Λορένθο Σανθ, ο πρόεδρος που έκανε τη Ρεάλ ξανά “βασίλισσα”

Η Ρεάλ Μαδρίτης και το ισπανικό ποδόσφαιρο θρηνούν ένα ακόμα θύμα του κορονοϊού, τον Λορένθο Σανθ, πρώην πρόεδρο των “μερένγκες” από το 1995 μέχρι το 2000, ο οποίος νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση στην πανεπιστημιακή κλινική “Fundación Jiménez Díaz” της ισπανικής πρωτεύουσας. Ο Σανθ είχε πυρετό επί οκτώ ημέρες, αλλά αρχικά παρέμεινε στο σπίτι του. Την περασμένη Τρίτη παρουσίασε δύσπνοια και υψηλό πυρετό, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, υποβλήθηκε στο τεστ του κορονοϊού, στο οποίο βγήκε θετικός και έκτοτε βρισκόταν διασωληνωμένος και σε καταστολή. Ο 76χρονος πρώην πρόεδρος της Ρεάλ υπέφερε από υπέρταση και δυσλειτουργία των νεφρών, κάτι που έκανε τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα. Οι γιατροί από την αρχή είχαν ενημερώσει τους οικείους του ότι οι ελπίδες για ανάρρωση ήταν ελάχιστες, αν όχι ανύπαρκτες και τελικά, το βράδυ του Σαββάτου επήλθε το μοιραίο. Ο γιος του, Λορένθο, ήταν εκείνος που έκανε γνωστή την είδηση μέσα από τον λογαριασμό του στο twitter και αμέσως μετά πήραν τη “σκυτάλη” άνθρωποι του ποδοσφαίρου από όλο τον κόσμο, αποχαιρετώντας τον εκλιπόντα.

Η απώλεια του Λορένθο Σανθ αφορά ολόκληρο το ισπανικό ποδόσφαιρο, κυρίως όμως τη Ρεάλ Μαδρίτης, της οποίας ηγήθηκε για μια πενταετία, ανεβάζοντάς τη και πάλι στην κορυφή της Ευρώπης μετά από 32 ολόκληρα χρόνια (1998), για να επαναλάβει την ίδια επιτυχία δυο χρόνια αργότερα (2000). Και ήταν τότε, στον κολοφώνα της θητείας του, που έχασε τις εκλογές του 2000 από τον Φλορεντίνο Πέρεθ, κάτι που επαναλήφθηκε το 2004 αλλά και το 2006, όταν διεκδίκησε και πάλι τον προεδρικό θώκο μετά την παραίτηση του Πέρεθ, για να χάσει εκείνη τη φορά από τον Ραμόν Καλδερόν. Ο Σανθ προσπάθησε να αγοράσει – χωρίς επιτυχία – την ιταλική Πάρμα (2005), αλλά το πέτυχε με τη Μάλαγα το καλοκαίρι του 2006. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, για να δούμε πώς ο 7χρονος πιτσιρικάς που πουλούσε μπουκαλάκια νερό έξω από το “Μπερναμπέου”, κατάφερε να γίνει πρόεδρος και να οδηγήσει τους “μερένγκες” στην “séptima” και την “octava”, το έβδομο και όγδοο δηλαδή Κύπελλο Πρωταθλητριών του συλλόγου.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΑΞΙΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Ο Λορένθο Σανθ Μανθέμπο γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1943 στη Μαδρίτη και ήταν το μεγαλύτερο από τα δέκα παιδιά μιας ταπεινής οικογένειας. Από μικρός ξεκίνησε να παίζει μπάλα σε μικρές τοπικές ομάδες στη θέση του τερματοφύλακα, αλλά δε συνέχισε επαγγελματικά, αφού τον τραβούσε ο επιχειρηματικός κόσμος. Η πρώτη του τέτοια δραστηριότητα ήταν ένα εργοστάσιο που κατασκεύαζε ταπετσαρίες, όμως σύντομα στράφηκε στην αγορά και πώληση ακινήτων και οικοπέδων. Εκείνη την εποχή, στο τέλος της δεκαετίας του ’70, στο ξεκίνημά του ως επιχειρηματίας, συνδέθηκε με τη “Fuerza Nueva”, πολιτική παράταξη της άκρας δεξιάς, της οποίας ήταν υπεύθυνος διαφήμισης και δημόσιων σχέσεων. Πέρα από το ποδόσφαιρο, ήταν γνωστή η αγάπη του για τα άλογα και ήταν στον “Hipódromo de la Zarzuela” (τον Ιππόδρομο της Μαδρίτης), εκεί που γνωρίστηκε με τον Ραμόν Μεντόθα.

