Ο Τρινκιέρι ‘έκλεισε’ τον Χάινς τρώγοντας μπέργκερ

Η ανακοίνωση της Μπάγερν για την πρόσληψη του Αντρέα Τρινκιέρι έκλεισε και τη λίστα των 18 προπονητών της φετινής Euroleague. Ο Ιταλός (με τις κροατικές ρίζες) κόουτς επιστρέφει στην κορυφαία διοργάνωση μετά από τρία χρόνια, αλλά και στη χώρα στην οποία έκανε ‘όνομα’ κοουτσάροντας την Μπάμπεργκ για μια τετραετία. Στα 52 του χρόνια είναι και πάλι παρών στην ελίτ, ελπίζοντας ότι αυτή τη φορά θα περάσει το 50% στις νίκες, καθώς ο απολογισμός του, μέχρι τώρα, είναι 31 νίκες σε 65 αγώνες (δηλαδή 47.6%).

Οι αριθμοί, ωστόσο, δεν λένε πάντα την αλήθεια. Και ο κόουτς Τρινκιέρι δεν είναι από τους προπονητές που προσλαμβάνονται για να κερδίσουν την κούπα. Η φήμη ενός προπονητή που μπορεί και εξελίσσει τους παίκτες του, τον ακολουθεί πάντα και σίγουρα αποτέλεσε το βασικό κριτήριο της επιλογής του από τον Μάρκο Πέσιτς, τζένεραλ μάνατζερ της Μπάγερν. Ειδικά στην μετά τον κορονοϊό εποχή, ομάδες όπως η Μπάγερν, πρέπει να σκεφτεί το μέλλον της δυο φορές πιο προσεχτικά.

Όχι ότι ο Τρινκιέρι δεν παίρνει και τίτλους. Στη Γερμανία μέτρησε τρία σερί πρωταθλήματα και ένα κύπελλο, στη Ρωσία με την Ούνιξ Καζάν πήρε το Κύπελλο, στην Ιταλία το σούπερ-καπ με την Καντού, ενώ δυο Κύπελλα Σερβίας κατέκτησε και με την Παρτιζάν σε επεισοδιακούς τελικούς εναντίον του Ερυθρού Αστέρα. Ταυτόχρονα, όμως, είναι ένας κόουτς που μπορεί να φτιάξει καλές ομάδες με λίγα λεφτά. Ο,τι πρέπει, δηλαδή για ομάδες που δεν έχουν την άνεση της ΤΣΣΚΑ ή της Ρεάλ Μαδρίτης και της Μπαρτσελόνα.

Φυσικά η Μπάγερν δεν μπορεί να θεωρηθεί ‘φτωχός συγγενής’. Θα ‘ναι, όμως, ιδιαίτερα ‘μετρημένη’ στις κινήσεις της και ο Τρινκιέρι μπορεί να φέρει σε πέρας μια τέτοια αποστολή. Πολύ καλύτερα από τον Ντέγιαν Ράντονιτς, που ήταν τα τελευταία δυο χρόνια (όχι όλα, καθώς στα μισά της σεζόν απολύθηκε) καθόταν στον πάγκο της γερμανικής ομάδας. Ο πρώην ομοσπονδιακός προπονητής (σε μια οδυνηρή εμπειρία, πάντως, στον πάγκο της Ελλάδας που κατέληξε σε νίκη επί της ομοσπονδίας που δεν πλήρωνε τα δεδουλευμένα του, αλλά μέσω δικαστικής οδού πλήρωσε 130.000 ευρώ) είναι από τους προπονητές που έχουν ‘ψηθεί’ με το ρίσκο της καλής επιλογής, έχει αναδείξει ουκ ολίγους πρωταγωνιστές της Euroleague και κυρίως παίκτες που αργότερα αξιοποίησε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς (στη Φενέρμπαχτσε) για να καταλήξουν να παίζουν, πλέον, στο ΝΒΑ.

