Παναθηναϊκός-Μπασκόνια: Η ομάδα με τις ‘αχίλλειες πτέρνες’

Είναι αδιαμφισβήτητο ότι το όποιο (βαθμολογικό ή άλλο) κίνητρο θρέφει τις ομάδες και το εμφατικό 97-82 της Μπασκόνια στο ΟΑΚΑ ήταν κατά πολύ μεγάλο ποσοστό αποτέλεσμα της τεράστιας ανάγκης που είχε για νίκη, πριν από τα τελευταία δύο ματς της κανονικής περιόδου στην Euroleague και της σύγκρουσης με τις έτερες διεκδικήτριες για μια θέση στην προνομιούχο 8άδα. Ιδίως από τη στιγμή που ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς και οι παίκτες του γνώριζαν ότι τόσο η Ρεάλ Μαδρίτης όσο και η Ζενίτ Αγ.Πετρούπολης είχαν ηττηθεί εντός από Εφές και ΤΣΣΚΑ αντίστοιχα. Διαφέρει όμως σε βάθος από την πλήρη υποταγή του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ. Σε ό,τι κι αν πρόσταζαν οι φιλοξενούμενοι, αφότου επέβαλαν τη δικές τους νόρμες στο παρκέ, έχοντας κλείσει την πρώτη περίοδο μ’ ένα 17-9 στο τελευταίο τρίλεπτο (25-21 στο 10′) από 5/5 τρίποντα και 6 ασίστ.

Όντως οι ‘πράσινοι’ δεν θ’ αποφύγουν τη χαμηλότερη θέση που έχουν καταλάβει ποτέ από τη στιγμή που προσαρμόστηκε σε μορφή λίγκας το σύστημα διεξαγωγής της διοργάνωσης και αυτό δεν θ’ αλλάξει με μια νίκη παραπάνω στο γενικό σύνολο. Τείνει να γίνει παρόλα αυτά συνήθεια η έλλειψη σφυγμού όταν ο (εκάστοτε) αντίπαλος ξεκινά την απόπειρά του να ξεφύγει και να φτιάξει διαφορές. Συμβαίνει κατά κόρον τον τελευταίο μήνα και το άλλοθι της έλλειψης ενέργειας ύστερα από την πράγματι σκληρή περιπέτεια με τον κορονοϊό ξεθωριάζει από παιχνίδι σε παιχνίδι. Ως αντιπαράδειγμα άλλωστε υπάρχει το νικηφόρο ματς με τη Μακάμπι.

Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ είναι ένα σύνολο με τρανταχτές αδυναμίες και η αλήθεια δεν κρύβεται όσο κι αν λείπει ο Νέντοβιτς. Τα ψηλά σχήματα είχαν προσφέρει μια νέα διάσταση στο παιχνίδι του, κάτι φρέσκο και εναλλακτικό, αλλά όσο πολυφοριούνται τόσο πιο εύκολα αρχίζουν να διαβάζονται από τα αντίπαλα σταφ. Ο πολυμήχανος Ιβάνοβιτς το ‘χτύπησε’ αυτό, αφήνοντας τα κορμιά του εκτός και απλώνοντας την ομάδα του στις γωνιές. Σουτ από παντού, υπό ιδανικές προϋποθέσεις, και να σου το 7/7 πίσω από τα 6μ75 (36-44). Από μια ομάδα που ναι μεν έχει το τρίποντο ως ζωτικό στοιχείο, αλλά ο μέσος όρος της ήταν κάτω από το 39%. Ούτε φυσικά η προσθήκη του Μάριο Χεζόνια, μετά τα μέσα της σεζόν μάλιστα, είναι πανάκεια ξέχωρα από τον προσωρινό ενθουσιασμό που προκάλεσε.

Αυτήν την εποχή μονάχα ο Ντίνος Μήτογλου αντιστέκεται. Με 18 δικούς του πόντους στο πρώτο μισό θα μπορούσε να είναι το αντίδοτο (41-44) στη δράση της Μπασκόνια. Μόνο στην περίπτωση, βέβαια, που η συνέπεια των υπολοίπων θα τον συμπλήρωνε, αφού κι αυτός εξουθενώθηκε. Με 16/30 σουτ (11/19δ, 5/11τρ) ως το 20′ οι ‘πράσινοι’ θα έπρεπε να ορίζουν αυτοί το τέμπο, τουναντίον εγκλωβίστηκαν και δεν πίεσαν ποτέ σωστά την μπάλα. Επέτρεψαν στον Χένρι να φτάσει άκοπα τις 10 τελικές πάσες. Άφησαν τον Γκεντράιτις να γίνει σταδιακά ο συμπαραστάτης του αλάνθαστου Πολονάρα χάνοντας για 1 πόντο το ατομικό ρεκόρ (25 με 9/13 σουτ). Δεν έκλεισαν ως όφειλαν τον Ντράγκιτς (22 πόντοι με 8/14 εντός πεδιάς) που ήρθε από τον πάγκο για να κάνει τη ζημιά. Στο φινάλε η Μπασκόνια είχε εκτελέσει 14/20 τρίποντα και μετρούσε δύο ντουζίνες ασίστ (24).

Ταυτόχρονα υπέπεσαν σε καίρια λάθη μεταφοράς της μπάλας. Στατιστικώς τα 11 δεν μοιάζουν πολλά, κάτω από το συνήθη μέσο όρο τους. Αλλά οι 19 πόντοι (στο τρανζίσιον) που καρπώθηκε η Μπασκόνια απ’ αυτά, χάρη στα 9 κλεψίματα, ήταν πάρα πολλοί. Αναπόφευκτο ήταν από το 43-53 οι πρωταθλητές Ελλάδας να μην ρίξουν ποτέ τη διαφορά σε μονοψήφια τιμή και επί της ουσίας, γιατί δεν κρυβόταν, να συμβιβαστούν με μια ήττα που ήταν η έκτη τους στα τελευταία επτά παιχνίδια. Χωρίς να προβάλουν την απαιτούμενη αντίσταση. Ενόσω μάλιστα ο Όντετ Κάτας άφηνε τον Χεζόνια στον πάγκο με τη δικαιολογία των φάουλ και πάλευε να ελέγξει την κατάσταση με τον Μακ ή Ουάιτ. Αντίκτυπο φυσικά κανένα.

Η Μπασκόνια διέθετε έναν Αχιλλέα στο στράτευμά της, τον 29χρονο Ιταλό Ακίλε Πολονάρα, στην πληρέστερη (βάσει ranking) εμφάνιση της καριέρας του (22 πόντοι, 11 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 3 κλεψίματα, 0 λάθη), αλλά ξεκάθαρα ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ ήταν το σύνολο με τις ευάλωτες ‘αχίλλειες πτέρνες’.