Όταν το 1985 παραιτήθηκε από την προεδρία της Ρεάλ ο Λουίς ντε Κάρλος, ο Μεντόθα κατέβηκε ως ο μοναδικός υποψήφιος στις εκλογές, έχοντας στο ψηφοδέλτιό του τον Λορένθο Σανθ, τον οποίο διόρισε εκπρόσωπο του νέου Διοικητικού Συμβουλίου, εκτιμώντας το επικοινωνιακό του χάρισμα. Η προεδρία του Μεντόθα συνέπεσε με την εποχή της “Quinta del Buitre”, όπου κατακτήθηκαν αμέτρητοι τίτλοι, όχι όμως και το Κύπελλο Πρωταθλητριών, που ήταν ο μεγάλος καημός των “μαδριδίστας”, αφού είχαν περάσει δυο δεκαετίες από την τελευταία φορά που οι “μερένγκες” είχαν ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης, το 1966 με τους περίφημους “yé-yé” των Χέντο, Πίρι, Πατσίν και Σαντσίς. Ο Μεντόθα κέρδισε και τις εκλογές του 1988 και του 1991, ενώ ο Σανθ ανέβαινε στην ιεραρχία, φτάνοντας μέχρι το πόστο του αντιπροέδρου.

“ΑΔΕΙΑΖΟΝΤΑΣ” ΤΟΝ ΡΑΜΟΝ ΜΕΝΤΟΘΑ

Τον Φεβρουάριο του 1995 διενεργήθηκαν νέες εκλογές για την εκλογή προέδρου και εκεί ο Μεντόθα αντιμετώπισε τον πρωτοεμφανιζόμενο υποψήφιο Φλορεντίνο Πέρεθ, τον οποίο νίκησε με μικρή διαφορά: 15.203 ψήφοι υπέρ του Μεντόθα (45,2%) και 14. 505 ψήφοι υπέρ του Πέρεθ (42,8%). Ο Μεντόθα μπορεί να ανανέωσε για τέταρτη φορά τη θητεία του, όμως τα προβλήματα μέσα στον σύλλογο ήταν και υπαρκτά και σοβαρά, τόσο στο αγωνιστικό, όσο και – πολύ πιο σημαντικό – στο οικονομικό. Λίγους μήνες αργότερα, έγινε γνωστό ότι το χρέος της Ρεάλ ανερχόταν σε 14 δισεκατομμύρια πεσέτες (περίπου 84 εκατομμύρια σημερινά ευρώ), ενώ παράλληλα η ομάδα πραγματοποιούσε μια από τις χειρότερες σεζόν των τελευταίων χρόνων. Η πίεση στον Μεντόθα έγινε αφόρητη και έτσι, τον Νοέμβριο του 1995, μετά από δέκα χρόνια στην προεδρία, ο ντον Ραμόν αποφάσισε να παραιτηθεί.

Σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές για τον ιστορικό πρόεδρο της Ρεάλ, ο Σανθ αποφάσισε να κρατήσει αποστάσεις και απλά να περιμένει τις εξελίξεις. Αυτό ερμηνεύτηκε ως “άδειασμα” του Μεντόθα από τον αντιπρόεδρό του και παρά την ξεκάθαρη δήλωση του πρώτου ότι το σωστό θα ήταν να προκηρυχθούν έκτακτες εκλογές, τελικά αυτό που έγινε ήταν εκείνο που επιθυμούσε ο δεύτερος, δηλαδή να εφαρμοστεί το άρθρο 49 του καταστατικού του συλλόγου, σύμφωνα με το οποίο, ύστερα από παραίτηση προέδρου, τον διαδέχεται εκείνος που θα ψηφιστεί όχι από όλα τα μέλη, αλλά μόνο από τη Γενική Συνέλευση, δηλαδή τους αντιπροσώπους των μελών. Εκεί ο Σανθ ήξερε ότι δεν θα είχε το παραμικρό πρόβλημα να αναγορευθεί νέος πρόεδρος, αφού έλεγχε την πλειοψηφία, την οποία αποτελούσαν οι εκπρόσωποι των περίπου χιλίων συνδέσμων της Ρεάλ σε όλη την Ισπανία.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΡΕΑΛ ΤΟ 1995

