Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες: Η ξέφρενη κούρσα προς τον θάνατο

Το ρολόι έδειχνε 11:40 το πρωί, εκείνο το Σάββατο της 1ης Ιουνίου του 2019, ακριβώς πριν έναν χρόνο, όταν ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του – μιας Mercedes Brabus S550 – επιστρέφοντας από την πρωινή προπόνηση της ομάδας του με κατεύθυνση το σπίτι του. 195 χιλιόμετρα χωρίζουν το Αλμεντραλέχο, έδρα της Εξτρεμαδούρα που τότε αγωνιζόταν στη Σεγούντα Ντιβισιόν, από την Ουτρέρα, μια πόλη 50.000 κατοίκων στην επαρχία της Σεβίλλης. Τον Ρέγιες συνόδευαν δυο ξαδέρφια του, οι Τζόναθαν Ρέγιες και Χουάν Μανουέλ Καλντερόν.

Οι τρεις τους βρίσκονταν στην Autovía A-376, την οδό που ενώνει τη Σεβίλλη με την Ουτρέρα, απέμεναν 14 χιλιόμετρα μέχρι τον προορισμό τους, όταν ο Ρέγιες – που έτρεχε με περισσότερα από 187 χλμ/ώρα σε ένα σημείο που το ανώτατο επιτρεπτό όριο ήταν τα 120 χλμ/ώρα – έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου (λόγω σκασμένου ελαστικού σύμφωνα με το αστυνομικό πόρισμα), το οποίο, αφού έσπασε τις προστατευτικές μπάρες και διέλυσε έναν τσιμεντένιο τοίχο, προσγειώθηκε σε ένα παρακείμενο κανάλι, παίρνοντας αμέσως φωτιά.

Ό,τι απέμεινε από τη Μερσεντές S550 μετά το δυστύχημα.

Οι πρώτοι που έφτασαν στο σημείο του δυστυχήματος ήταν δυο αστυνομικοί με τις μηχανές τους από το τοπικό αστυνομικό τμήμα της Ουτρέρα. Το πρώτο πράγμα που αντίκρισαν ήταν ένα αυτοκίνητο να φλέγεται και έναν νεαρό έξω από αυτό να φωνάζει: “Βγάλτε τους, βγάλτε τους, καίγονται ζωντανοί!” Ήταν ο Χουάν Μανουέλ, που είχε εκσφενδονιστεί έξω από την πόρτα του συνοδηγού (επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας) και είχε υποστεί σοβαρά εγκαύματα στο 65% του σώματός του από τα γόνατα και πάνω, στην προσπάθειά του να βγάλει από τη Μερσεντές τους δυο εγκλωβισμένους. Οι αστυνομικοί κάλεσαν αμέσως ενισχύσεις και λίγα λεπτά αργότερα η φωτιά έσβησε. Σύντομα έφτασαν εκεί και οι γονείς του Ρέγιες, τους οποίους όμως δεν άφησαν να πλησιάσουν στο αυτοκίνητο…

1 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019, ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΡΕΓΙΕΣ

Η κηδεία του Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες στην Ουτρέρα (3/6/2019) AP

Τα δυο πτώματα που ανασύρθηκαν, ήταν αδύνατο να αναγνωριστούν. Μπόρεσαν τελικά να ξεχωρίσουν ποιος ήταν ο Ρέγιες από ένα τεχνητό δόντι και από το δαχτυλίδι που φορούσε. Η κηδεία του έγινε δυο μέρες αργότερα, στις 3 Ιουνίου, αφού πρώτα η σορός του είχε εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα, πρώτα στο γήπεδο της Σεβίγια (“Σάντσεθ Πιθχουάν”) και κατόπιν στο Δημαρχείο της Ουτρέρα. Το άλλο θύμα, ο Τζόναθαν, κηδεύτηκε στις 4 Ιουνίου, αφού πρώτα χρειάστηκε να γίνει εξέταση DNA, για να σιγουρευτούν για την ταυτότητά του. Ο πατέρας του Χόνι λιποθύμησε κατά τη διάρκεια της ταφής και μεταφέρθηκε στα Επείγοντα, ενώ ο Χουάν Μανουέλ νοσηλεύτηκε για 60 μέρες στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας στο νοσοκομείο “Virgen del Rocío” και κατάφερε να επιζήσει.

