Ο Σαμουέλ Ουμτιτί ‘προδόθηκε’ από το σώμα του και την Μπαρτσελόνα
Ο Σαμουέλ Ουμτιτί έγινε από 'untouchable' -όπως τον είχε χαρακτηρίσει η Μπαρτσελόνα- σε 'ό,τι πάρεις, εκατό'. Προηγήθηκε μια σειρά τραυματισμών που δεν τον αφήνουν να βρει το παιχνίδι του και να κάνει αυτό για το οποίο είναι προορισμένος.
Η Μπαρτσελόνα τον πήρε, κατ’ αρχάς, γιατί δεν είχε τίποτα να χάσει. Είχε μόνο να κερδίσει. Το δεύτερο χρόνο τον ‘έδεσε’ με συμβόλαιο από αυτά που ενημερώνουν τον ανταγωνισμό πως ο παίκτης δεν πλησιάζεται. Τώρα, τυλίγει τον Σαμουέλ Ουμτιτί με κορδέλα, για όποιον τον θέλει. Στη λίστα είναι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και η Άρσεναλ. Αλλά να δούμε πώς έγινε αυτή η μεταστροφή, αφού πρώτα δούμε το τελευταίο σχετικό ποστ του παίκτη – ο οποίος έχει πει πως δεν θέλει να φύγει από την Καταλονία.
H πόλη Yaoundé είναι η πρωτεύουσα του Καμερούν και ο τόπος που ζουν περισσότεροι από 2.8 εκατομμύρια άνθρωποι – σε 180 τετραγωνικά χιλιόμετρα, που για να ‘χεις να συγκρίνεις ο αντίστοιχος αριθμός της Ελλάδας είναι 132.049. Οι συνθήκες διαβίωσης και ασφάλειας είναι πολύ καλύτερες εκεί από ό,τι στις υπόλοιπες πόλεις της χώρας. Η γενέτειρα των NBAers Τζόελ Εμπίιντ και Λουκ Μπα α Μούτε, του Μπριλ Εμπολό (Γκλάντμπαχ) και του Βίνσεντ Αμπουμπακάρ (Πόρτο) είναι και αυτή του Ουμτιτί – γεννήθηκε στις 14/11 του 1993. Πρόλαβε να ζήσει εκεί μόλις δυο χρόνια, πριν τα μαζέψει η οικογένεια του (η μητέρα του Άνι και οι δυο γιοι της -ο πατέρας είχε εξαφανιστεί) και μεταναστεύσει για τη Γαλλία. Στην πατρίδα υπήρχε φτώχεια. Στη Γαλλία τούς περίμεναν συγγενείς που τους διαβεβαίωσαν πως θα ‘χαν μια ευκαιρία.
Η φαμίλια πήγε στο Βιλερμπάν και τελικά εγκαταστάθηκε στο 5ο διαμέρισμα της Λιόν, στη γειτονιά με το όνομα Μενιβάλ, το 1995, όταν το Καμερούν απολάμβανε τις επιτυχίες του Ροζέ Μιλά με την εθνική σε Παγκόσμια Κύπελλα και με συλλόγους όπως η Βαλενσιέν, η Μονακό, η Μπαστιά, η Σεντ Ετιέ και η Μονπελιέ. Ο εκ των πρώτον Αφρικανών ποδοσφαιριστών που είχαν διαπρέψει στην παγκόσμια σκηνή είχε γίνει το κίνητρο για τη μετανάστευση ουκ ολίγων παιδιών που ήθελαν να κάνουν καριέρα ποδοσφαιριστή στη Γαλλία. Μεταξύ τους ήταν παίκτες όπως ο Πογκμπά και ο Λουκακού. Για την ιστορία, το 1998 ακολούθησε νέο ‘κύμα’ μετανάστευσης wannabe ποδοσφαιριστών, με αφορμή το γκολ του Ζινεντίν Ζιντάν, στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Όταν η μητέρα του Σαμουέλ ενημερώθηκε πως το παιδί έχει προσαρμοστεί και είναι πια, καλός μαθητής (στα 5), του επέτρεψε να αρχίσει να αναζητά ένα χόμπι. Στο δρόμο μεταξύ του σχολείου και του σπιτιού υπήρχε ένα ποδοσφαιρικό γήπεδο: αυτό της Menival FC. Μια στάση ήταν αρκετή, για να μείνει.