Τη Γενική Συνέλευση αποτελούσαν τότε 1.709 μέλη και ο Σανθ χρειαζόταν θετική ψήφο από τα δυο τρίτα, δηλαδή από 1.128 μέλη (αριθμοί που θα ίσχυαν στην περίπτωση απαρτίας). Τελικά ψήφισαν 879 μέλη (οριακά πάνω από το απαραίτητο 50%) και στις 4 Φεβρουαρίου του 1996 εγκρίθηκε η ανάδειξη του Σανθ ως νέου προέδρου της Ρεάλ, με το εξής αποτέλεσμα: 699 ναι, 154 όχι, 21 λευκά και 5 άκυρα. Σύμφωνα με το καταστατικό, ο Σανθ θα ήταν πρόεδρος μέχρι το 1999, τότε που ήταν προγραμματισμένο να λήξει η θητεία του Μεντόθα. Οι πρώτη του δήλωση προς τους δημοσιογράφους, ήταν η εξής: “Δεν πιστεύω, όπως ο Μεντόθα, ότι το να είσαι πρόεδρος της Ρεάλ είναι ανώτερο από το να είσαι υπουργός, όμως ένα από τα όνειρά μου έγινε πραγματικότητα και είναι μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της ζωής μου”.

Αμέσως μετά την εκλογή του, ο Σανθ ξεκίνησε τη θητεία του με σημαντικές αποφάσεις. Μια από τις πρώτες, ήταν η απόλυση του Χόρχε Βαλντάνο από τη θέση του προπονητή, ύστερα από μια ήττα από τη Ράγιο Βαγεκάνο. Μετά τον υπηρεσιακό Ντελ Μπόσκε, προσελήφθη ο Αρσένιο Ιγκλέσιας, αρχιτέκτονας της μεγάλης Ντεπορτίβο, αλλά αγωνιστικά εκείνη η σεζόν ολοκληρώθηκε με πλήρη αποτυχία, αφού οι “μερένγκες” όχι μόνο δεν κατέκτησαν κανένα τρόπαιο, αλλά τερματίζοντας στην έκτη θέση του πρωταθλήματος, έμειναν και εκτός Ευρώπης. Έτσι λοιπόν, το καλοκαίρι του 1996, ο Σανθ ξεκίνησε να “χτίζει” τη δική του Ρεάλ, αρχίζοντας από τον πάγκο της ομάδας, στον οποίο έφερε τον Φάμπιο Καπέλο, που την προηγούμενη πενταετία είχε οδηγήσει τη Μίλαν σε μεγάλες επιτυχίες.

ΠΡΩΤΟΣ ΤΙΤΛΟΣ, ΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΙΣΠΑΝΙΑΣ 1996/97

Στη συνέχεια, αγόρασε παίκτες για να ενισχύσει την ομάδα, φέρνοντας στο Τσαμαρτίν τους Σούκερ, Μιγιάτοβιτς, Ίλγκνερ, Ρομπέρτο Κάρλος, Σέεντορφ και Σεκρετάριο, συμπληρώνοντας το παζλ τον Ιανουάριο του 1997 με την προσθήκη των Κρίστιαν Πανούτσι και Ζε Ρομπέρτο. Παράλληλα προχώρησε σε ξεκαθάρισμα του ρόστερ, με τους Λάουντρουπ, Σαμοράνο, Μίτσελ, Μπούγιο, Ρινκόν, Εσνάιντερ και Λουίς Ενρίκε να αποχωρούν. Εκείνη τη σεζόν (1996/97) η Ρεάλ έμεινε αήττητη στη Λίγκα για τις πρώτες 24 αγωνιστικές, κράτησε την ισοβαθμία από την Μπαρτσελόνα με το 1-0 που έχασε στο “Καμπ Νόου” (είχε επιβληθεί 2-0 στο “Μπερναμπέου”) και παρά τις δυο ήττες στο τέλος από Αθλέτικ και Θέλτα, κατέκτησε τον τίτλο της πρωταθλήτριας (92 βαθμοί έναντι 90 της Μπάρσα) και βέβαια εξασφάλισε το εισιτήριο για το επόμενο Champions League.

