρεί απαρέγκλιτα. Φτερό στο άνεμο. Ο Κωστής Ζομπανάκης, ως στρατηγικός σύμβουλος του Οργανισμού, παρουσίασε ένα σχέδιο. Δεν είδε απλώς φως και μπήκε. Ορθό ή εκτός πραγματικότητας το πλάνο ανασυγκρότησής του, είχε προηγηθεί μελέτη για να εκπονηθεί. Δεν το έκανε για να ωφελήσει, με οποιονδήποτε τρόπο, το Ρέθυμνο. Είχε ήδη αποφασίσει για το μέλλον της κρητικής ομάδας που θ’ αρχίσει από τα τοπικά της Κρήτης. Διάλεξε να βοηθήσει με την προοπτική να μπει μια τάξη στο μπάσκετ. Ένα μπάσκετ που αγαπά παθολογικά. Αυτό συνέβη, όταν προ ημερών τον άφησαν να φύγει, διότι δεν διαπίστωσε σύμπνοια και θέληση να λυθούν δομικά ζητήματα.

Ο Σπύρος Μπούμπουρας είχε επίσης εγκαταλείψει το πρότζεκτ του Ηφαίστου, διότι δεν έβλεπε την αναγκαία προοπτική επένδυσης. Ήταν η δεύτερη ομάδα των 14ων που έμπαινε σε καθεστώς αυτοδιάλυσης. Να τον κατηγορήσει κανείς τον Έλληνα επιχειρηματία για την απόφασή του δεν έχει το δικαίωμα. Είχε για μια 3ετία ένα νοικοκυρεμένο ταμείο (σε Λάρισα και Λήμνο), αλλά δεν σκόπευε μπλέξει σε μπελάδες.

Δεν είναι κρυφό ότι η Λίγκα, υπό την υπάρχουσα μορφή της, πνέει τα λοίσθια. Το οξυγόνο σώνεται. Δεν είναι μονάχα οι παράγοντες που εγκαταλείπουν το καράβι και πέφτουν στη θάλασσα για να κολυμπήσουν και να σωθούν. Ως σήμερα έχουν ήδη παρέλθει οι πρώτες δύο ημερομηνίες της διορίας αίτησης συμμετοχής στο νέο πρωτάθλημα. Ανανεώθηκαν χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο κεντρικός χορηγός δεν είχε λόγο να πληρώνει για ένα υποβαθμισμένο προϊόν άνευ ανταγωνισμού. Με τον Ολυμπιακό στην Α2 για άλλη μια χρονιά και μειωμένα μπάτζετ στο σύνολο. Τα κανάλια αποφεύγουν οποιαδήποτε εμπλοκή εξασφάλισης των τηλεοπτικών δικαιωμάτων, μεμονωμένα ή κεντρικά, και μόνο οι κυβερνητικές παρεμβάσεις αναγκάζουν τη δημόσια τηλεόραση να βγάζει λεφτά από το ταμείο για την προβολή των αγώνων. Ο κόσμος απών, με ή χωρίς κορονοϊό.

Το ενδιαφέρον έχει εκλείψει προ πολλού και όπως δήλωσε πρόσφατα ο Γιώργος Καράγκουτης “σε λίγο δεν θα θέλει να το βλέπει κανένας“. Γιατί; Διότι τίποτα δεν εγγυάται ότι θα υπάρχει αύριο. Με ή άνευ Super Cup. Πόσο μάλλον ότι θα υπάρχουν τα 60 χιλιάρικα που φαινομενικά απομένουν να διασφαλίζουν την οικονομική συνέπεια των ομάδων. Λεφτά δεν υπάρχουν.