Ο Ζουνίνιο ‘μιλούσε’ στην μπάλα όπως κανείς άλλος

Ο Ζουνίνιο Περναμπουκάνο, σημερινή ‘παραγγελιά’ του φίλου Κώστα, αποφάσισε να κάνει λογαριασμό στο Instagram την πρώτη ημέρα του Ιουνίου το 2014. Από τότε μέχρι σήμερα έχει ‘μαζέψει’ 295.000 followers. Μάλλον δεν του εξήγησε κάποιος πώς λειτουργεί αυτό το social, αφού δεν έχει ποστάρει κάτι. Ποτέ. Και για τίποτα. Έχει και επίσημο λογαριασμό στο Twitter. Εκεί έχει 946.000 followers, με το τελευταίο post να έγινε στις 4/5. Πρόοδος. Να σου δείξω και τι έβαλε.

Είναι video με εικόνες από την αποτυχία των οπαδών του Μπολσονάρου να συγκεντρωθούν στις 3 εκείνου του μήνα, στη Μπραζίλια -για να διαδηλώσουν κατά των μέτρων για τον κορονοϊό. Σχολίασε ότι ‘η διαδήλωση ήταν ‘μαραμένη’ όπως η ίδια η κυβέρνηση’. Αν δεν έχεις υπ’ όψιν σου, ο Ζαϊχ Μπολσονάρου είναι ο ακροδεξιός πρόεδρος της Βραζιλίας, ο οποίος πρότεινε ‘νηστεία και προσευχή’ για να προφυλαχθεί η χώρα ‘από τη γριπούλα’. Όπου ‘γριπούλα’ ο Covid-19.

Στις 16/4 απάλλαξε των καθηκόντων του τον Υπουργό Υγείας, γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει τα όσα έλεγε εκείνος για το περιττό των μέτρων προστασίας για την εξάπλωση του κορονοϊού, δημοσίως. Την πρώτη μέρα του Μάη ο προκλητικός ηγέτης -που έτυχε της στήριξης των Ριβάλντο, Ζιοβάνι και Ροναλντίνιο- πρόσθεσε άλλη μια ‘επιτυχία’ στη λίστα του, δηλώνοντας επισήμως πως “πολύ κόσμος θέλει την επιστροφή των ποδοσφαιριστών στα γήπεδα, γιατί πολλές ομάδες θα έχουν προβλήματα. Εάν οι ποδοσφαιριστές προσβληθούν από τον Covid-19, η πιθανότητα να πεθάνουν είναι πολύ μικρή. Και αυτό γιατί είναι αθλητές με εξαιρετική φυσική κατάσταση. H απόφαση για την επιστροφή στη δράση δεν είναι δική μου, αλλά μπορώ να βοηθήσω”.

Στις 4/5 και ενώ το ομοσπονδιακό δικαστήριο της Βραζιλίας απαγόρευσε την προβολή του σποτ με moto ‘η Βραζιλία δεν μπορεί να σταματήσει’ και μήνυμα αντίθετο με το πρωτόκολλο υγείας, αποφάσισε να γίνει η διαδήλωση που πόσταρε ο Περναμπουκάνο και ήταν κατά του lockdown! Είπε πως δεν συμφωνεί με το social distancing και τα λοιπά μέτρα για την αντιμετώπιση του κορονοϊού (παρ’ ότι η καμπύλη στη χώρα του είναι ψηλά). Σε ερώτηση για τους 474 νεκρούς απάντησε ‘και λοιπόν; Τι θέλετε να κάνω εγώ; Το όνομα μου είναι Μεσσίας, αλλά δεν κάνω θαύματα’. Το σχόλιο του Περναμπουκάνο ενόσω η Βραζιλία ήταν στην προεκλογική περίοδο, πριν δηλαδή ‘βγει’ ο Μπολσονάρου ήταν το εξής:

“Ο κόσμος κάποια στιγμή, θα πρέπει να σταματήσει να σκέφτεται πως όλα τα εγκλήματα είναι ίδια. Η δολοφονία είναι ένα πράγμα. Η ληστεία κάτι άλλο. Δεν μπορώ να βάλω έναν 18χρονο στη φυλακή, επειδή έκλεψε, γιατί όταν θα βγει το μόνο που θα θέλει θα είναι να εκδικηθεί την κοινωνία. Για αυτό εκνευρίζομαι όταν βλέπω πρώην ποδοσφαιριστές να ψηφίζουν έναν ακροδεξιό. Ξεκινήσαμε από τα χαμηλά, μεγαλώσαμε μεταξύ των ανθρώπων. Πώς μπορούμε να ξεχνούμε; Πώς γίνεται να είναι με τον Μπολσονάρου; Πώς θα στηρίξεις αδελφέ μου, αυτόν τον τύπο;”.

