Μουσά Γιουγαρά: Από πρόσφυγας σε βάρκα, δήμιος της Ίντερ

Από την Κυριακή 5/7, η Μπολόνια έχει έναν νέο παίκτη στο Νο1 της ιστορικής λίστας με τους νεαρότερους σκόρερ του οργανισμού. Έως εκείνη τη μέρα και το ματς με την Ίντερ στο San Siro, στην κορυφή καθόταν ο Λουίτζι Ντελά Ρόκα, από το Γενάρη του 2003. Μετά τη νίκη επί των ‘νερατζούρι’, για την 30η αγωνιστική της Serie A, ο πιο μικρός σε ηλικία σκόρερ του συλλόγου που υπάρχει από το 1909 είναι ο Μούσα Γιουγαρά, ο οποίος σκόραρε σε ηλικία 18 χρόνων και 192 ημερών.

Ο Γιουγαρά άφησε την Γκάμπια στα 14, επτά μήνες αργότερα σώθηκε από πνιγμό στη Μεσόγειο, υιοθετήθηκε από ζευγάρι Ιταλών, πέρασε από δικαστική μάχη για να μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο στη γείτονα, ως επαγγελματίας, ευτύχησε να τον εμπιστευτεί ο Σίνισα Μιχαΐλοβιτς και έτσι, την περασμένη Κυριακή έγινε σκόρερ, δέκα λεπτά αφότου είχε πατήσει το πόδι του στο γήπεδο. Ας δούμε το ‘ταξίδι’ του.

H Γκάμπια είναι η μικρότερη χώρα της ηπειρωτικής Αφρικής, την περιτριγυρίζει η Σενεγάλη -στα δυτικά έχει τον Ατλαντικό- και είναι γνωστή ως ‘χαμογελαστή ακτή’. Εκεί υπάρχει το μοναδικό λιμάνι της χώρας, για τις μεταφορές -με ό,τι συνεπάγεται αυτού. Εκτείνεται σε 10.689 τετραγωνικά χιλιόμετρα (η Ελλάδα “πιάνει” 131.975, για να ‘χεις μια εικόνα) και σε αυτά ζουν 1.857.181 άνθρωποι. Το 48.6% ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Στην ύπαιθρο το ποσοστό φτάνει στο 70%. Σύμφωνα δε, με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 78.3% των κοριτσιών έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων, οι ομοφυλόφιλοι καταδιώκονται, ισχύει ακόμα η ποινή του θανάτου και η διαφθορά κάνει πάρτι. Από εκεί ξεκίνησε ο Musa Juwara, για την Ευρώπη, όταν ήταν 15 χρόνων. Μόνος -άφησε πίσω του τη μητέρα και τον παππού, με τους οποίους μεγάλωσε. Και ασυνόδευτος. Ακολουθεί η διαδρομή.

Η διαδρομή από την Γκάμπια στην Ευρώπη Migrant Project

Στο Migrant Project αναλύεται εκτενώς η διαδρομή -και τα ρίσκα- κάθε ενός που αποφασίζει να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή και φεύγει από την Γκάμπια, με προορισμό την Ευρώπη. Κατ’ αρχάς, μπαίνουν στη Νιγηρία, πληρώνοντας περισσότερα χρήματα από άλλες εθνικότητες -γιατί οι συνοριοφύλακες έλεγαν ψέματα πως οι αρχές είχαν απαγορεύσει την είσοδο στους Γκανέζους. Στο Αγκαντέζ, την πόλη μεταξύ της Γκάμπια και της Λιβύης, αυτοί που μετακινούνται κρύβονται, για να αποφύγουν τη σύλληψη. Επειδή δεν μπορούν να δουλέψουν, για να μαζέψουν χρήματα και να συνεχίσουν το ταξίδι, συχνά εγκλωβίζονται εκεί.