Όπως είπε στην η ισπανική Sport ο τότε πρόεδρος του συλλόγου, Σαϊντ Ιντιντάμ “ήταν 5 όταν έπαιξε για πρώτη φορά σε παιχνίδι έντεκα εναντίον έντεκα, χωρίς το παραμικρό πρόβλημ“. Η διαφορά μεταξύ αυτού και των υπολοίπων συνομηλίκων του ήταν τέτοια που τον έκανε τον ηγέτη της παρέας. “Δεν ήταν παίκτης της Menival. Άξιζε μεγαλύτερα πράγματα“. Όταν πια, η πρώτη του ομάδα του είχε δώσει όσα μπορούσε να του δώσει, ήταν ξεκάθαρο πως πρέπει να αλλάξει φανέλα, για να αλλάξει και επίπεδο. Στα 9 (2002) τον ζήτησε η Λιόν. Εκείνος είχε αποφασίσει πως αυτό που θέλει να κάνει στη ζωή του ήταν να παίξει ποδόσφαιρο. Το θέμα είναι ότι δεν είχε ‘ψηθεί’ ιδιαίτερα η οικογένεια του. Η μητέρα του δεν ήθελε καν να σκέφτεται την προοπτική να φύγει από το σπίτι. Πολλώ δε, να αφοσιωθεί σε ένα σπορ. Οι άνθρωποι της Menival πρότειναν να πάνε τον μικρό για προπόνηση στη Λιόν, μαζί με τον αδελφό του Γιανίκ. Ένα χρόνο μετά ο Σαμουέλ κυκλοφορούσε ως ‘ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της ακαδημίας’.
Ο αριστεροπόδαρος είχε ήδη ξεχωρίσει για τη φυσική του δύναμη, την ικανότητα του στον αέρα, το πώς έβλεπε γήπεδο, πώς μοίραζε την μπάλα, αλλά και πώς την κρατούσε. Από τότε είχε τη συνήθεια να μελετά τα videos των αγαπημένων του παικτών. “Το ποδόσφαιρο είναι η δουλειά μου και μέρος της δουλειάς μου είναι να παρακολουθώ ομάδες και μεγάλους παίκτες. Αυτό μου επιτρέπει να εξελίσσομαι” είχε πει στο France Football το Μάρτιο του 2016. Από μικρός είχε αναπτύξει και τη συνήθεια να παρακολουθεί αγώνες, όταν δεν έπαιζε ή δεν είχε προπόνηση. Όλων των κατηγοριών. “Ήταν σαν να κάνω προπόνηση σπίτι, με παγκόσμια οπτική“.
Ο τραυματισμός ενός συμπαίκτη του που έπαιζε στην άμυνα, τον έκανε να αλλάξει προσανατολισμό και βασικά, να βρει το πού άνηκε. “Στη Λιόν έλαβα την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση επί του σπορ. Είχα και την ευκαιρία να βελτιωθώ, να γίνω πιο δυνατός -γιατί όταν ξεκίνησα δεν ίσχυε αυτό. Ήμουν ευτυχισμένος, όταν μπορούσα να κάνω δυο πάσες και να μη χάσω την μπάλα. Αλλά όταν παίζεις ως αμυντικός, οι υποχρεώσεις σου είναι άλλες. Η δουλειά είναι να αποτρέψεις τον αντίπαλο από το να σκοράρει, να κάνεις τάκλιν αν χρειαστεί, να ‘καθαρίσεις’ το χώρο. Πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου στη μάχη και να μην διστάζεις να κάνεις ό,τι χρειάζεται“.
