Ο τελικός έχει ήδη φαβορί…

Η νεανική γεμάτη απίθανα φυσικά προσόντα ομάδα του Ντεσάν έκανε μία εκπληκτική μεσοαμυντικά εμφάνιση, εξαφάνισε τη δημιουργία του Βελγίου και πέρασε στον τελικό του Μουντιάλ μετά από 20 χρόνια.

Εκτός από ένα μικρό διάστημα που έχασαν τρεις συνεχόμενες ευκαιρίες, οι παίκτες του Μαρτίνεθ δεν μπορούσαν να φέρουν την μπάλα μέσα στην περιοχή του Λιορίς και είχαν εκτός παιχνιδιού τον Λουκάκου και τον Ντε Μπρόινε.

Στον Μαρτίνες δεν βγήκε η απόφαση να ετοιμάσει έναν αγώνα ίσων μέτρων στη λογική να αντιμετωπίσει τα κορμιά των Γάλλων στον άξονα και να φέρει ψηλά και αριστερά τον Ντε Μπρόινε. Έγραφα μετά το παιχνίδι με τη Βραζιλία πως το πλάνο του Μαρτίνες να αλλάξει τη λογική του ποδοσφαίρου του Βελγίου και να πάει πιο συντηρητικά βγήκε από το 13ο λεπτό μέχρι το 45ο επειδή το λάθος του Φερναντίνιο τού έδωσε κάτι να έχει να υπερασπιστεί.

Απέναντι στους Γάλλους ο Μαρτίνες πείραξε κάποια πράγματα το 4-3-3 έγινε 4-2-3-1, δεν ζητούσε στον Λουκάκου να βγαίνει στα δεξιά, πήγε εκεί τον Ντε Μπρόνε, τον Φελαϊνι ανάμεσα στους Βίτσελ – Ντεμπελέ και στον Λουκάκου. Η απουσία του Μενιέ άλλαξε ξανά ρόλο στον Τσαντλί που πήγε αριστερά και έφερε τον Ντεμπελέ στη βασική ενδεκάδα ως εσωτερικό χαφ.

ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΑΝ ΣΤΙΣ ΜΟΝΟΜΑΧΙΕΣ ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ

Δημιουργήθηκαν λοιπόν συνθήκες για μάχες στο χώρο του κέντρου, δίχως να υπάρχει εκεί η δημιουργία των Ντε Μπρόινε – Αζάρ και παίζοντας ο ένας δεξιά και ο άλλος αριστερά έχοντας ανάμεσα τους τον Φελαϊνι ήταν αδύνατον να υπάρξουν μεταξύ τους συνεργασίες.

Το γεγονός αυτό έφερε ένα παιχνίδι στα μέτρα των Γάλλων, μάχες κορμιών, μονομαχίες στις οποίες οι Πογκμπά, Καντέ, Ματουιντί, Εμπαμπέ κυριαρχούσαν, απέναντι σε αντίστοιχα κορμιά όπως οι Βίτσελ, Φελαϊνι, Ντεμπελέ, Βερτόγκεν.

Στην πραγματικότητα, ο Μαρτίνες πήγε το παιχνίδι ακριβώς στα στοιχεία των Γάλλων, με τον Ντε Μπρόινε να είναι έξω από τη δημιουργία της ομάδας. Δεν υπήρχε στον άξονα να πάρει την μπάλα και να παίξει το Βέλγιο το δικό του παιχνίδι συνεργασιών και δημιουργίας. Το Βέλγιο αποκλείστηκε χωρίς να εφαρμόσει τη δική του συνταγή και πήγε σε ένα στιλ παιχνιδιού που οι Γάλλοι το ξέρουν καλύτερα.

ΟΡΓΙΑ Ο ΑΖΑΡ, ΑΛΛΑ…

Μοναδικό σημείο που έβρισκαν τη δυνατότητα για να πάρουν πλεονέκτημα ήταν το ένας με ένας του Αζάρ με τον Παβάρ. Για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι ο Αζάρ απέδειξε πόσα πράγματα μπορεί να κάνει αν πάει σε ομάδα που θα του επιτρέπει να πέφτει απευθείας πάνω στον αντίπαλο μπακ και δεν θα χρειάζεται να καταβαίνει πολύ χαμηλά για να δημιουργήσει.

