O Μουχαμάντ Μοκαέφ θα δείρει πολύ κόσμο στο UFC

Έχει πάρει ό,τι τίτλο υπάρχει στην κατηγορία των εφήβων. Και σε ερασιτεχνικό επίπεδο, όπου μέτρησε 23 νίκες, σε ισάριθμους αγώνες. Το Σάββατο 1/8 ο Μουχαμάντ Μοκαέφ θα κάνει το ντεμπούτο του, ως επαγγελματίας. Μόλις ‘έκλεισε’ τα 20. Στα 12 εγκατέλειψε νύχτα τη Ρωσία, με τον πατέρα του, για να ζήσουν. Θα τα δούμε όλα στην πορεία. Να ‘πέσει’ πρώτα, το video.

H ιστορία του Μοκαέφ ξεκίνησε από το σημείο εκκίνησης αυτής του Χαμπίμπ Νουρμαγκομέντοφ και του Zαμπίτ Μαγκομενσαρίποφ (που έχει προωθηθεί ως ο επόμενος Μπρους Λι). Δηλαδή, το Νταγκεστάν. Το στιλ του μοιάζει με του Νουρμαγκομέντοφ (του πώς ‘πνίγει” τους αντιπάλους του). Κάτι άλλο που ‘χουν κοινό οι δυο τους είναι το αήττητο ρεκόρ στα ρινγκ/οκτάγωνα. Toυ 20χρονου είναι 23-0. Και τα τρία παιδιά του Νταγκεστάν δεν ξεχνούν εν τω μεταξύ, από πού άρχισαν όλα (σε κάθε ευκαιρία αναφέρουν, στις δηλώσεις τους, την πατρίδα), με τον Μοκαέβ να εμφανίζεται συχνά με την παραδοσιακή papakha, στο κεφάλι.

Όπως γράφει ο ίδιος, όταν φεύγεις από το σπίτι σου πρέπει να καταλάβεις πως εκπροσωπείς την οικογένεια σου. Αφήνεις την πόλη σου και τους κατοίκους της. Ταξιδεύεις εκτός, εκπροσωπώντας τους ανθρώπους σου. Θα σε κρίνουν για τη χώρα σου, για αυτούς που σε μεγάλωσαν, για αυτούς που μπορείς να μεγαλώσεις εσύ. Αυτό να το θυμάσαι και να συμπεριφέρεσαι με αξιοπρέπεια”. Η αξιοπρέπεια είναι το μόνο που πήρε μαζί του στο ταξίδι του από την πατρίδα του, στη Μεγάλη Βρετανία και το Μάντσεστερ, όταν ήταν 12. Μαζί με μια βαλίτσα με ρούχα. Δεν έφυγε γιατί το επέλεξε, αλλά γιατί έπρεπε να το κάνει. Μόλις είχε πεθάνει η μητέρα του και μαζί με τον πατέρα του, Μουράντ αναγκάστηκαν να εξαφανιστούν από τη Ρωσία (τον Ιούλιο του 2012) “για πολιτικούς λόγους”, όπως είπε στο BBC.  Δεν θυμάται πολλά από την οδύσσεια. Μόνο το τελευταίο κομμάτι. Εκείνο της άφιξης “με ferry, κρυμμένοι σε ένα αυτοκίνητο”. Έμειναν 28 ημέρες στο κέντρο προσφύγων του Λονδίνου. Από εκεί τους πήγαν στην πόλη Γουίγκαν. Ο Μουχαμάντ δεν ήξερε λέξη στα αγγλικά, όταν πήγε στο σχολείο.

“Η ζωή μου άρχισε από το μηδέν. Πάντα υπάρχουν τεστ στη ζωή. Όλα εξαρτώνται από το πώς θα αντιδράσεις. Αν είχα χρήματα, όταν ήλθα στην Αγγλία και όλη μου την οικογένεια μαζί, θα ήμουν ένας τελείως διαφορετικός τύπος τώρα”.