Πριν κλείσει τα 17 κλήθηκε να διαλέξει ποιο εθνόσημο θα βάλει. Το Καμερούν “από όπου δεν έχω αναμνήσεις, αλλά εκεί είναι οι ρίζες μου και εκεί ζουν ακόμα συγγενείς μου” του ζήτησε πολλάκις να γίνει μέλος του. “Οι εκπρόσωποι μου συναντήθηκαν με τον Ροζέ Μίλα, τον άκουσαν, είπαν τις ενστάσεις τους, αλλά δεν κατέληξαν στο ‘ναι’. Η επιλογή μου από την αρχή ήταν η Γαλλία. Δεν ξέρω αν το Καμερούν εκνευρίστηκε. Ξέρω ότι σεβάστηκα τους πάντες, όπως έκανα αυτό που ήθελα“. Και δεν το μετάνιωσε, δεδομένης της καθυστέρησης που παρατηρήθηκε στο κάλεσμα του στην ανδρών.
“Ίσως να μην έχει έλθει ακόμα η ώρα μου“, είχε πει το 2016, “έχω φίλους με τους οποίους παίζαμε στις μικρότερες εθνικές και κλήθηκαν. Αυτό με κάνει να θέλω να παίξω με τους ‘μπλε’ ακόμα περισσότερο. Πρέπει να συνεχίσω τη δουλειά. Αργά ή γρήγορα θα έλθει η κλήση -τουλάχιστον έτσι ελπίζω. Οι εμφανίσεις μου θα κρίνουν αν αξίζω την ευκαιρία“. Την πήρε από τον Ντιντιέ Ντεσάμπ, στο Euro2016, μετά τον τραυματισμό Ζερεμί Ματιέ. Έκανε ντεμπούτο, ως αλλαγή του Αντίλ Ραμί, στον προημιτελικό με την Ισλανδία (5-2). Έδωσε 77 πάσες. Πήγαν όλες στον προορισμό τους. Έγινε ο πρώτος ‘τρικολόρ’ που δεν ήταν τερματοφύλακας και πήρε την πρώτη συμμετοχή σε μεγάλο τουρνουά, μετά τον Γκαμπριέλ Ντε Μισέλ, στο 1966 World Cup. Ήταν μεταξύ αυτών που πάτησαν στην κορυφή του κόσμου, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018.
Πίσω στους συλλόγους
Στην πρώτη ομάδα της Λιόν εμφανίστηκε στις 8/1 του 2012 (σε ηλικία 19 χρόνων), στο 3-1 με τη Λιόν Ντισέρ, για το Coupe de France. Έξι μέρες μετά έκανε και την ‘πρεμιέρα’ στη Ligue 1, στο 0-1 από τη Μονπελιέ. Στη ρούκι χρονιά του έπαιξε σε 18 παιχνίδια. Στη δεύτερη, ήταν από τους ‘μόνιμους’. Έβαλε το πρώτο γκολ στις 12/1 του 2013. Στο φινάλε της σεζόν 2015-16 αναδείχθηκε ‘ο καλύτερος παίκτης’ από τους φαν της Λιόν. Είχε ήδη φορέσει το περιβραχιόνιο του αρχηγού, παρά το νεαρό της ηλικίας του.
Οι ειδικοί έβλεπαν στον Ουμτιτί έναν κλασικό τύπο αθλητικού στόπερ, έναν γρήγορο, δυνατό παίκτη, με καλή επαφή με την μπάλα. Εξ ου και το ‘Big Sam’ που ‘χε για παρατσούκλι. Έως τότε είχε χάσει 4 ματς με τραυματισμό στους προσαγωγούς, από τα μέσα Μάρτη έως τις αρχές του Απρίλη, το 2014.
Του ‘χαν ζητήσει να περιγράψει το χαρακτήρα του. Είχε πει πως “έχω δυο προσωπικότητες. Το να είμαι στο γήπεδο είναι όλη μου η ζωή. Δίνω τη ζωή μου σε κάθε παιχνίδι. Είμαι φιλόδοξος άνθρωπος, με πολλούς στόχους που τους διεκδικών. Όταν είμαι εκτός γηπέδου, δεν είμαι το ίδιο επιθετικός. Είμαι πολύ πιο μετρημένος, όταν συναντώ ανθρώπους, ειδικά για πρώτη φορά“. Όσοι τον ξέρουν λένε πως μισεί το ψέμα και μπορεί να γίνει πολύ καχύποπτος και ζηλιάρης. Με τα χρόνια έμαθε να προσαρμόζεται καλύτερα σε διαφορετικές συμπεριφορές -από τη δική του.
