Το ΝΒΑ θέλει να ‘κλέψει’ τον Τσετ Χόλμγκριν από το NCAA

Το πιο δημοφιλές recruit στις ΗΠΑ -για το 2021 NBA draft- λέγεται Tσετ Χόλμγκριν. Είναι 18 χρόνων, υψώνεται στα 2.13, ζυγίζει 88 κιλά και έχει wingspan 2.24. Στα 14 ήταν 1.87 και δεν ασχολείτο άνθρωπος μαζί του. Που να δουλεύει, δηλαδή σε ομάδα του ΝΒΑ. Στην πρώτη του χρονιά στο high school, ήταν απλά ένα ψηλό παιδί που έβαζε 6.2 πόντους και έπαιρνε 3 ριμπάουντ ανά ματς,. Πλέον είναι ο δεύτερος πολυτιμότερος 17χρονος, με τους ειδικούς να ενημερώνουν πως ‘σουτάρει σαν τον Ντιρκ Νοβίτσκι και παίζει άμυνα σαν τον Άντονι Ντέιβις’. Πριν ένα χρόνο, ο Χόλμγκριν είχε παίξει εναντίον του Στέφεν Κάρι. Ναι, του γνωστού. Και ο μικρός πέρασε τον superstar, αντιγράφοντας μια από τις ‘πατέντες’ του.

Συναντήθηκαν την πρώτη ημέρα του 2019 SC30 camp (δηλαδή, του camp που κάνει ο Κάρι). Και πάντα στην πρεμιέρα, μετά την πρωινή προπόνηση οι προπονητές παίζουν με τα παιδιά του event. Όταν ήλθε η ώρα για τα ματσαρίσματα, όπως είπε ο Χόλμγκριν στο Bleacher Report “ζήτησα να αναλάβω εγώ τον Κάρι. Δεν συνηθίζω να φοβάμαι ή να υποχωρώ”. Ακόμα και αν ταπεινωθεί. Ο Κάρι προφανώς και δεν ένιωσε. Όταν τον είδε να ‘χει το μυαλό του αλλού, έβαλε μπροστά στα μούτρα του ένα σουτ από τα οκτώμισι μέτρα. Στην επόμενη φάση, ο νεαρός απάντησε (με κάρφωμα, αφού ‘πέρασε’ τον καλύτερο σκόρερ του πλανήτη), δανειζόμενος μια κίνηση του ειδώλου του. Μετά τον αγώνα, ο Κάρι του έδωσε συγχαρητήρια. Οι λογαριασμοί του Τσετ στα social media είχαν ‘γεμίσει’ μηνύματα, αφού το video είχε γίνει viral. Στους followers που απέκτησε στο Instagram ήταν και ο Ντουέιν Ουέιντ.

Πριν την τρίτη του χρονιά στο λύκειο, είχε μόλις δυο προτάσεις πλήρους αθλητικής υποτροφίας, από κολέγια. Ενόσω έτρεχε η σεζόν, έγινε ο Νο1 σέντερ της ‘τάξης’ του 2021 και τέταρτος στη συνολική λίστα των καλύτερων του έθνους. Είχε γίνει ήδη ένας τύπος ύψους 2.13, με την ικανότητα να χειριστεί την μπάλα, να σουτάρει και να θέλει να δουλεύει πολύ, ενώ δεν αμελούσε τα μαθήματα του. Ο πατέρας του, Ντέιβ είναι επίσης, 2.13. Και προφανώς ασχολήθηκε με το μπάσκετ. Εγκατέλειψε όμως, λόγω γονάτων. Όταν απέκτησε το γιο του, του πέρασε την αγάπη του για το σπορ. Όταν είδε το γιο του να ανταποκρίνεται (ήταν 12), τον πήγε στον Μπράιαν Σάντιφερ, ο οποίος ήταν γνωστός ως προορισμός για όποιο παιδί θέλει να εξελιχθεί.

“Μετά την πρώτη εβδομάδα των προπονήσεων έβαλα τα κλάματα. Δεν άντεχα. Αλλά έτσι όπως με μεγάλωσαν οι γονείς μου, δεν έγινα ποτέ ο τύπος που θα ρίξεις κάτω και θα μείνει εκεί. Έχω μάθει να σηκώνομαι”.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του προπονητή του ήταν η ανάπτυξη του παιδιού, που έπρεπε να συνδυαστεί με τη βελτίωση των ικανοτήτων του. “Δεν με ενδιέφερε να βάζω 40 πόντους, πριν μάθω τα βασικά του μπάσκετ. Ήμουν project και ήμουν τυχερός να πέσω σε ανθρώπους που μου έδωσαν το χρόνο που χρειαζόμουν. Δεν ήμουν καν, μια στοίβα τούβλων, τότε. Ήμουν το υλικό από το οποίο φτιάχνονται τα τούβλα”. Άλλαξε σχολείο στα 13 και πέρασε την πρώτη του σεζόν σε αποθεραπεία για το κάταγμα που ‘χε υποστεί στο δεξί καρπό. Δούλεψε επί του σουτ του. Δεν έπαιρνε όμως, όγκο -και δύσκολα μπορούσε να τον χρησιμοποιήσει κάποιος στο ποστ. Όσο είχε ‘παρκαριστεί’ στον πάγκο, δούλευε το τρίποντο και το χειρισμό της μπάλας.