Άπαξ και συνεχιστεί το ταξίδι, μπαίνουν στην έρημο Σαχάρα, όπου κυριαρχούν οι συμμορίες που κλέβουν και απαγάγουν. Η διαδρομή και οι συνθήκες είναι δύσκολες, ενώ για να γίνει το πέρασμα στη Λιβύη χρειάζονται εβδομάδες. Πολλά αυτοκίνητα διαλύονται ή ‘χάνονται’ και μαζί τους οι άνθρωποι που έχουν επιβιβαστεί σε αυτά. Πολλοί πεθαίνουν από ανέχεια ή καρδιακές παθήσεις ή ασφυξία, στα φορτηγά όπου συνωστίζονται από τους ‘μεταφορείς’. Ενίοτε οι τελευταίοι παίρνουν τα χρήματα και δολοφονούν τους πρόσφυγες ή τους παρατούν στην έρημο, φοβούμενοι τη σύλληψη. Στη Λιβύη, όπου κάνει κουμάντο η μαφία, οι πρόσφυγες μπαίνουν σε καμπ -τα διοικούν ένοπλες ομάδες ή παραστρατιωτικές οργανώσεις-, όπου οι συνθήκες είναι άθλιες και ο βασανισμός, ο βιασμός και η δολοφονία καθημερινό φαινόμενο. Εάν οι οικογένειες των προσφύγων μπορούν να βοηθήσουν οικονομικά, θα ζήσουν και θα προχωρήσουν. Διαφορετικά, δύσκολα θα επιβιώσουν και πιθανότατα θα πουληθούν σε σκλαβοπάζαρα.

Στις ακτές της Λιβύης υπάρχει έντονη παρουσία ανθρώπων της λιμενικής αστυνομίας, που συλλαμβάνουν αυτούς που επιχειρούν να φύγουν προς τη Μεσόγειο και τους γυρίζουν στα κέντρα κράτησης. Οι βάρκες των λαθρεμπόρων δέχονται πολλούς περισσότερους επιβάτες, από το επιτρεπτό όριο, γεγονός που οδηγεί σε αυξανόμενο ρίσκο να μην ολοκληρώσουν ποτέ το ταξίδι. Πολλές φορές, οι πρόσφυγες δίνουν χρήματα σε λαθρέμπορους, που στη συνέχεια εξαφανίζονται. Από το 2014 περισσότεροι από 16.850 άνθρωποι έχουν πεθάνει, προσπαθώντας να διασχίσουν τη Μεσόγειο. Το 2017 πέθαινε 1 στους 36. Οι τυχεροί φτάνουν στις ακτές ευρωπαϊκών χωρών, όπου έχουν να αντιμετωπίσουν νέα ζητήματα -με λαθρέμπορους, συμμορίες ή συλλήψεις. Η διαδικασία περιλαμβάνει την είσοδο τους σε φορτηγά, για να προωθηθούν στα ενδότερα της χώρας. Πάλι υπάρχει υπερπληρότητα, ενώ πάντα υπάρχει βία. Αν γίνει αίτηση για άσυλο και δεν επιλεγούν, κάνουν το ταξίδι της επιστροφής.

Για όλα αυτά, τα χρήματα που χρειάζονται είναι περισσότερα από 4.000 δολάρια, καθώς πέραν αυτών που δίνουν οι πρόσφυγες στους διακινητές, χρειάζονται λεφτά για να φάνε, για τις δωροδοκίες ή τις αυξήσεις που εμφανίζουν ξαφνικά οι διακινητές, στα ‘θέλω’ τους.

Ο (γεννημένος στις 26/12 του 2001) Γιουγαρά χρειάστηκε επτά μήνες για να ολοκληρώσει το ταξίδι από την πόλη του έως τη Μεσίνα της Σικελίας. Εκεί έφτασε τον Ιούλιο του 2016. Πέρασε από τη Σενεγάλη, το Μάλι, την Μπουργκίνα Φάσο, τη Νιγηρία και τη Λιβύη και από εκεί στη Μεσόγειο, όπου τους περισυνέλεξε καράβι γερμανικής μη κυβερνητικής οργάνωσης. Θα ήθελα να ξέρεις πως ο Γιουγαρά δεν ήξερε να κολυμπά. Πάτησε στη Σικελία στις 10/6 του 2016 και από εκεί οι αρχές τον πήγαν στην Ποτέντσα, δυόμιση ώρες νότια της Νάπολι.

Ως ασυνόδευτος ανήλικος (ένας από τους 25.000 που έφτασαν στην Ιταλία, μόνο το 2016), δεν μπορούσε να αποκτήσει άδεια ποδοσφαιριστής -βάσει των κανονισμών. Τότε βρέθηκε στο δρόμο του ένα ζευγάρι που δέχθηκε να τον βοηθήσει. Ήταν ο κόουτς της ερασιτεχνικής Virtus Avigliano, Βιταντόνιο Σούμα, ο οποίος έγινε κηδεμόνας του Γκανέζου (“πρώτα μίλησα με τη σύζυγο μου και τα παιδιά μου και όλοι μαζί αποφασίσαμε να τον κάνουμε μέλος της οικογένειας μας. Δεν κάναμε κάτι φοβερό. Μόνο αυτό που ήθελε η καρδιά μας”). Και προπονητής του.

