Ο Μαικ Τάισον προκαλεί σε sparring τον θάνατο

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ένας έφηβος με άγριο βλέμμα, ονόματι Μάικ Τάισον, έμπαινε στα ρινγκ και μπορούσε να διαλύσει οποιονδήποτε αντίπαλο είχε απέναντι του. Στο πρώτο sparring με παγκόσμιο πρωταθλητή, λίγο έλειψε να προκαλέσει κηδείες. Στα 20 έγινε ο ίδιος παγκόσμιος πρωταθλητής. Μερικά χρόνια αργότερα μπήκε στη φυλακή. Όταν κατάφερε να αποφυλακιστεί, είχε στο λογαριασμό του 400.000.000 δολάρια. Σήμερα έχει δημιουργήσει το Tyson Ranch, μια εταιρεία licensing και branding, μια ‘ομπρέλα’ από brands και δραστηριότητες στα οποία επενδύει την περιουσία και την εικόνα του.

Μια συνέντευξή του στο αθλητικό περιοδικό Sportsman αναδεικνύει ιδανικά τον βίο και την πολιτεία ενός πρώην αθλητή-νυν θρύλου της πυγμαχίας που δεν γνώρισε ποτέ τον φόβο. Σήμερα, δεν θα είχε κανένα ενδοιασμό να προσκαλέσει στο ρινγκ ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο.

Ανάμεσα στο τέλος και την αρχή της ζωής

“Η ζωή μας έχει ενδιαφέρον. Γεννιόμαστε χωρίς να έχουμε ιδέα που έχουμε βρεθεί, πεθαίνουμε χωρίς να μπορούμε να αντιληφθούμε τι μας συμβαίνει και πού πάμε. Αλλά η ζωή μάς προετοιμάζει για το θάνατο. Δεν έχουμε ιδέα στο πώς να τον ερμηνεύσουμε, αλλά όταν φτάνουμε σε μια συγκεκριμένη ηλικία, ο θάνατος δεν μας τρομάζει πια. Το ήξερα ότι υπήρχε πάντα μια πιθανότητα να πεθάνω κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή ενός αγώνα. Το ήξερα αυτό. Αλλά δεν με τρόμαζε. Γιατί πίστευα πως αν κάποιος πέθαινε στον αγώνα, εγώ θα τον είχα σκοτώσει. Η αυτοπεποίθησή μου ήταν κι ο μηχανισμός της επιβίωσής μου. Αλλά σήμερα, με όσα περισσότερα μαθαίνω για τη ζωή, τόσο πιο πρόθυμα αντιμετωπίζω το θάνατο. Δεν τον φοβάμαι πια. Πιστεύω πως η ζωή μπορεί να γίνει πιο περίπλοκη από το θάνατο. […] Γιατί η ζωή απαιτεί πολύ θάρρος. Χωρίς θάρρος δεν μπορείς να τη διαχειριστείς. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν όλα τα αγαθά που χρειάζονται και πάλι κοπιάζουν για να ζήσουν. Η ζωή είναι ένα ταξίδι και μια μάχη ταυτόχρονα”.

Η φήμη. Ύστερα “shit happens”

“Παίρνουμε τους εαυτούς μας πολύ σοβαρά, σαν να είμαστε κάτι φοβερό. Δεν είμαστε τίποτα! Γεννιόμαστε από τα σκ@τά. Η φήμη είναι σκ@τά. Και σε όλους έχει υπάρξει μια στιγμή που κάποιοι τους λένε ‘είσαι φοβερός, είσαι ξεχωριστός’. Ύστερα διαπιστώνεις πως δεν είσαι. Είσαι ικανός να πας φυλακή, είσαι ικανός να πεθάνεις, είσαι ικανός να κακοποιηθείς. Σήμερα ξέρω πως άσχημα πράγματα μπορεί να μου συμβούν ανά πάσα στιγμή, όμως τα αντιλαμβάνομαι και τα διαχειρίζομαι άμεσα. Αυτή είναι η ζωή μου, δεν γκρινιάζω για τα άσχημα, γιατί shit happens. Το ξέρω, δεν με αποθαρρύνει τίποτα”.

Η πραγματικότητα του Tyson Ranch

“Δεν ξέρω πώς ξεκίνησε η ιδέα για το Tyson Ranch, αλλά σήμερα είμαστε εδώ και όλο αυτό το πράγμα βγάζει νόημα, έχει καλό σκοπό. Είναι γελοίο το γεγονός ότι η κάνναβη είναι ακόμα παράνομη σε τόσα μέρη ανά τον κόσμο. Είναι ένα φυτό, κάτι που το συναντάμε εκεί έξω, σε ολόκληρο τον πλανήτη”.

Παλεύοντας με τον ίδιο τον εαυτό του

“Στο μυαλό μου ακόμα υπάρχει ένας θόρυβος, ακόμα παλεύω με τον εαυτό μου μερικές φορές. Αλλά όχι όπως παλιά. Το μποξ δεν είναι απλό σπορ, είναι ένα αίνιγμα. Σε 200 χρόνια από τώρα, ο κόσμος θα θυμάται το πολύ 5 πυγμάχους. Το νόημα του μποξ δεν έχει να κάνει με τα φράγκα, με το εύκολο κέρδος, αλλά με τους ανθρώπους που θα φωνάζουν το όνομά σου μέχρι να διαλυθεί ο πλανήτης ολοσχερώς. Εμένα μου αρέσει η λέξη ‘πάλη’, αν και σήμερα δεν θεωρείται πολιτικά ορθή και συνήθως συνδέεται με αρνητικά πράγματα. Κατά τη γνώμη μου, η πάλη έχει μια πνευματική διάσταση, αλλά δεν μπορούμε να τη δούμε, γιατί όλοι δίνουμε έμφαση στη σωματική διάσταση. Όλοι θέλουμε να γίνουμε σαν τον Αχιλλέα, τον βασιλιά των μαχητών. Η ‘αχίλλειος πτέρνα’ ξέρω πως ήταν η αδυναμία του, ήταν όμως μόνο αυτή; Λίγο πριν πεθάνω, θέλω να ταξιδέψω στην Ελλάδα, για να επισκεφθώ τον τάφο του Αχιλλέα”.

Το Ξεχωριστό Τώρα

“Οφείλεις να αλλάζεις την κοσμοθεωρία σου, ανάλογα με αυτό που θέλεις να γίνεις. Μπορείς να γίνεις αυτό που ονειρεύεσαι. Μπορεί να θέλεις να πεις ‘θέλω να μπω στην ψυχαγωγία’. Κάν’ το! Δούλεψε εντατικά για να το καταφέρεις. Μπες σε αυτόν τον τρόπο ζωής. Εγώ παλιά είχα τον τρόπο ζωής του αλήτη, του τύπου των δρόμων. Σήμερα, όμως, είμαι ένας επιχειρηματίας, ένας εργαζόμενος που κάθε βράδυ γυρίζει σπίτι για να δει τη γυναίκα και τα παιδιά του. Είμαι ευγνώμων για όσα μου έχουν συμβεί. Νιώθω πως ίσως και να μην αξίζω αυτήν την τύχη, να έχω παιδιά και σύντροφο. Είμαι ευγνώμων”.