Ο Γκρεγκ Μπράουν έχει τερματίσει το ‘πηδάει και καρφώνει’

Τον έχουν χαρακτηρίσει ως ‘τον πιο ασεβή dunker του έθνους’. Είναι ξεκάθαρο πως όταν ο Γκρεγκ Μπράουν πατάει το πόδι του στο παρκέ, δεν τον νοιάζει για το αν θα πληγώσει τα συναισθήματα κάποιου.

Στις 15/10 του 2019 είχε δεχθεί πρόσκληση για ένα minicamp της USA Basketball, όπου μετέχουν οι καλύτεροι κάθε ‘τάξης’. Αναδείχθηκε ο καλύτερος όλων. Είχε ήδη επισκεφτεί το campus του North Carolina και του Texas. Εκκρεμούσαν οι επισκέψεις σε αυτά του Auburn, του Memphis, του Michigan και του Κentucky, μεταξύ πολλών άλλων. Η τελική λίστα είχε πέντε υποψηφίους (το Memphis του Πένι Χάρνταγουεϊ, το Kentucky του Τζον Καλιπάρι, το Auburn του Μπρους Περλ, το Michigan του Ζουάν Χάουαρντ και το Texas του Σάκα Σμαρτ -και κολέγιο του πατέρα του και του θείου του). Πού θα παίξει; Θα κάνει τη σχετική ανακοίνωση την Παρασκευή 24/4, σε πανεθνική μετάδοση, μέσω livestream. Θα είναι ο τελευταίος εκ των μελών του ΤΟΡ10 της χρονιάς του που θα πει τι θα κάνει με την καριέρα του. Δεν έχει αποκλείσει το γεγονός να πάει στη G League (θα πάρει 400.000 δολάρια) ή εκτός των ΗΠΑ.

Οι πληροφορίες αναφέρουν πως θα διαλέξει τους Texas Longhorns, ώστε να παίξει υπό τις οδηγίες του Shaka Smart -προπονητής που οδήγησε το κολέγιο σε δυο συμμετοχές στο NCAA Tournament, στις 5 σεζόν που κάθεται ήδη στον πάγκο. To σύστημα που λατρεύει το ‘χει ονομάσει havoc (χάος). “Στόχος είναι να ‘καταστρέψουμε’ τη ψυχή των αντιπάλων μας και το πλάνο που ‘χουν στην επίθεση, με καταστροφική άμυνα που περιλαμβάνει full court πίεση και πίεση μετά τα καλάθια, ώστε να ‘πειραχθεί’ ο χρόνος που ‘χουν στη διάθεση τους”. Η άμυνα του κολεγίου και τα κλεψίματα ανήκουν στο ΤΟΡ5 του NCAA. Στην επίθεση έχει υψηλό ρυθμό, transition και πολλή κίνηση.

Πώς θα ανταποκριθεί σε όλα αυτά ο ύψους 2.03 πάουερ φόργουορντ, που φέτος θα τελειώσει το σχολείο και αν όλα πάνε καλά θα είναι στο 2021 NBA Draft; Οι ειδικοί έχουν ενημερώσει ότι ο Μπράουν είναι πιο γρήγορος και πιο εκρηκτικός από τον Πασκάλ Σιακάμ.

Ακόμα δεν έχει αποφασίσει με ποιο κολέγιο θα δεσμευθεί -για ένα χρόνο. Η απόφαση του θα κριθεί από το κλικ που θα κάνει με τον προπονητή και τους συμπαίκτες του και το ρόλο που θα του δώσουν. “Συν το πώς θα νιώσω στο campus, μόλις φτάσω εκεί”. Είναι five star prospect. Δεν υπάρχει κάτι ανώτερο. Θεωρείται το Νο1 του έθνους, στη θέση του (πάουερ φόργουορντ) και το Νο9 συνολικά -σύμφωνα με το ESPN. Έχει μήκος, είναι εξόχως αθλητικός, χρειάζεται ελάχιστες δρασκελιές για να διασχίσει το γήπεδο -ούτως ή άλλως και με την ταχύτητα που ‘χει δύσκολα μπορεί να τον προλάβει κάποιος. Ή να γλιτώσει τις τάπες του -παρεμπιπτόντως, μπορεί να μαρκάρει πολλές διαφορετικές θέσεις. Παίρνει άνετα επιθετικά ριμπάουντ και μπορεί να ‘τελειώσει’ τους πάντες, από τη γραμμή των βολών. Δηλαδή, αν φτάσει εκεί θα σκοράρει. Την ίδια ώρα, ‘έχει’ μακρινό σουτ και αυτό από μέση απόσταση. Αμφότερα χρειάζονται δουλειά. Που θα την κάνει. Και μετά δεν θα ‘χει αντίπαλο.