Το μοναδικό πρόβλημα για τον Σανθ στο τέλος εκείνης της αγωνιστικής περιόδου, ήταν ο Καπέλο, που παρά την επιτυχημένη του παρουσία, ζήτησε να φύγει. Οι σχέσεις του Ιταλού με κάποιες από τις “βεντέτες” δεν ήταν οι καλύτερες, ο ίδιος ζητούσε επίμονα και συνεχώς νέες μεταγραφές από τον πρόεδρο, αλλά ο σημαντικότερος λόγος ήταν η Μίλαν. Η επιστροφή του Αρίγκο Σάκι στους “ροσονέρι” δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα και ο Μπερλουσκόνι είχε επικοινωνήσει με τον Καπέλο, ζητώντας του να γυρίσει στο Μιλάνο. Έτσι λοιπόν, ο Σανθ προσέλαβε τον Γιούπ Χάινκες, που εκτός από την Μπάγερν, είχε κάνει πολύ καλή δουλειά τόσο στην Αθλέτικ όσο και στην Τενερίφη και πρόσθεσε στο ρόστερ τους Μοριέντες, Καράνκα, Σάβιο και βέβαια τον Κριστιάν Καρεμπέ, μετά από μεγάλη “μάχη” και διεκδίκηση με την Μπαρτσελόνα.

ΡΕΑΛ, ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΕΥΡΩΠΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 32 ΧΡΟΝΙΑ!

Στο ξεκίνημα της σεζόν 1997/98, η Ρεάλ κληρώθηκε στους ομίλους του Champions League μαζί με Ολυμπιακό (5-1 & 0-0 τα δυο παιχνίδια), Πόρτο και Ρόζενμποργκ, όπου τερμάτισε πρώτη με 13 βαθμούς, 4 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα. Από εκεί και μετά, οι “μερένγκες” δεν έχασαν άλλο ματς, απέκλεισαν αρχικά στην προημιτελική φάση την Μπάγερ Λεβερκούζεν (1-1 & 3-0), ξεπέρασαν στον ημιτελικά το εμπόδιο της Μπορούσια Ντόρτμουντ (2-0 & 0-0) και έφτασαν στον μεγάλο τελικό του Άμστερνταμ, όπου αντιμετώπισαν τη Γιουβέντους του Μαρσέλο Λίπι και των Ντεσάν, Ντάβιντς, Ζιντάν, Ντελ Πιέρο και Πίπο Ινζάγκι. Το τρόπαιο κρίθηκε από ένα και μόνο γκολ, εκείνο του Πέτζα Μιγιάτοβιτς στο 66′ της συνάντησης, που έδωσε στη Ρεάλ έναν τίτλο που κυνηγούσε επί 32 ολόκληρα χρόνια! Η “séptima” ήταν μια πραγματικότητα και έφερε φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του Λορένθο Σανθ.

Στη διάρκεια της απονομής, ο πρόεδρος κλαίγοντας από συγκίνηση, είχε πει στους δημοσιογράφους: “Πλέον μπορώ να πεθάνω ήσυχος. Επιτέλους έχουμε και μια ‘έγχρωμη’ κούπα (σ.σ. εννοώντας ότι στα προηγούμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών της Ρεάλ η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη). Υποσχέθηκα τη Δευτέρα στο Βασιλιά ότι θα του πήγαινα το Κύπελλο την Πέμπτη στο παλάτι και θα κρατήσω την υπόσχεσή μου”. Εδώ να πούμε ότι την κούπα δεν την πανηγύρισε μόνο ένας Σανθ, αλλά δυο, αφού ο γιος του Λορένθο, Φερνάντο, ήταν παίκτης της ομάδας (κεντρικός αμυντικός) και βρισκόταν στην Ολλανδία μαζί με την αποστολή των “μπλάνκος”. Το προηγούμενο βράδυ του τελικού, Μιγιάτοβιτς, Σούκερ και Φερνάντο Σανθ, συναντήθηκαν στο δωμάτιο των δυο πρώτων για να μιλήσουν για το παιχνίδι.

Η ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΤΟΥ ΤΕΛΙΚΟΥ, ΑΡΙΘΜΟΣ ΣΤΟ ΚΙΝΗΤΟ

