Οι 11 μεταγραφικές “βόμβες” στην Ελλάδα που αποδείχτηκαν “φούσκες”

Μετά τα έξι σχετικά προηγούμενα αφιερώματα του Contra.gr για τους καλύτερους έντεκα Ισπανούς, Αργεντίνους, Βραζιλιάνους, Βαλκάνιους και Σκανδιναβούς παίκτες, αλλά και τους κορυφαίους έντεκα ξένους προπονητές που εργάστηκαν στη χώρα μας, συνεχίζουμε σήμερα με κάτι τελείως διαφορετικό. Αυτή τη φορά δεν ψάχνουμε τους κορυφαίους, αλλά τους χειρότερους. Εξηγούμαι. Στην Ελλάδα, από το 1971 και μετά, όταν άνοιξε η αγορά των ξένων παικτών, έχουν έρθει αναρίθμητοι ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό. Άλλοι γνωστοί, άλλοι λιγότερο γνωστοί και άλλοι τελείως άγνωστοι. Τα πραγματικά μεγάλα ξένα ονόματα που αγωνίστηκαν στη χώρα μας, αποτελούν σίγουρα μια μικρή μειοψηφία μέσα στο σύνολο των αλλοδαπών παικτών σε αυτά τα σχεδόν πενήντα χρόνια.

Και βέβαια, από αυτούς τους παίκτες που ήρθαν στην Ελλάδα με βαριά βιογραφικά και αποτέλεσαν τις λεγόμενες μεταγραφές “αεροδρομίου”, λίγοι ήταν εκείνοι που πραγματικά τίμησαν το “όνομά” τους και τη μπάλα που ήξεραν, αποδίδοντας ανάλογα και στα ελληνικά γήπεδα, όπως για παράδειγμα ο Ριβάλντο, ο Ζιοβάνι, ο Γκαμάρα, ο Ασάνοβιτς, ο Ζιλμπέρτο Σίλβα, ο Πάουλο Σόουζα, ο Κοβάτσεβιτς κλπ. Στον αντίποδα, υπάρχουν αρκετά μεγάλα ονόματα, που παρά τον αρχικό ενθουσιασμό που προκάλεσε η απόκτησή τους από ελληνικές ομάδες, στη συνέχεια δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα, δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες και τελικά αναχώρησαν αφήνοντας πίσω τους πολύ φτωχές στατιστικές και στις περισσότερες περιπτώσεις, πολλά πεταμένα λεφτά.

Με αυτούς τους τελευταίους θα ασχοληθούμε σήμερα, φτιάχνοντας μια ενδεκάδα με ξένους παίκτες εγνωσμένης αξίας, που έκαναν μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό, όταν όμως ήρθαν στη χώρα μας, ο θησαυρός αποδείχτηκε άνθρακας! Πριν προχωρήσουμε στο κείμενο, να ξεκαθαρίσουμε ότι η επιλογή των “11” είναι καθαρά υποκειμενική, πιθανότατα κάποιοι να έχουν τις ενστάσεις τους – μαζί με διαφορετικές επιλογές -, κάτι απόλυτα κατανοητό και σεβαστό. Εμείς προσπαθήσαμε να συγκεντρώσουμε έντεκα τέτοιες περιπτώσεις που να είναι αντιπροσωπευτικές στη σχέση “ποιότητας-απογοήτευσης” και σε αυτό δε νομίζω ότι θα έχετε αντιρρήσεις. Θα θέλαμε να τους παρουσιάσουμε ως “κανονική ομάδα”, αλλά αυτό δεν κατέστη δυνατό, αφού λείπουν παίκτες από συγκεκριμένες θέσεις.

Αυτοί είναι οι κατά τη γνώμη μας 11 “κορυφαίοι” ξένοι παίκτες που ήρθαν στην Ελλάδα ως μεγάλα ονόματα, αλλά απογοήτευσαν με την απόδοσή τους. Δεν υπάρχει σύστημα και “λογική” ομάδας, αφού “απουσιάζουν” αρκετές θέσεις. Η τοποθέτησή τους στη γραφική απεικόνιση είναι τελείως τυχαία. Στον πάγκο βρίσκεται ο Ζίκο.

Έτσι λοιπόν, στη γραφική απεικόνιση που βλέπετε από πάνω, τους τοποθετήσαμε τυχαία μέσα στο γήπεδο, χωρίς προφανώς να υπάρχει κάποιο σύστημα. Ας δούμε και μερικά στατιστικά στοιχεία από τη λίστα. Από τους έντεκα, οι έξι είναι Ευρωπαίοι, οι τέσσερις Νοτιοαμερικάνοι και ο ένας Αφρικανός. Στους Ευρωπαίους, τη μεγαλύτερη εκπροσώπηση έχουν οι Γάλλοι με δυο παρουσίες (Γκοβού και Αμπιντάλ), ενώ μονή εκπροσώπηση έχουν η Σλοβενία (Ζάχοβιτς), η Ιταλία (Σινιόρι), η Κροατία (Μπίστσαν) και η Βουλγαρία (Μπερμπάτοφ). Στους Νοτιοαμερικάνους μονοπωλεί εκπροσώπηση η Βραζιλία, αφού και οι τέσσερις είναι από εκεί (Ζούλιο Σέζαρ, Κονσεϊσάο, Αμορόζο και Ντενίλσον), ενώ μονή εκπροσώπηση έχει η Αφρική με την Γκάνα (Εσιέν). Άρα λοιπόν, στη λίστα “πρωταγωνιστούν” οι Βραζιλιάνοι (4) και οι Γάλλοι (2).

