Η ΑΕΚ επέλεξε να είναι μιας χρήσεως για την άμεση χαρά

Ο πόιντ γκαρντ Νίκος Ζήσης (που έχει συμβόλαιο), ετών 37. Ο σκόρερ Κιθ Λάνγκφορντ (που παραμένει), ετών 37. Ο σουτέρ Ματ Λοτζέσκι (που ανακοινώθηκε), ετών 35. Ο φόργουορντ Γιόνας Ματσιούλις (που θ’ ανανεώσει), ετών 35. Ο σέντερ Μάρκους Σλότερ (που συνεχίζει), ετών 35. Αν οι πέντε αυτοί τύχει να συνυπάρξουν στο ίδιο σχήμα του Ηλία Παπαθεοδώρου, όχι ένα εκτός πραγματικότητας ενδεχόμενο λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις υπόλοιπες επιλογές και τα όσα είδαμε πέρυσι με τη διαχείριση του ρόστερ, δυνητικά η ΑΕΚ θα εμφανίσει μια από τις πιο ‘γηρασμένες’ πεντάδες της νέας σεζόν στην μπασκετική Ευρώπη. Ο μέσος όρος της θ’ αγγίζει τα 36 χρόνια. Στους παραπάνω προστίθεται σίγουρα ο 34χρονος Ντούσαν Σάκοτα (που γυρίζει) και κατά πάσα πιθανότητα άλλος ένας, περιφερειακός ή ψηλός, με ανάλογη ημερομηνία γεννήσεως.

Υπό αυτές τις συνθήκες ο συνολικός αριθμός ανεβαίνει αυτομάτως στους 7 (περισσότεροι από τους μισούς κάθε αποστολής) και το όποιο σχέδιο ανανέωσης μένει, για την ώρα, στο συρτάρι. Σε πρώτη φάση παρουσιάζεται ως μια στρατηγική επιλογή.

Οι ειδικές συνθήκες που έχουν γεννηθεί μέσα από τα ενδότερα του κορονοϊού αξιολογήθηκαν ως η μοναδική, πιθανά, ευκαιρία του ‘Δικεφάλου’ να διεκδικήσει κάθε έναν εκ των τίτλων στις διοργανώσεις που θα συμμετάσχει, συνδυάζοντας την είσοδό της στο νέο γήπεδο με μία από τις πιο ‘κερδοφόρες’ σε τρόπαια περιόδους της σύγχρονης ιστορίας της. Το ιδιόμορφο ‘τρεμπλ’ έχει φωλιάσει στο μυαλό των ανθρώπων της, χωρίς να στερείται ρεαλιστικής βάσης. Ο Μάκης Αγγελόπουλος και οι συνεργάτες του δείχνουν να προτιμούν την αναγκαστική ‘θυσία’ ενός μακρόπνοου πλάνου αξιοποίησης των νέων παικτών (όπως ο Μωραΐτης ή ο Ρογκαβόπουλος) παρά να ξοδέψουν τις αυξημένες πιθανότητες (που πιστεύουν πως έχουν) να κυνηγήσουν ό,τι τους αναλογεί.

Η (κυπελλούχος) ΑΕΚ συναντά στο δρόμο της μία σειρά από προκλήσεις. Διαδοχικά. Πρώτη απ’ όλες χρονικά την επανάκτηση των πρωτείων στο Basketball Champions League, στα τέλη του Σεπτέμβρη-αρχές του Οκτώβρη. Στην περίπτωση μάλιστα που το Final-8 φύγει από το Ισραήλ και μεταφερθεί φερ’ ειπείν στην Αθήνα (όπως φημολογείται), το κίνητρο για μια μια επανάληψη των όσων κατάφερε το 2018 στο ΟΑΚΑ διογκώνεται. Η Ένωση είναι στο βατό μονοπάτι της τελικής φάσης, καθώς αποφεύγει ως τον τελικό την ισχυρή Χάποελ Ιερουσαλήμ και αναπτύσσει το αναφαίρετο δικαίωμα, ως το πιο παραδοσιακό όνομα της διοργάνωσης, να κοιτά ως το φινάλε της διαδρομής.