Αυτό ήταν το τραγικό τέλος του Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες, ενός παίκτη που έγραψε τη δική του ιστορία στο ισπανικό και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, πληρώνοντας με την ίδια του τη ζωή μόλις στα 35 του χρόνια, τη μεγάλη του αγάπη για τα σπορ αυτοκίνητα και την ταχύτητα. Ήταν ο σύλλογος της καρδιάς του, η Σεβίγια, εκείνη που ανακοίνωσε το μεσημέρι του Σαββάτου τον θάνατό του από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, προκαλώντας συγκίνηση σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Πρώην συμπαίκτες του, αλλά και αντίπαλοι, έσπευσαν να στείλουν τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του εκλιπόντος, εκφράζοντας παράλληλα την οδύνη τους για το χαμό του Ρέγιες. Το ίδιο βράδυ, στο “Wanda Metropolitano”, εκεί όπου διεξαγόταν ο τελικός του Champions League ανάμεσα στη Λίβερπουλ και την Τότεναμ, τηρήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του, την ίδια στιγμή που τα μάτριξ του σταδίου τον έδειχναν με τη φανέλα της Εθνικής Ισπανίας.

ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΣ ΕΡΑΣΤΗΣ ΤΗΣ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ

Η εικόνα του Ρέγιες στον φωτεινό πίνακα του "Wanda Metropolitano" το βράδυ της 1ης Ιουνίου 2019, πριν τον τελικό του Champions League. AP

Βέβαια ο Σάντι Κανιθάρες, πρώην συμπαίκτης του Ρέγιες στη “Roja”, αλλά και αυτός λάτρης της ταχύτητας, φρόντισε να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, κάνοντας την εξής δήλωση: “Το να οδηγείς με υπερβολική ταχύτητα, είναι κάτι σαφώς επιλήψιμο. Στο δυστύχημα υπήρξε και άλλο θύμα, πέραν του οδηγού. Ο Ρέγιες δεν αξίζει να τιμηθεί σα να ήταν κάποιος ήρωας. Έχοντας ξεκαθαρίσει αυτό, εννοείται ότι το τραγικό συμβάν με έχει λυπήσει αφάνταστα, προσεύχομαι κι εγώ για τις ψυχές των δυο νεκρών. Το σωστό είναι να τον θυμόμαστε για όσα προσέφερε στο ποδόσφαιρο”. Η αλήθεια είναι ότι ο Ρέγιες στο παρελθόν είχε γίνει αρκετές φορές δέκτης αρνητικών σχολίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον τρόπο που οδηγούσε, όπως με το περιστατικό τον Απρίλιο του 2015.

Τότε είχε ανεβάσει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, μια φωτογραφία (selfie), στην οποία φαινόταν να οδηγεί τη λευκή του Lamborghini χωρίς να φοράει ζώνη ασφαλείας. Από κάτω τού είχαν γράψει διάφορα, τον είχαν αποκαλέσει από ανεύθυνο μέχρι ανεγκέφαλο. Από τότε δεν ξανανέβασε ποτέ φωτογραφία σχετική με τα αυτοκίνητά του. Ήταν τότε, που ο Χερόνιμο Γκερέρο, δήμαρχος του Ελ Κορονίλ (μικρής κωμόπολης κοντά στην Ουτρέρα), τον οποίο τρεις μήνες νωρίτερα, σχεδόν είχε πετάξει από το δρόμο ο Ρέγιες, είχε γράψει στο twitter του: “Αυτόν τον τύπο πρέπει να τον βγάλουν το συντομότερο από τους δρόμους, πριν προκαλέσει κάποια τραγωδία. Απαράδεκτος”. Ανάρτηση που αποδείχτηκε τραγικά προφητική…

ΑΝ ΚΑΙ “ΜΠΕΤΙΚΟ”, ΣΤΙΣ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΤΗΣ ΣΕΒΙΓΙΑ

Ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες στα 13α του γενέθλια με τη φανέλα της Μπέτις, ενώ ήδη αγωνιζόταν στις ακαδημίες της Σεβίγια! (1/9/1996)