Εκεί ο Φερνάντο γύρισε κάποια στιγμή στον Μιγιάτοβιτς και του είπε: “Αύριο θα σκοράρεις, σου χρωστάει ένα γκολ η διοργάνωση” (εκείνη τη σεζόν ο Σέρβος δεν είχε πετύχει ακόμα γκολ στο Champions League). Και βέβαια, ο υιός Σανθ αποδείχτηκε προφητικός! Ο δε πατέρας Σανθ, με το που επέστρεψε η Ρεάλ στην Ισπανία, άλλαξε τον αριθμό του κινητού του, βάζοντας ως έξι τελευταία ψηφία την ημερομηνία του τελικού, δηλαδή 200598! Στο πρωτάθλημα η Ρεάλ τερμάτισε μόλις στην 4η θέση, αλλά ως κάτοχος πήρε και πάλι το εισιτήριο για την επόμενη διοργάνωση. Η μόνη “απώλεια” ήταν ο Χάινκες, που πλήρωσε τις κακές του σχέσεις με μεγάλη μερίδα των αποδυτηρίων και την κακή πορεία στη Λίγκα (το πρώτο λειτούργησε ως αιτία, το δεύτερο ως αφορμή), με αποτέλεσμα να απολυθεί όταν ολοκληρώθηκε η αγωνιστική περίοδος.

Μετά από το φιάσκο της πρόσληψης του Καμάτσο (έμεινε ως προπονητής μόλις 22 ημέρες), τον πάγκο των “μερένγκες” ανέλαβε ο Γκους Χίντινκ, ο οποίος όμως με τη σειρά του δεν άντεξε πάνω από επτά μήνες, δίνοντας τη σκυτάλη στον Τζον Τόσακ, που ναι μεν ολοκλήρωσε τη σεζόν 1998/99, αλλά απομακρύνθηκε στο ξεκίνημα της επόμενης, για να τον διαδεχτεί ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε. Η αλήθεια είναι ότι στην πενταετή παραμονή του στην προεδρία του συλλόγου, ο Σανθ είχε μεγάλες επιτυχίες σε όλα τα επίπεδα, εκτός από τους προπονητές (άλλαξε εννιά φορές τεχνικό). Στην περίοδο 1998/99, η Ρεάλ έχασε το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ από την Τσέλσι (1-0), όμως πήρε το Διηπειρωτικό νικώντας 2-1 την Βάσκο Ντα Γκάμα στον τελικό του Τόκιο. Στο ισπανικό πρωτάθλημα έμεινε 2η, πίσω από την Μπαρτσελόνα και στην Ευρώπη αποκλείστηκε στα προημιτελικά από την Ντιναμό Κιέβου.

REAL MADRID TELEVISIÓN ΚΑΙ ΑΚΡΙΒΕΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ

Παρόλα αυτά, το 1999 αποδείχτηκε μια πολύ σημαντική χρονιά για τη Ρεάλ Μαδρίτης, αφού ο Λορένθο Σανθ δημιούργησε το τηλεοπτικό κανάλι του συλλόγου, την Real Madrid Televisión, μια κίνηση εκμοντερνισμού βασισμένη στην προοπτική του μέλλοντος, αλλά και στην ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη του brand της Ρεάλ σε παγκόσμια κλίμακα. Το καλοκαίρι του 1999, ήταν εκείνος που ξεκίνησε την εποχή των μεγάλων και ακριβών μεταγραφών (που θα υιοθετούσε και θα πήγαινε σε άλλο επίπεδο ο Φλορεντίνο Πέρεθ με τους galácticos), αγοράζοντας τον Ανελκά από την Άρσεναλ έναντι του ποσού των – σημερινών – 36 εκατομμυρίων ευρώ. Ο Σανθ ήθελε να κάνει τον Γάλλο, σημείο-αναφοράς στην είσοδο της Ρεάλ στον 21ο αιώνα, αλλά κάτι τέτοιο δεν κατέστη δυνατό, αφού ο παίκτης ποτέ δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί στη νέα του ομάδα, με αποτέλεσμα να φύγει το επόμενο καλοκαίρι για την Παρί Σεν Ζερμέν.

Εκτός από τον Ανελκά, εκείνο το καλοκαίρι υπέγραψαν στη Ρεάλ οι Μακ Μάναμαν (Λίβερπουλ), Ιβάν Ελγκέρα (Εσπανιόλ) και Μίτσελ Σαλγάδο (Θέλτα). Ο Σαλγάδο μάλιστα, παντρεύτηκε αργότερα την κόρη του Λορένθο Σανθ. Στο πρωτάθλημα, είχαμε μια φοβερή μάχη ανάμεσα σε έξι ομάδες (ο πρώτος από τον έκτο είχαν μόλις 8 βαθμούς διαφορά), όμως η Ρεάλ για μια ακόμα φορά δεν τα κατάφερε και τερμάτισε μόλις στην 5η θέση (πρωταθλήτρια η Σούπερ-Ντέπορ του Χαβιέρ Ιρουρέτα). Αλλά ο Σανθ είχε ανεβάσει πλέον τον πήχη και σκεφτόταν σχεδόν αποκλειστικά “ευρωπαϊκά”. Οι “μπλάνκος” πρέπει να είδαν τα “σημάδια” από τον όμιλο, όταν κληρώθηκαν σχεδόν με τις ίδιες ομάδες που είχαν αντιμετωπίσει και τη χρονιά της “séptima”, δηλαδή Ολυμπιακό και Πόρτο, με την Μόλντε να αντικαθιστά την Ρόζενμποργκ στο νορβηγικό “κομμάτι”!

ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ CHAMPIONS LEAGUE (1999/00)

Η Ρεάλ έκανε και πάλι 4 νίκες, 1 ισοπαλία και 1 ήττα (3-3 & 3-0 τα ματς με Ολυμπιακό), τερμάτισε πρώτη στο γκρουπ και συνέχισε στη δεύτερη φάση των ομίλων, αυτή τη φορά με Μπάγερν, Ντιναμό Κιέβου και Ρόζενμποργκ. Οι “μερένγκες” πήραν τη δεύτερη θέση, πίσω από την Μπάγερν, από την οποία υπέστησαν δυο βαριές ήττες (2-4 στη Μαδρίτη & 4-1 στο Μόναχο) και πέρασαν στα νοκ άουτ. Στην προημιτελική φάση η Ρεάλ απέκλεισε την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με το 0-0 στο “Μπερναμπέου” και το 2-3 μέσα στο “Ολντ Τράφορντ” (με την εκπληκτική ντρίμπλα του Ρεδόνδο στον Μπεργκ). Στον ημιτελικό με την Μπάγερν, “καθάρισε” ο Ανελκά με τα γκολ του μέσα-έξω (2-0 & 1-2 τα σκορ των αγώνων) και έτσι οι “μπλάνκος” έφτασαν στον μεγάλο τελικό του “Σταντ ντε Φρανς” στο Παρίσι, με αντίπαλο τη Βαλένθια του Κούπερ.

Το παιχνίδι αποδείχτηκε παράσταση για ένα ρόλο, με τους “μερένγκες” να παίρνουν μια εύκολη όσο και πειστική νίκη. Το 3-0 διαμορφώθηκε με τα τέρματα των Μοριέντες, Μακ Μάναμαν και Ραούλ, η Ρεάλ κατέκτησε την “octava”, το όγδοο δηλαδή Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας της και ο Σανθ πρόσθεσε το δεύτερο τρόπαιο μέσα σε τρία χρόνια στη δική του προεδρία. Ήταν τόσο μεγάλος ο θρίαμβος και τόσο ανεξέλεγκτος ο ενθουσιασμός, που ο ισχυρός άνδρας των “μπλάνκος” έστησε άθελά του στον εαυτό του μια τεράστια παγίδα: αποφάσισε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές τον Ιούλιο του 2000, λιγότερο από δυο μήνες μετά τον τελικό, σίγουρος ότι θα κέρδιζε δια περιπάτου (κανονικά οι εκλογές ήταν να γίνουν το καλοκαίρι του 2001). Αντίπαλός του θα ήταν ο Φλορεντίνο Πέρεθ, όμως ο Σανθ θεωρούσε ότι με δυο ευρωπαϊκές κούπες, θα έπαιζε ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο.

Η ΗΤΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΦΛΟΡΕΝΤΙΝΟ ΠΕΡΕΘ ΜΕΣΩ… ΦΙΓΚΟ

Η βόμβα “έσκασε” σε μια πολύ ξεχωριστή στιγμή για τον Λορένθο Σανθ, την ημέρα του γάμου της κόρης του, Μάρι Λουθ, με τον Μίτσελ Σαλγάδο. Ο Χοσέ Ραμόν ντε λα Μορένα, αθλητικός δημοσιογράφος, αποκάλυψε στην εκπομπή του στο ραδιόφωνο της COPE, ότι ο Φλορεντίνο Πέρεθ είχε αποσπάσει το “ναι” του Λουίς Φίγκο (που τότε αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα), στην περίπτωση που κέρδιζε τις εκλογές. Η συμφωνία προέβλεπε την πληρωμή στην Μπάρσα από πλευράς Πέρεθ της ρήτρας αποδέσμευσης του παίκτη, που ανερχόταν στα 10 δις πεσέτες (60 εκ. σημερινά ευρώ). Εκεί κρίθηκε το “μέλλον” του Σανθ στην προεδρία, αφού αποδείχτηκε ότι το μυστικό “όπλο” του Πέρεθ έφερε τα πάνω κάτω. Η προοπτική μιας τέτοιας επικοινωνιακής νίκης απέναντι στον “αιώνιο” αντίπαλο, αλλά και η ουσία μιας τέτοιας μεταγραφής, έπεισαν το θυμικό των “μαδριδίστας” να ξεχάσει και “séptima” και “octava”.

