30 λόγοι που αγαπάμε το ελληνικό ποδόσφαιρο των 90s

Επιστρέφουμε συχνά στη δεκαετία του 1990 για να θυμηθούμε γεγονότα και πρόσωπα της εποχής. Γιατί όμως αυτή η δεκαετία παραμένει τόσο αγαπημένη για αρκετούς οπαδούς του σύγχρονου ελληνικού ποδοσφαίρου. Ζεστάνετε μια κούπα με καοτόνικ (ή και κάτι πιο βαρύ αν σας βρίσκεται) και επιστρέφουμε στην πιο ρομαντική εποχή του σύγχρονου ελληνικού ποδοσφαίρου. Γιατί νοσταλγούμε τα 90s της Α’ Εθνικής λοιπόν;

• Για τον Στράτο Αποστολάκη! Γιατί ήταν ο πρώτος παίκτης εκείνης της δεκαετίας που πήγε από τον Ολυμπιακό στον Παναθηναϊκό. Δήλωνε τότε πως: “Ήρθα στον Παναθηναϊκό για να φάω την Ευρώπη με την κουτάλα, όχι με το κουταλάκι”. Κρίνοντας από την μετέπειτα πορεία του με την πράσινη φανέλα, μάλλον πέτυχε το στόχο του και με το παραπάνω.

• Για το ‘European Champions’ Clubs Cup’: Αυτή ήταν η διοργάνωση-πρόγονος του Champions League της σεζόν 1991-92, στην οποία έλαβε μέρος ο Παναθηναϊκός.

• Για τον Ντανιέλ Μπατίστα, πότε με τα κιτρινόμαυρα, πότε με τα ερυθρόλευκα, κυρίως όμως με την ΑΕΚ. Πολιτογραφημένος Έλληνας και λατρεμένος από τους οπαδούς και των δυο ομάδων, ο ‘Γκούλιτ των φτωχών’ στις καλές του μέρες χάζευε κόσμο με την μπάλα στα πόδια. Ευτύχησε να αγωνιστεί στην θρυλική ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγεβιτς και να γίνει ένα από τα αστέρια της ομάδας.

• Για τον Μηνά Χατζίδη. Έναν μπακ-χαφ με απίστευτη ταχύτητα, εκρηκτικότητα και έφεση στο σκοράρισμα, σε μια εποχή που οι πλάγιοι μπακ δεν προωθούνταν τόσο ‘φανατικά’ στην επίθεση. Σκόραρε και με την Εθνική Ελλάδας στα φιλικά προετοιμασίας για το Μουντιάλ του 1994.

• Για τον Βασίλης Καραπιάλη, σε Λάρισα και Ολυμπιακό. Ακούραστος μεσοεπιθετικός, με χαλύβδινες αντοχές και πάντα μπροστά στα δύσκολα. Ακόμα μνημονεύεται από τους οπαδούς του Ολυμπιακού για την ταχύτητα του και τα σουτ-βολίδες που εξαπολούσε, με πρωτοφανή αποτελεσματικότητα.

• Για τις στολές των τερματοφυλάκων. Σήμερα οι τερματοφύλακες αντιμετωπίζονται ανθρώπινα από την ποδοσφαιρική ενδυματολογία, φορώντας κοντομάνικες στολές, με υφάσματα που ‘αναπνέουν’. Στα ’90s, έπρεπε να φτάσουμε στα μέσα της δεκαετίας για να δούμε τερματοφύλακες, όπως ο Φαμπιάν Μπαρτέζ της Μαρσέιγ, να φορούν στολές που έδιναν περιθώρια ‘αναπνοής’. Ο εικονιζόμενος Ηλίας Ατματσίδης της ΑΕΚ έδινε το παράδειγμα του πως έμοιαζε μιας μέση στολή τερματοφύλακα, με υφάσματα που παρέπεμπαν σε μάλλινη κουβέρτα.

• Για την τρομπέτα του Αττίλιο. Μέχρι και την τελευταία φορά που σάλπισε για την αγαπημένη του ομάδα. Εδώ δεν χρειάζεται βίντεο ή φωτογραφία. Αν ήσουν μέσα στο γήπεδο, θυμάσαι.
• Για τον βίο και την πολιτεία του Τάσου Μητρόπουλου. Για την ‘περιοδεία’ του σε ΑΕΚ, Παναθηναϊκό, Ηρακλή, Βέροια, μέχρι να κλείσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό. Η σημερινή του επαγγελματική απασχόληση δεν είναι αυτό ακριβώς που περίμενες.

• Κάπου εδώ ας υπογραμμίσουμε ένα όνομα: Δημήτρης Σαραβάκος. O αρχέτυπος του σέντερ-φορ.

• Για τους Γιούρι Σάβιτσεφ, Γκενάντι Λιτόφτσενκο και Όλεγκ Προτάσοφ: Το ‘Ρώσικο Μπλοκ’ που διέπρεψε στον Ολυμπιακό.

• Για το ‘Λεπτό Προς Λεπτό’ στο Mega με οπτικοακουστικά αφιέρωμα στους πρωταθλητές Ελλάδος. Μετέφραζε και τους αγγλικούς στίχους στα τραγούδια που συνόδευαν το αφιέρωμα. Τόσο μπροστά.

• Για τις εκπομπές που ανέλυαν οτιδήποτε συνέβαινε στο ποδόσφαιρο, με σχολιαστές που συχνά δεν είχαν καμία επαφή με το άθλημα, όμως έκαναν ειλικρινή προσπάθεια να μας πείσουν πως τα ήξεραν όλα.