Ο Ρέγιες μεγάλωσε στην Ουτρέρα, στη συνοικία του Αρενάλ. Ο πατέρας του, Κούρο, τσιγγάνος, ήταν ηλεκτρολόγος και είχε παίξει ποδόσφαιρο στην Ουτρέρα, στην Έλτσε και σε άλλες τοπικές ομάδες, με τέτοια ποιότητα, που οι παλιοί υποστηρίζουν ότι ξεπερνούσε ακόμα και αυτή του γιου του. Αλλά ήταν η μητέρα του, η Μαρί, εκείνη που αποφάσισε ότι ο μικρός Χοσέ Αντόνιο έπρεπε να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα και να ασχοληθεί με τη μπάλα. Ο Ρέγιες έπαιζε στην ομάδα του σχολείου του, τους “Σαλεσιάνος” και ο προπονητής του εκεί, ο Χοακίν Πέρεθ Γκαρθία, τον ξεχώρισε αμέσως και ειδοποίησε τους ανθρώπους της Σεβίγια να πάρουν τον “Πέρλα” (μαργαριτάρι), όπως τον αποκαλούσε, στις ακαδημίες τους. Κάτι που έγινε όταν ο Ρέγιες ήταν 11 ετών και παρά το γεγονός ότι τόσο ο πατέρας του όσο και ο ίδιος ήταν “μπέτικος”, δηλαδή οπαδοί της Μπέτις.

Ο Χοσέ Αντόνιο αγάπησε από μικρός τόσο το ποδόσφαιρο όσο και την ταχύτητα. Οι γείτονές του στην Ουτρέρα θυμούνται ότι ξεκίνησε με το ποδήλατο, στη συνέχεια πέρασε στα μοτοποδήλατα και αμέσως μετά στις μηχανές μικρού κυβισμού. Όταν έγινε 15, η Σεβίγια του απαγόρευσε να ανεβαίνει σε μηχανάκια, ώστε να αποφύγει δυσάρεστες καταστάσεις, όμως όταν ενηλικιώθηκε, είχε ήδη αρκετά χρήματα αφού από τα 16 του αγωνιζόταν ως επαγγελματίας και έτσι ξεκίνησε τη συλλογή του με τα αυτοκίνητα, αγοράζοντας ένα Audi TT. Όταν περνούσε από τους δρόμους της Ουτρέρα με το καινούργιο του απόκτημα, μαρσάριζε τόσο δυνατά, ώστε όλοι καταλάβαιναν ότι “αυτός ήταν ο Ρέγιες”! Με τα χρόνια η συλλογή του μεγάλωσε, αποτελούμενη πάντα από αυτοκίνητα πολυτελείας και με πολλά γκάζια.

ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες (αριστερά) σε αγώνα της Σεβίγια Β με την Τσικλάνα για την Τερθέρα Ντιβισιόν (2000)

Πρώτα απέκτησε μια κίτρινη Ferrari, την οποία αργότερα αντικατέστησε με μια κόκκινη και μετά ακολούθησαν μια λευκή Lamborghini, μια BMW X6, ένα Hummer, μια κόκκινη Lincoln και – ανάμεσα σε αρκετά ακόμη – η Mercedes Brabus S550 (την αγόρασε το 2007, όταν υπέγραψε συμβόλαιο με την Ατλέτικο Μαδρίτης). Όμως η τρέλα του για την ταχύτητα δεν περιοριζόταν στους δρόμους. Του άρεσε πολύ να κάνει θαλάσσιο σκούτερ όποτε πήγαινε στις παραλίες είτε στη Μεσόγειο, είτε στον Ατλαντικό. Ο Ρέγιες, πέρα και πάνω από οτιδήποτε άλλο, ήταν άνθρωπος της οικογένειας. Ζούσε σε ένα προάστιο της Ουτρέρα, την Κουέστα δελ Μερεντέρο, μαζί με τη σύζυγό του, Νοέλια και τις δυο κορούλες του, την Νοέλια και την Τριάνα (ο 12χρονος γιος του, Χοσέ, από άλλη, προηγούμενη σχέση, ζει στη Μαδρίτη με τη μητέρα του και αγωνίζεται στις ακαδημίες της Ρεάλ Μαδρίτης).

Είχε άριστες σχέσεις με τους γονείς του και με τον μεγάλο αδερφό του, Χεσούς και τους έβλεπε σχεδόν καθημερινά. Οι φίλοι, οι γνωστοί και οι γείτονες του Ρέγιες, είχαν να λένε για την αφοσίωσή του στην οικογένεια, αλλά και για τον ευχάριστο, έξω καρδιά, χαρακτήρα του Χοσέ Αντόνιο. “Τα πολλά χρήματα που κέρδισε, δεν τον άλλαξαν στο παραμικρό, ήταν πάντα ευγενικός, με το χαμόγελο στα χείλη, ταπεινός, δεν είχε πει ποτέ όχι σε φωτογραφία ή αυτόγραφο. Δεν έπινε, δεν είχε καμία εξάρτηση, πέρα από εκείνη της ταχύτητας. Και ήταν ευτυχισμένος όποτε βρισκόταν με τους δικούς του ανθρώπους”. Απόδειξη αυτού ήταν και τα τατουάζ του, που στην πραγματικότητα αποτελούσαν μια δική του “αυτοβιογραφία”.

