Οι παίκτες του ΠΑΣ που θα χωρούσαν άνετα στους ‘μεγάλους’
Επιλέξαμε τρεις ποδοσφαιριστές από το σύνολο του Αργύρη Γιαννίκη, θα μπορούσαν να 'ναι κι άλλοι.
Ο ΠΑΣ Γιάννινα έχει φτάσει ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου, αποκλείοντας διαδοχικά τους Ατρόμητο-Παναθηναϊκό χωρίς να ηττηθεί σε 4 ματς, και κατά πάσα πιθανότητα θα τερματίσει είτε στην έβδομη είτε στην όγδοη θέση της Super League Interwetten. Ως μια ομάδα που ανέβηκε από τη β’ κατηγορία, ακόμη κι αν η απουσία της είχε τη μικρότερη πιθανή διάρκεια, είναι αυτονόητο πως έχει ήδη υπερβεί τον πήχη των προσδοκιών.
Τούτο δεν αναιρεί ότι αγωνιστικά έχει αποκομίσει λιγότερα απ’ όσα άξιζε έως εδώ, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τη συνολική εικόνα της μέσα στη χρονιά. Ο τρόπος που αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό στον παιχνίδι της περασμένης Τετάρτης επαλήθευσε (άλλη μια φορά) την εξαιρετική δουλειά που ο Αργύρης Γιαννίκης έχει βάλει στο σύνολο του κατά τη διετία της παρουσίας του στην τεχνική ηγεσία της ομάδας. Ακολουθώντας πιστά ένα πλάνο χωρίς παρεκτροπές, ο ομογενής προπονητής έχει παρουσιάσει έναν καλοκουρδισμένο και άκρως γυμνασμένο ΠΑΣ, ο οποίος υπό διαφορετικές συνθήκες θα ήταν σε θέση να διεκδικήσει ως και την έξοδό του στην Ευρώπη. Χάθηκαν αρκετοί βαθμοί στον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος αοό διάφορες συγκυρίες κι αυτό κόστισε. Όπως φαίνεται ότι θα κοστίσει το συναπάντημα με τους ‘ερυθρόλευκους’. Τους οποίους είχε ξανά σε δύσκολη θέση, αν θυμηθούμε ότι το ίδιο είχε συμβεί στα δύο ματς της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος (1-1, 1-0 στις καθυστερήσεις).
Με συγκεκριμένους οικονομικούς πόρους και συνθήκες όχι ευνοϊκές για την κατάλληλη προετοιμασία των αγώνων, ο ομογενής προπονητής έχει κατορθώσει να εμφανίσει την εκδοχή ομάδας στην οποία οι ποδοσφαιριστές που διάλεξε υπηρετούν με ακρίβεια αυτό που έχει στο μυαλό του. Είναι πιθανό ορισμένοι να φαίνονται καλύτεροι απ’ όσο στην πραγματικότητα είναι. Κάποιοι όμως διαθέτουν αυταπόδεικτες δυνατότητες και δεν θα ήταν παράδοξο αν από το καλοκαίρι κιόλας έπαιζαν αλλού. Το παράδειγμα του Ζαν-Μπαπτίστ Λεό είναι πολύ πρόσφατο για ν’ αγνοηθεί.
Ξεχωρίσαμε τρεις εξ αυτών, ας μας συγχωρήσουν άλλοι.
Γιούρι Λοντίγκιν
Στο βιογραφικό του έχει ήδη ένα σύντομο πέρασμα από τον Ολυμπιακό, με 3 παρουσίες στο β’ μισό της σεζόν 2018-19 ως ο εφεδρική λύση του Ζοζέ Σα, άρα διαθέτει το απαιτούμενο background. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τερματοφύλακα με 19 90λεπτα στο Champions League και διψήφιο αριθμό διεθνών συμμετοχών (11) με την εθνική Ρωσίας, έχοντας υπάρξει για τουλάχιστον τρεις χρονιές (2013-2016) το νο1 της Ζενίτ. Κατά την τρίτη θητεία στο ελληνικό ποδόσφαιρο μάς υπενθυμίζει γιατί η ομάδα της Αγίας Πετρούπολης δαπάνησε ένα ποσό κοντά στο εκατομμύριο για να εξασφαλίσει τα δικαιώματά του. Σε 13 ματς έως τώρα έχει διατηρήσει ανέπαφη την εστία του στα 6. Που θα ήταν 7, αν δεν είχε μεσολαβήσει το ανάποδο ψαλίδι του Χασάν στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου. Όχι ότι ο Χουτεσιώτης, τον οποίο υποσκέλισε, δεν ήταν μια αξιόπιστη λύση, αλλά ο Λοντίγκιν παρέχει ηρεμία, σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Είναι άλλη κλάση.