Αυτός είναι εν ολίγοις, ο Ζουνίνιο. Πάμε να δούμε ποιος είναι και με περισσότερες πληροφορίες.

Η λίστα με τους παίκτες που ιστορικά, σκόραραν τα περισσότερα γκολ από απευθείας εκτελέσεις φάουλ. footyroom.com

Ο Antônio Augusto Ribeiro Reis Júnior γεννήθηκε στη Recife. Βρίσκεται στην βορειοανατολική γωνία της Νοτίου Αμερικής, υπήρξε το πρώτο λιμάνι σκλάβων της Αμερικής και τη σήμερον ημέρα είναι τέταρτη μεγαλύτερη αστική περιοχή της Βραζιλίας -των περισσότερων από 4 εκατομμυρίων κατοίκων. Είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της πολιτείας με το όνομα ‘Περναμπούκο’ και τώρα καταλαβαίνεις πώς ο τύπος που φέρει το σιδηρόδρομο που διάβασες λίγο νωρίτερα για όνομα, έγινε γνωστός ως Περναμπουκάνο. Το Ζουνίνιο που είναι στο Νο2 των προτιμήσεων, σημαίνει little Junior (δες λίγο τη τελευταία λέξη στο σιδηρόδρομο) και είναι αντίστοιχο του ‘Μαρία’ στις χώρες που μιλούν την πορτογαλική. Έτσι αποκαλούσαν στη Βάσκο τον Ζουνίνιο, μέχρι να εμφανιστεί ο Ζουνίνιο Παουλίστα και να προκύψει μπέρδεμα. Που λύθηκε με το όνομα της πολιτείας από την οποία είναι ο σημερινός μας πρωταγωνιστής.

Η αρχή της ποδοσφαιρικής του ιστορίας γράφτηκε στον τοπικό σύλλογο. Παράλληλα, έπαιζε και futsal. Στο futsal αποδίδει ο ίδιος τη δυνατότητα που είχε να ξεχωρίσει και δη ως εκτελεστής φάουλ. Ο 45χρονος νυν αθλητικός διευθυντής της Λιόν κυκλοφορεί ακόμα ως ο καλύτερος του είδους, όλων των εποχών. Από το 1993 που άρχισε να πληρώνεται ως παίκτης έως το 2013 που είπε το ‘αντίο’ στα γήπεδα, είχε σκοράρει 202 γκολ. Τα 77 από εκτελέσεις φάουλ. Αριθμός που είναι ρεκόρ, με το δεύτερο Ροναλντίνιο να μένει στα 59 και τον τρίτο Ντέιβιντ Μπέκαμ στα 50. Mπορείς να κάνεις ένα click εδώ και να δεις τα 30 καλύτερα. Ή πάτα το play στο video που ακολουθεί και να τα δεις όλα.

Η συμπεριφορά της μπάλας δεν μπορούσε να εξηγηθεί τότε -καθώς δεν υπήρχαν όσα μέσα υπάρχουν σήμερα. Όλοι έβλεπαν πως η μπάλα δεν περιστρεφόταν, μέχρι κάποιο -απροσδιόριστο- σημείο που άρχισε να το κάνει και έπιανε εξ απήνης τους πάντες, συμπεριλαμβανομένων των τερματοφυλάκων. Οι ρεπόρτερ είχαν ζητήσει από τον ίδιο να μιλήσει για την τέχνη του. Είχε πει πως ‘έβρισκε’ την μπάλα με το κουντεπιέ και σε συνδυασμό με το σωστό φάλτσο και τη σωστή δύναμη, γινόταν ανίκητος.