ΤΑ ΤΑΤΟΥΑΖ ΤΟΥ ΡΕΓΙΕΣ, ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ο Ρέγιες ποζάρει στην κίτρινη Ferrari του.

Ο Ντιέγο Φερνάντεθ Καστίγιο, γνωστός καλλιτέχνης του τατουάζ στη Σεβίλλη, με πελάτες πολλούς γνωστούς παίκτες της Σεβίγια και της Μπέτις, ήταν ο άνθρωπος που “χτύπησε” τα πολλά και ιδιαίτερα τατού στον στενό του φίλο, Ρέγιες. Στον αριστερό του μηρό, ο Χοσέ Αντόνιο είχε κάνει τατουάζ τη γυναίκα του, στον δεξιό του μηρό, τους γονείς του. Στο αριστερό μπράτσο, τον αδερφό του, Χεσούς και στο δεξί του μπράτσο, μια σκάλα που οδηγούσε στον Όλυμπο, με τρία ρολόγια στο καθένα από τα οποία υπήρχε η ώρα και η ημερομηνία γέννησης των παιδιών του, μαζί με τρία Χερουβείμ. Στη μία γάμπα ήταν ζωγραφισμένος ο Ρέγιες που φιλούσε τη σύζυγό του, ενώ στην άλλη υπήρχε το τελευταίο τατού που όμως έμεινε ανολοκλήρωτο: δυο χέρια να κρατάνε μια καρδιά.

Ο ίδιος ο Ντιέγο, για να τιμήσει τον εκλιπόντα, χτύπησε στον αριστερό του αστράγαλο το “R10”, επειδή ο Ρέγιες ήταν αριστεροπόδαρος και φορούσε το νούμερο 10. Διηγείται μάλιστα, ότι μόνο μέσα στις πρώτες δυο ημέρες από τον θάνατο του Χοσέ Αντόνιο, οκτώ πελάτες τον πήραν τηλέφωνο για να κλείσουν ραντεβού, θέλοντας να “χτυπήσουν” το πρόσωπο του αγαπημένου τους παίκτη! Πόσο καλός ποδοσφαιριστής υπήρξε όμως ο Ρέγιες και τί πέτυχε στις ομάδες που αγωνίστηκε; Ας θυμηθούμε με λίγα λόγια την πορεία του στο άθλημα. Στη χρυσή εποχή του ισπανικού ποδοσφαίρου, σίγουρα υπήρξαν καλύτεροι παίκτες από τον “Πέρλα”, ελάχιστοι όμως με περισσότερο ταλέντο από αυτόν. Η καριέρα του υπήρξε αυτή ενός φαινόμενου που ποτέ δεν κατάφερε να βρει τη θέση που του αναλογούσε.

ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΣΒΗΝΕΙ

Αρσέν Βενγκέρ και Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες στην επίσημη παρουσίαση του Ισπανού από την Άρσεναλ (30/1/2004) AP

Ακόμα και έτσι πάντως, η αναμφισβήτητη ποιότητά του, αποδείχτηκε αρκετή για να λάμψει στη Σεβίγια, να βρει θέση στην κορυφαία Άρσεναλ όλων των εποχών, να “κλειδώσει” ένα πρωτάθλημα για τη Ρεάλ στο σύντομο πέρασμά του από το Τσαμαρτίν και να συνεισφέρει στην πρώτη “ανάσταση” της Ατλέτικο υπό τον Κίκε Σάντσεθ Φλόρες. Τα 21 παιχνίδια του με την Εθνική ήταν μαζί απόδειξη του ταλέντου του, αλλά και συνέπεια της έλλειψης σταθερότητας στην απόδοσή του: πολλά για τόσα πάνω-κάτω, λίγα για τις δυνατότητές του. Το ξεκίνημά του στη Σεβίγια, όπου πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στα 16 του και καθιερώθηκε στα 17 του, υπήρξε πραγματική “καταιγίδα”. Ήταν ένας ποδοσφαιριστής που στα καλύτερά του, χαιρόσουν να τον βλέπεις.

