Ντέμης: “Τιμωρία ναι, όχι εξόντωση για Σαββίδη”

Με μία μακροσκελή γραπτή του δήλωση, ο Ντέμης Νικολαΐδης πήρε θέση για όσα συμβαίνουν από την Κυριακή το βράδυ στον… μαγικό κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με ατάκες – μαχαιριές ο Ντέμης εξηγεί γιατί προτίμησε να πάει πρώτη φορά τον γιο του σε αγώνα του εξωτερικού και όχι έστω σε ματς της αγαπημένης του ΑΕΚ!

Στη συνέχεια εξηγεί πως ναι μεν η εικόνα του Ιβάν Σαββίδη είναι ότι χειρότερο έχουμε δει στα ελληνικά γήπεδα, όμως δεν είναι ότι χειρότερο συμβαίνει στο χώρο του ποδοσφαίρου γενικότερα.

Τι ζητάει για να προχωρήσουμε από τη… σήψη που έχουμε περιέλθει; Συνεννόηση, αυστηρές ποινές, αλλά όχι εξόντωση, ειδικότερα τώρα που τα χρήματα της UEFA από το Τσάμπιονς Λιγκ, δύσκολα θα αποτελέσουν κίνητρο για… ισχυρούς στο παρασκήνιο παράγοντας.

Κλείνοντας, τονίζει πως το ποδόσφαιρο έχει ανάγκη ισχυρές ομάδες και όχι ισχυρούς προέδρους.

“Αγαπάω το ποδόσφαιρο περισσότερο από την ομάδα μου. Και όταν λέω ποδόσφαιρο, εννοώ όλα γύρω από αυτό. Είχα πάει με τον γιο μου και δύο φίλους πριν μερικούς μήνες στο Anfield για να δούμε Liverpool – Manchester United. Πρώτη του φορά σε γήπεδο. Ήθελα να είναι εκεί, να δει τι είναι το ποδόσφαιρο πριν πάει σε Ελληνικό γήπεδο. Η προσμονή, το “βρώμικο” έξω από το γήπεδο, η αίσθηση ασφάλειας, οι κατάμεστες κερκίδες. Όλα αυτά έχω ανάγκη να μπορώ να τα κάνω μαζί του και με τους φίλους μου εδώ.

Να πάω στο γήπεδο και να μην έχει ο διπλανός μου την νοοτροπία «πάω γήπεδο να ρίξω δύο τρία μπινελίκια να ξεδώσω». Φαντάζομαι δεν θα του άρεσε να περνάνε διάφοροι από τον χώρο εργασίας του και να τον βρίζουν. Να έχει το μεγαλείο να χειροκροτήσει τον αντίπαλο για μία καλή ενέργεια. Το έχω ζήσει ως ποδοσφαιριστής του Απόλλωνα στο Καραϊσκάκη και στην Τούμπα και δεν ξεχνιέται. Να ακούγονται συνθήματα αγάπης προς την ομάδα τους και όχι μίσους προς τον αντίπαλο. Να είμαστε περήφανοι για την ομάδα μας, όχι για το πόσο σπάταλος είναι ο πρόεδρος μας, πόση δύναμη έχει στο παρασκήνιο ή για το πόσο ανάγωγα και χωρίς σεβασμό μιλάει για τους αντιπάλους. Φυσικά μπορούμε να είμαστε περήφανοι και για τον πρόεδρο μας, αλλά για πολλά άλλα πράγματα, ξεκινώντας με τα ακριβώς αντίθετα. Να θέλουμε ισχυρές τις ομάδες μας, όχι τον πρόεδρο μας. Όσο ισχυρότερος γίνεται, τόσο πιο αδύναμη η ομάδα μας. Τα τελευταία 2 χρόνια οι σχέσεις μεταξύ των 4 μεγάλων ομάδων άλλαξαν πολλαπλές φορές. Το μόνο που δεν άλλαξε καθόλου, είναι η ομάδα που υποστηρίζει ο καθένας από μας.

