Πενήντα feel good στιγμές στα σπορ: Μέρος δεύτερο

Η δυσάρεστη κατάσταση που η ανθρωπότητα, μαζί με την ίδια τη σύσταση του είδους, ως οργανισμού, βιώνει, είναι πρωτόγνωρη, υπολογισμένης της επίδρασης της πληροφόρησης. Τα σπορ, όπως συνήθως ισχύει σε όλες τις κοινωνικές αναταραχές που αφορούν σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας, επηρεάστηκαν κατά το δοκούν.

Μοιάζει απίστευτο, εξαρχής, ότι όλες οι διοργανώσεις αναβλήθηκαν, ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες, η πιο ακριβή διοργάνωση στον κόσμο, παραπέμφθηκε για τον επόμενο χρόνο. Ήταν μη αναμενόμενο. Σε συνδυασμό με το κλείσιμο στο σπίτι, η έλλειψη θεάματος που… συμβαίνει τώρα, μπορεί να επιφέρει ψυχολογική μελαγχολία, ως εκ τούτου μερικές από τις πλέον εύθυμες στιγμές στα σπορ φιλοδοξούν να παίξουν το ρόλο της παραμυθίας.

Μετά το 1ο μέρος, η συνέχεια κάτωθι:

40. Ο Νίκολα Γιόκιτς δεν έχει πανηγυρίσει ποτέ ένα δικό του buzzer beater. Και αυτό είναι τόσο αστείο, καθώς πηγαίνει ασορτί με το φύσει γκρινιάρικο πρόσωπό του, λες και είναι η grumpy cat, που μία εποχή είχε γίνει το πρόσωπο των ΗΠΑ. Ο Γιόκιτς δεν έχει πλησιάσει να πανηγυρίσει ένα δικό του buzzer beater. Σε ματς των Νάγκετς με τους Σίξερς, στις 8 Νοεμβρίου 2019, βάζει το τελευταίο καλάθι της αναμέτρησης και πάει εξοργισμένος στο διαιτητή για να του ζητήσει το λογαριασμό για το φάουλ που δεν σφύριξε, με αποτέλεσμα ο Χουάντσο Γκόμες να τρέξει προς το μέρος του, όχι για να πανηγυρίσει μαζί του, αλλά για να τον απομακρύνει υπό το φόβο της τεχνικής ποινής. Ο Γιόκιτς είναι ένας θησαυρός αθέλητης κωμωδίας, που σου δίνει την αίσθηση ότι δεν αγαπάει καθόλου το μπάσκετ και αναρωτιέσαι αν του αρέσει να κάνει οτιδήποτε.

39. Το ζέσταμα του Ντιέγκο Μαραντόνα στο Μόναχο, στις 19 Απριλίου 1989, πριν από το 2ο ημιτελικό του Κυπέλλου UEFA με την Μπάγερν. Υπό τον ήχο του εμβληματικού ‘Live is Life’ και μπροστά στην πρόκριση της Νάπολι στον τελικό, που έρχεται με το τελικό 2-2 (2-0 υπέρ των Ιταλών το 1ο ματς).

38. Το πρόγραμμα της Όλγκα Κόρμπουτ στους ασύμμετρους ζυγούς, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972. Ένα πρόγραμμα που άλλαξε την ιστορία της ενόργανης γυμναστικής.

37. Ο Γκρεγκ Πόποβιτς, προπονητής των Σαν Αντόνιο Σπερς, απαντάει δύο φορές “turnovers”, δηλαδή “λάθη”, σε ισάριθμες ερωτήσεις της Ντόρις Μπερκ, στους τελικούς της Δύσης το 2013 με τους Μέμφις Γκρίζλις.

36. Η γροθιά του one-punch Mickey στο στημένο αγώνα της ‘Αρπαχτής’ (2000) και το βλέμμα όλο έκπληξη, πριν τη ‘φέρει’ στους μαφιόζους και τους πάρει τα λεφτά.

35. Ο χορός της Μπλάνκα Βλάσιτς έπειτα από τις επιτυχημένες προσπάθειές της σε σημαντικούς αγώνες του άλματος εις ύψος. Δεν είναι γνωστό το εγχειρίδιο από το οποίο βγήκε η μελαχρινή γαλανομάτα Κροάτα των 190 εκατοστών με τα γαλάζια μάτια, ωστόσο το μόνο γνώριμο είναι η υφή της επιτυχίας. Ο περίφημος χορός της Βλάσιτς εμφανίστηκε σε μία από τις μεγάλες επιτυχίες της καριέρας της, το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Οσάκα το 2007, όταν με το 3ο άλμα της στα 2,05μ. διαχώρισε εαυτόν από τη Ρωσίδα Άνα Τσιτσερόβα και την Ιταλίδα Αντονιέτα ντι Μαρτίνο, για να κερδίσει το πρώτο από τα δύο χρυσά μετάλλιά της στη διοργάνωση. Η Βλάσιτς δεν κέρδισε ποτέ το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, έμεινε με τα δύο ασημένια στο Πεκίνο και το Ρίο το 2008 και το 2016 αντιστοίχως, αλλά αν κι εκείνη το επιθυμούσε σφόδρα, για το φιλοθεάμον κοινό του στίβου η υστεροφημία της ήταν εξασφαλισμένη.