Σε ό,τι αφορά τώρα στις ομάδες, ο Παναθηναϊκός έχει τον πρώτο λόγο με πέντε παρουσίες (Ζούλιο Σέζαρ, Μπίστσαν, Κονσεϊσάο, Γκοβού, Εσιέν) και ακολουθεί ο Ολυμπιακός με δυο (Ζάχοβιτς, Αμπιντάλ). Στην τρίτη θέση ισοβαθμούν με μια παρουσία ο καθένας, οι Ηρακλής (Σινιόρι), Άρης (Αμορόζο), ΠΑΟΚ (Μπερμπάτοφ) και η Καβάλα (Ντενίλσον). Επειδή κάθε ομάδα χρειάζεται και τον πάγκο της, στους “αναπληρωματικούς” θα βάλουμε τους Λα Λινγκ (ΠΑΟ), Γεκινί (ΟΣΦΠ), Τσίριτς (ΑΕΚ), Αφελάι (ΟΣΦΠ) και Ριέρα (ΟΣΦΠ). Πάμε τώρα στην αναλυτική παρουσίαση της εκλεκτής αυτής ενδεκάδας (με χρονολογική σειρά άφιξης στην Ελλάδα), ξεκινώντας όμως από αυτόν που επιλέξαμε ως προπονητή της. Οι συμμετοχές και τα γκολ αφορούν όλες τις επίσημες διοργανώσεις (πρωτάθλημα, Κύπελλο, Ευρώπη).

ΖΙΚΟ (ΟΣΦΠ)

– Εθνικότητα: Βραζιλιάνος

– Θέση: Προπονητής

– Χρονική περίοδος: 2009-2010

– Συμμετοχές: 21

– Στατιστικά: 12 νίκες, 4 ισοπαλίες, 5 ήττες

Ο Ζίκο υπήρξε χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ένας τεράστιος παίκτης που κόσμησε με την παρουσία του τα ποδοσφαιρικά γήπεδα. Ένας επιθετικός μέσος με αστείρευτο ταλέντο και τρομερές ικανότητες τόσο στη δημιουργία, όσο και στο σκοράρισμα, ο Βραζιλιάνος – γεννημένος το 1953 στο Ρίο ντε Τζανέιρο – έκανε μεγάλη καριέρα στη Φλαμένγκο, πέρασε από την Ευρώπη αγωνιζόμενος για μια διετία στην Ουντινέζε και βέβαια μάγεψε την υφήλιο με την Εθνική Βραζιλίας σε τρία Μουντιάλ (1978, 1982 & 1986). Όταν ολοκλήρωσε την πορεία του ως παίκτης, συνέχισε ως προπονητής, περνώντας από τους πάγκους της Εθνικής Ιαπωνίας, της Φενέρμπαχτσε (πρωτάθλημα 2007), της Μπουνιοντκόρ στο Ουζμπεκιστάν (Κύπελλο 2008) και της ΤΣΣΚΑ Μόσχας (Κύπελλο 2009). Στις 23 Σεπτεμβρίου του 2009, ο Ζίκο προσελήφθη από τον Ολυμπιακό για να αντικαταστήσει τον απολυμένο Τιμούρ Κετσμπάγια.

Στην Ευρώπη η ομάδα τα πήγε μια χαρά, τερματίζοντας δεύτερη στον όμιλο του Champions League, πίσω από την Άρσεναλ και μπροστά από τις Σταντάρ Λιέγης και ΑΖ Άλκμααρ. Το ξεκίνημα στο πρωτάθλημα ήταν επίσης καλό, με τους “ερυθρόλευκους” να βρίσκονται αήττητοι στην κορυφή μετά από τις 14 πρώτες αγωνιστικές. Όμως από εκεί και μετά ήρθαν τρία σχεδόν συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα (ήττα 1-0 από τον Άρη, ήττα 1-2 από την ΑΕΚ και 0-0 με την Καβάλα), δίνοντας πλεονέκτημα επτά βαθμών στον Παναθηναϊκό. Ο Ζίκο δέχτηκε σκληρή κριτική για τις κακές εμφανίσεις της ομάδας, αλλά και για το 9ήμερο ρεπό που έδωσε στους παίκτες του στη διάρκεια των εορτών και τελικά απολύθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 2010. Στον πάγκο του Ολυμπιακού συμπλήρωσε 21 παιχνίδια, με 12 νίκες, 4 ισοπαλίες και 5 ήττες.

01. ΖΟΥΛΙΟ ΣΕΖΑΡ (ΠΑΟ)

– Εθνικότητα: Βραζιλιάνος

– Θέση: Κεντρικός αμυντικός

– Χρονική περίοδος: 1999

– Συμμετοχές: 4

– Τέρματα: –

Ο Ζούλιο Σέζαρ γεννήθηκε το 1963 στο Μπαουρού της Βραζιλίας και ξεκίνησε την καριέρα του στη Γουαρανί του Σάο Πάολο, όπου έμεινε επτά χρόνια (1979-1986). Στη συνέχεια έπαιξε στη Γαλλία, πρώτα στην Μπρεστ (1986-1987) και κατόπιν στη Μονπελιέ (1987-1990), για να κάνει αμέσως μετά το μεγάλο βήμα με τη μεταγραφή του στη Γιουβέντους (1990-1994). Ακολούθησε μια πενταετία στην Μπορούσια του Ντόρτμουντ (1994-1999), με δυο απανωτούς δανεισμούς στη σεζόν 1998/99, πρώτα στην Μποταφόγκο (1998) και κατόπιν στον Παναθηναϊκό (1999). Ο Ζούλιο Σέζαρ θεωρείται από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς που έβγαλε ποτέ η Βραζιλία, ένας παίκτης με τρομερή δύναμη, ταχύτητα και αντίληψη του χώρου.