“Ο κανόνας θέλει τις εκτελέσεις από κοντά να είναι πιο δύσκολες, καθώς είναι δύσκολο να ‘βάλεις’ ύψος στην μπάλα, ώστε να κατέβει πριν πάει στον τερματοφύλακα. Όταν εκτελείς από μακριά, μπορείς να υπολογίσεις καλύτερα το ύψος που θέλεις να πάρει η μπάλα. Ο κατ’ αρχάς στόχος που είχα, σε όλες τις περιπτώσεις, ήταν να μπερδέψω το τείχος. Θεωρούσα δεδομένο πως ο γκολκίπερ δεν θα μπορεί να κάνει σωστή εκτίμηση, για το πότε θα κατέβει η μπάλα. Υπολόγιζα τη δύναμη που θα ‘βάλω’, ώστε να περάσει αρκετά πιο ψηλά από τον πιο ψηλό παίκτη του τείχους, πριν αρχίσει την κάθοδο. Προφανώς και ήταν θέμα δουλειάς, πέραν του ταλέντου”.

Άρχισε να τεστάρει δύναμη και φάλτσο, από όταν ήταν μικρός. Για την ακρίβεια “από τότε που ξεκίνησα να παίζω futsal. Δηλαδή, από τα 9 έως τα 16, όταν πέρασα στο ποδόσφαιρο”. Αν έχει τύχει να διαβάσεις άλλες ‘παραγγελιές’ θα βρεις ως κοινή συνισταμένη των θρύλων το futsal. Η ανάγκη να επιβιώσουν και μετά να ξεχωρίσουν σε πολύ μικρότερες διαστάσεις από αυτές του γηπέδου ποδοσφαίρου, τους έκαναν να δουλέψουν περισσότερο επί της τεχνικής και των αντανακλαστικών. Ο Ζουνίνιο είχε περάσει ώρες ατελείωτες σε δουλειά για το σουτ του.

Σε συνέντευξη που είχε δώσει το 2015 στον Βασίλη Τεμπέλη είχε πει πως “άρχισα να αντιγράφω τον Μαρσελίνιο, ο οποίος έπαιζε τότε στην Κορίνθιανς. Ήταν ο πρώτος που είδα να χτυπάει την μπάλα και να την κάνει να ‘χορεύει’ στον αέρα. Όταν ήμουν μικρός δεν είχα τη δύναμη που χρειαζόταν να σκοράρω με απευθείας εκτέλεση φάουλ. Έως τα 13 γενικά δεν σκόραρα πολύ. Τότε αποφάσισα να κάνω κάτι για αυτό και άρχισα να δουλεύω τα free kicks”.

Δες λίγο τι εννοεί όταν λέει ‘άρχισα να δουλεύω τα free kicks’: κάθε μέρα, πέραν της προπόνησης, έκανε άλλη σε εκτελέσεις φάουλ επί 45 λεπτά. Σε αυτό το διάστημα, έκανε περί τα 70 με ογδόντα σουτ. Στην τελευταία προπόνηση, πριν τον όποιον αγώνα αρκείτο στα δέκα.

“Στην αρχή, σπάνια κατέληγε η μπάλα στα δίχτυα. Το τείχος μου δημιουργούσε πρόβλημα. Το έλυσα, όταν πήγα στη Γαλλία”. Στη Γαλλία πήγε το 2001. Νωρίτερα, από το 1993 έως το 1995 ήταν στην Sport do Recife και το 1995 τον πήρε η Βάσκο ντα Γκάμα, με την οποία πήρε το πρωτάθλημα (1997, 2000), το Copa Libertadores (1998) και το Copa Mercosur (2000), ενώ το 2000 βραβεύτηκε για πρώτη φορά σε ατομικό επίπεδο -ως εκ των καλύτερων Βραζιλιάνων μέσων. Είχε για παρέα τους Ρομάριο, Εντμουντο και Ζουνίνιο Παουλίστα. Μέσω των 295 συμμετοχών και των 56 γκολ που έβαλε από το 1995 έως το 2001 πέρασε στην ιστορία ως ‘ο μικρός βασιλιάς του São Januário -έδρα της ομάδας’.

Για να μείνει ελεύθερος, πήγε στα δικαστήρια. Και κέρδισε την υπόθεση. Παρά τη δικαστική περιπέτεια, δεν έχασε την αγάπη των φιλάθλων. Μνημονεύεται ακόμα στα συνθήματα, για το γκολ που ‘χε βάλει εναντίον της Ρίβερ Πλέιτ, στον ημιτελικό του Copa Libertadores, στις 22/7 του 1998. Μετά το 4-1 επί της Μπαρτσελόνα, στον τελικό ο Gigante da Colina (γίγαντας του λόφου) σήκωσε για πρώτη φορά το τρόπαιο, στην ιστορία του τμήματος ποδοσφαίρου του συλλόγου (άρχισε το 1915).