Το καλοκαίρι του 2016 υπέγραψε στην Μπαρτσελόνα, που έδωσε 25 εκατομμύρια ευρώ στην Λιόν για να τον αγοράσει. Η ‘Μπάρσα’ ήταν στη φάση που αναζητούσε αυτόν που θα έκανε, όσα περισσότερα μπορούσε από όσα πρόσφερε ο Πουγιόλ -ο οποίος είχε αποχωρήσει. Τότε ήταν άγνωστος μεταξύ αγνώστων, εκτός για εκείνους που παρακολουθούσαν όσα γίνονταν στη Γαλλία. Ο Λουίς Ενρίκε διάλεξε τον Ουμτιτί, που πήγε στη Βαρκελώνη με τον αδελφό του -ήταν και παραμένει κοντά του, ως υπεύθυνος για τις επαγγελματικές αποφάσεις του Σαμουέλ.
Στον δεύτερο τελικό του 2016 Supercopa, στις 17/8 πάτησε για πρώτη φορά εντός των τεσσάρων γραμμών με την ‘μπλαουγκράνα’. Ήταν μέλος της ενδεκάδας και του 3-0 επί της Σεβίλης που έδωσε το τρόπαιο στην Μπαρτσελόνα. Στις 19/9 χτύπησε στο μηνίσκο και έχασε τέσσερα ματς. Αυτή αποδείχθηκε η αρχή μιας σειράς τραυματισμών που δεν τον άφησαν ποτέ να κάνει την καριέρα που οι ειδικοί είχαν εκτιμήσει πως μπορεί να κάνει. Στις 10/11 του 2016 τραυματίστηκε στους προσαγωγούς και έχασε άλλα 4 ματς.
Έως το Δεκέμβρη του 2017 που έμεινε ξανά εκτός, πρόλαβε να εξηγήσει ποιος είναι, στους αγώνες με την Παρί Σεν Ζερμέν, στους ’16’ του UEFA Champions League, όταν έγινε παρεάκι με τους Πικέ και Μασεράνο στην αμυντική τριπλέτα που έστησε ο Ενρίκε στο κέντρο, ώστε να επιτευχθεί η μεγαλύτερη ανατροπή στην ιστορία της διοργάνωσης και η πρόκριση. Κατάφερε και να γίνει η πρώτη επιλογή για το κέντρο της άμυνας -μαζί με τον Πικέ. Μετά την έξοδο του Νεϊμάρ και την πρόσληψη του Ερνέστο Βαλβέρδε συνέχισε να είναι σε εξαιρετική κατάσταση, πριν χτυπήσει το δεξί προσαγωγό στις 4/12 και μείνει ανενεργός για 47 ημέρες -πήρε 9 απουσίες. Γύρισε στα γήπεδα στις 20/1, βρήκε τα λεπτά του και τελικά τη θέση του, σκόραρε το νικητήριο γκολ στο ματς με τη Βαλένθια (14/4), ήταν από τους λόγους του 5-0 επί της Σεβίλλης, στον τελικό του 2018 Copa den Rey και πήρε το πρώτο του πρωτάθλημα.
Παρά τους τραυματισμούς (έχασε και όλο το Μάιο, λόγω γόνατου), οι της διοίκησης του έδωσαν νέο συμβόλαιο -πενταετούς διάρκειας και με buy out στα 60.000.000 ευρώ. Αφενός τον γλυκοκοίταζε η μισή Αγγλία, αφετέρου είχε και τους αριθμούς μαζί του.
Το ποσοστό επιτυχίας των πασών του, μέσα στη σεζόν, ήταν 91%. Οι πάσες του ήταν 1443 πάσες. Αυτό ήταν το τρίτο καλύτερο ρεκόρ της LaLiga -σε ό,τι αφορά τους παίκτες που έκαναν τουλάχιστον 500 πάσες. Ο Τσάβι είχε πει -κάποτε- πως τα στατιστικά των ασίστ δεν λένε την αλήθεια, γιατί μπορεί να είσαι από αυτούς που δεν παίρνεις ρίσκα ή προτιμάς να δίνεις την μπάλα αλλού, όταν υπάρχει πίεση. Το ESPN είχε διευκρινίσει πως “ο Ουμτιτί παίρνει ρίσκα και όταν βρίσκει συμπαίκτη του σε κατάλληλη θέση, βρίσκει τον τρόπο να του δώσει την μπάλα. Εν τω μεταξύ, σπανίως κάνει λάθος“. Είχε ήδη τοποθετηθεί στους καλύτερους σέντερ μπακ του κόσμου.