Ανίκητος στον αέρα, με καταπληκτικά τάκλιν, σωστές πάσες και καλή τεχνική, αλλά και με ευθύβολο, δυνατό μακρινό σουτ. Όλες αυτές του οι αρετές όμως, είχαν εξαφανιστεί όταν ήρθε στην Ελλάδα στα 36 του χρόνια. Βαρύς, με εμφανώς παραπανίσια κιλά, αργός, προφανώς τελείως ακατάλληλος για τη θέση στην οποία αγωνιζόταν, αποτέλεσε μια μεγάλη απογοήτευση για τους “πράσινους”, στους οποίους έμεινε μόνο ένα εξάμηνο, φτάνοντας με το ζόρι τις τέσσερις επίσημες συμμετοχές. Ο Βραζιλιάνος μπορεί να είχε κατακτήσει – ανάμεσα σε άλλους τίτλους – το Κύπελλο UEFA του 1993 με τη Γιούβε και το Champions League του 1997 με την Ντόρτμουντ, όμως στη χώρα μας παρουσιάστηκε ως ένας “τελειωμένος” παίκτης.

02. ΖΛΑΤΚΟ ΖΑΧΟΒΙΤΣ (ΟΣΦΠ)

– Εθνικότητα: Σλοβένος

– Θέση: Μεσοεπιθετικός

– Χρονική περίοδος: 1999-2000

– Συμμετοχές: 24

– Τέρματα: 9

Ο Ζλάτκο Ζάχοβιτς γεννήθηκε το 1971 στο Μάριμπορ της Γιουγκοσλαβίας (νυν Σλοβενίας) και ξεκίνησε την καριέρα του στην Παρτίζαν Βελιγραδίου, όπου έμεινε τέσσερα χρόνια (1989-1993), πριν πάρει μεταγραφή το καλοκαίρι του 1993 στην πορτογαλική Βιτόρια Γκιμαράες, με την οποία αγωνίστηκε μια τριετία (1993-1996). Αμέσως μετά πήγε στην Πόρτο, όπου έμεινε μια τριετία ακόμα (1996-1999) και κατέκτησε τρία πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο και τρία πορτογαλικά Σούπερ Καπ. Την τελευταία του σεζόν στους “δράκους” (1998/99), πέτυχε επτά γκολ στο Champions League (όλα στον όμιλο, όπου είχε αντίπαλο και τον Ολυμπιακό) και ήρθε τρίτος σκόρερ της διοργάνωσης. Το καλοκαίρι του 1999 υπήρξαν πολλές ομάδες που ενδιαφέρθηκαν για την απόκτησή του, όμως ήταν τελικά ο Ολυμπιακός που έκανε την έκπληξη και τον απέκτησε έναντι 13,5 εκατομμυρίων ευρώ.

Αγωνιστικά ξεκίνησε καλά, όμως πολύ γρήγορα εμφανίστηκαν τα προβλήματα με συνεχόμενα πειθαρχικά παραπτώματα, τόσο επί Ντούσαν Μπάγεβιτς, όσο και επί Αλμπέρτο Μπιγκόν, με αποτέλεσμα να βρεθεί εκτός ομάδας. Ο Ζάχοβιτς ήταν ένας προικισμένος επιθετικός χαφ, καλός τόσο στον δημιουργικό τομέα, όσο και στο σκοράρισμα. Με καλή τεχνική, ντρίμπλα, πάσα, σέντρα, αλλά με εξόχως προβληματικό χαρακτήρα. Το καλοκαίρι του 2000 η Βαλένθια έκανε πρόταση ύψους 8 εκ. ευρώ στους “ερυθρόλευκους” για τον Σλοβένο, πρόταση η οποία έγινε αμέσως δεκτή. Στον Ολυμπιακό ο Ζάχοβιτς συμπλήρωσε 24 επίσημες συμμετοχές, πετυχαίνοντας και 9 τέρματα, ενώ κατέκτησε το πρωτάθλημα της σεζόν 1999-2000.

03. ΜΠΕΠΕ ΣΙΝΙΟΡΙ (ΗΡΑΚΛΗΣ)

– Εθνικότητα: Ιταλός

– Θέση: Επιθετικός

– Χρονική περίοδος: 2004-2005

– Συμμετοχές: 7

– Τέρματα: 1

Ο Τζουζέπε “Μπέπε” Σινιόρι γεννήθηκε το 1968 στο Αλτσάνο Λομπάρντο της Ιταλίας και ξεκίνησε την καριέρα του από την ΑλμπινοΛέφε (1984-1986). Στη συνέχεια έπαιξε κατά σειρά στις Πιατσέντζα (1986-1989), Τρέντο (δανεικός τη σεζόν 1987/88) και Φότζα (1989-1992), εκεί όπου ανέδειξε το επιθετικό του ταλέντο, πετυχαίνοντας 38 γκολ σε 105 παιχνίδια. Αμέσως μετά, το καλοκαίρι του 1992, ήρθε η μεγάλη μεταγραφή στη Λάτσιο, με την οποία αγωνίστηκε για μια πενταετία, φτάνοντας τα 126 τέρματα σε 195 συμμετοχές! Στις 10 Απριλίου του 1994, στη νίκη με 3-1 επί της Αταλάντα, ο Σινιόρι πέτυχε χατ-τρικ από στημένες φάσεις (μόνο ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς έχει πετύχει κάτι ανάλογο στη Serie A)! Την ίδια χρονιά πήρε μέρος στο Μουντιάλ των ΗΠΑ με την Εθνική Ιταλίας, φτάνοντας μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης. Το 1998 έκανε ένα σύντομο πέρασμα από τη Σαμπντόρια και αμέσως μετά πήγε στη Μπολόνια, όπου έμεινε μια εξαετία (1998-2004).