Γρήγορος, τεχνίτης, επιδέξιος, τολμηρός, με ένα φανταστικό αριστερό πόδι, σωστές τοποθετήσεις, πανέξυπνα ξεμαρκαρίσματα, ντρίμπλα και αίσθηση του γκολ. Κανείς δεν αμφέβαλλε ότι τότε γεννιόταν ένα αστέρι και η Άρσεναλ τον απέκτησε για να τον εντάξει αμέσως στο ρόστερ της, πληρώνοντας 30 εκατομμύρια ευρώ, ποσό τεράστιο για εκείνη την εποχή και για έναν 19χρονο, με τον οποίο ο Βενγκέρ μετά από λίγες εβδομάδες αντικατέστησε τον Μπέργκαμπ στο γήπεδο, βάζοντάς τον δίπλα στον Ανρί. Ο Ρέγιες ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις, αλλά ποτέ δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στην Αγγλία. Σε κάθε ευκαιρία επέστρεφε στο σπίτι του στην Ουτρέρα, το μοναδικό μέρος στο οποίο ένιωθε άνετα. Και κάπως έτσι, το αστέρι έσβησε γρήγορα.

Αλφρέδο Ντι Στέφανο, Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες και Ραμόν Καλντερόν, στην επίσημη παρουσίαση του δεύτερου από τη Ρεάλ Μαδρίτης (8/9/2006) AP

Πήγε στο Λονδίνο ως ένα παιδί-θαύμα, αλλά δυόμισι χρόνια μετά, έφυγε από εκεί ως απογοήτευση. Έτσι λοιπόν, μόλις στα 23 του, ξεκίνησε την περιπλάνησή του, ψάχνοντας τη δική του “Γη της Επαγγελίας”, γνωρίζοντας μέσα του ότι πιθανότατα ποτέ δε θα γινόταν εκείνος που οι άλλοι ονειρεύονταν. Ρεάλ Μαδρίτης, Μπενφίκα, Ατλέτικο, ξανά Σεβίγια, Εσπανιόλ, Κόρδοβα, Τσινγιάνγκ Τιανσάν Λέοπαρντ και Εξτρεμαδούρα απόλαυσαν τις – όλο και λιγότερες – εντυπωσιακές του ενέργειες και μελαγχόλησαν κάθε φορά που σκέφτηκαν το πού θα μπορούσε να έχει φτάσει. Ίσως το μεγαλύτερο κατόρθωμά του είναι εκείνο που εξηγεί καλύτερα αυτό που υπήρξε ο Ρέγιες. Κανείς δεν έχει κατακτήσει περισσότερα Europa League από εκείνον (πέντε) και αυτό είναι τελικά που τον ορίζει: ένας παίκτης επιπέδου Champions League με καριέρα στο Europa League. Ένας παίκτης που δεν πέτυχε τα πάντα, αλλά πέτυχε πολλά.

Το ντεμπούτο του Ρέγιες με την πρώτη ομάδα της Σεβίγια έγινε τη σεζόν 1999/00, σε ένα παιχνίδι με την Εσπανιόλ στη Βαρκελώνη. Εκεί, ο “Πέρλα”, χάρη στον Χοακίν Καπαρός, έγινε ο μικρότερος σε ηλικία παίκτης (16 ετών και 151 ημερών) στην ιστορία του ανδαλουσιάνικου συλλόγου που έπαιξε ποτέ με την πρώτη ομάδα. Στη σεζόν 2001/02, με την ομάδα να έχει επιστρέψει στην Πριμέρα, ο Ρέγιες έγινε ο νεώτερος ποδοσφαιριστής στην ιστορία της Λίγκας που πέτυχε γκολ. Μετά από μια πολύ καλή αγωνιστική περίοδο, ήρθε ο πρώτος τίτλος για τον Χοσέ Αντόνιο, το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα U19 του 2002 στη Νορβηγία, με συμπαίκτες τους Αντρές Ινιέστα, Φερνάντο Τόρες και Ντάνι Χάρκε. Τη σεζόν 2003/04, μετά τη μεταγραφή του στην Άρσεναλ (την ακριβότερη στην ιστορία της Σεβίγια), κατέκτησε το περίφημο αήττητο πρωτάθλημα.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΙΣΠΑΝΟΣ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡ

Η Εθνική Ισπανίας πριν από επίσημο παιχνίδι στο "Βιθέντε Καλντερόν". Πίσω, από αριστερά, Κασίγιας, Λουίς Γκαρθία, Αλμπέλδα, Ντελ Όρνο, Ιμπάνιεθ, Τόρες. Μπροστά, από αριστερά, Σαλγάδο, Τσάβι, Ραούλ, Ρέγιες, Πουγιόλ (12/11/2005) AP