Τα χρήματα που είχε, εκείνος και ο πατέρας του, ήταν 40 ευρώ που έπαιρναν κάθε εβδομάδα από την πρόνοια. Ο μπαμπάς του έκρινε πως για να σώσει το γιο του από τις παρέες που είχε μπλέξει, θα έδινε τα 22 στη Wigan Youth Zone, που είχε ανοίξει το 2013 στο κέντρο της πόλης, για να προσφέρει στους νέους ‘την ευκαιρία να γνωρίσουν νέους φίλους, να αποκτήσουν νέες εμπειρίες, να μάθουν νέες δεξιότητες και να ‘χουν πρόσβαση στην υποστήριξη που χρειάζονται, ώστε να εξελίξουν τις δυνατότητες τους’. Μέσω των σπορ. Ο Μουχαμάντ διάλεξε ένα άθλημα που ‘χε γνωρίσει στη Ρωσία: την πάλη. Σύντομα θα έκανε συλλογή βραβείων σε πρωταθλήματα εφήβων. Μεταξύ των διακρίσεων του ήταν το πρωτάθλημα Μεγάλης Βρετανίας στην πάλη (συνολικά, το κατέκτησε έξι φορές) και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (ως εκπρόσωπος της Αγγλίας -μολονότι ακόμα δεν του ‘χουν δώσει διαβατήριο) στο βραζιλιάνικο ζίου ζίτσου. Ξεχώριζε για τα αποτελέσματα, αλλά και το σεβασμό που έδειχνε σε όλους. Όπως λέει ο ίδιος, είναι κάτι που δεν στοιχίζει τίποτα.

Το 2015 και ενώ ήταν ακόμα στο σχολείο, έδωσε τον πρώτο του αγώνα Mixed Martial Arts, στο ερασιτεχνικό επίπεδο. Έφυγε από το Μάντσεστερ και πήγε στο Σάλφορντ, για να είναι πιο κοντά στην βρετανική ακαδημία πάλης. Για να ‘χει χρήματα να ζει, καθάριζε τα στρώματα στο ένα γυμναστήριο όπου προπονείτο και τα γραφεία στο άλλο. “Δεν ήθελα να κάθομαι όλη μέρα και να ζω με το επίδομα, επειδή είμαι πρόσφυγας. Ήθελα να κάνω τον πατέρα μου υπερήφανο. Να πετύχω κάτι ιδιαίτερο. Οπότε έκανα προπονήσεις από το πρωί έως το βράδυ”.

Είχε ήδη λογαριασμό στο Instagram. Ανήμερα της πρόκλησης, απέκτησε έναν νέο follower: τον πέμπτο γιο του Βασιλιά του Μπαχρέιν, Χαλίντ μπιν Χαμάντ Αλ Χαλίφα. Του έγραψε ‘ό,τι χρειαστείς, είμαι εδώ’. “Δεν ζήτησα τίποτα. Του έστελνα φωτογραφία, κάθε φορά που νικούσα σε ένα τουρνουά και ακολουθούσε πολύωρη κλήση στο FaceTime”. Ο Αλ Χαλίφα είχε δημιουργήσει στη χώρα του, μια ομάδα πολεμικών τεχνών (KHK Sports, εκ του ονόματος του, Khalid Bin Hamad) και έναν παγκόσμιο οργανισμό (Brave Combat Federation). Έκανε CEO τον Μοχάμεντ Σαχίντ, μαχητής των ΜΜΑ από το Μπαχρέιν και πρώτο μέλος τον Νουρμαγκομέντοφ. Ο Μοκαέφ πήγε στην KHK το 2019.

