ΠΑΟΚ-ΑΕΚ: Ο τελικός της 20ετίας

Τη στιγμή που στα 45 δευτερόλεπτα πριν από την ολοκλήρωση του 6λεπτου των καθυστερήσεων η μπάλα αναπαυόταν στα δίχτυα του Τσιντώτα, από το αριστοτεχνικό πλασέ του Άντριγια Ζίβκοβιτς, όλοι ήξεραν πια ότι ο ΠΑΟΚ πρόκειται, τελειωτικά, να είναι ο δεύτερος φιναλίστ του Κυπέλλου και ο μεγάλος αντίπαλος του Ολυμπιακού, σ’ ένα ζευγάρωμα που θα συμβεί για όγδοη φορά στα χρονικά, αλλά μόλις πρώτη από το 2001. Ο βιρτουόζος Σέρβος πήρε τη κακή πάσα του Μιτάι, που έπαιξε παράλληλα, και δεν δίστασε να δοκιμάσει κάτι παράτολμο που εκ των υστέρων ολοκλήρωσε την ανατροπή του ‘Δικεφάλου’ για το 2-1 του δεύτερου ημιτελικού.

Η Ένωση είχε σκοράρει πρώτη στο παιχνίδι. Η εύστοχη κεφαλιά του Κώστα Γαλανόπουλου στο 70′, που πρόλαβε την αργοπορημένη αντίδραση του Πασχαλάκη, θα οδηγούσε την αναμέτρηση στην παράταση, αν τα διαδοχικά λάθη στην ‘κιτρινόμαυρη’ περιοχή δεν κόστιζαν την ισοφάριση του Κρμέντσικ στο 84′. Πρώτα ήταν ο Τσιγκρίνσκι που δεν κατόρθωσε να βγάλει εκτός πορείας και κερδίσει τη μάχη από τον Τσέχο. Ακολούθως ο Μάνταλος απέτυχε να απομακρύνει όπως-όπως την μπάλα και ο Νεντελτσεάρου να παίξει σωστή άμυνα τον Μπάμπα, ο οποίος άνευ πίεσης τροφοδότησε σε καίριο σημείο τον φορ του ΠΑΟΚ για να τελειώσει επιτυχώς τη φάση, καλυπτόμενος ξεκάθαρα από τον αρχηγό της Ένωσης.

Τούτο ακριβώς ήταν το οδυνηρό αποτέλεσμα από τα υποχρεωτικά ρίσκα του Χιμένεθ μετά την πρώτη ώρα. Το 0-0 δεν θα έφτανε στην ΑΕΚ και η ταυτόχρονη είσοδος στο ματς των Μιτάι (αντί Λόπες), Αλμπάνη (αντί Κρίστιτσιτς) και Τάνκοβιτς (αντί Σιμάνσκι) για να δημιουργηθεί το 3-4-3 ναι μεν χάρισε το ανεκτίμητο προβάδισμα, αλλά την ίδια ώρα άφησε εκτεθειμένα τα μετόπισθεν, μιας και ο Μάνταλος υποχρεώθηκε να υπηρετήσει έναν άβολο ρόλο, ως παρτενέρ του Γαλανόπουλου στο ‘8’. Η συνέπεια αυτού ήταν ο διεθνής χαφ να μην έχει κατά νου να προσέξει τη θέση του και να επιτρέψει στον Κρμέντσικ να βγει σε σημείο βολής.

Ο ΠΑΟΚ θα προκρινόταν ούτως ή άλλως μετά το γκολ της ισοφάρισης, με δεδομένο ότι η διαχείριση χρόνου και αποτελέσματος ήταν σχεδόν αψεγάδιαστη έκτοτε. Προστάτευσαν καλά την μπάλα και τον Πασχαλάκη οι παίκτες του Γκαρσία και μαζί με τα δευτερόλεπτα ‘ψαλίδισαν’ μία προς μία όλες τις ελπίδες των ‘κιτρινόμαυρων’ που δεν απείλησαν άλλη φορά, μολονότι ο Κοσίδης ήρθε στο γήπεδο για να γεμίσει την περιοχή δίπλα στον (ακίνδυνο) Ανσαριφάρντ. Το καλλιτέχνημα του Ζίβκοβιτς ήταν απλώς η πινελιά φινέτσας σ’ ένα κατά τ’ άλλα παιχνίδι που παιζόταν σε ρυθμό ριπλέι και επιβεβαίωνε ακράδαντα το ότι οι δυο ομάδες δεν διαθέτουν πια περίσσευμα ενέργειας και λίγο θέλει για να μείνουν σύντομα από μπαταρία.

Σε περίπτωση που ο Βιεϊρίνια δεν είχε σημαδέψει το δεξί δοκάρι στο χτύπημα πέναλτι του 61′, για παράβαση του Γαλανόπουλου στον Σβιντέρσκι, είναι πιθανό ο ΠΑΟΚ να είχε ξεμπλέξει πολύ πριν από το 83′. Η ουσία δεν άλλαξε βέβαια και το ανατρεπτικό φινάλε λύτρωσε από τις τύψεις τον φύσει αρχηγό του. Συνολικά το 2-1 επικύρωσε το προβάδισμα του πρώτου αγώνα στο ΟΑΚΑ και ο ‘Δικέφαλος’ θα διεκδικήσει μια κούπα που κατακτούσε επί τρεις διαδοχικές χρονιές (2017, 2018, 2019).

Σ’ όλες τις περιπτώσεις είχε αντιμετωπίσει την ΑΕΚ και την κέρδισε με κάθε πιθανό τρόπο. Εφέτος ο αντίπαλος είναι διαφορετικός. Πρόκληση. Διότι είναι ο ήδη πρωταθλητής Ολυμπιακός, η ομάδα που γρήγορα τον έριξε από το θρόνο της κορυφαίας ομάδας της χώρας. Οι δυο τους είχαν ξανασυναντηθεί σε τελικό κυπέλλου πριν από 20 χρόνια. Οι ‘ερυθρόλευκοι’ ήταν και τότε κυρίαρχοι και οι ‘ασπρόμαυροι’ του Ντούσαν Μπάγεβιτς έψαχναν τον τρόπο να τους καθαιρέσουν. Το 4-2 στη Νέα Φιλαδέλφεια, με 2-0 από το 31′ (Εγκωμίτης, Μπορμπόκης) και 3-0 από το 46′ (Γεωργιάδης) πριν από το τέταρτο γκολ του Ναλιτζή στο 85′, ήταν το ξόρκι που έλυνε τα μάγια κι αμφισβητούσε ανοικτά, τουλάχιστον εκείνη τη βραδιά, την πειραϊκή ηγεμονία στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Το Σάββατο 22 Μαΐου, στο τελευταίο ματς της τρέχουσας περιόδου, ο ΠΑΟΚ θα εκκινήσει από την ίδια αφετηρία. Αναζητώντας τη φόρμουλα ανάσχεσης του ‘ερυθρόλευκου’ κύματος, για ν’ αντέξει και να μην παρασυρθεί. Να κερδίσει και να κάνει μια νέα αρχή. Από το τέλος. Τα γκολ του Κρμέντσικ και του Ζίβκοβιτς τού χάρισαν την ευκαιρία που ζητούσε.