Με εκείνον τον τίτλο, ο Ρέγιες έγινε ο πρώτος Ισπανός που κατέκτησε την Πρέμιερ Λιγκ. Με τους Λονδρέζους πρόσθεσε στη συλλογή του το Community Shield του 2004 και το Κύπελλο του 2005. Το καλοκαίρι του 2006, ο Λουίς Αραγονές τον συμπεριέλαβε στην αποστολή της “Roja” για το Μουντιάλ της Γερμανίας. Δυο χρόνια νωρίτερα, το 2004, Ρέγιες και Αραγονές είχαν πρωταγωνιστήσει σε ένα συμβάν που έκανε τον γύρο του κόσμου, όταν ο “σοφός της Ορταλέθα”, προσπαθώντας να δώσει κίνητρο στον “Πέρλα”, του είχε πει σε μια προπόνηση της Εθνικής, αναφερόμενος στον Ανρί (συμπαίκτη τότε του Ρέγιες στην Άρσεναλ): “Πρέπει να δεις τα πράγματα πιο καθαρά. Να πεις στον νέγρο ότι εσύ είσαι καλύτερος. Να του το πεις εκ μέρους μου. Είσαι καλύτερος”.

Η δήλωση εκείνη είχε προκαλέσει σκάνδαλο για τις ρατσιστικές της προεκτάσεις, όμως μετά τις εξηγήσεις του Αραγονές, ξεπεράστηκε χωρίς άλλα προβλήματα. Στη σεζόν 2006/07, ο Ρέγιες αγωνίστηκε με τους “μερένγκες” και αποδείχτηκε καθοριστικός, αφού στην τελευταία αγωνιστική εκείνης της Λίγκας, πέρασε αλλαγή στο 67′ στη θέση του Μπέκαμ (εκείνη την ώρα η Ρεάλ έχανε 0-1 από τη Μαγιόρκα του Άγγελου Μπασινά και έμενε δεύτερη πίσω από την Μπάρσα) και ένα λεπτό μετά ισοφάρισε, ενώ πέτυχε και το 3-1, ολοκληρώνοντας την ανατροπή και δίνοντας τον τίτλο στην ομάδα του. Τη σεζόν 2008/09, με τη φανέλα της Μπενφίκα, κατέκτησε ένα Κύπελλο και επέστρεψε στην Ατλέτικο, με την οποία πήρε δυο Europa League και ένα ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (απέναντι στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Ίντερ, όπου άνοιξε το σκορ στο τελικό 2-0).

ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΘΡΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ “ΣΕΒΙΓΙΣΤΑΣ”

Ο Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες αποχαιρετάει τη Σεβίγια στο "Σάντσεθ Πιθχουάν". Δεσπόζουν τα τρία Europa League που κατέκτησε με τους "νερβιονένσες" (14/8/2016)

Επιστρέφοντας στη Σεβίλλη, καθιερώθηκε πλέον ως ένας “θρύλος” των “σεβιγίστας”, παίρνοντας τρία ακόμα – συνεχόμενα – Europa League (2014, 2015 & 2016). Σε αυτές τις ευρωπαϊκές πορείες, ο Ρέγιες πραγματοποίησε αρκετές καλές εμφανίσεις, ενώ ήταν εκείνος που σήκωσε το τρίτο (και πέμπτο συνολικά για τον ίδιο) τρόπαιο του Europa League μετά τον τελικό της Βασιλείας με το 3-1 επί της Λίβερπουλ, που ήταν και ο τελευταίος τίτλος στην καριέρα του. Μια εικόνα που έμεινε για πάντα χαραγμένη στις καρδιές των φιλάθλων του συλλόγου του Νερβιόν. Τα συνολικά επίσημα παιχνίδια του Ρέγιες σε όλη την πορεία του στο ποδόσφαιρο, ήταν 706, συνοδευόμενα από 103 γκολ και 118 ασίστ. Πλέον, μαζί με τον Αντόνιο Πουέρτα, έχουν φτιάξει μια μυθική αριστερή πλευρά εκεί ψηλά…

* Βίντεο: Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες, τα 23 γκολ με την Άρσεναλ (2004-2006)

* Βίντεο: Χοσέ Αντόνιο Ρέγιες, highlights με τη φανέλα της Σεβίγια.