Πήγε στην προετοιμασία για την αγωνιστική περίοδο 2018-19, την ‘έβγαλε’, παρέμεινε η επιλογή για παρτενέρ του Πικέ και στις 28/9 εμφάνισε νέο θέμα στο αριστερό γόνατο, που τον κράτησε εκτός για ενάμιση μήνα. Στις 10/11 πήρε το ΟΚ από τους γιατρούς να επιστρέψει. Στις 27/11 έπαθε υποτροπή που τον κράτησε μακριά από τη δουλειά του για 19 ματς -έως τις 18/2. Κουτσά στραβά βγήκε και αυτή η σεζόν (τη θέση του την ‘έφαγε’ ο Λενγκλέ), πήρε άλλους δυο τίτλους και προετοιμάστηκε ψυχολογικά και σωματικά για την επόμενη πρόκληση.
Έχε πρόχειρο πως τη σεζόν 2018-19 έχασε 28 αγώνες, σε διάστημα πέντε μηνών.
Στις 13/9 του 2019 η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε πως τίθεται εκτός για έξι εβδομάδες, μετά τον τραυματισμό που ‘χε αποκτήσει (μικρό κάταγμα στο δεύτερο μετατάρσιο του δεξιού ποδιού), ενώ έπαιζε με την εθνική Γαλλίας. Στους ‘τρικολόρ’ είχε πάει για τα ματς με την Αλβανία και την Ανδόρα -στο πλαίσιο των προκριματικών του Euro2020-, ως λύση ανάγκης, μετά τον τραυματισμό του Ομερίκ Λαπόρτ. Έπαιξε μόνο στο πρώτο ματς, όταν και τραυματίστηκε.
Στις 18/10 ήταν έτοιμος να αγωνιστεί. Τέσσερις ημέρες μετά το ιατρικό επιτελείο της ‘Μπάρσα’ τον έθεσε εκτός -για δυο εβδομάδες-, με πρόβλημα στα γόνατα. Όταν το ξεπέρασε και αυτό, μπήκε ξανά στο πρόγραμμα, πρόλαβε να χάσει επτά ματς (μεταξύ Σεπτέμβρη και Οκτώβρη) λόγω ποδιού, μετά εμφανίστηκε στον πλανήτη ο κορονοϊός και δεύτερη προπόνηση των ‘μπλαουγκράνα’, μετά το ΟΚ της κυβέρνησης και της ομοσπονδίας, ο Ουμτιτί τραυματίστηκε στην κνήμη. Λίγες ώρες αργότερα, ο σύλλογος ενημέρωσε ότι απέκτησε το τραύμα σε ατομική προπόνηση που ‘χε κάνει μια εβδομάδα νωρίτερα, στο προπονητικό κέντρο του οργανισμού.
Με αυτά και με αυτά καταλαβαίνεις γιατί η Μπαρτσελόνα αποφάσισε να τον πουλήσει -λάβε υπ’ όψιν και τις απώλειες λόγω Covid-19. Και η ρήτρα που του ‘χε βάλει το 2018 έχει μειωθεί, σχεδόν στο μισό. Τους αρκεί δηλαδή, να πάρουν όσα είχαν δώσει για εκείνον. Από τους πρώτους που έτρεξαν να δηλώσουν ενδιαφέρον είναι οι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και Άρσεναλ, με τους Καταλανούς να σκέφτονται να τον βάλουν σε ενδεχόμενη ανταλλαγή που θα κάνουν με την Ίντερ, για τον Λαουτάρο Μαρτίνεζ. Σύμφωνα με την As ο Ουμτιτί έχει πει πως προτιμάει να πάει στην Premier League, αν φύγει από το ‘Καμπ Νόου’ – όπου από ‘δεν ακουμπάμε’ έγινε ‘πουλάμε όσο όσο’.