Με 188 τέρματα στη Serie A, είναι ο ένατος σκόρερ στην ιστορία του ιταλικού πρωταθλήματος (ισοβαθμεί με τον Ντελ Πιέρο). Με τη Λάτσιο βγήκε τρεις φορές πρώτος σκόρερ της Serie A (1992/93, 1993/94 & 1995/96). Ο Σινιόρι ξεκίνησε ως αριστερό εξτρέμ ή δεύτερος επιθετικός, όμως στη συνέχεια πήρε τη θέση του στην επίθεση. Πολύ καλός τεχνίτης, γρήγορος, καταπληκτικός στα στημένα (φάουλ και πέναλτι), αλλά και γεννημένος ηγέτης μέσα και έξω από το γήπεδο, αποφάσισε στα 36 του να βγει για πρώτη φόρα εκτός συνόρων και υπέγραψε στον Ηρακλή, σε μια από τις μεγαλύτερες μεταγραφές στην ιστορία του “Γηραιού”. Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελαν οι δυο πλευρές, ο Μπέπε έπαιξε μόνο σε επτά ματς πετυχαίνοντας ένα γκολ και στα μισά της σεζόν (2004/05) έφυγε από τη Θεσσαλονίκη όχι με τον καλύτερο τρόπο, αφού ο ίδιος και ο Ηρακλής έλυσαν τις διαφορές τους στα δικαστήρια. Στην ιστορία έμεινε το σύνθημα των φιλάθλων του “Γηραιού”: “Σινιόρι, ένα ημίχρονο το βγάζεις με το ζόρι”!

04. ΙΓΚΟΡ ΜΠΙΣΤΣΑΝ (ΠΑΟ)

– Εθνικότητα: Κροάτης

– Θέση: Μέσος

– Χρονική περίοδος: 2005-2007

– Συμμετοχές: 52

– Τέρματα: 3

Ο Ιγκόρ Μπίστσαν γεννήθηκε το 1978 στο Ζάγκρεμπ της Γιουγκοσλαβίας (νυν Κροατίας) και ξεκίνησε την καριέρα του το 1995 από την Ντιναμό Ζάγκρεμπ, στην οποία έμεινε μια πενταετία (ουσιαστικά τέσσερα, αφού την πρώτη του σεζόν δόθηκε δανεικός στην επίσης κροατική Σάμομπορ). Με την Ντιναμό κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα (1998, 1999 & 2000) και ένα Κύπελλο (1998), ενώ με τις καλές του εμφανίσεις προκάλεσε το ενδιαφέρον μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, όπως η Μίλαν, η Μπαρτσελόνα, ο Άγιαξ, η Γιουβέντους και η Λίβερπουλ. Τελικά τον Δεκέμβριο του 2000 υπέγραψε στη Λίβερπουλ, στην οποία έμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 2005, συμπληρώνοντας 118 επίσημες συμμετοχές, 3 τέρματα και 3 ασίστ. Με τους “reds” κατέκτησε το Λιγκ Καπ, το Community Shield και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ, όλα το 2001, με μεγαλύτερη φυσικά επιτυχία το Champions League του 2005 στον αξέχαστο τελικό απέναντι στη Μίλαν (βρισκόταν στον πάγκο της Λίβερπουλ χωρίς να αγωνιστεί σε εκείνο το ματς).

Το καλοκαίρι του 2005 υπέγραψε συμβόλαιο στον Παναθηναϊκό, στον οποίο έμεινε για δυο χρόνια (2005-2007). Ο Μπίστσαν ήταν ένας ταλαντούχος κεντρικός χαφ, που μπορούσε με επιτυχία να καλύψει θέσεις όπως του σέντερ μπακ, του full-back και του εξτρέμ. Ψηλός (1.90μ.), δυνατός, γρήγορος, με σωστή αντίληψη του χώρου και σωστές τοποθετήσεις, με πολύ καλή πρώτη πάσα και με ελάχιστα λάθη στο χώρο του κέντρου, μόλις ήρθε στην Ελλάδα έμοιαζε να έχει ξεχάσει όλα τα παραπάνω στοιχεία και το παιχνίδι του χαρακτηρίστηκε από μια μετριότητα που όσο περνούσε ο καιρός, βυθιζόταν όλο και περισσότερο στην παρακμή, με αποτέλεσμα να απογοητεύσει τους φίλους των “πράσινων”, που είχαν ενθουσιαστεί όταν είχε ανακοινωθεί η απόκτησή του. Ο Κροάτης συμπλήρωσε 52 επίσημες συμμετοχές στον ΠΑΟ (3 γκολ) και το καλοκαίρι του 2007 έμεινε ελεύθερος, αφού δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιό του. Πέτυχε το γκολ νούμερο 3.000 του ΠΑΟ στο ελληνικό πρωτάθλημα (5/3/2006, εναντίον της ΑΕΚ).

05. ΦΛΑΒΙΟ ΚΟΝΣΕΪΣΑΟ (ΠΑΟ)

– Εθνικότητα: Βραζιλιάνος

– Θέση: Αμυντικό χαφ

– Χρονική περίοδος: 2005-06

– Συμμετοχές: 21

– Τέρματα: 1

Ο Φλάβιο Κονσεϊσάο γεννήθηκε το 1974 στη Σάντα Μαρία ντα Σέρα της Βραζιλίας και ξεκίνησε την καριέρα του στη Ρίο Μπράνκο του Σάο Πάολο, για να μετακινηθεί ένα χρόνο μετά (1993) στην Παλμέιρας, όπου έμεινε μια τριετία (1993-1996) και κατέκτησε δυο συνεχόμενα πρωταθλήματα (1993 & 1994). Το καλοκαίρι του 1996 αγωνίστηκε στο Ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου στην Ατλάντα, παίρνοντας το χάλκινο μετάλλιο. Εκεί τον είδαν οι άνθρωποι της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια και του έκαναν πρόταση συνεργασίας, με τον Κονσεϊσάο να δοκιμάζει για πρώτη φορά την τύχη του στην Ευρώπη. Με την Ντέπορ κατέκτησε το ισπανικό πρωτάθλημα του 1999/00, όντας από τους πρωταγωνιστές εκείνης της μεγάλης επιτυχίας, κάτι που οδήγησε στο επόμενο μεγάλο βήμα στην καριέρα του, την υπογραφή συμβολαίου με τη Ρεάλ Μαδρίτης το καλοκαίρι του 2000 (οι “μερένγκες” πλήρωσαν 26 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσουν). Με τους “μπλάνκος” ο Κονσεϊσάο συμπλήρωσε σε τρία χρόνια 74 επίσημες συμμετοχές με 2 γκολ και 2 ασίστ, κατακτώντας σχεδόν τα πάντα: δυο πρωταθλήματα (2001 & 2003), ένα ισπανικό Σούπερ Καπ (2001), ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (2002), ένα Διηπειρωτικό Κύπελλο (2002) και βέβαια το Champions League του 2002.