Είναι ο πρώτος προπονητής που είδε στο κορμί του Κάιλ Χάινς ένα πραγματικό σέντερ-τσέπης που θα έκανε μεγάλη καριέρα στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Στην άσημη Βερόλι που εδρεύει στην ευρύτερη περιφέρεια της Λάτσιο, ο Τρινκιέρι εργάστηκε τη σεζόν 2008-09, όταν ήταν 40 ετών. Το καλοκαίρι του 2008, όπως όλοι οι Ευρωπαίοι προπονητές σε αυτή τη δεκαετία έκανε την περατζάδα του από το summer league του Λας Βέγκας, έχοντας στο μυαλό του τον δυναμίτη Κάιλ.

Ραντεβού με τον Χάινς στα Mcdonalds!

Το πως κατέληξε στη Βερόλι, το περιέγραφε γλαφυρά ο ίδιος ο ‘σερ Χάινς’ μερικά χρόνια αργότερα στην ιστοσελίδα La Giornada Tipo: “Ο ατζέντης μου βρισκόταν στο Λας Βέγκας και με κάλεσε στο τηλέφωνο να μου πει ότι ήθελε να με συστήσει σε έναν Ιταλό προπονητή, ο οποίος θα μου έκανε το τραπέζι, συζητώντας μαζί μου το ενδεχόμενο να παίξω στην ομάδα του, την επόμενη περίοδο. Το πιο αστείο απ’ όλα ήταν ότι στην σκέψη ενός φαγητού, με Ιταλό προπονητή, φαντάστηκα κάποιο εστιατόριο πέντε αστέρων. Τελικά ο ατζέντης μου με προσγείωσε όταν με πληροφόρησε ότι το ραντεβού είχε κλειστεί στο Mcdonald’s του Palms Casino. Κι αυτό καλό ήταν. Cool.

Ο Κάιλ Χάινς με τη φανέλα της Βερόλι

Καθώς περίμενα σε ένα τραπέζι των McDonalds, ένας τύπος με γυαλιά, κοντός και λίγο χοντρούλης, με μακριά μαλλιά μέχρι τον ώμο του, ήρθε και με χαιρέτησε, με ένα μεγάλο, ωραίο, χαμόγελο λέγοντας μου “hello”. Σίγουρα, δεν έμοιαζε με ένα τυπικό προπονητή μπάσκετ. Αυτός, όμως, ήταν ο Ιταλός κόουτς που ήθελε να με δει. Ο Αντρέι Τρινκιέρι, όπως μου συστήθηκε, μόλις είχε προσληφθεί στην Πρίμα Βερόλι, μια ομάδα η οποία κερδίσει την άνοδό της στην δεύτερη κατηγορία της Ιταλίας.

Όπως τρώγαμε τα τσίζμπεργκερ και τη μηλόπιτα, ο κόουτς μού εξήγησε τις φιλοδοξίες για την επόμενη χρονιά. Μου μ ίλησε για την ωραία ατμόσφαιρα της πόλης, την οποία θα λάτρευα. Μια ώρα μετά, είχα πάρει την απόφασή μου. Τηλεφώνησα στον ατζέντη μου και του είπε ότι θα πήγαινα στην Βερόλι: “Θα παίξω για τον κόουτς Τρινκιέρι” του είπα. Κι έτσι έγινε“.

Πράγματι, ο Χάινς έμεινε κατενθουσιασμένος από το διαμέρισμα που του έδωσε η ομάδα, καθώς είχε πανοραμική θέα όλης της πόλης, Στην Βερόλι γνώρισε τον Αντονέλο Ρίβα, τον μεγαλύτερο σκόρερ που έβγαλε το ιταλικό μπάσκετ, που τότε ήταν τζένεραλ μάνατζερ της μικρής ιταλικής ομάδας Πάνω απ’ όλα, όμως, γνώρισε το ευρωπαϊκό μπάσκετ, με οδηγό τον κόουτς που τον κέρασε… τσίζμπεργκερ!

