Ελλάδα-Νιγηρία 2-1, 10 χρόνια μετά: Ποιοι έπαιξαν τότε και τι κάνουν σήμερα
13 διεθνείς ποδοσφαιριστές και 13 διαφορετικές ιστορίες. Πού βρίσκονται όσοι είχαν χρησιμοποιηθεί από τον Ότο Ρεχάγκελ στο νικηφόρο παιχνίδι με τους Νιγηριανούς;
Η συμπλήρωση μιας δεκαετίας από το πρώτο γκολ και την πρώτη νίκη της Εθνικής ποδοσφαίρου σε Παγκόσμιο Κύπελλο ξυπνά μνήμες από το ‘Free State’ του Μπλουμφοντέιν. Σαν της μοίρας του γραμμένο η ημέρα της απελευθέρωσης του ελληνικού ποδοσφαίρου έλαχε να συμβεί στο Στάδιο της ‘Ελεύθερης Πολιτείας’, κόντρα στη Νιγηρία.
Πριν φτάσουμε στη 17η Ιουνίου του 2010, η απόπειρα για νίκη στην πρεμιέρα του Β’ ομίλου είχε αποτύχει παταγωδώς και το 2-0 από τους Νοτιοκορεάτες εκείνου του διάολου του Παρκ, πέντε ημέρες νωρίτερα στο Πορτ Ελίζαμπεθ, είχε μοιραία ζωντανέψει τα φαντάσματα του ‘4-4-2’ στις ΗΠΑ το 1994. Για το δεύτερο παιχνίδι στη διοργάνωση ο Ότο Ρεχάγκελ διάλεξε να τροποποιήσει τη συνολική προσέγγιση της τακτικής του. Ωστόσο το 1-0 των ‘υπεραετών’, από μια συνολικά σπασμωδική αντίδραση στην περιοχή των Ελλήνων, γιγάντωσε την αμφισβήτηση για τις αρχικές επιλογές του Γερμανού εκλέκτορα και κυρίως την αμφιβολία για το τι θ’ ακολουθήσει. Μια επανάληψη του 2-0 από την παρέα του Ντανιέλ Αμοκάτσι και του Τζορτζ Φίνιντι φώλιασε στις συνειδήσεις.
Παρ’ ελπίδα οι Νιγηριανοί υπερεκτίμησαν αλόγιστα τις δυνάμεις τους, υποτιμώντας ταυτόχρονα την ελληνική αντίδραση, και αφότου ο Καϊτά αποβλήθηκε για εκτός δράσης χτύπημα, το σενάριο του αγώνα έλαβε μια νέα, ευνοϊκή, τροπή. Από την ώρα που η ισοφάριση ήρθε πριν από την ανάπαυλα, το έργο των Ελλήνων απλουστεύτηκε και παρά τις χαμένες ευκαιρίες που στερούσαν σαδιστικά το δεύτερο γκολ, το λυτρωτικό 2-1 ήρθε. Η πρόκριση δεν κατακτήθηκε, γιατί τ’ αποτελέσματα της τελευταίας αγωνιστικής ήταν ανάποδα, αλλά τα μάγια είχαν σίγουρα λυθεί.
Η συνταγή για το ξόρκι είχε ανάγκη από τον ιδρώτα 13 ποδοσφαιριστών. 13 ποδοσφαιριστών που, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, είχαν συμβάλει στην ιστορικότητα της στιγμής. Θυμηθήκαμε τι έκαναν και πού βρίσκονται σήμερα, δέκα χρόνια μετά τη βουβουζέλα!
Αλέξανδρος Τζόρβας
Η εκτέλεση φάουλ του Ούτσε στο 16′ τον είχε μπερδέψει, αφού ούτ’ ένας φρόντισε να σταματήσει την πορεία της μπάλας προτού φτάσει στην εστία του. Ωστόσο ο -εκείνη την περίοδο βασικός γκολκίπερ του νταμπλούχου Παναθηναϊκού– έδρασε σωτήρια όταν χρειάστηκε να βγάλει με την εκτίναξη του αριστερού χεριού το τετ α τετ του Αϊγεγκμπένι. Τελειώνοντας την καριέρα του στο ποδόσφαιρο, έκανε για μικρό διάστημα των προπονητή τερματοφυλάκων, γρήγορα όμως αφιερώθηκε κατά βάση στα επιχειρηματικά σχέδια παρέα με τη σύζυγό του, αφιερώνοντας επίσης χρόνο στα παιδιά τους.
Λουκάς Βύντρα
Ο αμυντικός που λάτρευαν οι προπονητές και λατρεύει να μισεί, μέχρι σήμερα, η κερκίδα παραμένει στις επάλξεις χάρη στη δουλεμένη σωματοδομή του και την άκρως επαγγελματική ζωή του. Έχοντας από τον Φλεβάρη κλείσει τα 39 του χρόνια παραμένει ενεργός, παίζοντας βασικός στη Λαμία της Super League 1. Ο Ρεχάγκελ τού είχε αναθέσει όλη τη δεξιά πλευρά, ζητώντας απ’ αυτόν να ενεργεί κυρίως ως μια δικλείδα ασφαλείας των τριών στόπερ!