H Quacharia και ο Gregory James ο δεύτερος έχουν τέσσερα παιδιά: τον πρωτότοκο Gregory James τον τρίτο (18 χρόνων), την 15χρονη Taneyah, τον 5χρονο Pierce και την 3χρονη Jordan. Ο παππούς του έπαιζε football ‘και θα μπορούσε να γίνει επαγγελματίας, αλλά διέλυσε το γόνατο του’. Ο πατέρας του επίσης, ήταν παίκτης του football με διακρίσεις στο University of Texas και δυο σεζόν στους Denver Broncos. Ο δε θείος του, Roderick Anderson αγωνίστηκε στο Texas και μετά 9 χρόνια εκτός των ΗΠΑ.

Στα θέματα που ‘χει γίνει ήδη ο Μπράουν στο Overtime και το SB Nation θα τον ακούσει να μιλάει σε πρώτο πληθυντικό για την πάρτη του. Το ίδιο κάνει και ο πατέρας του. Μαζί κατήρτησαν το πλάνο βάσει του οποίου κινείται από όταν ήταν 10 χρόνων. Περιλαμβάνει και δυο ακόμα ανθρώπους: έναν γυμναστή φυσικής κατάστασης και ενδυνάμωσης και έναν προπονητή τεχνικής κατάρτισης.

Ο μαθητής του Vandergrift High School (βρίσκεται στο Όστιν του Τέξας) δουλεύει όλες τις μέρες του χρόνου, από όταν ήταν παιδί. Ο Λάρι Ουέδερς είναι ο προπονητής που φροντίζει να ‘χτίσει’ το σώμα του έφηβου, ώστε να μην τραυματίζεται -δεδομένης της καταπόνησης από τα άλματα και τις προσγειώσεις. “Δουλεύω μαζί του, από όταν φορούσε πάνες. Από όταν ήταν πραγματικά πολύ μικρός φτιάξαμε το πλάνο του”, με τον πατέρα του, ο οποίος εξήγησε ότι “ξεκινήσαμε το πρόγραμμα που κάνει, από όταν ήταν 10. Ήταν πάντα το πιο ψηλό παιδί στην τάξη του. Ξέραμε πως θέλαμε να παίξει μπάσκετ και βρήκαμε αμέσως τους τρόπους για να βοηθήσουμε. Ήταν ψηλός και ατσούμπαλος. Όλο έπεφτε. Ήταν σαν τον Bambi”. Μια στιγμή να σου δείξω τον Bambi.

“Από την πρώτη φορά που ‘κατέκτησε’ κάτι φάνηκε να ζει για αυτές τις στιγμές. Από τότε θέλει να μαθαίνει περισσότερα, να δουλεύει περισσότερο και να γίνεται καλύτερος. Κάθε φορά που μαθαίνει κάτι παραπάνω, αυξάνεται ακόμα περισσότερο η αυτοπεποίθηση του. Και αμέσως θέλει να μάθει κάτι άλλο”. Ο νεαρός εξηγεί ότι “με τον πατέρα μου τσακωνόμαστε διαρκώς, για όλα. Ακόμα και για τα πιο μικρά, αστεία πράγματα. Έχουμε όμως, πολύ στενή σχέση. Από το 2010 με πιέζει διαρκώς να γίνω καλύτερος. Δεν δέχεται τίποτα λιγότερο. Και τον σέβομαι για αυτό”.