“Ο κόουτς Τρινκιέρι με δίδαξε πάρα πολλά. Ειδικά τον πρώτο χρόνο“, παραδεχόταν το 2017, για να τονίσει:”Μπορεί να είναι σκληρός και πολύ απαιτητικός από τους παίκτες του, αλλά πολύ σύντομα συνειδητοποίησα ότι ήταν αυτό που χρειαζόμουν για να αποδώσω όσο δυνατόν καλύτερα. Κι ας ήταν η πρώτη μου σεζόν, που συνεργαζόμουν με ένα τέτοιο προπονητή. Όσο πιο σκληρός γινόταν απέναντί μου, τόσο μεγαλύτερο ήταν το κίνητρο για μένα, να γίνω καλύτερος παίκτης. Και προφανώς με ετοίμαζε για κάτι πολύ μεγαλύτερο, από το να πρωταγωνιστήσω στην δεύτερη κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος..

Μου μιλούσε διαρκώς, με συμβούλευε να βλέπω πως παίζουν οι καλύτεροι σέντερ της διοργάνωσης. Βλέπαμε μαζί αγώνες και μελετούσαμε παίκτες όπως ο Άντρε Χάτσον (τότε στη Ρόμα), ο Σον Στόουνρουκ (της Σιένα), ο Φελίπε Ρέγες, ο Έραζεμ Λόρμπεκ και ο Μάικ Μπατίστ. Μου έλεγε πως αυτοί οι παίκτες κατάφεραν να έχουν μια σπουδαία καριέρα, ενώ όταν τους πήραν οι ομάδες τους ήταν εντελώς “άγραφοι”. Ο Τρινκιέρι με βοήθησε να κάνω αυτή την καριέρα στην Ευρώπη από τότε. Με τις συμβουλές του, αλλά και την επιμονή του να μελετώ όλους αυτούς τους παίκτες“.

Τα τσίζμπεργκερ ήταν νόστιμα, ο Χάινς μάλιστα μετά τη Βερόλι, πήγε στην ομάδα που θα διέπρεπε και ο Τρινκιέρι ως προπονητής: Στην Μπάμπεργκ. Τον Κάιλ εξακολουθεί να τον λατρεύει: “Είναι ένας απίστευτος άνθρωπος. Ένας από τους καλύτερους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Πάντα έλεγα ότι αν είχα μια κόρη, θα ήθελα πολύ να την παντρέψω με τον Χάινς. Όταν για ένα παίκτη λες ότι είναι καλό παιδί, συνήθως είναι μέτριος μπασκετμπολίστας. Με τον Κάιλ δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Είναι απίστευτος παίκτης και απίστευτο άτομο. Η σκληρή δουλειά και η νοοτροπία του τον οδήγησαν να κάνει αυτή την καριέρα. Πάντα γίνεται θυσία για την ομάδα. Βάζει μπροστά το κορμί του για τη νίκη. Δεν τον ενδιαφέρουν τα σουτ και οι πόντοι, αλλά οι βοήθειες που θα δώσει για να πάρει τη νίκη η ομάδα. Αυτό του φτάνει“.

Προετοιμάζοντας παίκτες για τον Ομπράντοβιτς

Ο Τρινκιέρι κέρδισε το κύπελλο στην Lega Due και μετακόμισε στην Καντού, με την οποία κατέκτησε το Σουπερ Καπ, αλλά και τον τίτλο του προπονητή χρονιάς στην Ιταλία (2010 και 2011). Στο ιστορικό ιταλικό κλαμπ καθιέρωσε τον Βλάντιμιρ Μίτσοφ, εμπιστεύτηκε τον Μάνουτσαρ Μαρκοϊσβίλι, τον Αμερικανό Λέουνεν, διεκδίκησε ξανά τον τίτλο μετά από δυο δεκαετίες (αλλά τον έχασε από την Σιένα) και θεωρήθηκε ο επόμενος μεγάλος Ιταλός κόουτς.