Σωτήρης Κυργιάκος
Στη Νότια Αφρική είχε ταξιδέψει ως ένας εκ των κεντρικών αμυντικών της Λίβερπουλ (παρέα με τους Ντάνιελ Άγκερ, Τζέιμι Κάραγκερ, Μάρτιν Σκρτελ), προτού δώσει το ‘παρών’ στο θαύμα απέναντι στην Άρσεναλ. Δεν είχε αγωνιστεί στην πρεμιέρα της διοργάνωσης με τη Νότια Κορέα και κλήθηκε από τον ‘χερ Ότο’ για να συμπληρώσει την τριάδα των στόπερ. Μια δεκαετία μετά, 40 ετών πλέον, είναι παλαίμαχος και κατά βάση χαίρεται τη ζωή.
Σωκράτης Παπασταθόπουλος
Είχε μόλις τελειώσει τη σεζόν του στην Τζένοα ο 22χρονος στόπερ και στη Μίλαν δεν είχε υπογράψει ακόμη – συνέβη μέσα στον Ιούλιο. Ο Ρεχάγκελ τον έχρισε βασικό για να φέρει οντότητα στην τριάδα της άμυνας, αλλά έμελλε να ‘ναι αυτός που ‘θυσιάστηκε’ αναγκαστικά για να έρθει η ανατροπή μετά το αριθμητικό πλεονέκτημα που απέκτησε η Εθνική. Πλέον ως στέλεχος της Άρσεναλ την τελευταία διετία δεν διάγει την καλύτερη περίοδο της καριέρας του, αλλά η πορεία του δεν είναι δυνατόν να ολοκληρωθεί στα 32. Είναι βέβαιο πως θα βρει νέους εργοδότες, αν κληθεί να υποχρεωθεί να φύγει από το Λονδίνο.
Αβραάμ Παπαδόπουλος
Στα 25 του ήταν ο κορυφαίος στόπερ του ελληνικού πρωταθλήματος, συνδυάζοντας αρμονικά δύναμη και ταχύτητα. Φυσικά και ήταν βασικός και αναντικατάστατος στην Εθνική του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ως 35άρης τώρα μοιάζει αναπόφευκτο η άμμος του στην κλεψύδρα να σώνεται και να μαζεύει μέρα με τη μέρα τα τελευταία ένσημα για τη συνταξιοδότηση από το ποδόσφαιρο, έχοντας επιστρέψει από πέρυσι το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό, με ελάχιστο χρόνο συμμετοχής. Άλλα εκείνα τα χρόνια, βέβαια.
Βασίλης Τοροσίδης
Αυτός που είχε κερδίσει την αποβολή του Καϊτά και ο σκόρερ του δεύτερου γκολ είχε επιστρατευτεί να καλύπτει την αριστερή πτέρυγα της άμυνας εξαιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης του Ρεχάγκελ στα κατ’ εξοχήν μπακ της πλευράς – τον Σπυρόπουλο δηλαδή. Μετά από 2.5 χρόνια θα έφευγε από τον Ολυμπιακό για τη Ρόμα, δοκιμάζοντας τις αντοχές του στο ιταλικό πρωτάθλημα, προτού το καλοκαίρι του 2018, αφού πρώτα αγωνίστηκε στην Μπολόνια, γυρίσει στον Πειραιά για να κλείσει έναν κύκλο που παρέμεινε ορθάνοιχτος. Αν το καλοκαίρι αποφασίσει να παίξου αλλού είναι αποκλειστικά δικό του θέμα.
Αλέξανδρος Τζιόλης
Πριν από λίγες ημέρες και μετά από 11 ομάδες 9 χωρών έγινε γνωστό πως ο Αλέξανδρος Τζιόλης αφήνει τα ποδοσφαιρικά παπούτσια του στ’ αποδυτήρια κι αφοσιώνεται σε άλλα πράγματα. Το 90λεπτο με τους Νιγηριανούς δεν ήταν το καλύτερό του με την Εθνική, μολονότι από ατομική προσπάθειά του προήλθε το 2-1, ήταν όμως εξ εκείνων που θυμάται πολύ καλά.
Κώστας Κατσουράνης
Τα 41 του θα κλείσει σε τέσσερις ημέρες (21/6) ο Πατρινός χαφ, ο οποίος εκείνη την χρονιά είχε δικαιωθεί για την επιλογή του να γυρίσει στην Ελλάδα και να ενταχθεί στον Παναθηναϊκό. Πριν από τα 31α γενέθλιά του δεν υπήρχε περίπτωση να λείπει από τα σχέδια του Ρεχάγκελ, λειτουργώντας ως η σταθερά στην εξίσωση της μεσαίας γραμμής, διότι η ποιότητά του με την μπάλα στα πόδια και η οξυδέρκειά του ήταν στοιχεία πολύτιμα για το σύνολο. Με ξεκάθαρες ιδέες για το ποδόσφαιρο, αναζητά ως παλαίμαχος πρότζεκτ που θα τον καλύπτουν. Όπως ήταν αρχικά της Παναχαϊκής ως την ημέρα που αποφάσισε ν’ αποχωρήσει. Γιατί ο ίδιος δεν ήταν ποτέ οφσάιντ.