Έως τα 14 είχε πάρει άλλα 5 εκατοστά. Άρχισε να πατά στο παρκέ. Κυρίως για να αναλάβει αποστολές στην άμυνα. Μέσα στην ίδια σεζόν, δούλεψε για να μάθει όσα πρέπει να κάνει ως ψηλός (ομολογεί μέχρι σήμερα πως χρειάζεται δουλίτσα στις κινήσεις στο low post, όπως και να βάλει 15 κιλά) και όσα οφείλει να κάνει ένας κοντός όταν σουτάρει. Έμαθε και να λειτουργεί στην περιφέρεια. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στη δεύτερη χρονιά του στο high school. Από τους 6.2 πόντους έβαζε πια 18.6 και από τα 3 ριμπάουντ, κατέβαζε 11 ανά ματς, με την παρέα του να παίρνει το πρωτάθλημα της Μινεσότα.

Το καλοκαίρι πήγε σε καμπ, μεταξύ άλλων μοίρασε 49 τάπες σε έξι παιχνίδια, νίκησε τον ανταγωνισμό και κέρδισε προτάσεις από 12 προγράμματα της Division I, συμπεριλαμβανομένων των Kansas, Gonzaga, Memphis Florida και Μinnesota. Μέσα σε 18 μήνες άλλαξαν όλα. Eκείνος παρέμεινε ‘ο ίδιος goofy τύπος που ήμουν πάντα‘. Σημείωσε επίσης, πως ο τελειόφοιτος της Minnehaha Academy -στη Μινεσότα-, δεν έχει θέση. Επειδή πρέπει τον βάζουν στους φόργουορντ.

Σύμφωνα με το Pacific Hoops το βέβαιο είναι πως ο έφηβος χρειάζεται πολύ δουλειά σε επίπεδο δύναμης, ταχύτητας, σουτ, όπως φυσικά και στην ντρίμπλα -που προς το παρόν είναι σε αξιοπρεπές επίπεδο. Επίσης, τονίζει ότι εκ πρώτης όψεως είναι ένα πολύ αδύνατο αγόρι ‘που δείχνει σαν γίγαντας, όταν πατά το πόδι του στο παρκέ. Δύσκολα μπορεί να τον σταματήσει κάποιος’. H τελευταία είδηση που τον αφορά, τον θέλει να δουλεύει με τον Ζουάν Χάουαρντ. Ο Χόλμγκριν έχει υπολογιστεί ήδη για το νέο project του ΝΒΑ, που έχει ως στόχο να καλύψει το κενό που υπήρχε για χρόνια σε δουλειά των ταλέντων. Ο πατέρας του θέλει να σπουδάσει ο γιος του, ο οποίος μιλάει με τα κολέγια που τον θέλουν μέσω Zoom. Αυτήν την εβδομάδα θα ‘χει το δεύτερο ‘ραντεβού’ με το Michigan State.

Το νέο πρόγραμμα του ΝΒΑ για να κρατάει στις ΗΠΑ το ταλέντο

Prospects για το ΝΒΑ υπάρχουν σε όλον τον κόσμο. Και το ΝΒΑ έχει κάνει τα δέοντα, ώστε να ενημερώνεται εγκαίρως και ενδελεχώς. Όπως έχει αλλάξει πολλά, στον τομέα της εξέλιξης. Εκεί δηλαδή, που η D-League υπήρχε για να υπάρχει, πλέον υπάρχει για ως εναλλακτική της τακτικής που ‘ρήμαξε’ το NCAA: του one and done. Δηλαδή, της δέσμευσης των καλύτερων νεαρών με τα κολέγια που θα τους έδιναν τη σκηνή για να δράσουν, ώστε να επιλεγούν ψηλά στο NBA Draft, για μια μόλις σεζόν. Πλέον η G-League δίνει 110.000 ευρώ σε όποιον σκέφτεται το -χωρίς μισθό- ‘μια σεζόν κι έξω’.

Επίσης, το πρόγραμμα εξέλιξης περιλαμβάνει πια και μισθούς που φτάνουν στα 440.350 δολάρια, μήπως και τα prospects σταματήσουν να φεύγουν για την Αυστραλία ή την Ευρώπη, όπου ξέρουν πως θα επωφεληθούν περισσότερο -όπως θα γίνονται και καλύτεροι παίκτες. Δηλαδή, πώς θα γίνουν καλύτεροι, για να επιλεχθούν πιο ψηλά -και να βγάλουν γενικά, περισσότερα λεφτά.

Παράδειγμα: ο, γεννημένος στις 9/2 του 2002, Τζέιλεν Γκριν, MVP του U17 World Cup του 2018 και το νεαρότερο μέλος της χρυσής Team USA στο U19 Word Cup της Ελλάδας, το 2019 δέχθηκε να γίνει το ‘πειραματόζωο’ του νέου προγράμματος της G-League.

Αντί να προστεθεί στη λίστα των one and done του NCAA, επέλεξε να υπογράψει με τη G-League και να γίνει το πρώτο μέλος του μονοετούς προγράμματος εξέλιξης, ως μέλος επίλεκτης ομάδας -με ταλέντα και βετεράνους- που θα δώσει περιορισμένο αριθμό αγώνων. Βάσει αυτής της συμφωνίας, ο 18χρονος μπορεί να ‘βγάλει’ τουλάχιστον 1.000.000 δολάρια, πριν γίνει ΝΒΑer -μέσω και συμφωνιών με χορηγούς που δεν θα ‘χε στο κολέγιο.

Μέσω αυτής της οδού το ΝΒΑ προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το ταλέντο που υπάρχει στις ΗΠΑ -και έως τώρα έμενε ανεκμετάλλευτο-, ώστε να μην επαφίεται σε ό,τι υπάρχει στον υπόλοιπο κόσμο. Βλέπεις, κατ’ αυτόν τον τρόπο, ξέμεινε από νέους ήρωες, εξ ου και κάνει ό,τι μπορεί, ώστε να γίνει ο Ζάιον Ουίλιαμσον το next best thing. Τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί κάποιος άλλος -Αμερικανός.