Ο Κάρλος Σάινθ ψάχνει στη Ferrari τους βαθμούς που δεν βρήκε ο Φέτελ

Ο Σεμπάστιαν Φέτελ έχει το πιο ακριβό συμβόλαιο στη Formula 1. Για φέτος, γράφει το ποσό 43.980.000 ευρώ. Στο Νο2 είναι ο Λιούις Χάμιλτον, των 27.230.000 ευρώ. Τώρα, θέλω να κάνεις μια πράξη: 43.980.000 μείον 7.000.000. Τι βγαίνει; 36.980.000. Αυτό είναι το κέρδος της Ferrari από την αλλαγή οδηγών που αποφάσισε να κάνει, όταν ο Γερμανός είπε το ‘φεύγω‘. Τη θέση του το 2021 θα πάρει ο Κάρλος Σάινθ, στον οποίον πρόσφεραν οι Ιταλοί αυτήν τη διαφορά, για κάθε έναν χρόνο του 2ετούς συμβολαίου που υπέγραψε. Θα πάρει τα μισά από εκείνα που δίνει ο Ματία Μπινότο στον Σαρλ Λεκλέρ.

Δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα. Προτεραιότητά του ήταν να οδηγήσει αυτοκίνητο που θα τον βοηθήσει να υλοποιήσει τον στόχο του. Ο στόχος του είναι να γίνει πρωταθλητής. Και εδώ αρχίζουν τα ωραία, καθώς, όπως θα θυμάσαι, η Ferrari προορίζει γι’ αυτήν τη θέση τον Λεκλέρ. Και όπως αποδείχθηκε την περασμένη αγωνιστική περίοδο, όταν κρίνει πως χρειάζεται, μπορεί να γίνει πολύ άκομψη στις εντολές της.

Η McLaren, όπου ο Σάινθ ήταν ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της, είχε το δικαίωμα να ματσάρει την προσφορά για να τον κρατήσει. Δεν το έκανε. Αντ’ αυτού, έκλεισε τον Ντάνιελ Ρικιάρντο, ο οποίος πέρυσι άφησε τη Red Bull (για να μάθει να κάνει απόλυτη προτεραιότητα τον Μαξ Φερστάπεν) για τη Renault, αλλά τον πρόδωσε το αυτοκίνητο κι έτσι θα προχωρήσει στην επόμενη εταιρία. Δεν χρειάζεται να σου πω ότι ο Λιούις Χάμιλτον θα μείνει στη Mercedes.

Η ιστορία του Ισπανού, που ‘χει ‘κλείσει’ 5 χρόνια στη Formula 1, δεν είχε κακουχίες και στερήσεις (όπως του Χάμιλτον). Ούτε πόνο (όπως του Λεκλέρ). Δεν είχε έστω το μοναδικό ταλέντο Φερστάπεν. Αυτό που είχε ήταν DNA, το οποίο προσδιόρισε τις εξελίξεις. Βλέπεις, ο πατέρας του Carlos Jr., ο Carlos Sainz Cenamor., ήταν δυο φορές παγκόσμιος πρωταθλητής του WRC, στο οποίο μετείχε -ως επαγγελματίας- κι ο θείος του, Αντόνιο Σάινθ. Από όταν θυμάται τον εαυτό του, ο 25χρονος είχε για εικόνα οχήματα και ταχύτητα. Παρεμπιπτόντως, ο μπαμπάς του ήταν ταλαντούχος ποδοσφαιριστής (με δοκιμαστικά στη Ρεάλ Μαδρίτης) και εξαιρετικός στο squash -πήρε πρωτάθλημα Ισπανίας στα 16. Μετά, πήρε πτυχίο στη νομική κι έπειτα αφοσιώθηκε στο ράλι.

“Όταν ήμουν 2 χρόνων, ο πατέρας μου ήταν συνέχεια σε αγώνες. Όταν επέστρεφε σπίτι, με έβρισκε στο αυτοκινητάκι που μου είχε πάρει και λειτουργούσε με μπαταρίες, να κάνω donuts και μπαίνω με ταχύτητα σε στροφές. Με ρωτούσε ‘ποιος στα έμαθε αυτά;’, αλλά δεν υπήρχε απάντηση. Γιατί δεν μου τα είχε μάθει κάποιος. Ήταν στο αίμα μου”, είχε πει στο podcast της Formula 1 (με τίτλο Beyond the Grid), τον Νοέμβριο του 2018.

Πέρασε τα επόμενα χρόνια στην πίστα καρτ που άνηκε στον πατέρα του και στα 9 (2003) ανακάλυψε την ύπαρξη ενός νέου συμπατριώτη, που είχε μόλις γίνει ο πρώτος Ισπανός που πανηγύρισε νίκη στην F1. Έκτοτε ξυπνούσε τον μπαμπά του, το μαύρο χάραμα για να παρακολουθήσουν τους αγώνες του Φερνάντο Αλόνσο στην άλλη άκρη του κόσμου -την εποχή που ο Ισπανός διεκδικούσε και έπαιρνε τίτλους. Δεκάπεντε χρόνια μετά, αντικατέστησε το είδωλο του στην McLaren. Αυτό έγινε πέρυσι.