“Δεν θα έπρεπε να υπογραμμίζεται πάντα, η ιστορία με το πλοίο και όσα πέρασε για να έλθει στη Σικελία, τον Ιούνιο του 2016. Για το καλό του, είναι χρήσιμο να μιλάμε για το ποδόσφαιρο, για το ταλέντο του” τόνισε στο TuttoMercato o Σούμα, ο οποίος μίλησε στο μέσο μετά το γκολ του παιδιού του, στο ματς με της Μπολόνια με την Ίντερ. “Μετά το ματς, του είπα να κλείσει το τηλέφωνο του. Πρόλαβε να μου επισημάνει πως δεν περίμενε όλη την προσοχή που έλαβε. Του εξήγησα πως θα ήταν χρήσιμο να ξεχάσει ό,τι είχε γίνει”, εξήγησε ο πατέρας.

“Από την αρχή διέκρινα πως είναι ένα επίπεδο πάνω από τα άλλα παιδιά, σε τεχνική και φυσικές δυνατότητες. Είναι εξαιρετικά ευκίνητος και γρήγορος, ενώ έχει καλή αίσθηση του γκολ Από τη στιγμή που ήταν ακόμα μικρός, είχε μια ιδιαίτερη αφοσίωση στη δουλειά. Μολονότι δεν μιλούσε τη γλώσσα και είχαμε θέματα στην επικοινωνία, βοήθησε την ομάδα από την πρώτη μέρα”.

Ενόσω ήταν εκ των ηγετών της πορείας της Virtus Avigliano για τον τίτλο της περιφέρειας, τον γνώρισαν πολλοί scouts. Το 2017 τον ζήτησε η Κίεβο. Για να πείσει την οικογένεια του να πει το ‘ναι’, χρειάστηκε να δεσμευτεί πράγματα και για την εκπαίδευση του παιδιού. Όπως έγραψε το Calcio Mercato, η ομοσπονδία όμως, μπλόκαρε τη μετακίνηση, βάσει ενός νέου κανονισμού που ήταν ενάντια στην εκμετάλλευση μη Ευρωπαίων νέων -εξ ου και η απαγόρευση στις μεταγραφές τους. Ο Γιουγαρά έπαθε κατάθλιψη, γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει τι συμβαίνει -να δεχθεί πως από το πουθενά και ενώ όλα έδειχναν να ‘χουν μπει σε ένα δρόμο, προέκυψε νέο πρόβλημα. Η κηδεμόνας του παίκτη, Λορεντάνα, δικηγόρος στο επάγγελμα προσέβαλε τον κανονισμό στα δικαστήρια και δικαιώθηκαν -με το δικαστή Φρανσέσκο Ροζίνι να αποφασίζει πως διαφορετικά θα αδικούνταν το παιδί -που είχε για ίνδαλμα τον Εντέν Αζάρ και ήταν φαν της Τσέλσι.

Πολύ γρήγορα έγινε το σημείο αναφοράς της ακαδημίας της ομάδας (είχε 8 γκολ σε 15 ματς και κέρδισε την παρουσία του στην πρώτη ομάδα), με την Ίντερ και τη Γιουβέντους να τον καλούν για δοκιμαστικές προπονήσεις. Έμειναν όμως, σε αυτές.

Η ομάδα που έκανε το επόμενο βήμα ήταν η Μπολόνια, του Σίνισα Μιχαΐλοβιτς . Έδωσε 500.000 ευρώ για να πάρει τον Γιουγαρά, ο οποίος παίρνει 3000 ευρώ το μήνα και κάνει τις διαδρομές του στην πόλη, με σκούτερ.