Ο Αζάρ μετά το παιχνίδι με τις 10/10 ντρίπλες πάνω στον Φάγκνερ, έκανε ακόμη ένα οργιαστικό 90λεπτό με 10/12 ντρίπλες και 48/50 εύστοχες πάσες.

Η αλήθεια είναι όμως που οι Γάλλοι, παρότι δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τα σλάλομ που θύμιζαν σκιέρ του Αζάρ, αν εξαιρέσουμε ένα μικρό διάστημα στα μέσα του πρώτου μέρους που δημιούργησαν οι παίκτες του Μαρτίνες τρεις τελικές μέσα από την περιοχή, αυτή την ικανότητα που έδειξε ο Αζάρ να περνά τον παίκτη του δεν μπορούσαν να την μετουσιώσουν σε τελική.

Βλέπαμε τον Αζάρ να ξεκινά με ορμή τις προσπάθειες του, όμως να μην μπορεί να τις φθάσει μέχρι τέλους, ο Ντε Μπρόινε δεν ήταν κοντά του, ο Λουκάκου είχε εξαφανιστεί και οι προσαρμογές και οι καλύψεις στην άμυνα των Γάλλων είτε το ανάγκαζαν να γυρίσει προς τα πίσω, είτε να επιδιώξει να πάρει φάουλ.

ΑΦΗΣΑΝ ΕΚΤΟΣ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑΚΟΥ

Οι Γάλλοι δυσκολεύτηκαν πολύ στο μαρκάρισμα του Αζάρ, πέτυχαν όμως σημαντικές νίκες, που τους έφεραν μία δίκαιη πρόκριση. Είχαν οι Πογκμπά, Καντέ, Ματουιντί, Εμπαμπέ περισσότερη ενέργεια, πιο γρήγορες και αποτελεσματικές αντιδράσεις στις μάχες που έδωσαν με τα αντίστοιχα κορμιά που παρέταξε στους ίδιους χώρους ο Μαρτίνες, αυτά των Φελαϊνι, Ντεμπελέ, Βίτσελ, Βερτόνγκεν και πάνω απ’ όλα εξουδετέρωσαν τους Ντε Μπρόινε και τον Λουκάκου.

Και αν για την εξουδετέρωση του Ντε Μπρόινε έπαιξε ρόλο και πως ο Μαρτίνες τον πήγε για το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα δεξιά και έξω από το χώρο δράσης του, για τον περιορισμό του Λουκάκου έγινε εκπληκτική δουλειά. Τόσο από τα δύο στόπερ που κέρδισαν πολλές μάχες, ειδικά ο Βαράν έκανε παιχνίδι επιπέδου Νέστα, Μαλντίνι, Μπαρέζι. Δηλαδή μεγάλου Ιταλού στόπερ, σε παιχνίδι που η ομάδα του κάνει μία μεγάλη νίκη επειδή της βγήκε το αμυντικό πλάνο και το αστέρι στην άμυνα κάνει μέσα στην περιοχή του ένα 90λεπτό υψηλής κλάσης.

Σημαντικό ρόλο στο να περιοριστεί και να μην είναι σημείο αναφοράς της ανάπτυξης του Βελγίου ο Λουκάκου έπαιξε ο Καντέ, που όταν προσπαθούσε να παίξει παιχνίδι με πλάτη ο Βέλγος ήταν μπροστά του και δεν του επέτρεψε ποτέ να γυρίσει με πρόσωπο, αλλά και να πάει σε συνδυασμό με ποδοσφαιριστή που βγαίνει από πίσω.

Αυτές οι συνδυαστικές άμυνες, το γεγονός πως σε κάθε χώρο έβγαινα πολλοί ποδοσφαιριστές στο μαρκάρισμα και επέτρεπαν στους Γάλλους να κερδίσουν μονομαχίες, όρισαν και την τύχη του παιχνιδιού.