Πίσω στο 2005. “Συνάντησα για πρώτη φορά τον Αλόνσο στο Grand Prix της Βαρκελώνης. Όταν γύρισα σπίτι, είπα στον πατέρα μου πως θα γίνω σαν τον Φερνάντο μια μέρα”. Συνέχισε να διαγωνίζεται στα καρτ, πριν ενταχθεί στην ‘ακαδημία’ της Red Bull. Το 2015 του έδωσαν το ένα μονοθέσιο της Toro Rosso. Το άλλο το πήρε ο Φερστάπεν. “Είχα την ευκαιρία να τρέξω αντίπαλος με τον Φερνάντο, που ήταν πάντα η έμπνευση μου. Την πρώτη χρονιά, ξεκινούσα σχεδόν σε κάθε αγώνα δίπλα του. Ήταν ιδιαίτερο να έχω το είδωλο μου για ανταγωνιστή. Αισθανόμουν υπερήφανος”. Εκείνη τη χρονιά κατάλαβε πως αν είχε το σωστό αυτοκίνητο, θα μπορούσε να ανταγωνιστεί τους κορυφαίους.

Όταν ο Ολλανδός προωθήθηκε στη Red Bull, ο Σάινθ πήγε στη Renault. Τον Αύγουστο του 2018, όταν η Red Bull προώθησε τον Πιέρ Γκασλί για να γεμίσει τη θέση που άφησε κενή ο Ντάνιελ Ρικιάρντο -με τη μεταγραφή στη Renault-, αποφάσισε να αλλάξει παραστάσεις -και εταιρία. Πήγε στη McLaren, με πολυετές συμβόλαιο που τον ήθελε να είναι το alpha dog της ομάδας. “Από την πρώτη επίσκεψη στα ‘αρχηγεία’ της ομάδας αναρωτιόμουν πώς γίνεται να ‘χουν εξαιρετικά αυτοκίνητα, αλλά να μη νικούν”. Όπως λέει από την αρχή της συνεργασίας του με τη McLaren “ένιωσα την αμοιβαία εμπιστοσύνη που με βοήθησε να ‘χω αυτοπεποίθηση”. Μαζί με τον Λάντο Νόρις έκαναν την περασμένη σεζόν την πιο επιτυχημένη των τελευταίων 8 ετών, με την κατάκτηση της 4ης θέσης. Δηλαδή, της πρώτης μετά την Big-3.

Ο Σάινθ είχε δώσει στην ομάδα θέσεις που άνηκαν στις καλύτερες της τετραετίας. Εκείνος σχολίαζε ότι “βρίσκω εξαιρετικά ενοχλητικό να τερματίζω 7ος ή 5ος. Όλοι όσοι είναι εκτός της κορυφαίας εξάδας σκέφτονται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και όσοι είμαστε τώρα στην F1, έχουμε κερδίσει πρωταθλήματα σε άλλες κατηγορίες. Μετά, ερχόμαστε εδώ και ξοδεύουμε 5 χρόνια, χωρίς να γευτούμε τη νίκη. Αυτό δείχνει πως το σπορ θέλει αλλαγές, ώστε να γίνει πιο ποικιλόμορφο”. Προκειμένου, δηλαδή, να μην υπερέχουν με διαφορά οι Mercedes, Ferrari και Red Bull. Αυτό θα γίνει από του χρόνου -αν όλα πάνε καλά. Η πραγματικότητα ήθελε να μην έχει κερδίσει αγώνα ομάδα εκτός της Big-3, από το 2014 και την εποχή ‘turbo-hybrid’. Από το 2017, μόλις 3 φορές ανέβηκε σε πόντιουμ οδηγός άλλης ομάδας. “Περιμένουμε να κάνουν λάθη, για να τερματίσουμε σε θέση καλύτερη της 7ης”.

Στη συνέντευξη που είχε δώσει στη Guardian, είχε καταλήξει στο ότι “οι άνθρωποι που πρέπει να δουν το ταλέντο μου, το βλέπουν. Οι άνθρωποι που καταλαβαίνουν πώς λειτουργεί η Formula 1 αξιολογούν την απόδοση μου. Όταν οδηγείς, εξαρτώνται τα πάντα από εσένα, το αυτοκίνητο και το τι θα κάνεις στην πίστα. Αυτός είναι ο λόγος που κάνουμε ό,τι κάνουμε”.

Ο Μπινότο έκρινε πως αυτός θα ήταν ο κατάλληλος για να αντικαταστήσει τον Φέτελ -και να αποδεχθεί ότι η προτεραιότητα για την ομάδα θα ήταν ο Λεκλέρ. Του έκανε την πρόταση και ο Ισπανός την αποδέχθηκε. Ο Μονεγάσκος είναι 22. Ο Ισπανός 25 -θα γίνει 26 τον Σεπτέμβρη. Ο μέσος όρος είναι ο μικρότερος που είχε ντουέτο της Scuderia, τα τελευταία 50 χρόνια. Κοινώς, αμφότεροι έχουν μπροστά τους χρόνο για να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν πρωταθλήματα για λογαριασμό της ιταλικής ομάδας. Τα πρώτα από το 2008.