Καταλαβαίνω ότι όλα αυτά είναι πολύ δύσκολο έως και αδύνατο να συμβούν όσο υπάρχει αναξιοπιστία στο ποδόσφαιρο και έλλειψη εμπιστοσύνης.

Ο Ιβάν Σαββίδης είναι μέρος του προβλήματος, όχι το πρόβλημα. Δεν είχαμε ένα υγιές πρωτάθλημα και το κατέστρεψε με την εμφάνιση του. Ναι, η είσοδος του Σαββίδη στο γήπεδο είναι ότι χειρότερο έχουμε δει. Όχι όμως ότι χειρότερο συμβαίνει στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Απλά τα άλλα δεν γίνονται σε ζωντανή μετάδοση. Προπηλακισμοί και απειλές σε διαιτητές και ποδοσφαιριστές στα αποδυτήρια, σε παράγοντες του ποδοσφαίρου και δημοσιογράφους έξω από τα σπίτια τους και άλλα πολλά συμβαίνουν επί χρόνια. Αυτό βέβαια δεν είναι άλλοθι για αυτό που έγινε. Πρέπει να υπάρξουν αυστηρές ποινές, όχι όμως εξόντωση. Δεν λύνεται το πρόβλημα του ποδοσφαίρου με καταστολή. Αν δεν δημιουργηθεί ένα ποδοσφαιρικό περιβάλλον με κανόνες και ισονομία, τέτοιο που θα αποπνέει δικαιοσύνη και θα κερδίσει την εμπιστοσύνη των φιλάθλων, οι ποινές δεν θα μειώσουν παρόμοια γεγονότα ή την βία, θα έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα.

Οι ιδιοκτήτες των ομάδων πρέπει να προσπαθήσουν να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να ασχοληθούν σοβαρά με το ποδόσφαιρο και όχι ο καθένας με την ομάδα του.

Η λογική λέει ότι τώρα, ίσως και να ήθελαν οι ομάδες ένα διαφορετικό πρωτάθλημα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ τους, αλλά και ότι δεν προσπάθησαν ποτέ να βρουν μία λύση για αυτό.

Όλα τα προηγούμενα χρόνια μπορούσα να καταλάβω (να καταλάβω όχι να δικαιολογήσω) γιατί κάποιος θα χρησιμοποιούσε όλα τα μέσα για να πάρει το πρωτάθλημα. Champions League, έσοδα 20-25 εκατομμύρια ευρώ. Τώρα όμως, το να πάρεις το πρωτάθλημα κοστίζει και έχει ρίσκο.

Αυτή είναι η μεγάλη ευκαιρία να αναλογιστούν οι ομάδες ότι δεν μπορούν να ποντάρουν ή να έχουν μέλλον από τα λεφτά της UEFA. Ένα καθαρό πρωτάθλημα θα γεμίσει τα γήπεδα, θα εξαφανίσει την βία, θα προσελκύσει χορηγούς, θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Θα κάνει όλους τους φιλάθλους χαρούμενους και περήφανους για κάθε νίκη ή επιτυχία της ομάδας τους.

Η πολιτεία από την πλευρά της, πρέπει να ενεργεί υποστηρικτικά, να ελέγχει να νομοθετεί και θεσμοθετεί. Να εγγυάται την ομαλότητα.

Η αναξιοπιστία στο Ελληνικό ποδόσφαιρο την οδήγησε να ορίσει τακτικούς δικαστές στην αθλητική δικαιοσύνη. Υποθέσεις που επηρεάζουν άμεσα το πρωτάθλημα (τιμωρίες ποδοσφαιριστών, ομάδων, εδρών), είναι παράλογο να μην τελεσιδικούν μέσα σε 3-4 μέρες, όπως και να βγαίνουν αποφάσεις Σάββατο μία η ώρα την νύχτα. Τέτοιες πρακτικές δημιουργούν καχυποψία. Και αν πρέπει μία λέξη να διαγραφεί από το μυαλό των φιλάθλων, είναι αυτή”.