34. Η ταυτόχρονη άφιξη των Κέλλυς Αραούζου και Μαριάννας Λυμπερτά στον τελικό των 1.500μ. στο ‘Ακρόπολις’ του 2014, με 16.32.85. Θα έπρεπε κάποιος να είναι αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς για να πειστεί πώς μία κούρσα ενός τετάρτου και κάτι ψιλών μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση ένα ηλιόλουστο απόγευμα. Οι δύο κολυμβήτριες, που έκαναν το δικό τους αγώνα στην ανοιχτή θάλασσα, ας πούμε ότι η πισίνα δεν ήταν ό,τι σκέφτονταν εκείνη τη στιγμή. Είναι, όμως, εσαεί πρωταθλήτριες και στην τελευταία απόπειρά τους να πάρουν το εισιτήριο για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου είχε εκκωφαντική επιτυχία, αφήνοντας άπαντες στην πισίνα του Αλίμου σε ευδαιμονία.

33. Το δωδεκάλεπτο που ο Κλέι Τόμπσον σημείωσε 37 πόντους, σε ένα παιχνίδι των Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς με τους Σακραμέντο Κινγκς στις 23 Ιανουαρίου 2015, στην ‘Oracle Arena’. Ο Τόμπσον ξεκίνησε να σκοράρει με 9’45” για τη λήξη της 3ης περιόδου κι έδωσε το προβάδισμα 60-58 στους Γουόριορς. Όταν τελείωσε το δωδεκάλεπτο, το σκορ ήταν 97-93 και ο γκαρντ των γηπεδούχων είχε 13 στα 13 σουτ σε αυτό το διάστημα. Έγινε και παραμένει η πιο προσοδοφόρος περίοδος για οποιονδήποτε παίκτη στην ιστορία. Ο Τόμπσον τελείωσε το παιχνίδι με 16 στα 25 σουτ εντός πεδιάς, 13 πόντους στο 1ο ημίχρονο και δύο στο 4ο δωδεκάλεπτο, αλλά βέβαια το ανεκτίμητο στην περίπτωσή του είναι οι αντιδράσεις κατά τη διάρκεια του αριστουργήματός του και ύστερα από την επίτευξή του.

32. Ο πανηγυρισμός του Μάρκο Ταρντέλι έπειτα από το 2ο γκολ της Ιταλίας στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου 1982 με τη Δυτική Γερμανία, στο ‘Σαντιάγκο Μπερναμπέου’ της Μαδρίτης. Το τελικό 3-1 έστεψε τους Ιταλούς του Έντσο Μπέαρτζοτ πρωταθλητές κόσμου και αυτός ο πανηγυρισμός έγινε σήμα-κατατεθέν, όχι μόνο για την έντασή του, αλλά διότι επαναλήφθηκε 24 χρόνια μετά (προσεχώς, σε μία από τις επόμενες λίστες).

31. Οι τσακωμοί στο χόκεϊ επί πάγου. Η βία δεν ενδείκνυται στα σπορ, αλλά όχι με τη διαφάνεια που υπάρχει στο χόκεϊ επί πάγου. Εδώ δεν πρόκειται για μπούγιο παικτών που επιφέρει τον αλληλοσπαραγμό, αλλά για μία ιεροτελεστία, στην οποία δύο παίκτες με όλον τον εξοπλισμό τους λύνουν τις διαφορές μόνοι τους. Η πλάκα είναι ότι το ανελέητο ξυλίκι στο χόκεϊ περιέχεται σε ό,τι ονομάζεται Gordie Howe hat trick, που πήρε το όνομά του από τον Γκόρντι Χάου, ο οποίος έπαιξε 26 σεζόν στους Ντιτρόιτ Ρεντ Γουίνγκς από το 1946 έως το 1971 και σταμάτησε την καριέρα του έπειτα από διακοπές το 1997, όταν ήταν 70 χρόνων. Το πετυχαίνει ο αθλητής που σκοράρει, δίνει ασίστ και τσακώνεται στο ίδιο ματς.

*Την Τετάρτη οι στιγμές από το 30 μέχρι το 21.