Γιώργος Καραγκούνης
Με το ’10’ στην πλάτη και το περιβραχιόνιο του αρχηγού στο μπράτσο ο 33χρονος ‘Κάρα’ εξακολουθούσε να παίζει σαν έφηβος που έχει 20 χρόνια μπάλας μπροστά του. Δεν είναι τυχαίο ότι γεύτηκε τη χαρά ενός ακόμη Μουντιάλ. Τα χτυπήματά στις στημένες φάσεις ήταν μόνιμη πηγή κινδύνου εκείνο το απόγευμα. Το ποδόσφαιρο ήταν, είναι και θα παραμείνει η δεύτερη φύση του, αλλά σε αυτή τη φάση της ζωής του, προτιμάει να σχολιάζει τα τεκταινόμενα παρά να επεμβαίνει με οποιονδήποτε τρόπο.
Δημήτρης Σαλπιγγίδης
Ήταν, ο επιθετικός του Παναθηναϊκού που είχε διαλέξει να μην ανανεώσει και να γυρίσει στον ΠΑΟΚ, αυτός που υπέγραψε την πρόκριση της Εθνικής στο Παγκόσμιο Κύπελλο και ο πρώτος ever σκόρερ της. Κινητικός, μαχητικός, ακούραστος και -κομματάκι- τυχερός στο σουτ που εξαπέλυσε για το 1-1 με κόντρα σε αντίπαλα πόδια προτού η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα, είχε βγάλει τέτοια ενέργεια εκείνη την ημέρα που δικαίως αποθεώθηκε για την απόδοσή του.
Φάνης Γκέκας
Το διαπεραστικό, και σχεδόν μοιρολατρικό (αφού ακολούθησε το ψυχοφθόρο τετ α τετ των Νιγηριανών), ‘όχι Φάνη’ του Παύλου Παπαδημητρίου, στην τηλεοπτική μετάδοση της ΕΡΤ έλαβε έκτοτε τη διάσταση λαϊκής ρήσης που χρησιμοποιείται κάθε φορά που μια αποτυχημένη ενέργεια προκαλεί απογοήτευση. Ο Λαρισαίος φορ είχε ξοδέψει την ευκαιρία όσο το σκορ ήταν ακόμη στο 1-1, αλλά δεν ήταν όσο μοιραίος 4 χρόνια αργότερα, στη διαδικασία των πέναλτι με την Κόστα Ρίκα. Σήμερα απολαμβάνει και καλά κάνει τη φήμη ενός εκ των κορυφαίων Ελλήνων σκόρερ, σε συλλογικό ή διεθνές επίπεδο.
Γιώργος Σαμαράς
Ο συνδυασμός του γρήγορου γκολ από τον Ούτσε (16′) και της αποβολής του Καϊτά (33′) έφερε τον Κρητικό επιθετικό στο γήπεδο παράλληλα με τον ανασχηματισμό της 11άδας. Μπαίνοντας αντί του Παπασταθόπουλου έπαιξε αρκετά κοντά στον Γκέκα και το 3-4-3 (ή περισσότερο 3-6-1) μετατράπηκε αυτομάτως σε 4-3-3. Είχε ήδη ‘σκανάρει’ το παιχνίδι από τον πάγκο και η είσοδός του διαφοροποίησε πλήρως την εικόνα της ομάδας. Μεγαλοστέλεχος πια στον ΟΦΗ, χτίζει με τα δικά του πιστεύω και ανθρώπους που εμπιστεύεται για τη φιλοσοφία τους πάνω απ’ όλα ένα ζηλευτό ποδοσφαιρικό μοντέλο.
Σωτήρης Νίνης
Με το σκορ στο 2-1 ο Ότο Ρεχάγκελ δεν θα ρίσκαρε οτιδήποτε. Έξω στο 79′ ο Γκέκας και μέσα ο 20χρονος -τότε- επιτελικός, λίγους μήνες αφότου όλος ο κόσμος τον είχε θαυμάσει στο τελευταίο, πραγματικά, μεγάλο παιχνίδι, πριν καν από το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό. Μολονότι σήμερα δεν ανήκει σε κάποιο ποδοσφαιρικό κλαμπ, αδημονεί για μια ευκαιρία, διότι όπως είχε εκμυστηρευτεί στο Sport24 εν μέσω καραντίνας “το μόνο που θέλω είναι να βρω μια ομάδα και να το χαρώ πραγματικά”.