Τη σεζόν 2003/04 δόθηκε δανεικός στην Μπορούσια του Ντόρτμουντ και αμέσως μετά έμεινε ελεύθερος, υπογράφοντας με τη Γαλατάσαραϊ, όπου κατέκτησε το Κύπελλο Τουρκίας. Το καλοκαίρι του 2005 συμφώνησε με τον Παναθηναϊκό, αλλά όπως και ο Μπίστσαν, απογοήτευσε με την παρουσία του. Σε διαρκή κακή αγωνιστική κατάσταση και με συνεχόμενους τραυματισμούς, δε θύμισε σε τίποτα τον γρήγορο, πανέξυπνο χαφ της Ντέπορ και της Ρεάλ, που έδινε λύσεις στο χώρο του κέντρου με σωστές τοποθετήσεις και μεταβιβάσεις, βοηθώντας παράλληλα και στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Με τους “πράσινους” έφτασε τις 21 επίσημες συμμετοχές (1 γκολ) και όταν ολοκληρώθηκε η σεζόν 2005/06, έμεινε ελεύθερος και κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Φόρεσε 44 φορές τη φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας (4 γκολ) και εκτός από το χάλκινο ολυμπιακό μετάλλιο του 1996, κατέκτησε δυο Κόπα Αμέρικα (1997 & 1999) και ένα Κύπελλο Συνομοσπονδιών (1997).

06. ΜΑΡΣΙΟ ΑΜΟΡΟΖΟ (ΑΡΗΣ)

– Εθνικότητα: Βραζιλιάνος

– Θέση: Επιθετικός

– Χρονική περίοδος: 2008

– Συμμετοχές: 12

– Τέρματα: 2

Ο Μάρσιο Αμορόζο γεννήθηκε το 1974 στην Μπραζίλια της Βραζιλίας και ξεκίνησε την καριέρα του από τη Γουαρανί του Σάο Πάολο, στην οποία έμεινε για τέσσερα χρόνια (1992-1996), με ένα δανεισμό στη Φλαμένγκο το 1996. Το καλοκαίρι εκείνης της ίδιας χρονιάς, πέρασε τον Ατλαντικό και υπέγραψε συμβόλαιο με την Ουντινέζε, στην οποία αγωνίστηκε για μια τριετία (1996-1999). Στην τελευταία του σεζόν με τους “φριουλάνι” (1998/99) βγήκε πρώτος σκόρερ της Serie A με 22 γκολ και αμέσως μετά μετακινήθηκε στην Πάρμα, όπου έμεινε δυο χρόνια (1999-2001), κατακτώντας το ιταλικό Σούπερ Καπ του 1999. Το καλοκαίρι του 2001 έφυγε από την Ιταλία και υπέγραψε στην Μπορούσια του Ντόρτμουντ έναντι 25 εκ. ευρώ (ποσό ρεκόρ για τη Γερμανία), όπου στην πρώτη του σεζόν (2001/02) κατέκτησε το πρωτάθλημα, βγήκε πρώτος σκόρερ της Μπούντεσλιγκα με 22 τέρματα και βοήθησε την ομάδα του να φτάσει μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου UEFA (ήττα 3-2 από τη Φέγενορντ, με τον Αμορόζο να σκοράρει στο ματς).

Το καλοκαίρι του 2004 πήγε στη Μάλαγα (2004/05) και στη συνέχεια η καριέρα του περιορίστηκε σε σύντομα περάσματα από διάφορες ομάδες (Σάο Πάολο 2005, Μίλαν 2006, Κορίνθιανς 2006/07 και Γκρέμιο 2007). Τον Ιανουάριο του 2008 ήρθε στη χώρα μας για λογαριασμό του Άρη, με 7.000 φίλαθλους των “κιτρινόμαυρων” να του επιφυλάσσουν μια μοναδική υποδοχή στη Θεσσαλονίκη. Τα πράγματα όμως δεν εξελίχθηκαν όπως περίμενε ο κόσμος, αλλά και η διοίκηση του Άρη. Ο Αμορόζο στα 34 χρόνια του, είχε χάσει την έκρηξη, την ταχύτητα, τη φυσική κατάσταση και το ένστικτο του γκολ, στοιχεία που τον είχαν αναδείξει στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Είχε μόλις 12 συμμετοχές (2 τέρματα) και ο Άρης τον αποδέσμευσε το καλοκαάιρι του 2008, με τις δυο πλευρές να καταλήγουν στα δικαστήρια, αφού ο Βραζιλιάνος διεκδικούσε χρήματα. Το CAS δικαίωσε τελικά τελεσίδικα τους “κιτρινόμαυρους” το 2013. Ο Αμορόζο φόρεσε 19 φορές τη φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας και κατέκτησε το Κόπα Αμέρικα του 1999.

