ΑΕΚ-Ολυμπιακός: Πρωταθλητής πέραν πάσης υποψίας

Με τον ΠΑΟΚ να περνάει νωρίτερα νικηφόρα από το ‘Κλεάνθης Βικελίδης’ στο ντέρμπι με τον Άρη, ο Ολυμπιακός ήταν υποχρεωμένος να νικήσει στο ΟΑΚΑ την ΑΕΚ, αν ήθελε να σφραγίσει και μαθηματικά τον τίτλο της Super League από το βράδυ της Κυριακής. Η αλήθεια είναι πως οι ‘ερυθρόλευκοι’ δεν έκαναν τίποτα λιγότερο από το αναμενόμενο, με βάση την αγωνιστική τους εικόνα τους τελευταίους μήνες.

Η ΑΕΚ ερχόταν από την 120λεπτη μάχη μεσοβδόμαδα και την πρόκριση επί του Άρη στα ημιτελικά του Κυπέλλου, ωστόσο το εισιτήριο για τον τελικό της διοργάνωσης είχε το δικό του βαρύ τίμημα. Με τους Μάνταλο, Σιμόες, Ολιβέιρα να αποβάλλονται και τους Μπακάκη, Λόπες να φεύγουν με μυϊκά προβλήματα από τον αγωνιστικό χώρο. Και τον τραυματισμό του Μπάρκα στην προπόνηση να έρχεται για να… δέσει το γλυκό. Έξι βαρβάτες απουσίες που το νυν ρόστερ της ΑΕΚ δεν μπορεί να αντέξει, αφού το βάθος λείπει και το μίνιμουμ ενδεχόμενο αναπλήρωσης τους είναι ανέφικτο.

Ο Μάσιμο Καρέρα χρησιμοποίησε ό,τι καλύτερο είχε απομείνει στην διάθεση του, ωστόσο το χάντικαπ ποιότητας κόντρα στον αντίπαλο ήταν εμφανές. Το 4-2-3-1, με τους Σιμάνσκι – Κρίστιτσιτς στον άξονα και τους Αλμπάνη – Λιβάγια – Βέρντε στην πλάτη του Αραούχο δεν λειτουργούσε, καθώς με έναν έξτρα κεντρικό χαφ και τον Μασούρα να δίνει βοήθειες, ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει την μάχη του κέντρου, επιβάλλοντας τον ρυθμό του. Δεν ήταν μονάχα οι υπεραριθμίες που έβγαζαν οι ‘ερυθρόλευκοι’ αλλά και το γεγονός πως την ίδια στιγμή οι μεσοεπιθετικοί της ΑΕΚ ήταν αποκομμένοι σε φάση ανάπτυξης.

Ο Μπουχαλάκης κυριαρχούσε στον άξονα, ο Φορτούνης δημιουργούσε με συνέπεια προβλήματα στην αντίπαλη άμυνα. Η κεφαλιά του Ελ Αραμπί στο 14′ έφυγε άουτ για χιλιοστά, το φοβερό σουτ του Φορτούνη στο 19′ πήγε στο οριζόντιο δοκάρι και εκατοστά εκτός γραμμής. Ο Καρέρα θορυβήθηκε, κοίταξε στον πάγκο και πήγε σε μια προφανή επιλογή. Πέρασε στο ματς τον Οικονόμου αντί του Αλμπάνη, γύρισε την διάταξη σε 3-5-2 και ήλπιζε πως έτσι θα μπαλώσει την τρύπα στον άξονα, ισορροπώντας στη μεσαία γραμμή.

Η σκέψη του Ιταλού τεχνικού είχε λογική. Ωστόσο η εφαρμογή στην πράξη ήταν πέραν των δυνατοτήτων του. Η αγωνιστική συνοχή του Ολυμπιακού, οι αυτοματισμοί που δημιουργούν οι ξεκάθαροι ρόλοι και η ατομική ποιότητα των παικτών του, αποτέλεσαν συνθήκες μη αντιμετωπίσιμες για τους γηπεδούχους.

Στο 38′ το γύρισμα της μπάλας από τον Μασούρα συνάντησε την υψηλή εκτελεστική ικανότητα του Ελ Αραμπί, που με άπιαστο βολ πλανέ στο δεύτερο δοκάρι γέννησε το προβάδισμα του Ολυμπιακού. Στην εκπνοή του ημιχρόνου η ασίστ του Φορτούνη στον Καμαρά σήμανε το 0-2 στο ΟΑΚΑ, σκορ με το οποίο πήγαν οι ομάδες στα αποδυτήρια.

Ο Ολυμπιακός ίσως και να πίστεψε πως είχε καθαρίσει τη μπουγάδα. Η αλήθεια είναι πως είχε δουλειά ακόμη. Το δεύτερο ημίχρονο απέκτησε μια άγρια ομορφιά, όταν η ΑΕΚ βρήκε τον τρόπο να ξαναμπεί στο ματς. Ο Σα ύψωσε ανάστημα στο δίλεπτο 64′-65′ σταματώντας τους Χουλτ και… Ελ Αραμπί, όμως στο 66′ ο Αραούχο σκόραρε με διπλή προσπάθεια για το 1-2. Οι γηπεδούχοι απέκτησαν ενθουσιασμό, κέρδισαν μέτρα και πίστεψαν στην ισοφάριση. Με τον Ολυμπιακό να μην έχει την συγκέντρωση, τη σιγουριά και την ένταση του πρώτου μέρους. Ο Μαρτίνς πέρασε σταδιακά στο ματς τους Ραντζέλοβιτς, Καφού και Χασάν για να δώσει φρεσκάδα και καθαρό μυαλό. Ο Καρέρα έβλεπε την ομάδα του να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί, αλλά σιγά σιγά να ξεμένει από ενέργεια.

Το σκορ δεν άλλαξε μέχρι την λήξη της αναμέτρησης, έτσι ο Ολυμπιακός κατέκτησε και μαθηματικά τον τίτλο του πρωταθλητή της σεζόν 2019-2020 και 45ο στην ιστορία του. Οι ‘ερυθρόλευκοι’ βρίσκονται στο +19 από τον δεύτερο ΠΑΟΚ έξι στροφές πριν το φινάλε και ο στόχος τους πλέον είναι να ολοκληρώσουν αήττητοι τις υποχρεώσεις τους στην Super League.

Ένας Ολυμπιακός που μέχρι σήμερα μετράει 11 νίκες και 3 ισοπαλίες τη φετινή σεζόν, με γκολ 24 υπέρ και 8 κατά, κόντρα στις υπόλοιπες πέντε ομάδες της πρώτης εξάδας. Οι ‘ερυθρόλευκοι’ δεν άφησαν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης στην πορεία τους προς τον τίτλο και χρειάστηκαν μόλις 4 από τις 10 αγωνιστικές στην διαδικασία των playoffs για να φτάσουν στην κορυφή που είχαν αποχωριστεί τα δύο τελευταία χρόνια.