Ακόμη κι αν μείνει στου δρόμου τα μισά εκεί, ως πρωταρχικός στόχος έχει οριστεί το πρωτάθλημα. Με 2 κύπελλα στις τελευταίες τρεις σεζόν, άλλο μονοπάτι από την ολική ανατροπή του ‘πράσινου’ status quo στο ελληνικό μπάσκετ δεν της επιτρέπεται ν’ ακολουθήσει. “Θέλουμε να κοντράρουμε τον Παναθηναϊκό στους τελικούς“, έλεγε ο Μάκης Αγγελόπουλος σε σπουδαστές σχολής δημοσιογραφίας και δεν ήταν μια αυθαίρετη σκέψη που ξεστόμισε ελαφρά την καρδία. Τον ιντριγκάρει η επιτυχία, τρέφεται και ο ίδιος από τον πρωταθλητισμό της ομάδας του.

Απόντος του ενισχυμένου Ολυμπιακού από την πρώτη κατηγορία για δεύτερη σερί χρονιά, των εκπτώσεων στα μπάτζετ κάθε άλλης ομάδας και της πιθανολογούμενης έλλειψης ανταγωνισμού στην Basket League, αυτή είναι -σε μεγάλο βαθμό- μια προσφορά που οφείλει να εκμεταλλευτεί. Ο Παναθηναϊκός λειτουργεί πια σ’ ένα διαφορετικό μοντέλο, με αναπροσαρμογή των δαπανών/στόχων του τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο, και η ΑΕΚ των παικτών με ποιοτικά χαρακτηριστικά (ηγεσία, σκορ, δυναμισμό, σουτ, αθλητικότητα) που έχουν συνηθίσει ν’ ανταποκρίνονται σε απαιτητικές σκοπεύει να τον φέρει σε δύσκολη θέση. Αποδεικνύοντας πως σε μονούς αγώνες ανακαλύπτει τρόπους να παίρνει το αποτέλεσμα, πέρυσι άλλωστε νίκησε τους ‘πράσινους’ σε ματς των 100 πόντων, θα ποντάρει εφεξής στην εμπειρία για ν’ αποκτήσει τη διάρκεια και να ‘δαμάσει’ τον ισχυρό αντίπαλό της σε μια σειρά διαδοχικών αγώνων. Αρκεί ν’ αντέξει (σωματικά και αμυντικά) κι ας ανήκει πλέον στο αντίπαλο στρατόπεδο ο Σαντ-Ρος.

Σ’ αυτήν την απόπειρα, τι πιο εφετικό από τη δημιουργία ενός πρωταθληματικού ρόστερ που θα διαφημίσει το εγχείρημα του νέου γηπέδου και θα προ(σ)καλέσει το κοινό να εμπιστευτεί (που εμπιστεύεται κιόλας) και ενθαρρύνει την όλη προσπάθεια, επιτραπεί ή όχι η κανονική προσέλευση στα Άνω Λιόσια. Παρά τις έντονες αρχικές ενστάσεις, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου κέρδισε να γίνει πλέον αποδεκτός στη μεγαλύτερη μερίδα της κερκίδας, που αμφισβητούσε για διάφορους λόγους την προπονητική επάρκειά του, και οι αγωνιστικές προϋποθέσεις μοιάζουν κατάλληλες, αν όχι ταιριστές, για μια συσπείρωση όλου του οργανισμού κάτω από την ίδια ομπρέλα φιλοδοξιών.

Το δίχως άλλο η ΑΕΚ θα είναι ομάδα μιας χρήσεως που θα τρέξει πίσω από την εφήμερη χαρά μιας περιόδου 7-8 μηνών. Τα συμβόλαια που θα λήγουν του χρόνου θα είναι περισσότερα από τα υπόλοιπα. Ουδείς ωστόσο μπορεί να την κατηγορήσει την ηγεσία των ‘κιτρινόμαυρων’ πως πράττει με βάση το συμφέρον της στιγμής. Θα απογοητευτεί, θα αγανακτήσει και θα ξιφουλκήσει μόνο αν αποτύχει παντού. Τότε όντως η Ένωση θα έχει κάνει ένα βήμα πίσω και θα της έχει απομείνει μονάχα η ανακαίνιση του κλειστού στη Ζοφριά για να περηφανεύεται ότι άφησε πίσω αυτή η τακτική επιλογή. Είναι ένα ρίσκο που μάλλον έπρεπε να πάρει. Γιατί -εκ των υστέρων- θα μετανιώνει, αν το έχει αφήσει.