07. ΝΤΕΝΙΛΣΟΝ (ΚΑΒΑΛΑ)

– Εθνικότητα: Βραζιλιάνος

– Θέση: Αριστερό εξτρέμ

– Χρονική περίοδος: 2010

– Συμμετοχές: –

– Τέρματα: –

Εδώ έχουμε σίγουρα την πιο “ξεχωριστή” περίπτωση από τους έντεκα της λίστας, αφού πρόκειται για τον μοναδικό που δεν αγωνίστηκε ούτε ένα λεπτό σε επίσημο ματς με την Καβάλα! Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Ο Ντενίλσον γεννήθηκε το 1977 στην Ντιαντέμα της Βραζιλίας και ξεκίνησε την καριέρα του από τη Σάο Πάολο, στην οποία αγωνίστηκε μια τετραετία (1994-1998). Το καλοκαίρι του 1998, ο πρόεδρος της Μπέτις, Μανουέλ Ρουίθ ντε Λοπέρα, τίναξε τη μπάνκα στον αέρα, πληρώνοντας στη Σάο Πάολο 35 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσει, καταρρίπτοντας το ρεκόρ της πιο ακριβής μεταγραφής στην ιστορία του ποδοσφαίρου! Στους “βερδιμπλάνκος” της Σεβίλλης έμεινε μια επταετία (1998-2005), με ένα σύντομο εξάμηνο δανεισμό το 2000 στη Φλαμένγκο. Με την Μπέτις κατέκτησε το Κύπελλο Ισπανίας τη σεζόν 2004/05, όμως ήδη από την προηγούμενη χρονιά, είχε αρχίσει η πτωτική του πορεία, έτσι έμεινε ελεύθερος και υπέγραψε στη γαλλική Μπορντό (2005/06). Από εκεί και μετά, ακολούθησαν σύντομα περάσματα από πολλές ομάδες (Αλ Νασρ 2006/07, Ντάλας 2007, Παλμέιρας 2008, Ιτουμπιάρα 2009 και Χάι Φονγκ 2009).

Ήταν φανερό ότι ο Ντενίλσον είχε χάσει όλα εκείνα τα στοιχεία που τον είχαν αναδείξει στη Σάο Πάολο και στο ξεκίνημά του στην Μπέτις, δηλαδή την ταχύτητα, τη διείσδυση, την ντρίμπλα, την πάσα ή σέντρα ακριβείας, τα πολύ δυνατά του σουτ και τη διαβολεμένη του κίνηση έξω από την αντίπαλη περιοχή. Πάντως, τον Ιανουάριο του 2010 μάθαμε ότι ο επόμενος σταθμός της καριέρας του θα ήταν η Καβάλα του Μάκη Ψωμιάδη! Πράγματι, ο Βραζιλιάνος ήρθε στη χώρα μας και συμφώνησε για συμβόλαιο έξι μηνών, μέχρι το καλοκαίρι του 2010, έναντι του ποσού των 75.000 ευρώ. Δεν ήταν όμως γραφτό του να φορέσει τη φανέλα της Καβάλας, πέρα από ένα φιλικό της πρώτης ομάδας με εκείνη των Νέων του συλλόγου, όπου εμφανίστηκε υπέρβαρος, αργός και με ανύπαρκτη φυσική κατάσταση. Τελικά έφυγε από την ομάδα μετά από τρεις μήνες, χωρίς να έχει αγωνιστεί ούτε λεπτό, διεκδικώντας μάλιστα – φυσικά χωρίς αποτέλεσμα – τα υπόλοιπα 50.000 ευρώ (είχε πάρει 25.000 μόλις υπέγραψε). Ο Ντενίλσον φόρεσε 61 φορές τη φανέλα της Εθνικής Βραζιλίας και κατέκτησε το Μουντιάλ του 2002 και το Κόπα Αμέρικα του 1997.

08. ΣΙΝΤΝΕΪ ΓΚΟΒΟΥ (ΠΑΟ)

– Εθνικότητα: Γάλλος

– Θέση: Ακραίος επιθετικός

– Χρονική περίοδος: 2010-2011

– Συμμετοχές: 24

– Τέρματα: 3

Ο Σιντνεΐ Γκοβού γεννήθηκε το 1979 στο Λα Πουί Αν Βελαί της Γαλλίας και στα 17 του χρόνια εντάχθηκε στις ακαδημίες της Λιόν. Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2000, προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, στην οποία αγωνίστηκε μια ολόκληρη δεκαετία! Παίζοντας ως εξτρέμ, αλλά και περιφερειακός επιθετικός, συμπλήρωσε 409 επίσημα παιχνίδια με τη Λιόν σε όλες τις διοργανώσεις, πετυχαίνοντας 76 γκολ, δίνοντας 34 ασίστ και κατακτώντας επτά πρωταθλήμα Γαλλίας και ένα Κύπελλο. Σε εκείνο το διάστημα, φόρεσε τη φανέλα της Εθνικής Γαλλίας 49 φορές (10 γκολ) και πήρε μέρος σε δυο Παγκόσμια Κύπελλα (2006 & 2010) και δυο EURO (2004 & 2008). Το καλοκαίρι του 2010 έμεινε ελεύθερος από τη Λιόν και ύστερα από παραίνεση του Τζιμπρίλ Σισέ, υπέγραψε τριετές συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό, με ετήσιες αποδοχές ενάμισι εκατομμύριο ευρώ!

Στην πρώτη του ευρωπαϊκή εμφάνιση με τους “πράσινους”, τον Σεπτέμβριο του 2010 μέσα στο “Καμπ Νόου”, πέτυχε ένα υπέροχο γκολ μετά από εκπληκτική ασίστ του Σισέ, ανοίγοντας το σκορ στη συνάντηση (τελικό 5-1 υπέρ της Μπάρσα) και εκείνη ίσως να ήταν και η μοναδική αξιομνημόνευτη στιγμή του στο πέρασμά του από τον ΠΑΟ. Στη συνέχεια κινήθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα, μη θυμίζοντας σε καμία περίπτωση τον πολύ καλό παίκτη της Λιόν, ενώ δημιούργησε αρκετά προβλήματα με τα νυχτοπερπατήματά του και τις καθυστερημένες αφίξεις του στις προπονήσεις. Στην πρώτη και μοναδική του σεζόν στην Ελλάδα, έφτασε τις 24 συμμετοχές και τα 3 τέρματα, ενώ το καλοκαίρι του 2011 ανακοινώθηκε η λύση του συμβολαίου του με τον σύλλογο κοινή συναινέσει. Μετά τον Παναθηναϊκό πήγε στην Εβιάν, έκανε κάποια αδιάφορα περάσματα από μικρές ομάδες και ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2017 στη Λιμονέστ.