Το πλάνο ήταν να παίξει αρχικά στην U19, για να εξελιχθεί περαιτέρω. Τελικά, δεν χρειάστηκε αυτός ο χρόνος για προσαρμογή και βελτίωση. Ο νέος ήταν έτοιμος. Ο θετός πατέρας του παίκτη, είπε πως ‘ο Μιχαΐλοβιτς είναι γνωστός για την πίστη που ‘χει σε νέους ανθρώπους. Επίσης, ο Μούσα είχε, από το Γενάρη, κοντά του τον συμπατριώτη του και συνονόματο, Μούσα Μπάροου -ως δανεικού από την Αταλάντα. Οι δυο τους συνέθεσαν την επίθεση. Έγιναν φίλοι και η σχέση τους έγινε ακόμα πιο ‘δυνατή’, στο lockdown’.

Παρένθεση: ο Γιουγαρά είχε αποκτήσει ήδη, ατζέντη: τον Φεντερίκο Παστορέλο, εκπρόσωπο των Ρομέλου Λουκάκου και Αντόνιο Καντρέβα -μεταξύ άλλων.

Ο Μιχαΐλοβιτς θα προστατέψει τον παίκτη του, ό,τι και αν γίνει

Έκανε το ντεμπούτο του στη Serie A, ως αλλαγή στο παιχνίδι με τη Ρόμα, τον Φλεβάρη. Μετά προέκυψε στη ζωή μας ο Covid-19 και με το restart των Ιταλών στο ματς του San Siro -πριν 4 μέρες-, ο Μιχαΐλοβιτς τον σήκωσε από τον πάγκο στο 65ο λεπτό, για να αντικαταστήσει τον Σανσόνε. Δέκα λεπτά μετά, ισοφάρισε σε 1-1 και έγινε ο νεαρότερος παίκτης της Μπολόνια που σκόραρε, μετά το 2003. Ο φίλος του, Μπάροου, ο οποίος σκόραρε το γκολ της νίκης, ζήτησε τη φανέλα του μετά το ματς. Ο Γιουγαρά ευχαρίστησε τον προπονητή του, για την εμπιστοσύνη που του έδειξε. Aυτός ζήτησε από τα media “να μην καταστρέψετε τον μικρό. Πάντα λέω ότι δεν κοιτώ ηλικίες. Μόνο το ταλέντο του κάθε παίκτη. Χρειάζεται κουράγιο για να εμπιστευτείς τους εφήβους, αλλά πρέπει να τους πιστέψεις. Είναι καλό για το σύλλογο και για τους ίδιους. Επειδή οι δημοσιογράφοι δεν έχετε μέτρο, κάνετε τα πάντα για να καταστρέψετε αυτές τις περιπτώσεις παικτών, πριν καν ξεκινήσουν το ταξίδι τους. Ο Μούσα έχει τα πόδια στο έδαφος και συνεχίζει να προπονείται πολύ σκληρά. Θα ‘χει και άλλη ευκαιρία να αποδείξει τι αξίζει”.

Ο Γιουγαρά αφιέρωσε το πρώτο γκολ στην οικογένεια του “και όσους με βοήθησαν στο ταξίδι μου. Ζω ένα όνειρο. Θα θυμάμαι αυτήν τη μέρα, για το υπόλοιπο της ζωής μου”. H Mπολόνια έχασε την Τετάρτη 8/7, στο ντέρμπι με τη Σασουόλο (2-1), με τον Μιχαΐλοβιτς να αποβάλλεται για διαμαρτυρίες προς τους διαιτητές και να λέει στη συνέντευξη Τύπου “η Σασουόλο έπαιξε καλύτερα και άξιζε τη νίκη. Ο διαιτητής με απέβαλε δικαίως, γιατί του είπα πού να πάει. Αλλά είμαστε η ομάδα με τις περισσότερες κάρτες στην Ιταλία και αυτό είναι περίεργο. Είναι σαν να ‘χουμε 11 δολοφόνους στο γήπεδο, ενώ όλοι είναι νέα παιδιά. Μάλλον είναι πιο εύκολο να φορτώνουν αυτά με κάρτες, από ό,τι άλλους”. Σε 31 παιχνίδια, οι παίκτες της Μπολόνια έχουν δει 90 κίτρινες κάρτες, με τον Μιχαϊλοβιτς να αναφέρεται και σε εκπομπή της Sky Italia “όπου για μισή ώρα δεν είπαν κουβέντα για την Μπολόνια. Εξηγούσαν μόνο πώς έχασε η Ίντερ, λες και έπαιζε μόνη. Είναι ντροπή“. Σημειωτέον, στο ματς με τη Σασουόλο, ο Γιουγαρά δεν σηκώθηκε από τον πάγκο.