Ήταν μία τακτική νίκη προσόντων, οι Γάλλοι εξουδετέρωσαν το παιχνίδι των Βέλγων, δεν τους άφησαν να κάνουν τίποτα από όσα μπορούν, τους κέρδισαν τις μάχες και έψαξαν το γκολ με αντεπιθέσεις, από κάποια έμπνευσή του Εμπαμπέ και με στημένα.

Είχαν τη μεγάλη ευκαιρία του αγώνα με την πάσα του Εμπαμπέ στο διαγώνιο κόψιμο του Παβάρ που έβγαλε με το πόδι του ο Κουρτουά, την ευκαιρία με τον Εμπαμπέ να παίρνει μία εκπληκτική πάσα από τον Γκριεζμάν να γυρνά με τη μία στον Ζιρού, αλλά να σταματά την κίνηση του ο επιθετικός της Γαλλίας και να μην εκτελεί, κάποιες εντυπωσιακές ενέργειες του Εμπαμπέ που από λεπτομέρειες δεν έγιναν καθαρές ευκαιρίες, πολλά σουτ εκτός περιοχής και τελικά όπως συνηθίζεται σε αυτό το Μουντιάλ το γκολ ήρθε από στημένο.

Ήταν ένα παιχνίδι πάντως που οι Γάλλοι έχοντας εξουδετερώσει τα όπλα των Βέλγων το είχαν πάει στα μέτρα τους και πήραν την πρόκριση μέσα από την εξουδετέρωση του αντιπάλου.

Ο ΕΜΠΑΜΠΕ…

Υπάρχει λοιπόν μία συνέχεια η νεανική Εθνική Γαλλία μετά τον τελικό του 2016 πηγαίνει σε τελικό και το 2018 στο Μουντιάλ. Ασφαλώς και η προσθήκη του Εμπαμπέ στο χώρο που κάλυπταν είτε ο Παγέ, είτε ο Σισοκό και του Βαράν αντί του Κονσιενλί κάνουν καλύτερη την Γαλλία του 2018. Για την ακρίβεια το πλάνο του 2016 με ένα στράικερ στην επίθεση και μοναδική απειλή τον Ζιρού έμοιαζε να είναι πολύ εξαρτώμενο από τον Γκριεζμάν.

Η προσθήκη του Βαράν ασφαλώς και τους δίνει τον αμυντικό κλάσης που πρέπει να διαθέτει μία ομάδα που θέλει να δημιουργήσει την δική της εποχή και ο Εμπαμπέ ένα δεύτερο πόλο απειλής, τους κάνει πιο επικίνδυνους, πιο αποτελεσματικούς στο παιχνίδι χώρου που θέλουν να παίξουν και ασφαλώς πιο ελκυστικούς στο μάτι.

Ο Ντεσάν έχει τη τύχη να διαχειρίζεται ένα γκρουπ νέων ποδοσφαιριστών με εκπληκτικά φυσικά προσόντα, που συνδυάζουν ύψος, δύναμη, ταχύτητα, διασκελισμό, ικανότητα στο μαρκάρισμα, γρήγορη μεταφορά μπάλας και τους οδηγεί σε δεύτερο τελικό. Αυτή την φορά οι Γάλλοι μοιάζουν έτοιμοι να το σηκώσουν και να επιβεβαιωθεί η αίσθηση πως βαδίζουμε στην εποχή του Εμπαμπέ.

Σε αυτό το “θαύμα της φύσης” που στα 19 του έχει τόσο δεμένο και δυνατό κορμί, που το συνδυάζει με απίστευτη ταχύτητα, διασκελισμό, ευφυΐα και εκτελεστική δεινότητα. Πάνω στο τρέξιμο του μπορεί να κάνει σπουδαία πράγματα, με τους Βέλγους έδειξε με πόση απλότητα μπορεί να κάνει εξεζητημένες κινήσεις, οι οποίες όμως θα είναι γεμάτες ουσία, δίχως καμία υπερβολή. Όποιος και να είναι ο αντίπαλός την Κυριακή, ο τελικός έχει φαβορί.