Το βράδυ της 16ης Ιουλίου του 2000, όταν ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εκλογών, στο στρατόπεδο του Σανθ δεν μπορούσαν να πιστέψουν τους αριθμούς που έφταναν από την καταμέτρηση. Σε σύνολο 33.116 ψήφων, ο Φλορεντίνο Πέρεθ πήρε 16.469 ψήφους (55%), έναντι 13.302 ψήφων του Σανθ (44%). Η νίκη του Πέρεθ ήταν συντριπτική, αν αναλογιστούμε τη δυναμική με την οποία μπήκε στην προεκλογική περίοδο ο αντίπαλός του. Ο Σανθ άφησε την προεδρία και δεν ξαναμίλησε – σύμφωνα με δική του μαρτυρία – στον Πέρεθ για τα επόμενα δέκα χρόνια, μέχρι το 2010, όταν ο δεύτερος τον προσκάλεσε στο προεδρικό πάλκο του “Μπερναμπέου”. Από τότε αποκαταστάθηκαν οι σχέσεις τους και ο νυν πρόεδρος της Ρεάλ είχε πάντοτε στη διάθεση του Σανθ μια θέση ακριβώς από πίσω του.

ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΕΣ ΗΤΤΕΣ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ

Εδώ να πούμε ότι ο Λορένθο Σανθ κατέβηκε υποψήφιος και στις εκλογές του 2004, όμως εκεί η επικράτηση του Πέρεθ ήταν σαρωτική, αφού πήρε το 91.35% των ψήφων (21.377), έναντι μόλις 5% του Σανθ (1.189). Όμως, παρά την ηχηρή του ήττα, ο πρώην πλέον πρόεδρος της Ρεάλ, δεν σταμάτησε την ενασχόλησή του με το ποδόσφαιρο. Το καλοκαίρι του 2005 ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για να αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ιταλικής Πάρμα, που βρισκόταν σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης. Οι Ιταλοί ζήτησαν 27,5 εκ. ευρώ για την πώληση, ο Σανθ έδωσε τον Αύγουστο μια προκαταβολή 7,5 εκ. ευρώ, όμως από εκεί και μετά οι διαπραγματεύσεις κόλλησαν, μέχρι τον Ιανουάριο του 2006, όταν η Πάρμα ανακοίνωσε το οριστικό ναυάγιο.

Η παραίτηση του Φλορεντίνο Πέρεθ από την προεδρία της Ρεάλ στις 27 Φεβρουαρίου 2006, έδωσε μια ακόμα ευκαιρία στον Σανθ να διεκδικήσει την επιστροφή του στο Τσαμαρτίν. Οι εκλογές διεξήχθησαν τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς και τα τελικά αποτελέσματα έδειξαν ότι πλέον είχε περάσει οριστικά η εποχή – και η επιρροή – του Σανθ στους “μαδριδίστας”. Ο Ραμόν Καλδερόν, νικητής των εκλογών, πήρε 8.344 ψήφους, ο δεύτερος Χουάν Παλάθιος 8.098, ο τρίτος Χουάν Μιγκέλ Βιγιάρ Μιρ 6.712 και ο τέταρτος Λορένθο Σανθ μόλις 2.377. Κάπου εκεί έκλεισε και επίσημα το κεφάλαιο της Ρεάλ Μαδρίτης για τον Σανθ, ο οποίος λίγες μέρες αργότερα, ανακοίνωσε την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου (97%) των μετοχών της Μάλαγα, η οποία μόλις είχε υποβιβαστεί στη Σεγούντα Ντιβισιόν. Ο Φερνάντο Σανθ, γιος του Λορένθο, έγινε πρόεδρος του συλλόγου.