Στην παρακάτω εκπομπή-μνημείο της 90s καλτ τηλεοπτικής αθλητικής δημοσιογραφίας, επιστρέφουμε στα μέσα των ’90s και ο Μίμης Ανδρουλάκης σχολιάζει τι φταίει και ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα. Γιατί όχι δηλαδή;

• Εντάξει, προφανώς και θα αναφερόμασταν στα κουρέματα των παικτών. Επειδή όμως δεν είμαστε ειδικοί σε looks όπως οι συντάκτριες του Ladylike.gr, θα αφήσουμε μια φωτογραφία των παικτών της Κορίνθου από το 1992 να πει όσα δεν χωράνε σε 1000 λέξεις.

• Για την κατά τον Αλκέτα Παναγούλια, ‘προμενάδα’ του Μαχλά και για τους παίκτες που δεν σουτάρανε κι ας είχε παίκτες.

• Για τη συνολική πορεία της ομάδας στο Μουντιάλ του 1994: Ένας κλαυσίγελος, για μια ομάδα που άξιζε καλύτερης οργάνωσης και -ίσως-καθοδήγησης.

• Για τους Βάιο Καραγιάννη (ΑΕΚ) – Κούλη Καραταΐδη (Ολυμπιακό): Πιο εύκολο ήταν να αλλάξεις χρώμα στην φανέλα της κάθε ομάδας, παρά να μετακινήσεις αυτούς τους παίκτες.

• Για τον ‘τούρμπο-Μπεντ’ Κρίστενσεν και την επιθετική γραμμή του Ολυμπιακού της σεζόν 1993-94. Αν είχε εξίσου αξιόπιστη άμυνα, εκείνη η ομάδα ήταν για πολύ σπουδαιότερα πράγματα σε Ελλάδα και Ευρώπη.

• Για την Skoda Ξάνθη. Η πρώτη ομάδα που έγινε γνωστή με brand μπροστά από το όνομα της.

• Για τον Ηρακλή με τον Χρήστο Κωστή. Για τη Ξάνθη με τον Χρήστο Μαλαδένη. Για τη Νάουσα με τον Βασίλη Τσιάρτα. Η ΑΕΚ είδε πρώτη τους σταρ των ‘μικρών ομάδων’ και τους έδειξε τον δρόμο της καθόδου στην Αθήνα.

• Για την ομάδα-πρότυπο του Παναθηναϊκού που έφτασε στα ημιτελικά του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το 1996. Με άμυνα-γρανίτη πίσω και επίθεση που μπορούσε να διαλύσει τον αντίπαλο με την πρώτη αφορμή, ο Παναθηναϊκός του Χουάν Ραμόν Ρότσα, άγγιξε μια κορυφή που καμία άλλη ελληνική ομάδα δεν κατάφερε να πλησιάσει.

• Για την ΑΕΚ, στην ‘Last Dance’ χρονιά του Ντούσαν Μπάγεβιτς (μέχρι την επιστροφή του): Ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, από μια αμίμητη ομάδα, που δεν ήξερε να χάνει.

• Για το πρώτο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού ύστερα από δέκα ‘πέτρινα χρόνια’. Ήταν το πιο πολυσυζητημένο, περιείχε ακραίες εντάσεις και κόντρες εντός και εκτός γηπέδων που συζητιούνται ακόμα και σήμερα. Παράλληλα, έγινε το καύσιμο της ευρωπαϊκής εκτόξευσης του Ολυμπιακού.

• Για τη διαδρομή του Γιάννη Παθιακάκη στην Α’ Εθνική. Η σπουδαία, νεανική ομάδα του Απόλλωνα Αθηνών που δημιούργησε και έγινε το διαβατήριο για να βρεθεί στην ΑΕΚ. Την ίδια εποχή, υπήρξαν κι άλλοι προπονητές ‘μικρών ομάδων’ όπως ο Σταύρος Διαμαντόπουλος και ο Νίκος Αλέφαντος, που προσπάθησαν να καθιερωθούν σε ομάδα πρωταθλητισμού (Ολυμπιακός), χωρίς επιτυχία.

• Για την μαχητικότητα του Λύσανδρου Γεωργαμλή. Το κοντέρ του έγραψε ένα σωρό ποδοσφαιρικές σεζόν με την ΑΕΚ, με τον Παναθηναϊκό, με τον ΟΦΗ, με τον Ηρακλή, με τον Εθνικό. Ο έμπειρος αμυντικός ήταν πάντα αξιόπιστος, πάντα επικίνδυνος, μια διαρκής απειλή για κάθε αντίπαλο.

• Για τους Δημήτρη Ναλιτζή – Νίκο Λυμπερόπουλο: Τα ‘τρομερά παιδιά’ του Πανιωνίου και της Καλαμάτας που έφτασαν πολύ ψηλά.

• Για την γιγάντωση του ΠΑΟΚ από το 1995 και μετά: Θοδωρής Ζαγοράκης, Κώστας Φραντζέσκος, Σπύρος Μαραγκός, Ζήσης Βρύζας, Παντελής Καφές ήταν εκείνοι που όρισαν τον πυρήνα μιας ομάδας πρωταθλητισμού, που διέλυσε και την Άρσεναλ.

• Για τον Ακράτητο, τους ΙΛΤΕΞ Λύκοι και όχι μόνο: Όλες εκείνες οι ομάδες – διάττοντες αστέρες που πέρασαν για λίγο από την Α’Εθνική.

• Για το έπος του ΟΦΗ – Ατλέτικο Μαδρίτης. Το ‘θράσος’ των Κρητικών να χτυπήσουν μια από τις κορυφαίες ομάδας της Πριμέρα Ντιβιζιόν.

• Για το ‘θαύμα’ της επέλασης του Ιωνικού ως τα προκριματικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ.

• Για τον Γιάννη Κυράστα και την προπονητική του διαδρομή στο ποδόσφαιρο. Η ενσάρκωση του “ποτέ μην τα παρατάς”.