“Είχα ανακαλύψει στο διαδίκτυο το σύνθημα που με τιμά. Για τις μέρες που ακολούθησαν, το είχα διαρκώς στο μυαλό μου. Με συγκίνησαν. Ποιος ξέρει; Μια μέρα μπορεί να επιστρέψω” είχε πει το 2007. Επέστρεψε δυο φορές. Μια το 2011 και μια το 2013. Είμαστε όμως, ακόμα στην εποχή της πρώτης παρουσίας στη Βάσκο, με τα όσα πρόσφερε να του δίνουν μια θέση στη ‘σελεσάο’. Για πρώτη φορά κλήθηκε στη ‘σελεσάο’ στις 31/3 του 1999. Η πρώτη συμμετοχή ήταν στο 2-0 επί της Ιαπωνίας, στο Τόκιο. Ήταν στο κέντρο με τους Έμερσον, Κονσεϊσάο και Ριβάλντο. Ο Λουξεμπούργκο ήταν αυτός που του έδωσε την ευκαιρία. Το Pund It Feed είχε γράψει πως “για να γίνει κατανοητή η καθυστέρηση στην κλήση, είναι σαν να καλούσαν τον Μπέκαμ στην εθνική Αγγλίας, δυο χρόνια αφότου είχε πάρει την Premier League και το Champions League”. Μετά εμφανίστηκε ο Σκολάρι, ήλθε η καταστροφή στο Copa America του 2001 και στα ‘θύματα’ ήταν ο Ζουνίνιο. Επέστρεψε στις 12/10 του 2003. Σκόραρε για πρώτη φορά, ως διεθνής στα δίχτυα της ελληνικής ομάδας, στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2005, όπου η Εθνική Ελλάδος είχε πάει ως πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Στις 7/9 του ίδιου έτους έγινε ένας από τους ελάχιστους παίκτες, στην ιστορία του σπορ, που έπαιξαν σε δυο παιχνίδια κορυφαίων events την ίδια μέρα, σε δυο διαφορετικές χώρες. Να σου εξηγήσω: η μέρα ξεκίνησε με τον Περναμπουκάνο να αγωνίζεται με τη Βραζιλία, εναντίον της Αργεντινής στο Πόρτο Αλέγκρε. Μετά το 4-2 πήγε στο αεροδρόμιο και πήρε την πτήση για το Μοντεβιδέο (για την ιστορία, είχε καθυστέρηση), ώστε να πάει στην Ουρουγουάη και να παίξει με τη Βάσκο εναντίον της Νασιονάλ, στο πλαίσιο του Copa Mercosur. “Με είχε υποχρεώσει ο πρόεδρος της Βάσκο να αγωνιστώ. Μπορεί να πέρασα στην ιστορία σαν ποδοσφαιριστής που έπαιξε δύο ματς σε μία ημέρα, αλλά σίγουρα δεν είναι η πιο ευχάριστη εμπειρία της καριέρας μου”, ομολόγησε. Ειρήσθω εν παρόδω, είχε μείνει εκτός του 2002 FIFA World Cup και του 2004 Copa America, μολονότι ήταν εκ των καλύτερων παικτών του πλανήτη, λόγω θεμάτων στο γόνατο. Η Βραζιλία έκανε άρση τροπαίου και στις δυο αυτές διοργανώσεις.

Το 2001 έφυγε από τη Βάσκο, μέσω δικαστικής απόφασης, που εκδόθηκε στις 12 Μαρτίου. Κέρδισε την ελευθερία του, γιατί η ομάδα του χρωστούσε περισσότερους από πέντε μισθούς, με τα στοιχεία να αποδεικνύουν πως ο σύλλογος είχε τα χρήματα, αλλά δεν τα έδινε. Σημείωσε πως ότι ο παίκτης δεν είχε υπογράψει ποτέ συμβόλαιο και είχε πει πολλάκις ότι θέλει να πάει στην Ευρώπη για δουλειά. Τον ζητούσε η Πόρτο δυο χρόνια, αλλά δεν μπορούσε να φύγει. Όταν απέκτησε την ελευθερία του, συμφώνησε να μετακομίσει στη Λιόν.