Ένα χρόνο νωρίτερα, είχε ζητήσει για πρώτη φορά, τη βοήθεια του εστεμμένου φίλου του. Είχε ταξιδέψει στο Μπαχρέιν, για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της International Mixed Martial Arts Federation και δεν δέχονταν τα έγγραφα του. Περίμενε 32 ώρες στο αεροδρόμιο, για να αποφασίσουν αν θα τον απελάσουν. Τότε κάλεσε το Σεΐχη. “Μέσα σε λίγα λεπτά, άνθρωποι του ήταν ήδη στο αεροδρόμιο. Με πήραν και με πήγαν σε πολυτελές ξενοδοχείο”. Πήρε την πρώτη θέση στην κατηγορία του (bantamweight), ενώπιον του Νουρμαγκομέντοφ. Το πρωτάθλημα διεξήχθη στο Μπαχρέιν και το 2019. Αυτήν τη φορά ο Μοκαέφ έχασε την πτήση. Την επομένη, ο Σεΐχης του έστειλε το τζετ του να τον παραλάβει. Του παραχώρησε και το σπίτι του, για την προετοιμασία. “Είχε τεράστιο γυμναστήριο και 60 ανθρώπους να δουλεύουν για εκείνον. Να μαγειρεύουν, να καθαρίζουν. Επίσης, υπήρχε και δωρεάν καφές Starbucks”. Η σχέση έγινε πιο στενή, στο βαθμό που στο τελευταίο event, όπου ο Μοκαέφ υπερασπιζόταν τον παγκόσμιο τίτλο του -τον περασμένο Νοέμβριο-, ο Σεΐχης του κρατούσε το πτυελοδοχείο και του έδινε οδηγίες, στη γωνία του. Πρόσθεσε άλλες δυο νίκες στο ‘κοντέρ’ του, έφτασε στο 23-0 ως ερασιτέχνης και αναδείχθηκε ο καλύτερος έφηβος μαχητής ΜΜΑ του πλανήτη. Για τους φίλους, ήταν ο Punisher. Τότε αποφάσισε να γίνει επαγγελματίας, με τον οργανισμό του Σεΐχη (Brave CF) να του δίνει το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο. Υπήρχε όμως, ένα θέμα.

“Δεν βρίσκαμε αντιπάλους. Κανείς δεν ήθελε να τον αντιμετωπίσει”, δήλωσε ο CEO της εταιρίας του. Τη διαφορά την έκανε ο Ιρλανδός, Γκλεν ΜακΒιχ. Θα συναντηθούν το Σάββατο 1/8.

‘Νισάφι με το τζούντο στους Ολυμπιακούς Αγώνες’

Ο Μοκαέφ έχει πει στη Sun πως θα ήθελε να δει τα ΜΜΑ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. “Υπάρχουν αθλήματα, όπως το πινγκ πονγκ που είναι βαρετά. Οι άνθρωποι θέλουν να δουν νέα πράγματα. Ξέρω πως αλλάζει η λίστα των σπορ κάθε τέσσερα ή οκτώ χρόνια. Ας ξεφορτωθούν το τζούντο ή την πυγμαχία. Το ΜΜΑ θέλει να δει ο κόσμος”. Αποκάλυψε και ότι είχε επιδιώξει να μπει στην εθνική Μεγάλης Βρετανίας, για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. “Τους είχα στείλει email. Μου απάντησαν πως αν θέλω να αγωνιστώ σε Ολυμπιακούς, ας επέστρεφα στη Ρωσία. Είμαι ο ίδιος τύπος με αυτόν που κέρδισε το χρυσό για την Αγγλία, στο Μπαχρέιν, ενώ κέρδισα για την Αγγλία και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Είμαι πρωταθλητής στο ζίου ζίτσου και την πάλη. Αυτό λοιπόν, που μου είπαν ήταν απογοητευτικό. Παρ’ όλα αυτά, θα παραμείνω πιστός στην Αγγλία”. Θα ξαναδοκιμάσει να γίνει μέλος της εθνικής; “Μπορεί να γίνω μέλος εκείνης του Μπαχρέιν, που μου έχει έτοιμο διαβατήριο”.

Αν σκέφτεσαι πως βγάζει μια περιουσία από τη φιλία του με τον Σεΐχη, να σου πω ότι οργανισμοί όπως το ONE και το Bellator του έδιναν χρήματα που δεν έπαιρναν οι κορυφαίοι του UFC. Δεν τα πήρε. “Ο στόχος μου είναι να μπω κάποια στιγμή στο UFC και να γίνω ο νεαρότερος πρωταθλητής. Δεν μπορώ να χάσω το χρόνο μου σε άλλες διοργανώσεις -όπου αν παίξω μετά θα χάσω την ευκαιρία στο UFC. Ως μαχητής πρέπει να ξέρεις τον εαυτό σου. Βάζεις τον ιδρώτα σου, το αίμα σου, πληγώνεις τον εαυτό σου. Οι μάνατζερ βλέπουν μόνο χαρτιά. Άρα εσύ πρέπει να ξέρεις την τιμή σου”. Για την ιστορία, ο πιο νέος πρωταθλητής στην ιστορία του UFC ήταν ο Τζον Τζόουνς, ο οποίος είχε νικήσει τον Μαουρίτσιο Ρούα, το Μάρτη του 2011. Ήταν 23. Ο Μοκαέφ μόλις έγινε 20.