Ο ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ ΛΟΡΕΝΘΟ ΣΑΝΘ

Δυο χρόνια αργότερα, στο τέλος της σεζόν 2007/08, η Μάλαγα επέστρεψε στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Η “περιπέτεια” των Σανθ στον ανδαλουσιανό σύλλογο τέλειωσε το καλοκαίρι του 2010, όταν το μετοχικό τους πακέτο πωλήθηκε στον Καταριανό σεΐχη Αμπντουλάχ Μπεν Νασέρ Αλ Τανί. Αυτή ήταν και η τελευταία ενασχόληση του Λορένθο Σανθ με το ποδόσφαιρο, ο οποίος πάντως το καλοκαίρι του 2008 είχε προσπαθήσει – χωρίς αποτέλεσμα – να αγοράσει μια άλλη ιταλική ομάδα, την Μπάρι. Το σίγουρο είναι ότι η οικογένεια Σανθ ασχολήθηκε όχι μόνο με τα διοικητικά, αλλά και με τον αθλητισμό γενικότερα, αφού οι τρεις γιοι του Λορένθο υπήρξαν επαγγελματίες, οι μεν Φερνάντο (Ρεάλ Μαδρίτης & Μάλαγα) και Πάκο (Οβιέδο & Μαγιόρκα) ως παίκτες ποδοσφαίρου, ο δε Λορένθο τζούνιορ ως παίκτης μπάσκετ στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Από το 2010 και μετά, ο Σανθ συνέχισε να “τρέχει” τις επιχειρήσεις του στο χώρο των ακινήτων, μια ενασχόληση που πολλές φορές του δημιούργησε προβλήματα με τη δικαιοσύνη. Το 1998, για παράδειγμα, στον οικισμό Arroyo del Fresno στα περίχωρα της Μαδρίτης, κατάφερε να κερδίσει 180 εκ. πεσέτες (κάτι παραπάνω από ένα εκ. ευρώ) μέσα σε μια ημέρα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, γεγονός για το οποίο κατηγορήθηκε. Δέκα χρόνια αργότερα, το 2008, βρέθηκε και πάλι κατηγορούμενος για μια πώληση ακινήτου στη Γαλλία, ενώ την ίδια χρονιά συνελήφθη στη Μάλαγα, αλλά αφέθηκε τελικά ελεύθερος. Το 2009 κατηγορήθηκε για λαθρεμπόριο και παράνομη εξαγωγή έργων τέχνης εκτός Ισπανίας, όμως αθωώθηκε. Τέλος, το 2018 καταδικάστηκε σε τριετή φυλάκιση με αναστολή και υποχρεώθηκε να πληρώσει πρόστιμο 1,2 εκ. ευρώ στην εφορία γιατί είχε αποκρύψει κέρδη έξι εκατομμυρίων ευρώ την περίοδο 2008 και 2009.

Ανακεφαλαιώνοντας, ο Λορένθο Σανθ υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες της Ρεάλ Μαδρίτης και του ισπανικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Ξεκίνησε ως άνθρωπος της εμπιστοσύνης του προέδρου Ραμόν Μεντόθα καταλήγοντας ο ίδιος στον προεδρικό θώκο, όπως ακριβώς και άλλοι παράγοντες της εποχής του: ο Γκασπάρ, αντιπρόεδρος του Νούνιεθ, ο Θερέθο του Χεσούς Χιλ, ο Πέδρο Κορτές του Φρανθίσκο Ροτζ. Στη διάρκεια της προεδρίας του, ο Σανθ επανέφερε τη Ρεάλ στην κορυφή της Ευρώπης και μάλιστα δις, δημιούργησε το τηλεοπτικό κανάλι του συλλόγου και συνολικά σηματοδότησε την αγωνιστική “αναγέννηση” της “βασίλισσας”, η οποία μετά από τρεις δεκαετίες “σιωπής”, άρχισε να κυριαρχεί και πάλι στη δική της διοργάνωση, το Champions League.

Ο Λορένθο Σανθ ήταν εκείνος που άνοιξε το δρόμο για τις θητείες του Φλορεντίνο Πέρεθ, τις δυο γενιές των “galácticos” και όλες τις μεγάλες επιτυχίες που τις συνόδευσαν. Η θέση του στο πάνθεον των “μεγάλων” της Ρεάλ είναι δεδομένη, ο ρόλος του στην ιστορία και την εξέλιξη του συλλόγου αναμφισβήτητος. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει…

* Πηγές: elpais.com, as.com, marca.com, sport.es, elplural.com, lagalerna.com

* Βίντεο: Ρεάλ Μαδρίτης – Γιουβέντους 1-0 (20/5/1998)

 

* Βίντεο: Ρεάλ Μαδρίτης – Βαλένθια 3-0 (24/5/2000)