09. ΕΡΙΚ ΑΜΠΙΝΤΑΛ (ΟΣΦΠ)

– Εθνικότητα: Γάλλος

– Θέση: Αριστερό μπακ

– Χρονική περίοδος: 2014

– Συμμετοχές: 15

– Τέρματα: –

Ο Ερίκ Αμπιντάλ γεννήθηκε το 1979 στο Σαιν Ζενί Λαβάλ της Γαλλίας και ξεκίνησε την καριέρα του το 2000 από τη δεύτερη ομάδα της Μονακό, για να περάσει όμως σχεδόν αμέσως στην πρώτη, όπου έμεινε δυο χρόνια (2000-2002), πριν μετακινηθεί στη Λιλ, όπου αγωνίστηκε για μια ακόμα διετία (2002-2004). Το καλοκαίρι του 2004 έκανε το πρώτο μεγάλο βήμα, υπογράφοντας στη Λιόν, με την οποία, στα τρία χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της, κατέκτησε ισάριθμα πρωταθλήματα. Τον Ιούνιο του 2007, ο Αμπιντάλ υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο με την Μπαρτσελόνα, στην οποία έμεινε τελικά έξι χρόνια (2007-2013) και πρόσθεσε στη συλλογή του κυριολεκτικά τα πάντα: 4 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα, 2 Champions League, 2 ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ, 3 ισπανικά Σούπερ Καπ και 2 Μουντιάλ Συλλόγων! Τον Μάρτιο του 2011 διαγνώστηκε με καρκίνο στο ήπαρ και υποβλήθηκε σε επέμβαση, επανερχόμενος στην αγωνιστική δράση ενάμισι μήνα αργότερα.

Ένα χρόνο μετά (2012) έκανε μεταμόσχευση ήπατος και ξαναφόρεσε τη φανέλα της Μπάρσα τον Απρίλιο του 2013. Το ίδιο καλοκαίρι έμεινε ελεύθερος από τους “μπλαουγκράνα” και επέστρεψε στη Γαλλία και τη Μονακό. Το καλοκαίρι του 2014, δυο μόνο μέρες μετά την ανανέωση του συμβολαίου του με τους “Μονεγάσκους”, έγινε γνωστό ότι είχε φτάσει σε συμφωνία με τον Ολυμπιακό για διετή συνεργασία. Όμως από την αρχή φάνηκε ότι ο Γάλλος δεν ήταν σε θέση να προσφέρει, αφού είχε χάσει όλα εκείνα τα στοιχεία που τον είχαν αναδείξει σε έναν πολύ καλό κεντρικό αμυντικό (που μπορούσε να παίξει και ως αριστερό μπακ). Η ταχύτητα, η δύναμη, η τεχνική κατάρτιση, τα ανεβάσματα στην πλευρά, η αντίληψη του χώρου, όλα αυτά δε φάνηκαν στις λίγες ευκαιρίες που πήρε (15 συμμετοχές) και έτσι, τον Δεκέμβριο του 2014, σε επίσημη συνέντευξη Τύπου, ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του. Ο Αμπιντάλ φόρεσε 67 φορές τη φανέλα της Εθνικής Γαλλίας και πήρε μέρος σε δυο Μουντιάλ (2006 & 2010) και ένα EURO (2008).

10. ΜΙΚΑΕΛ ΕΣΙΕΝ (ΠΑΟ)

– Εθνικότητα: Γκανέζος

– Θέση: Κεντρικό χαφ

– Χρονική περίοδος: 2015-2016

– Συμμετοχές: 15

– Τέρματα: 1

Ο Μικαέλ Εσιέν γεννήθηκε το 1982 στην Άκκρα της Γκάνας και ξεκίνησε την καριέρα του το 2000 στη Γαλλία και την Μπαστιά, με την οποία αγωνίστηκε τρία χρόνια (2000-2003), πριν πάρει μεταγραφή για τη Λιόν, με την οποία κατέκτησε δυο πρωταθλήματα στα δυο χρόνια που φόρεσε τη φανέλα της (2003-2005). Το καλοκαίρι του 2005 έκανε το μεγάλο βήμα υπογράφοντας στην Τσέλσι, μένοντας στους “blues” εννιά ολόκληρα χρόνια (2005-2014), εκτός από τη σεζόν 2012/13, όταν και δόθηκε δανεικός στη Ρεάλ Μαδρίτης. Στο Λονδίνο ο Εσιέν κατέκτησε τα πάντα: 2 πρωταθλήματα, 4 Κύπελλα, 1 Λιγκ Καπ, 1 Community Shield και ένα Champions League (2012). Με την Τσέλσι ξεδίπλωσε όλο το ταλέντο του στο χώρο του κέντρου, με ατελείωτα τρεξίματα, αλάνθαστα τάκλιν, τρομερή δύναμη, επιθετικές και αμυντικές αρετές, καλή τεχνική, αντίληψη του παιχνιδιού, τακτική ανάγνωση του αντίπαλου, δυνατά μακρινά σουτ και ηγετικά στοιχεία.