Τα 2-3 πρώτα χρόνια, δούλευε 345 ημέρες το χρόνο. Πολλές μέρες έκανε διπλές προπονήσεις. “Πηγαίναμε στο γυμναστήριο το πρωί, πριν το σχολείο και το απόγευμα, μετά το σχολείο. Τα σαββατοκύριακα μπορούσε να κάνει έως και 4 προπονήσεις. Ήξερε πως αν δουλέψει περισσότερο από τα άλλα παιδιά, θα γίνει καλύτερος από αυτά. Στα 13 φάνηκε πως είχε πάρει το δρόμο του. Παρ’ ότι ήταν σαν στέκα για μπιλιάρδο, είχε ήδη την κατάλληλη νοοτροπία”. Αυτήν την εξήγησε ο κόουτς της τεχνικής, Μαρτίνεζ Μάρτιν: “Είχε ένα συγκεκριμένο όνειρο και ακόμα πιο συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να κάνει για να το πραγματοποιήσει. Ανά πάσα στιγμή ξέρει πού βρίσκεται. Από παιδί προκαλούσε τους αντιπάλους του. Ενώ δεν ήταν ο καλύτερος παίκτης της ηλικίας του, έλεγε σε αυτούς που ήταν καλύτεροι πως θα τους ξεπεράσει ‘γιατί δουλεύω για αυτό’.

Στο πρώτο camp που πήγε, δεν ήξερε κανείς. Δεν ήταν σε κανένα ranking. Έφυγε ως το Νο6.

“Έχει το πλήρες πακέτο” εξηγεί ο Μάρτιν, “δεν είναι μόνο καλός στα καρφώματα. Είναι καλός και στις δυο άκρες του γηπέδου. Θέλει όλες τις προκλήσεις. Έτσι ήταν από παιδί”. Ο πατέρας του παίκτη προσθέτει “τον ‘χτίσαμε’ ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί σε κάθε πρόκληση. Δεν έχει σταματήσει ποτέ να βελτιώνεται. Του λέω πάντα πως ή θα γίνεις καλύτερος ή θα γίνεις χειρότερος. Δεν υπάρχει ‘σταθερά’ σε αυτό που κάνει. Έτσι δουλεύουν όλα στη ζωή”.

Σε παιχνίδι με το σχολείο του, όταν ήταν στη δεύτερη τάξη του high school (πέρυσι) ‘πέταξε’ από τη γραμμή των βολών και κάρφωσε. ‘Ήταν τρελό’ λένε οι συμμαθητές του. Εξέλιξε την ιστορία, περνώντας την μπάλα ανάμεσα από τα πόδια του μετά την ‘πτήση’ και πριν το κάρφωμα -σε συνθήκες αγώνα, έτσι; Δεν ήταν καν 16. Του είπαν πως δεν έχει όριο η εξέλιξη του.

“Είχε πάρει ριμπάουντ, έκανε ντρίμπλα, όταν πέρασε το κέντρο είχε δυο παίκτες πάνω του, ενώ πήγαινε προς το καλάθι οι αντίπαλοι έγιναν περισσότεροι, εκείνος έφτασε στη γραμμή των βολών, έκανε ένα βήμα, σηκώθηκε και κάρφωσε -πάνω από τρεις”. Η αφήγηση ανήκει στον πατέρα του. Ο Μάρτιν συμπλήρωσε πως “κατόπιν αυτής της φάσης, είπα στον εαυτό μου πως έχει πάει την ιστορία σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο”.

Όλοι όσοι τον ζουν καθημερινά -και δουλεύουν μαζί του- συμφωνούν πως είναι αθλητικός, δυνατός και απολαμβάνει το παιχνίδι. “Αν δεν είχε πάθος, δεν θα έκανε ό,τι κάνει. Δεν λείπει ποτέ από τις προπονήσεις. Ούτε όταν είναι άρρωστος”. Ο ίδιος λέει ότι “δεν είμαι ποτέ ικανοποιημένος. Ό,τι και αν λένε. Ό,τι και αν γίνεται στο γήπεδο. Δεν είμαι μόνο αθλητικός. Είμαι και πολλά άλλα. Δουλεύω για να γίνω ο καλύτερος”.