Πριν εμφανιστεί στην πόλη ο Ζουνίνιο, η ομάδα δεν είχε πάρει ποτέ το πρωτάθλημα. Στα χρόνια του Βραζιλιάνου κέρδισε επτά συναπτούς τίτλους (από το 2002 έως το 2008) και τρεις φορές έφτασε έως τους ‘8’ του UEFA Champions League, με τον Ζουνίνιο πρώτο σκόρερ. Mια από τις φάσεις που τον εξέλιξαν σε θρύλο εκτυλίχθηκε σε αγώνα με την Μπάγερν, το Νοέμβρη του 2003. Θέλω να ‘κολλήσεις’ το βλέμμα σου στην μπάλα.

Προφανώς ο ηγέτης -των 344 συμμετοχών και των 100 γκολ (τα ‘έπιασε’ με τον τρόπο που φαντάζεσαι -με εκτελέσεις φάουλ σκόραρε συνολικά 44 φορές)- έγινε είδωλο και ‘ο καλύτερος παίκτης της ιστορίας μας’. Για αυτό και όταν ζήτησε να φύγει, οι διοικούντες δεν του δημιούργησαν πρόβλημα -τη στιγμή που έλεγαν το ένα ‘όχι’ μετά το άλλο, σε ομάδες που τον ζητούσαν σε κάθε μεταγραφική περίοδο, εκ των οποίων ήταν και ο Ολυμπιακός “αλλά ο πρόεδρος της Λιόν δεν είχε μπει καν στη διαδικασία συζήτησης. Αντιθέτως, μου πρότεινε ανανέωση του συμβολαίου που είχαμε’.

Ο Περναμπουκάνο δακρύζει στο αντίο από τη Λιόν. Laurent Ciprani/AP

Στις 26 Μαΐου του 2009, η Λιόν ανακοίνωσε πως κατόπιν σχετικού αιτήματος του παίκτη, η συνεργασία τους θα ολοκληρωνόταν μια σεζόν πριν το τέλος του συμβολαίου. ‘Ηταν 34 και ο επίσημος λόγος του τέλους ήταν πρόβλημα υγείας. Στη συνέντευξη Τύπου ξέσπασε σε λυγμούς. Σε συνέντευξή του στην Pais είχε πει πως “στη Γαλλία απέκτησα έναν πιο ισχυρό ηθικό κώδικα. Αυτό που με εντυπωσίασε περισσότερο στην πολιτική αυτής της χώρας ήταν η ανθρώπινη πλευρά της. Νόμισα πως οι Βραζιλιάνοι είναι υποστηρικτικοί, αλλά ήταν ψέμα. Οι Γάλλοι είναι όντως, δίπλα σε όλους. Υπάρχουν εξτρεμιστές, ένα ‘κομμάτι’ που περιφρονεί τους Μουσουλμάνους, το ρατσιστικό κομμάτι. Η πλειοψηφία όμως, έχει πολύ αναπτυγμένη την ανθρωπιά”.

Οι ιθύνοντες τον ευχαρίστησαν για όσα πρόσφερε στην ομάδα ‘σε τακτική, πάθος και επαγγελματισμό’. Είχαν κάνει λόγο και για ‘τέλος εποχής’. Τον είχαν προσεγγίσει ήδη η Βάσκο και η Σάο Πάουλο. H χάρη του έφτασε στην Αλ Γκαράφα του Κατάρ, που του έδωσε 2.5 εκατομμύρια ευρώ. Τον έκανε και αρχηγό και εκείνος έδειξε το δρόμο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος και του κυπέλλου, μαζί με το Qatari Stars Cup (όλα μαζί συνθέτουν το treble της περιοχής).

Τον Απρίλιο του 2011 γύρισε εκεί όπου είχε δοξαστεί κατ’ αρχάς. “Όταν με προσέγγισε η Βάσκο, πίστευε πως θα ζητήσω χρήματα σαν και αυτά που έπαιρνα στο Κατάρ. Δεν ήταν όμως, αυτό το ζητούμενο μου. Δεν ήθελα να δημιουργήσω πρόβλημα στο σύλλογο. Ήθελα να βοηθήσω να πάρει τίτλους. Και για αυτό ζήτησα μπόνους”. Ο μηνιαίος μισθός ήταν στα 400 ευρώ -μέσος μισθός του έθνους, τότε.