Θα ταίριαζε: Σίγουρα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ που έχουν κατασταλάξει ποιος εκ των τερματοφυλάκων τους (Πασχαλάκης ή Ζίβκοβιτς, Αθανασιάδης ή Τσιντώτας) είναι ο βασικός, αλλά και στον Άρη, μια και το ροτέισον στο νο1 έχει συμπεριλάβει τρεις γκολκίπερ.
Μάρβιν Πίρσμαν
Ο 30χρονος Βέλγος είναι θεωρητικά δεξιοπόδαρος, αλλά έχει μάθει και βολεύεται να παίζει αριστερά. Αποτελεί τη σταθερά στην τετράδα της άμυνας του ΠΑΣ και έχει ήδη αγωνιστεί στο 96% των λεπτών που αναλογούσαν στα 31 παιχνίδια του, μοιράζοντας μάλιστα 3 ασίστ. Ταχύς για ν’ ανεβαίνει και να δημιουργεί υπεραριθμία, ψηλός για να βοηθάει στις στημένες φάσεις και ν’ απομακρύνει, γεροδεμένος για ν’ ανταπεξέρχεται στο ‘ένας μ’ έναν’ με τον εκάστοτε αντίπαλό του, η απόδοσή του δεν θα πέσει, σχεδόν ποτέ, κάτω από τις στάνταρ απαιτήσεις της θέσης. Αποδεικνύεται πως δεν ήταν συμπωματική η συνύπαρξή του στις μικρές εθνικές του Βελγίου με τον Ντε Μπρόινε.
Θα ταίριαζε: Ακόμη και στον Ολυμπιακό, διότι είναι πιο ώριμος από τον Ρέαμπτσουκ. Σίγουρα πάντως στον Παναθηναϊκό ή στην ΑΕΚ που στερούνται φερέγγυων επιλογών στη θέση του αριστερού μπακ, αλλά και στον Άρη παρά την αγωνιστική άνοδο του Γκάνεα. Πολύ περισσότερο όμως στον ΠΑΟΚ, ο οποίος αφότου έχασε τον Γιαννούλη ταλανίζεται.
Αλέξανδρος Καρτάλης
Ανακάλυψη-εισήγηση του Αργύρη Γιαννίκη, που τον γνώριζε από τη Γερμανία, ελάχιστοι ως κανένας είχαν υπ’ όψιν του έναν ομογενή χαφ που τον Γενάρη του ’95 είχε γεννηθεί στη Νυρεμβέργη (στην οποία γεννήθηκε ο Γιαννίκης), είχε γίνει επαγγελματίας στην Άλεν (την οποία κατόπιν προπόνησε ο Γιαννίκης) και προσπαθούσε να ‘χτίσει’ μια όποια καριέρα στην Τσβικάου της Γ’ Γερμανίας (με την οποία ήταν αντίπαλος ο Γιαννίκης). Κατά τη δεύτερη σεζόν του στον Άγιαξ του ελληνικού ποδοσφαίρου, ξεκινώντας από τη SL2, ο 26χρονος αριστεροπόδαρος χαφ με τις δημιουργικές ικανότητες λειτουργεί ως ο κουμανταδόρος στον άξονα και χάρη στις πολύ καλές επαφές με την μπάλα οργανώνει με ακρίβεια. Με 5 ασίστ στα 32 παιχνίδια που έχει αγωνιστεί, με μέσο όρο τα 68.5 λεπτά, είναι φυσικά ο κορυφαίος πασέρ του ΠΑΣ, συνδυάζοντας ταχύτητα σκέψης και δράσης.
Θα ταίριαζε: Στον ΠΑΟΚ που υποχρεώνεται να ψάχνει δημιουργία από τους εσωτερικούς μέσους (Σβαμπ, Ελ Καντουρί), στην ΑΕΚ διότι ο Μάνταλος διάγει μια μακρά περίοδο ντεφορμαρίσματος, ενδεχομένως και στον Παναθηναϊκό ως μια πιο φρέσκια βερσιόν του Βιγιαφάνιες ή η εναλλακτική του.
