ΑΕΚ-Παναθηναϊκός: Ένας Γκαρσία γίνεται πάντα ο τιμωρός του Μπόλονι

Βλέπεις 1-1 από ισοφάριση της ΑΕΚ στο 92′. Τυχερή θα σκεφτείς που κατάφερε να βρει γκολ στις καθυστερήσεις και ισοφάρισε τον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ. Όντως θέλει και τύχη το ποδόσφαιρο για να προλάβεις τον χρόνο που κυλά εις βάρος σου. Δεν είναι όμως το μόνο στοιχείο και αναμφίβολα όχι το κυρίαρχο. Τούτο το παιχνίδι και κάθε παιχνίδι απαιτεί (και επαιτεί για) πίστη, απαιτεί (και επαιτεί για) προσπάθεια, απαιτεί (και επαιτεί για) δουλειά στο γήπεδο, απαιτεί (και επαιτεί για) σχέδιο. Απαιτεί (και επαιτεί για) κάτι περισσότερο σχεδόν μια ώρα ανορθόδοξης διαχείρισης ενός βολικού, πλην εύθραυστου αποτελέσματος.

Αν δεν παίξεις, θα εκτεθείς στα μάτια όλων. Πότε από το πόδι του Ματέο και πότε το κεφάλι του Λιβάι. Γκαρσία και οι δύο. Καρμικό. Η αλήθεια δεν αποσιωπάται στο φινάλε. Οι ‘πράσινοι’ (αυτο)τιμωρήθηκαν ξανά. Σκόραραν πρώτοι για πέμπτο διαδοχικό παιχνίδι στα πλέι οφ. Δεν είναι συμπτωματικό ότι δεν νίκησαν στα τέσσερα εξ αυτών, έχοντας εγκλωβιστεί πια στο -5 από την τέταρτη θέση της κατάταξης.

Τους έχει εγκαταλείψει η ρέντα που τους συντρόφευε και τους προστάτευε. Δέχονται γκολ από αντίπαλο γκολκίπερ στο 98′, πληρώνουν ακριβά κάθε ατομικό λάθος, δεν αντέχουν με παίκτη λιγότερο, η εστία τους παραβιάζεται πριν ακουστεί το σφύριγμα της λήξης. Ναι, αλλά τι φρόντισαν να πράξουν ενδιάμεσα για να την ‘καλοπιάσουν’; Σε άλλο ένα κομβικό παιχνίδι για την τροπή της μάχης του ευρωπαϊκού εισιτηρίου αποδόμησαν εξ ολοκλήρου το 0-1 του 36′ από τη δεύτερη και τελευταία ολοκληρωμένη επιθετική ενέργειά τους. Τούτη τη φορά δεν υπήρχε ο Χατζηγιοβάνης για να σεντράρει και ο Μακέντα για να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Την ασίστ την έδωσε ο Καρλίτος που έτρεξε στο χώρο και ο Ιωαννίδης που πήρε τη θέση του ως σέντερ φορ.

Έως τότε ο Παναθηναϊκός είχε την κεφαλιά του Καρλίτος (που έβγαλε ο Τσιντώτας), είχε κερδισμένα κόρνερ, είχε εναλλαγές της μπάλας. Από εκείνη τη στιγμή έπαψε να επιχειρεί οτιδήποτε. Απέναντί του είχε μια ούτως ή άλλως προβληματική και σχεδόν ακίνδυνη ΑΕΚ, αλλά εντελώς αναίτια, ομολογουμένως φοβικά, έμεινε πίσω από τη σέντρα. Όχι οργανωμένα, με σχέδιο αναχαίτισης των ‘κιτρινόμαυρων’ επελάσεων και διάθεση για παιχνίδι στο χώρο. Μόνο απομακρύνσεις και διωξίματα. Ούτε μια φορά εκμεταλλεύτηκε τους χώρους που θα μπορούσε να βρει ο Βιγιαφάνιες για ν’ απλώσει το παιχνίδι.

Από το 52-48% στο πρώτο μισό η κατοχή της Ένωσης υπερέβη το 70% στο δεύτερο! Ο Χιμένεθ ήξερε ότι δεν ήταν εφικτό να παρέμβει δραστικά χωρίς λύσεις, ιδίως μετά την πρόωρη αντικατάσταση του Ολιβέιρα με τον Ανσαριφάρντ, αλλά το πάλεψε. Το ότι το πέναλτι που σφύριξε ο ρέφερι Χίγκλερ μετατράπηκε δικαιολογημένα σε φάουλ δεν τον κατέβαλε.

Χρησιμοποίησε τον Σιμάνσκι που απειλεί περισσότερο από τον Κρίστισιτς, έφερε μαζί στο γήπεδο Μαχαίρα και Κοσίδη (αντί του Γαλανόπουλου), έστειλε τον Μάνταλο στ’ αριστερά και ενεργοποίησε τη λύση του 4-4-2 γιατί όφειλε να κάνει. Με δέκα τελικές ως το 85′ (μηδέν για τον Παναθηναϊκό) το μοναδικό εμπόδιο στο δρόμο για την επίτευξη του γκολ ήταν ο Διούδης. Που όσο αντιστεκόταν τόσο το 0-1 παρέμενε αναλλοίωτο. Την ίδια ώρα ο Μπόλονι είχε διαλέξει να βάλει τον Αγιούμπ και τον Μακέντα, παίκτες που αδυνατούν να πιέσουν, άργησε να βάλει τον Ενγκμπακοτό και, μολονότι το μαρκάρισμα του Σάντσες ήταν εκτός περιοχής και ο Διούδης άντεχε, η καταδίκη ήρθε στο 92′. Από τον ποδοσφαιριστή που είχε ισοφαρίσει στη Λεωφόρο και στη σούμα κάνει τη διαφορά μεταξύ ΑΕΚ και Παναθηναϊκού στη βαθμολογία.