Η επόμενη ομάδα του ήταν η ρωσική Ούνιξ Καζάν. Εκεί εμπιστεύτηκε τον Άντριου Γκάουντλοκ. Στη Ρωσία ο Γκάουντλοκ είχε μ.ο 18.8π και το επόμενο συμβόλαιό του ήταν στη Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ‘Ζοτς’ πήρε ένα παίκτη ο οποίος είχε περάσει από τα χέρια του Τρινκιέρι. Έκανε το ίδιο και με τον Μπραντ Γουαναμέικερ, αλλά και το Νικολό Μέλι, οι οποίοι επίσης μετακόμισαν από τη Γερμανία στη Φενέρμπαχτσε και κατόπιν στο ΝΒΑ.

Ο Τρινκιέρι δεν είπε ‘όχι’ όταν ο Ντάνιελ Χάκετ έμεινε ελεύθερος από τον Ολυμπιακό. Δεν φοβήθηκε τον τραυματισμό του και ουσιαστικά του έδωσε πίσω μια καριέρα που λίγο έλειψε να θεωρηθεί ολότελα χαμένη! Το ίδιο είχε κάνει και με τον Μέλι, ο οποίος είχε αποχωρήσει από το Μιλάνο σχεδόν σαν αποτυχημένος. Στην Μπάμπεργκ, ανέδειξε τον Γιάνις Στρέλνιεκς, επέμεινε στον Ντιάνιελ Τάις, που επίσης παίζει στο ΝΒΑ, ενώ βρήκε στο πρόσωπο του Νίκου Ζήση τον ιδανικό παίκτη-ομάδας.

Ο Νίκος Ζήσης με τη φανέλα της Μπάμπεργκ Eurokinissi Sports

“Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Η καριέρα μου θα ήταν πολύ διαφορετική, αν δεν γνώριζα τον Νίκο. Είναι ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Ως παίκτης βοηθάει πολύ τον προπονητή και δίνει το 100% για την ομάδα. Έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Θυμάμαι την πρώτη προπόνηση που έκανε με την ομάδα ο Νικολό Μέλι. Μετά από πέντε λεπτά ήρθε ο Νίκος και μου είπε ”μπράβο, κόουτς, αυτός ο παίκτης είναι σπουδαίος’” έχει πει για τον Έλληνα διεθνή.

Αλλά και ο Ζήσης για τον Αντρέα Τρινκιέρι ήταν ιδιαίτερα γενναιόδωρος στα κοπλιμέντα: “Νομίζω ότι είναι ένα σπουδαίο μπασκετικό μυαλό, με πολύ δημιουργικές ιδέες. Είναι πολύ καλός στο να βάζει τους παίκτες σε καταστάσεις που αποδεικνύουν τις μεγαλύτερες ικανότητές τους. Με βοήθησε πάρα πολύ να παίξω μεγάλο μπάσκετ, είχα μερικά σπουδαία χρόνια μαζί του και δεν ξεχνώ πόσο με εμπιστεύτηκε. Είναι απίστευτη η δημιουργικότητά του, ειδικά στην επίθεση. Μπορεί να ήξερα όλα τα συστήματά του απέξω κι ανακατωτά, ήταν όμως ικανός ξαφνικά να εμφανιστεί με μια καινούργια ιδέα για να δουλέψει πάνω σε αυτήν. Το μεγάλο προσόν του είναι η συνεχής εξέλιξή του ως προπονητή“.

Η επιστροφή του στην Euroleague είναι σημαντική. Μπορεί να μην πήγε ποτέ στο παραπάνω επίπεδο (ίσως ο εκρηκτικός και συναισθηματικός χαρακτήρας του να φταίει περισσότερο σε αυτό) δεν θα πάψει ποτέ, όμως, να δημιουργεί και να εξελίσσει παίκτες. Περιμένουμε τους επόμενους.