Σκόραρε στην πρώτη του συμμετοχή (η Βάσκο έπαιζε με την Κορίνθιανς) με το γνωστό τρόπο. Συνέχισε στον ίδιο ρυθμό. Τον Ιούλιο υπέγραψε επέκταση για έξι μήνες. Όταν έφυγε, το Δεκέμβρη του 2012, είχε φτάσει τα 370 ματς με τη Βάσκο και τα 88 γκολ. Σημείωσε ότι πάλι η έξοδος δεν ήταν συναινετική.

To 2012, εν μέσω παγκόσμιας οικονομικής κρίσης αποφάσισε να φύγει από το São Januário και να πάει στη Νέα Υόρκη για τους New York RB και να γίνει συμπαίκτης του Τιερί Ανρί. Όπως είχε γράψει η Globo στα πρώτα που του ‘χαν ζητήσει οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι ήταν να διευκρινίσει την προφορά του ονόματος του. Ήταν αυτή: joo-NEEN-yoh. Τον είχε καλέσει στο ‘Μεγάλο Μήλο’ ο Ζεράρ Ουγιέ, εκ των προπονητών που είχε στη Λιόν. Η Βάσκο ντα Γκάμα ήθελε να τον κρατήσει και δημιούργησε αρχικά, κάποια θεματάκια πριν δώσει το ΟΚ δυο μήνες μετά, εστιάζοντας στο ότι δεν μπορεί να καλύψει το συμβόλαιο που του ‘χε δώσει στο 100%.

Ο οργανισμός είχε υπαινιχθεί πως έχει εξασφαλίσει χορηγό που θα αναλάβει τους μισθούς του. Ο Ζουνίνιο είχε απαντήσει ότι για να συνεχίσουν μαζί θα έπρεπε να πληρώνονται όλοι στην ώρα τους. Ο προπονητής της Βάσκο ντα Γκάμα, Ρικάρντο Γκόμες έμαθε από τα media πως χάνει τον παίκτη -τον είδε σε μια φωτογραφία, να κρατά τη φανέλα της νέας του ομάδας. Η ανακοίνωση Τύπου των Βραζιλιάνων κατέληγε στο ‘η πόρτα μας θα είναι πάντα ανοιχτή για τον αιώνιο βασιλιά’.

Η περιπέτεια στις ΗΠΑ διήρκεσε έξι μήνες. Μετά γύρισε πάλι, στη Βάσκο, για να σκοράρει πάλι στην πρώτη του εμφάνιση (το 3-1 με τη Φλουμινένσε). Συνέχισε να βάζει γκολ και να δίνει ασίστ έως τις 2/7 του 2014 που είπε το ‘έως εδώ’. Μετά έγινε σχολιαστής του Rede Globo και από το Μάιο του 2019 είναι αθλητικός διευθυντής της Λιόν -επέστρεψε στην πόλη μετά δέκα χρόνια. Ο λαός ετοίμασε ειδική τελετή υποδοχής. Η πρώτη απόφαση που πήρε ήταν να γίνει ο συμπαίκτης του στην εθνική Βραζιλίας, Σιλβίνιο κόουτς των Γάλλων.

Ως μεγαλύτερο παράσημο της ανάδειξης του σε κορυφαίο εκτελεστή φάουλ θεωρεί το γεγονός ότι ο Αντρέα Πίρλο μελέτησε εκείνον, για να ‘φτιάξει’ τα σουτ του. “Είχε δηλώσει πως ήμουν η έμπνευση του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη επιβράβευση από αυτή, γιατί ο Αντρέα είναι μεγάλος ποδοσφαιριστής”. Ο Ιταλός είχε πει, για την ακρίβεια ότι “όταν ο Ζουνίνιο έπαιζε στη Λιόν, έκανε απίστευτα πράγματα με την μπάλα. Την άφηνε στο έδαφος, έστριβε τον κορμί του με περίεργο τρόπο και σκόραρε. Ποτέ δεν έκανε λάθος. Τσέκαρα τα στατιστικά του και συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσε να είναι από τύχη. Ήταν σαν μαέστρος“. Οι Μπέκαμ, Κριστιάνο Ρονάλντο και Ντιντιέ Ντρογκμπά έχουν επίσης, πει πως τον μελέτησαν και ‘αντέγραψαν’ ό,τι μπορούσαν -όπως μπορούσαν. Άρα, μπορείς να πεις πως ο λόγος που ξεχώρισαν όσοι τον ακολουθούν στη λίστα των καλύτερων εκτελεστών, είναι αυτός.