Τον Ιανουάριο του 2014, έφυγε από την Αγγλία και πήγε στη Μίλαν με συμβόλαιο ενάμισι χρόνου. Όταν αυτό έληξε, το καλοκαίρι του 2015, ο Γκανέζος ήρθε στην Ελλάδα και υπέγραψε διετή συμφωνία με τον Παναθηναϊκό. Η παρουσία του όμως ήταν απογοητευτική, αφού είχε συχνούς τραυματισμούς και μέσα στο γήπεδο θύμιζε παλαίμαχο. Έτσι, μετά από ένα χρόνο παραμονής στους “πράσινους” με 15 συμμετοχές και ένα γκολ, σταμάτησε η συνεργασία και ο Εσιέν αναχώρησε, διεκδικώντας όμως τα χρήματα που του όφειλε ο ΠΑΟ. Οι δυο πλευρές οδηγήθηκαν στα δικαστήρια και το χρέος εκείνο δημιούργησε μεγάλα προβλήματα στον Παναθηναϊκό. Κλείνοντας, να πούμε ότι ο παίκτης φόρεσε 58 φορές τη φανέλα της Εθνικής Γκάνας (9 γκολ), πήρε μέρος σε δυο Παγκόσμια Κύπελλα (2006 & 2014) και κατέκτησε την τρίτη θέση στο Κόπα Άφρικα του 2008 και τη δεύτερη σε εκείνο του 2010.

11. ΝΤΙΜΙΤΑΡ ΜΠΕΡΜΠΑΤΟΦ (ΠΑΟΚ)

– Εθνικότητα: Βούλγαρος

– Θέση: Σέντερ φορ

– Χρονική περίοδος: 2015-2016

– Συμμετοχές: 25

– Τέρματα: 5

Ο Ντιμιτάρ Μπερμπάτοφ γεννήθηκε το 1981 στο Μπλαγκόεβγκραντ της Βουλγαρίας και ξεκίνησε την καριέρα του στην ΤΣΣΚΑ Σόφιας, όπου έμεινε δυόμισι χρόνια (1998-2001), για να μετακινηθεί στη συνέχεια, τον Ιανουάριο του 2001, στην Μπάγερ Λεβερκούζεν. Με τους Γερμανούς αγωνίστηκε μέχρι το καλοκαίρι του 2006, έφτασε μέχρι τον τελικό του Champions League (2001/02) και σε 202 επίσημα ματς πέτυχε 91 γκολ και έδωσε 34 ασίστ. Τον Ιούλιο του 2006 υπέγραψε στην Τότεναμ, η οποία έδωσε 16 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσει (ρεκόρ για Βούλγαρο ποδοσφαιριστή). Στα “σπηρούνια” έμεινε δυο χρόνια (2006-2008), κατακτώντας στη δεύτερη σεζόν του το Λιγκ Καπ. Την 1η Σεπτεμβρίου του 2008, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ανακοίνωσε την απόκτησή του για τέσσερα χρόνια. Ο Μπερμπάτοφ κατέκτησε με τους “κόκκινους διάβολους” 2 πρωταθλήματα, 1 Λιγκ Καπ, 2 Community Shield και ένα Μουντιάλ Συλλόγων, ενώ έφτασε στον τελικό του Champions League το 2009. Σε 149 επίσημες συμμετοχές, πέτυχε 56 γκολ και έδωσε 27 ασίστ.

Όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό του το καλοκαίρι του 2012, μετακινήθηκε στη Φούλαμ, στην οποία έμεινε μιάμιση σεζόν, μέχρι τον Ιανουάριο του 2014, όταν παραχωρήθηκε στη Μονακό. Με τους “Μονεγάσκους” αγωνίστηκε μέχρι το τέλος της σεζόν 2014/15 και τον Σεπτέμβριο του 2015 ήταν που ο ΠΑΟΚ ανακοίνωσε την απόκτησή του με μονοετές συμβόλαιο. Η θητεία του όμως στον “Δικέφαλο του Βορρά” αποδείχτηκε αδιάφορη, είναι χαρακτηριστικό ότι δεν μπόρεσε να πάρει τη φανέλα του βασικού σέντερ φορ από τον Κλάους Αθανασιάδη! Σε μεγάλο βαθμό, όταν πήγε στον ΠΑΟΚ, είχε χάσει τα στοιχεία που τον είχαν κάνει να ξεχωρίσει ως ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους επιθετικούς, δηλαδή το καταπληκτικό του κοντρόλ, τα ψύχραιμα τελειώματά του, την κομψότητα στις κινήσεις, τις πάσες και τα σουτ ακριβείας, τη φυσική δύναμη στις διεκδικήσεις μέσα στην περιοχή και τη δημιουργία στους υπόλοιπους επιθετικούς. Στη Θεσσαλονίκη συμπλήρωσε 25 συμμετοχές και 5 γκολ και αναχώρησε όταν ολοκληρώθηκε η σεζόν. Ο Μπερμπάτοφ φόρεσε 78 φορές τη φανέλα της Εθνικής Βουλγαρίας (48 γκολ) και πήρε μέρος στο EURO του 2004.

* Ακολουθεί το poll του Contra.gr, στο οποίο μπορείτε να ψηφίσετε τον χειρότερο παίκτη (σε ό,τι αφορά στην παρουσία του στην Ελλάδα) από τους 11 του κειμένου! Με την ευκαιρία, να θυμίσω ότι στα παλαιότερα σχετικά αφιερώματα, κορυφαίος Αργεντίνος είχε ψηφιστεί ο Χουάν Ραμόν Ρότσα με ποσοστό 23%, κορυφαίος Βραζιλιάνος ο Ζιοβάνι με 39%, κορυφαίος Βαλκάνιος ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς με 59%, κορυφαίος ξένος προπονητής ο Ερνέστο Βαλβέρδε με 51% και κορυφαίος Σκανδιναβός ο Ούλοφ Μέλμπεργκ με 40%.

* Photo credits: eurokinissi.gr

* Πηγές: transfermarkt.de, soccerbase.gr, wiki